Ένα ωραίο ταξίδι με άγνωστο τέλος

Παρασκευή απόγευμα. 6 Απριλίου 2012. Τόπος: Αθήνα. Σε ένα studio στην Ακρόπολη γνωρίζω (από κοντά) ανθρώπους με τους οποίους στην πραγματικότητα επικοινωνούμε εδώ και αρκετό καιρό. 

Από τις 19:00 το απόγευμα έως τα μεσάνυχτα, μιλάμε με Νίκο Καραμάνο, Παναγιώτη Πετμεζά, Γιάννη Κελλή και Διονύση Ελευθεράτο, στον αέρα του Radio Mundosports για την Μπάρσα, το επικείμενο Final Four της Euroleague και πολλά άλλα θέματα από τον χώρο του αθλητισμού και όχι μόνο.

Το ίδιο βράδυ ξεκινώ οδικώς για ένα ταξίδι 500 χιλιομέτρων χωρίς την παραμικρή υπόνοια νύστας. Είναι πολλά και ενδιαφέροντα αυτά που γυρίζουν στον μυαλό μου, για να προλάβω να νιώσω την αίσθηση της υπνηλίας. Έχω στο μεταξύ προλάβει να ανταλλάξω και μερικές μετρημένες κουβέντες με Γιάννη Σκοτίδα, Γιώργο Μπέγκο και Θανάση Δαραδήμο. Πολλοί μου ξέφυγαν καθώς ο χρόνος ήταν λίγος. Επιφυλάσσομαι για το προσεχές μέλλον.

Η ζωή δεν είναι ακριβώς προβλέψιμη. Το αντίθετο θα έλεγα. Είναι αδύνατο να γνωρίζεις τι σου ξημερώνει κυριολεκτικά κάθε πρωί που ξυπνάς, οπότε μάλλον το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι απλά να μην περιμένεις, ούτε να προγραμματίζεις τίποτα. Ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις δεν πρόκειται να σου ζητήσουν την άδεια για να συμβούν. 

Το θέμα είναι πως έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου για να τις αντιμετωπίσεις ή απλά για να τις ζήσεις. Και πάνω απ’ όλα νομίζω, μετράει η ανάγκη της επίγνωσης ότι όσο ξαφνικά αρχίζει κάτι ωραίο, άλλο τόσο γρήγορα μπορεί και να τελειώσει.

Άλλωστε όλα αυτά παραμένουν τα μεγαλύτερα μικρά πράγματα στη ζωή μας, απολύτως αναγκαία βέβαια για την διατήρηση της προσωπικής ισορροπίας, τόσο σημαντικής στον καθημερινό προσωπικό αγώνα του καθενός για επιβίωση.

Αρκετά σας κούρασα όμως με τις άναρχες πνευματικές μου αναζητήσεις. Οι balacticos έχουν ακόμα σφυγμό. Το ίδιο και η στήλη του El Capita στο barcelonismo.gr, η αντίστοιχη στο sportculture.gr, το voion.com και φυσικά η ραδιοφωνική μας εκπομπή, τα Πορτοκαλί Γυαλιά στο Radio Mundosports. Τουλάχιστον για όσο θα καταφέρω να διατηρώ τις, εύθραυστες είναι η αλήθεια, ισορροπίες μέσα στο κεφάλι μου.

Σε παλιούς και νέους φίλους, οφείλω ένα ευχαριστώ για την παρέα που μου κρατάτε σ’ αυτό το ταξίδι, που μπορεί να τελειώσει και αύριο, μπορεί και ποτέ.. Να είστε καλά.

Νίκος Περπερίδης