Αντισώματα και μαγεία

Οι αγώνες μεταξύ της Μπάρσα και της Ατλέτι, προσφέρουν παραδοσιακά, συγκινήσεις και σπουδαίο θέαμα. Η χθεσινοβραδινή τους αναμέτρηση, ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση, της παραπάνω διαπίστωσης. Προσωπικά, νιώθω ότι παρακολούθησα έναν από τους ωραιότερους αγώνες της χρονιάς και ομολογώ ότι μέσα στο 2012, καμία άλλη φορά, δεν απόλαυσα τόσο πολύ, παιχνίδι της Μπάρσα. Ο τρόπος που αγωνίστηκε απέναντι μας η Ατλέτι, δείχνει ότι δικαιότατα είναι αυτή τη στιγμή, ο κύριος ανταγωνιστής μας, για τον τίτλο του πρωταθλητή.   

Αφήνοντας πίσω την συμπλεγματική συμπεριφορά που την διακατέχει, όταν αντιμετωπίζει την Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα του Σιμεόνε παρουσιάστηκε ανταγωνιστική και προσπάθησε να διεκδικήσει με αξιοπρέπεια τη νίκη. Το κατάφερε μόνο σε ένα μεγάλο διάστημα, του πρώτου ημιχρόνου, όταν και προηγήθηκε με ένα γκολ –σφραγίδα της παγκόσμιας κλάσης του Φαλκάο. Ο Κολομβιανός, μετράει μέρες ή το πολύ, μήνες, με την φανέλα των ροχιμπλάνκος. Η αξία του, και να με συγχωρούν οι φίλοι της Ατλέτι, νομίζω ότι υπερβαίνει τον σύλλογο στον οποίο προσφέρει αυτή την στιγμή, τις υπηρεσίες του.

Η Μπάρσα, μπορεί να ξεκίνησε κάπως μουδιασμένα τον αγώνα, ίσως και αιφνιδιασμένη από την «τόλμη» των Μαδριλένων, ωστόσο στην πορεία και κυρίως μετά το εξαιρετικό γκολ του Αντριάνο, αυτό που παρακολουθήσαμε, ήταν με απλά λόγια, μια ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ παράσταση. Η συνήθης κυκλοφορία και κατοχή της μπάλας, που είναι έτσι κι αλλιώς, σήμα κατατεθέν των Καταλανών , χθες το βράδυ απογειώθηκε σε άλλη διάσταση ή καλύτερα, σε άλλη ταχύτητα. Ήταν τέτοιος ο ρυθμός που έδωσαν στο αγώνα, τα παιδιά του Τίτο, που ήταν αδύνατο να τον παρακολουθήσουν, όχι μόνο οι αντίπαλοι, αλλά ακόμη και εμείς, από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες!

Είναι οριστικό: Η Μπάρσα είναι «καλά». Αποχαιρετώντας το 2012, φαίνεται να έχει τινάξει από τους ώμους της, το βάρος του πρώτου μισού, της φετινής χρονιάς. Ενός εξαμήνου, γεμάτου από συναισθηματική φόρτιση, εξαιτίας της αποχώρησης του Πεπ και της απώλειας πρωταθλήματος και Champions League. Είναι σημαντικό ότι το κατάφερε και ακόμη πιο πολύτιμο, ότι στο διάστημα που μεσολάβησε, δεν είχε βαθμολογικές απώλειες στο πρωτάθλημα. Γιατί υπήρξαν και δύσκολες βραδιές τους περασμένους μήνες και αυτό νομίζω, το αναγνωρίζουμε όλοι. Η αυγή του 2013, θα την βρει με μια σημαντική βαθμολογική διαφορά, έναντι των διωκτών της και ελπίζουμε επίσης, με λιγότερους τραυματισμούς. Τα υπόλοιπα λύνονται. Και λύνονται, γιατί αυτή η ομάδα, φαίνεται ότι έχει σπουδαίο ανοσοποιητικό σύστημα.

Αν αποδίδει ποδόσφαιρο σαν το χθεσινό, με τον Ντάνι Άλβες ντεφορμέ και τον Βίγια εκτός αρχικού σχήματος, μόνο σε ακόμη καλύτερες ημέρες μπορούμε να προσδοκούμε. Συνυπολογίστε επίσης, ότι από την αρχή της περιόδου, το κεντρικό μας αμυντικό δίδυμο, ο Πουγιόλ και ο Πικέ, έχουν παίξει μαζί, λόγω διαφόρων προβλημάτων, ελάχιστες φορές. Τα «αντισώματα» όμως, είτε αυτά λέγονται Μοντόγια, είτε Αντριάνο (δικαιώνεται απόλυτα, όταν το περασμένο καλοκαίρι δήλωνε πως δούλεψε πολύ, πάνω στην ευπάθεια που έχει, με τους μυϊκούς τραυματισμούς) είτε όποιο άλλο όνομα θέλετε, έκαναν την δουλειά τους και με το παραπάνω. Την ίδια ώρα, η αποτελεσματικότητα του Μέσι παραμένει έξω από την σφαίρα του φυσιολογικού-ανθρώπινου, ενώ ο Μπουσκέτς, επαναπροσδιορίζει την έννοια του αμυντικού μέσου στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Κατανοώ βέβαια και μοιράζομαι επίσης, την αγωνία όλων, για το τι ακριβώς συμβαίνει με τον Βίγια. Είναι γεγονός, ότι πρόκειται για τον ποιοτικότερο επιθετικό (εννοείται, πλην Μέσι) που διαθέτουμε και όλοι θέλουμε να τον δούμε ξανά «μάχιμο». Αυτό όμως, όπως και η απόδοση του Ντάνι, είναι θέματα που λύνονται, αφού στην άκρη του πάγκου, υπάρχει ο σοβαρός, δουλευταράς και μετρημένος, Τίτο Βιλανόβα. Ας δέσουμε τις ζώνες μας λοιπόν. Το 2013, προβλέπεται «υπερηχητικό» και μαγευτικό, σε φόντο μπλε και γκρανά…