Joan Gamper O οραματιστής του ονείρου

Το 1898 ένας νεαρός Ελβετός, λογιστής στο επάγγελμα, εγκαθίσταται στην Βαρκελώνη. Βρίσκει δουλειά σε μια σιδηροδρομική εταιρεία και ταυτόχρονα αρθρογραφεί σε εφημερίδες της εποχής. Μαθαίνει γρήγορα την Καταλανική γλώσσα και παίζει ποδόσφαιρο σε μια ενορία προτεσταντών. Η αγάπη του για το λαοφιλές άθλημα τον ακολουθεί από την εφηβεία. Ο Joan Gamper είναι ένας πολύ ιδιαίτερος νέος.

Πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια, είχε προλάβει να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού στη Βασιλεία και να αποτελέσει ιδρυτικό μέλος και της Ζυρίχης. Ωστόσο ούτε ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι έμελλε να γίνει ο πατέρας ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο. Του FC Barcelona.

Έναν χρόνο μετά την εγκατάσταση του στην Βαρκελώνη, στις 22 Οκτωβρίου του 1899, δημοσιεύει στην εφημερίδα Los Deportes αγγελία με την οποία ανακοινώνει την πρόθεση του να ιδρύσει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο. Επιλέγεται για όνομα, εκείνο της πρωτεύουσας της Καταλωνίας, για σήμα το οικόσημο της πόλης, και στις 29 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, στο γυμναστήριο Sole ιδρύεται το Futbol Club Barcelona.

Ο Gamper είναι ο αδιαμφισβήτητος ιδρυτής της Barça, όχι όμως και ο πρώτος πρόεδρος του club, όπως λανθασμένα έχει επικρατήσει.

Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας και υπήρξε βέβαια μέλος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου, αλλά στα 22 του χρόνια, παρέμενε ένας νέος που ήθελε να παίζει ποδόσφαιρο, όσο τουλάχιστον το επέτρεπαν οι συνθήκες της εποχής.

Θα αναλάμβανε τελικά την προεδρία εννιά χρόνια μετά την ίδρυση του club, παραμένοντας στα ηνία του, συνολικά για μια οκταετία (σε πέντε διαφορετικές περιόδους). 

Το 1908 η Barça έφτασε ένα βήμα πριν τη διάλυση καθώς τα μέλη της δεν ξεπερνούσαν τα 40. Ο Gamper βγήκε μπροστά και με μια σειρά καινοτόμων για την εποχή αποφάσεων, την έβγαλε από το τέλμα.

Το 1909 η Barça αποκτά για πρώτη φορά το δικό της γήπεδο. Πρόκειται για το Carrer Industria, χωρητικότητας 6.000 θέσεων.

Έχοντας κατανοήσει και ενστερνιστεί την κουλτούρα των Καταλανών, αφού και ο ίδιος είχε αλλάξει το όνομα του στο Καταλανικό Joan αντί του Ελβετικού Hans, αποφασίζει ότι αν ο σύλλογος που οραματίστηκε και ίδρυσε, δεν συνδεθεί με την τοπική κοινωνία, είναι καταδικασμένος να αφανιστεί.

Η πρώτη απόφαση σταθμός έρχεται το 1916, όταν η Καταλανική γλώσσα ανακηρύσσεται ως η επίσημη του club. Στα τέλη του 1923 η Barça των 38 μελών του 1908, μετράει πλέον πάνω από 10.000 μέλη. Το νερό έχει μπει στο αυλάκι.

Το 1917 επί προεδρίας του, η Barça υπογράφει για πρώτη φορά επαγγελματικό συμβόλαιο και μάλιστα όχι με αθλητή αλλά με προπονητή, τον Βρετανό Jack Greewell. Ακολουθεί μια χρυσή περίοδος και η ομάδα μετακομίζει το 1922 στο -μεγαλύτερο- Les Corts.

Οι ημέρες δόξας όμως διακόπτονται βίαια λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Ισπανία. Η δικτατορία του Primo de Rivera δεν μπορεί να ανεχτεί τις αποδοκιμασίες που κατακλύζουν το Les Corts τον Ιούλιο του 1925, όταν ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Ισπανίας. 

Η έδρα της Barça σφραγίζεται για έξι μήνες και ο Gamper κατηγορείται από το καθεστώς ότι υποθάλπει τον Καταλανικό εθνικισμό. Του απαγορεύεται οποιαδήποτε ανάμειξη στα κοινά του συλλόγου που ο ίδιος ίδρυσε. 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 οδηγεί σε κατάρρευση την επιχείρηση του και ο Gamper που βρίσκεται από καιρό σε κατάθλιψη, αυτοκτονεί στις 30 Ιουλίου του 1930.

Η κηδεία του στο νεκροταφείο του Montjuic, συνοδεύτηκε από ένα ανεπανάληπτο λαϊκό προσκύνημα για τον Joan Gamper, τον Ελβετό που λάτρεψε την Καταλωνία και της πρόσφερε ένα club που αποτέλεσε τον άοπλο στρατό της, όπως τόσο εύστοχα έγραψε κάποτε ο Manuel V. Montalban, αλλά και την γέφυρα ταυτόχρονα με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως ακριβώς περιγράφουν και οι στίχοι του Cant del Barça (ύμνος της Μπάρσα) που λένε εμφατικά: Δεν έχει σημασία από πού ερχόμαστε, από τον Βορρά ή από τον Νότο.. Όλοι συμφωνούμε ότι μια σημαία μας κάνει αδέρφια.