1978-1988 Η εποχή των super stars

Τα δύο Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης και τα 3 Copa del Rey, δεν ήταν αμελητέα ποσότητα. Ωστόσο η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος Ισπανίας σε μια ολόκληρη δεκαετία -αυτή την οποία περιγράφει αυτό το άρθρο- κατά την οποία μάλιστα επενδύθηκαν τεράστια ποσά για την απόκτηση πολλών και σημαντικών ποδοσφαιριστών, καταδείκνυε με ακρίβεια πως η Barcelona δεν ήταν η καλύτερη ομάδα της χώρας και δεν θα μπορούσε να είναι όταν -εκτός των χιλιοειπωμένων αντικειμενικών εξωαγωνιστικών δυσχερειών- στο ίδιο διάστημα άλλαξε 8 προπονητές καθιστώντας αδύνατη τη δημιουργία οποιασδήποτε συνοχής.

Μεγάλη απογοήτευση σκόρπισε και ο χαμένος τελικός στο Κύπελλο Πρωταθλητριών από την ταπεινή Steaua και μάλιστα επί ισπανικού εδάφους.

Θα ήταν ατόπημα αν παραγνωρίζαμε πως συνέβησαν και πολύ σημαντικές κινήσεις εκείνη την περίοδο που αποτέλεσαν επένδυση στο μέλλον του συλλόγου, όπως ήταν η απόφαση να μετατραπεί ένα ιστορικό κτίριο που ανήκε στην ομάδα σε κέντρο φιλοξενίας ταλαντούχων παιδιών για να βρει με αυτόν τον τρόπο το σπίτι της η Masia. Εξίσου σπουδαία και η οικοδόμηση του Mini Estadi -έδρα της δεύτερης ομάδας- ωστόσο σε αυτό το αφιέρωμα εστιάζουμε κυρίως στις μεταγραφές της πρώτης ομάδας διαχρονικά. Με αυτό το κριτήριο, η περίοδος 1978-1988 δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη.

Η απόκτηση των Hans Krankl, Allan Simonsen, Bernd Schuster, Diego Maradona, Gary Lineker, Mark Hughes και Steve Archibald, παικτών που απολάμβαναν παγκόσμιας αναγνώρισης από την ποδοσφαιρική κοινότητα, δικαιολογεί και τον τίτλο του άρθρου. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε πως υπήρξαν και ορισμένοι παίκτες σε αυτή την δεκαετία που προωθήθηκαν και σταδιοδρόμησαν στην πρώτη ομάδα από την ακαδημία, κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό.  

 1978-79

Ήταν η πρώτη σεζόν της θητείας του Josep Lluis Nunez, του μακροβιότερου μέχρι και σήμερα προέδρου στην ιστορία της Barcelona. Οι blaugrana με προπονητή τον Γάλλο Lucien Muller Schmidt (που απολύθηκε 7 αγωνιστικές πριν το τέλος της αγωνιστικής περιόδου για να αντικατασταθεί από τον Joaquim Rife) απέκτησαν τον Hans Krankl, πρώτο σκόρερ της Ευρώπης την περίοδο 1977-78. Ήταν η πρώτη «λαμπερή» μεταγραφή της νέας διοίκησης.

Ο Αυστριακός έμεινε για δύο χρόνια στη Βαρκελώνη πετυχαίνοντας πολλά γκολ (64 σε 88 συμμετοχές) μεταξύ των οποίων και το νικητήριο στην παράταση του τελικού του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1979 στη Βασιλεία απέναντι στην Fortuna Dusseldorf, μετά μάλιστα από μια πολύ δύσκολη για τον ίδιο προσωπική περιπέτεια.

H προώθηση όμως ενός νεαρού από την ακαδημία της ομάδας, που την ίδια σεζόν επέστρεψε από τον δανεισμό του στην Terrassa και έμελλε να αγαπηθεί από τους culers όσο λίγοι σταδιοδρομώντας για 11 χρόνια στη Barcelona και μετρώντας 491 συμμετοχές, 92 γκολ και 10 τίτλους, ξεχώρισε εκείνο το καλοκαίρι. Ήταν ο αέρινος Francisco ‘Lobo’ Carrasco.

Την ίδια αγωνιστική περίοδο έκλεισε στη Βαρκελώνη το κεφάλαιο του «ποδοσφαιριστή Johan Cruyff». Οι μεγαλύτερες ημέρες δόξας του Ιπτάμενου Ολλανδού στη Barcelona όμως, έμελλε να ακολουθήσουν μερικά χρόνια αργότερα.

 1979-80

Η απόκτηση του Δανού επιθετικού Allan Simonsen που είχε κερδίσει το 1977 το Ballon d’Or ήταν σίγουρα η πιο επιτυχημένη κίνηση, την ίδια περίοδο που αποχώρησε ο σπουδαίος Johan Neskeens. Προωθήθηκε ο αμυντικός Jose Manuel Martinez, πιο γνωστός και ως Manolo, που είχε συμπληρωματικό ρόλο τα επόμενα χρόνια. O Landaburu ήταν επίσης ένας πολύ καλός μέσος με βασικό ρόλο στα δύο πρώτα χρόνια της παρουσίας του.

Το μεταγραφικό φιάσκο της χρονιάς όμως ήταν ο Βραζιλιάνος αρχισκόρερ της Vasco da Gama Roberto Dinamite, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 1980. Κόστισε πανάκριβα, έμεινε μόλις δύο μήνες, πέτυχε μόλις δύο γκολ και επέστρεψε στη Βραζιλία όπου βρήκε ξανά τον καλό του εαυτό του. Όπως και την προηγούμενη σεζόν, είχαμε αλλαγή προπονητή πριν τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, με τον Helenio Herrera να αντικαθιστά τον Rife στην 24^η αγωνιστική. Η Barcelona δεν κέρδισε κανέναν τίτλο.

 1980-81

Ξανά δύο προπονητές (Kubala - Helenio Herrera), ξανά αποτυχία στο πρωτάθλημα. Η κατάκτηση του Copa del Rey δεν ήταν αρκετή για να απαλύνει την απογοήτευση των φιλάθλων που είδαν νωρίτερα  έναν από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης να ντύνεται στα blaugrana. Επρόκειτο για τον Γερμανό Bernd Schuster. Σημαντικότατη η απόκτηση του αμυντικού Alexanko που έμελε να διαγράψει λαμπρή πορεία στη Βαρκελώνη (ο άνθρωπος που γλίτωσε από την θύελλα του Hotel Esperia και σήκωσε έπειτα ως αρχηγός το πρώτο Champions League στην ιστορία της ομάδας το 1992 στο Wembley) αλλά και του Quini, ενός εξαιρετικού σκόρερ (για την ιστορία της απαγωγής του οποίου έχουμε κάνει αφιέρωμα στους balacticos). Προωθήθηκε ο Angel Pedraza που έμεινε για 3 σεζόν στην πρώτη ομάδα. Σημαντικές και οι αποχωρήσεις, με κυριότερη εκείνη του Asensi (που έπαιξε 10 χρόνια στην ομάδα) αλλά και του Krankl. 

  

 1981-82

Ακόμη μια περίοδος χωρίς πρωτάθλημα, αυτή τη φορά όμως χωρίς αλλαγή στον πάγκο μεσούσης της σεζόν καθώς ο Γερμανός Udo Lattek, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της προπονητικής εκείνης της εποχής, άντεξε μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου. Η ομάδα κέρδισε ξανά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Ξεχωριστή η απόκτηση του αείμνηστου (και σπουδαίου) τερματοφύλακα Urruti που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Μεγάλο όνομα και ο μέσος Victor Munoz που έκανε σημαντική καριέρα στη Βαρκελώνη. O Gerardo Miranda ήταν επίσης μια καλή μεταγραφή, καθώς έμεινε για 7 χρόνια και ήταν βασικός τη χρονιά της κατάκτησης του πρωταθλήματος (1985).

Η απόκτηση του Βραζιλιάνου Cleo έχει περάσει στη σφαίρα της μυθολογίας, καθώς αποκτήθηκε εκτάκτως λόγω ενός τραυματισμού του Schuster, αλλά δεν φόρεσε ποτέ τα blaugrana παρά μόνο ένα γαμπριάτικο κοστούμι. Ένας δημοσιογράφος από την Βραζιλία εντόπισε μια ημίγυμνη φωτογράφηση του που έγινε για περιοδικό της Βραζιλίας (και η οποία όμως δεν δημοσιεύθηκε ποτέ λόγω της παρέμβασης του ίδιου του παίκτη), αλλά η ζημιά είχε γίνει, καθώς ξεκίνησε ακατάσχετη φημολογία για τη σεξουαλικότητα του, στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί η καθυστέρηση της άφιξης των απαραίτητων δικαιολογητικών που θα του επέτρεπαν να αγωνιστεί. Θορυβημένη η διοίκηση τον πάντρεψε άρον άρον στη Βαρκελώνη, με τον πρόεδρο Nunez στο ρόλο του μάρτυρα και τον αντιπρόεδρο Gaspart να αναλαμβάνει ρόλο κουμπάρου. Επέστρεψε τελικά στη Βραζιλία χωρίς να καταγράψει ούτε μια επίσημη συμμετοχή. 25 χρόνια αργότερα, ο Cleo (που στο μεταξύ έγινε και πατέρας δύο παιδιών) θα δήλωνε στην Καταλανική SPORT μετανιωμένος που δεν έμεινε στην Ευρώπη, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τον τότε αντιπρόεδρο των blaugrana, Joan Gaspart, ο οποίος του φέρθηκε σαν δεύτερος πατέρας.

Αποσύρθηκε επίσης ο Carles Rexach μετά από μια λαμπρή καριέρα: 656 αγώνες και 197 γκολ.

 1982-83

Η Barcelona έφερε στην Ευρώπη τον Diego Armando Maradona έναντι ενός υπέρογκου ποσού με την ελπίδα να συνθέσει ένα εκρηκτικό δίδυμο με τον Schuster και να φτάσει επιτέλους στην πολυπόθητη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Simonsen ένιωσε θιγμένος και αποχώρησε καθώς με την απόκτηση του Maradona οι ξένοι της ομάδας έγινα τρεις και ένας θα έπρεπε να μένει εκτός αγώνων. Αποκτήθηκαν επίσης τρεις… Alonso: Oι Marcos, Pichi και Perico (o πρώτος είναι πατέρας του νυν παίκτη της Chelsea και ήταν και ο μόνος που έκανε αξιόλογη καριέρα στη Barcelona) καθώς και ο σπουδαίος Julio Alberto από την Atleti.

Ο Cesar Luis Menotti, αντικατέστησε τον Lattek στην άκρη του πάγκου, σε μια κίνηση που θεωρήθηκε πως θα βοηθούσε στον καλύτερο εγκλιματισμό του Diego. Ο Menotti άλλαξε την ώρα προπονήσεων (απόγευμα αντί για πρωί) προσπαθώντας να καλύψει την έλλειψη διάθεσης για προπόνηση του Maradona, ο οποίος νωρίτερα είχε προσβληθεί από ηπατίτιδα. Το πρωτάθλημα αποδείχθηκε ξανά ανέφικτος στόχος. Οι blaugrana συμβιβάστηκαν με ένα Copa del Rey και ένα League Cup Ισπανίας.

 1983-84

Μετά το «τίναγμα της μπάνκας» με την απόκτηση του Maradona, οι μεταγραφικές κινήσεις ήταν ελάχιστες. O Juan Carlos Perez Rojo προωθήθηκε από την 2^η ομάδα και χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, έπαιξε αρκετούς αγώνες κυρίως την περίοδο 1984-85. O Αργεντινός Gabrich δεν ήταν απόφοιτος της Masia, έπαιξε όμως στη 2^η ομάδα λόγω του περιορισμού στη συμμετοχή ξένων παικτών και μέτρησε μόλις 2 εμφανίσεις στη La Liga.

Τα προβλήματα συνεχίστηκαν για τον Diego που τραυματίστηκε σοβαρά τον Σεπτέμβρη του 1983. Η ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα και τα επεισόδια στον τελικό του Copa del Rey με την Athletic Bilbao με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί, έγραψαν το πικρό φινάλε της καριέρας ενός εκ των σπουδαιότερων ποδοσφαιριστών του κόσμου στη Barcelona. Ο ίδιος ο Menotti που αρχικά προσπάθησε να βοηθήσει τον Diego, έφτασε στο τέλος να θέτει στον Nunez ως όρο για την ανανέωση του δικού του συμβολαίου, την πώληση του συμπατριώτη του.

 1984-85

Ο Menotti που είχε δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο έφυγε, ο Maradona πωλήθηκε στη Napoli, αποχώρησε και ο Quini και ο Terry Venables (εισήγηση του καλού φίλου του Nunez, Bobby Robson) ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Αποκτήθηκε ο Σκωτσέζος επιθετικός Steve Archibald που συνέβαλε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ισπανίας από την Barcelona μετά από 11 χρόνια αναμονής.

 1985-86

Λίγες μεταγραφικές κινήσεις, καθώς η ομάδα είχε βρει τη συνοχή της με τον Venables και έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης. Η απρόσμενη ήττα όμως από την ταπεινή Steaua πυροδότησε αντιδράσεις ο απόηχος των οποίων θα ταλάνιζε τον σύλλογο για πολύ καιρό. Ο Bernd Schuster, σημαντικότερος παίκτης των blaugrana, αποχώρησε εκείνο το βράδυ με ταξί από το γήπεδο. Την επόμενη σεζόν δεν θα αγωνιζόταν ούτε σε έναν αγώνα πρωταθλήματος.  

 1986-87

Ο Nunez στήριξε τον Venables και έβαλε ξανά βαθιά το χέρι στην τσέπη. Αποκτήθηκαν οι Mark Hughes και Gary Lineker καθώς και ο Andoni Zubizarreta που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο επιτυχημένους τερματοφύλακες στην ιστορία της ομάδας. Κατέφθασε από την Valencia και ο Robert Fernandez (νυν τεχνικός διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος). Ο ρόλος του Archibald έγινε αναιμικός λόγω του περιορισμού στη συμμετοχή ξένων παικτών αλλά και ενός σοβαρού τραυματισμού. Ο Schuster μπήκε στο περιθώριο λόγω της στάσης του μετά τον χαμένο τελικό του πρωταθλητριών του 1986 και η σεζόν, παρά τις ηχηρές προσθήκες κατέληξε σε φιάσκο.

 1987-88

Ο Terrry Venables που άντεξε τρεις ολόκληρες σεζόν στον ηλεκτρικό blaugrana πάγκο απολύθηκε την 4^η αγωνιστική και προσελήφθη ο Luis Aragones. Οι προσθήκες παικτών ήταν ελάχιστες, επέστρεψε όμως από την σιωπηρή τιμωρία του ο Schuster. Η ομάδα κατέκτησε το Copa del Rey, έχασε όμως το πρωτάθλημα και ακολούθησε «η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» (θυμηθείτε την εδώ). Από την επόμενη αγωνιστική περίοδο, ο σύλλογος θα άλλαζε οριστικά σελίδα.

*Δείτε εδώ την επεξήγηση των πινάκωνπου παρατίθενται στο άρθρο.