Από την ημέρα της πρόσληψης του Xavi στην τεχνική ηγεσία της Barcelona, στις 5 του περασμένου Νοέμβρη, αρκετές φίλες/φίλοι μου ζητήσατε να γράψω ένα κείμενο για τον άνθρωπο που καλείται να φέρει ξανά το ποδοσφαιρικό τμήμα στο δρόμο των επιτυχιών.
Από την ημέρα της πρόσληψης του Xavi στην τεχνική ηγεσία της Barcelona, στις 5 του περασμένου Νοέμβρη, αρκετές φίλες/φίλοι μου ζητήσατε να γράψω ένα κείμενο για τον άνθρωπο που καλείται να φέρει ξανά το ποδοσφαιρικό τμήμα στο δρόμο των επιτυχιών.
Ακριβώς έναν χρόνο μετά την παραίτηση του Bartomeu, η τελευταία του κίνηση ως προέδρου του FC Barcelona, η
επιλογή δηλαδή του Ronald Koeman, αποτελεί κι’ αυτή από χθες τα ξημερώματα παρελθόν. Κλείνει
όμως έτσι και ο κύκλος των προβλημάτων που προκάλεσε η προηγούμενη διοίκηση; Και
πόσο συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτόν, ο πρώην πλέον προπονητής της;
Γκρίνια, εσωστρέφεια, κατάρες, κριτική και αναλύσεις για όλα με προκατάληψη και αρνητική προδιάθεση. Η διαβόητη και διαχρονική «barcelonitis» όπως την αποκαλούν και στη Βαρκελώνη, χτυπά τον σύλλογο που μιας και δεν έχει άλλα προβλήματα, επιπρόσθετα αντιμετωπίζει το μένος όψιμων και μη οπαδών της.
«Μου αρέσει ο Messi, γιατί ευτυχώς δεν πιστεύει πως είναι ο Messi. Είναι ο μόνος που με κάνει να ονειρεύομαι και να αγαπώ» έλεγε τo 2011 o Eduardo Galeano μιλώντας στην καταλανική τηλεόραση. O αείμνηστος Ουρουγουανός συγγραφέας με το εκπληκτικό και φλεγματικό του χιούμορ, είχε αναπτύξει τη δική του θεωρία γύρω από το φαινόμενο Messi.
Η Vicky Losada είναι ποδοσφαιρικός
μου έρωτας για πολλούς λόγους, πέρα από την αγωνιστική της αξία.
Μία κοπέλα που ξεκίνησε από την ακαδημία, βίωσε τον υποβιβασμό της Barça στη Segunda και έφτασε φέτος, ώριμη γυναίκα πια, σαν αρχηγός της ομάδας στην κορυφή της Ευρώπης με την κατάκτηση του Champions League. Παραμύθι αληθινό.
Αποφάσισε να φύγει από την αγαπημένη της Barcelona στα 30 της, γιατί όπως δήλωσε πριν λίγη ώρα σε συνέντευξη Τύπου (παρόντος του αντιπροέδρου του συλλόγου, του τεχνικού επιτελείου και των συμπαικτριών της) «πρέπει να ξέρεις πότε κλείνει ένας κύκλος».
Έχοντας χάσει τη θέση της στο βασικό σχήμα, αποχωρεί περήφανη και ακμαία δηλώνοντας πως «θα πανηγυρίζω όλα τα γκολ της ομάδας, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να παίξεις ποδόσφαιρο».
Λέει Fins Aviat έχοντας εισπράξει την αγάπη, τον σεβασμό και την αναγνώριση σύσσωμου του συλλόγου.
Η κληρονομιά που αφήνει είναι πολύ βαριά. Όσο για το όνομα της; Είναι ήδη χαραγμένο στις πιο χρυσές σελίδες του ποδοσφαιρικού τμήματος γυναικών του FC Barcelona.
Capitana per sempre.
Το καλοκαίρι του 2021, αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της διοίκησης Bartomeu για την Barcelona σε επίπεδο μεταγραφών. Ήταν το φινάλε ενός κύκλου που άνοιξε το 2010, με την εκλογή Rosell. 11 ολόκληρα χρόνια στα οποία ο σύλλογος δοκιμάστηκε σε όλα τα επίπεδα και παρότι κέρδισε πολλούς τίτλους, κατευθύνθηκε, στις περισσότερες περιπτώσεις με δική του επιλογή, σε μια φιλοσοφία εντελώς ξένη από εκείνη του club, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση αυτές ακριβώς τις αγωνιστικές επιτυχίες, που ήταν όμως προϊόν και συνέχεια της πρότερης κατάστασης.
Έχουν περάσει λίγα 24ωρα από την κατάκτηση του πρώτου τίτλου μετά από σχεδόν δύο χρόνια για την Barça, καθώς κέρδισε το 31ο Copa del Rey της ιστορίας της απέναντι στην Athletic Club του Μπιλμπάο και αντί το κλίμα να είναι ευχάριστο και να συζητάμε για το ευοίωνο μέλλον μας, είμαστε ξανά αντιμέτωποι με δυσάρεστες εξελίξεις. Όχι μόνο για τη Barcelona αλλά για το ποδόσφαιρο γενικότερα.
Στο Garibaldi, ένα νοσοκομείο που ίδρυσαν στο Ροζάριο της Αργεντινής πολιτικοί πρόσφυγες από την Ιταλία, γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1987 περίπου στις 6 το πρωί ο τρίτος γιός της Celia Cuccittini και του Jorge Messi.
Επειδή γράφονται πολλά για το αν θα καταφέρει ο Laporta να αναλάβει επισήμως καθήκοντα προέδρου αύριο, θα σας μεταφέρω ό,τι κατάφερα να διασταυρώσω.
Μετά από μια μακρά προεκλογική περίοδο, ο Joan Laporta εκλέχθηκε πανηγυρικά 42ος πρόεδρος του FC Barcelona, καθώς επικράτησε των Victor Font και Toni Freixa στις εκλογές της 7ης Μαρτίου.
Δεύτερη φορά στα 14 χρόνια ζωής των balacticos που είμαι στη δυσάρεστη θέση να γράφω για τη σύλληψη ενός πρώην προέδρου της Barcelona. Όπως και την πρώτη όμως, ούτε αιφνιδιάστηκα από την είδηση, ούτε έπεσα από τα σύννεφα. Το ίδιο συμβαίνει -είμαι σίγουρος- και με όσους ακολουθούν διαχρονικά τους balacticos και την αρθρογραφία μου.
Ο κύβος ερρίφθη. Την επόμενη Δευτέρα η Barcelona θα έχει νέο πρόεδρο. Μετά από τα σχεδόν 7 χρόνια της προεδρίας Bartomeu (Γενάρης ’14 - Οκτώβρης ‘20) και τους 5 μήνες ακυβερνησίας που έχουν ακολουθήσει, ο σύλλογος θα μπει σε μια νέα εποχή που θα καθορίσει τη φυσιογνωμία του για την επόμενη δεκαετία.
Έχω πει πολλές φορές ότι η ιστορία της Barcelona είναι τόσο μεγάλη που ποτέ δεν μπορείς να ισχυριστείς πως την γνωρίζεις καλά. Συνέχεια προκύπτουν νέα στοιχεία που προσθέτουν στη φυσιογνωμία του συλλόγου μεταβλητές που είναι άγνωστες όχι μόνο στο ευρύ κοινό, αλλά ακόμη και στην ίδια την Barcelona.
«Μία γ@μημένη κατοχή γαμώτο. Μία
γ@μημένη κατοχή. Πάμε! Υποφέρουμε. Είμαστε καρφωμένοι πίσω
Ο Joan Laporta έχει να ανεβεί έναν Γολγοθά ενόψει των εκλογών. Και θα τους έχει όλους απέναντι του. Ανεξαιρέτως. Θα πρέπει να το γνωρίζει και να πάρει τα μέτρα του. Σήμερα έχω την ανάγκη να σας γράψω δυο λόγια σχετικά.
Laporta, Font ή Freixa λοιπόν; Αυτή είναι η ερώτηση που
κυριαρχεί στις συζητήσεις των φίλων της
Από χθες στα ισπανικά sites/εφημερίδες (οπότε από σήμερα και στα ελληνικά) υπάρχουν αναφορές για το υπέρογκο χρέος του FCB, για το ότι χρωστά σε πολλούς συλλόγους χρήματα για μεταγραφές που έγιναν κτλ. Η λέξη χρεοκοπία έχει την τιμητική της. Ας πούμε λοιπόν δυο λόγια χωρίς να σας μπερδέψω με νούμερα (θα μπορούσα να γράφω για ώρες) και επιχειρώντας να είμαι όσο το δυνατόν πιο κατανοητός.
Η Barcelona διάγει μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει όμως να τηρούμε το μέτρο σε όσα λέμε και κυρίως σε όσα γράφουμε. Για έναν σύλλογο που βίωσε δύο δικτατορίες, την αυτοκτονία του ιδρυτή της, την εκτέλεση ενός προέδρου της από το καθεστώς του Franco και βρέθηκε στο φάσμα της διάλυσης τουλάχιστον δύο φορές, η σημερινή κατάσταση δεν είναι ο μεγαλύτερος σκόπελος που κλήθηκε να αποφύγει στην υπεραιωνόβια ιστορία του.
Το Νοέμβριο του 1970, η Inma Cabecerán, μια 18χρονη κοπέλα και τότε φίλη του παίκτη της Barça Pablo García Castany, ήρθε σε επαφή με τον πρόεδρο του συλλόγου Augustí Montal, με σκοπό τη δημιουργία τμήματος ποδοσφαίρου γυναικών.