Ποιους θα αντέξει το σχοινί;

Ο θρίαμβος στο Mestalla την προηγούμενη αγωνιστική, σε μια σεζόν που η Barelona έχει ξεχάσει τι σημαίνει «εκτός έδρας νίκη στη La Liga» δεν ήταν ικανός να κρύψει τα προβλήματα, ιδίως μετά την αναγκαστική αλλαγή του Leo Messi που ταλαιπωρείται ξανά από μυϊκό τραυματισμό και είναι άγνωστο για πόσο διάστημα θα απουσιάσει. Ωστόσο όταν παίζεις με την Ρεάλ Μαδρίτης στο Camp Nou, πάντα οι προσδοκίες είναι υψηλές. Για ακόμη μια φορά όμως, δεν δικαιώθηκαν.

Η Μαδρίτη πέρασε με διπλό από τη Βαρκελώνη, χάρη στο γκολ του Baptista, η διαφορά ανέβηκε στους 7 βαθμούς και ο τίτλος της πρωταθλήτριας, λίγο πριν το 2007 ρίξει την αυλαία του, αν δεν απομακρύνθηκε πολύ, τότε σίγουρα μοιάζει με πολύ δύσκολη υπόθεση, για δεύτερη σερί χρονιά. Και όχι, αυτό δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη Barcelona.

Η εμφάνιση της ομάδας του Rijkaard ήταν προβληματική και παρότι το γκολ μπήκε μόλις στο 35’, η πραγματικότητα είναι ότι η πίεση που δέχθηκε ο Casillas στο σύνολο του αγώνα ήταν ελάχιστη και προήλθε περισσότερο από λανθασμένες απομακρύνσεις -κυρίως- του Heinze, παρά από οργανωμένες επιθέσεις. Ζήσαμε να δούμε και την Barca να παίζει με ψηλές βαθιές μπαλιές προς τον Eto’o. Τι άλλο να πει κανείς.

Η περσινή κακή σεζόν, που όλοι θεώρησαν ότι θα μπορούσε να είναι μια κακή παρένθεση, μάλλον αποδεικνύεται ως η προαναγγελία του τέλους εποχής για μια σειρά σημαντικών πρωταγωνιστών που έφεραν πριν από ενάμισι χρόνο τους blaugrana στην κορυφή της Ευρώπης. Το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό, δεν μπορεί να είναι άλλο από εκείνο του Ronaldinho.

Ο Βραζιλιάνος μάγος έχει πάψει να θυμίζει τον παίκτη που όλη η Ευρώπη ερωτεύθηκε σφόδρα εδώ και λίγα χρόνια. Σκιά του εαυτού του, παρατεταμένα ντεφορμέ, στερεμένος θαρρείς από ιδέες, βαρύς, άκεφος, ό,τι κι αν δοκιμάζει δεν του βγαίνει και μοιάζει να υποφέρει. Μαζί του υποφέρει όλη η ομάδα. Οι μουρμούρες στο Camp Nou όποτε γίνεται κάτοχος της μπάλας, κάποτε θα θεωρούνταν ιεροσυλία, αλλά πλέον γίνονται όλο και πιο έντονες, περνάνε ξεκάθαρα από τον τηλεοπτικό δέκτη. Αρνείσαι να πιστέψεις ότι στα 27 του έχει τελειώσει ποδοσφαιρικά, αλλά δεν μπορείς να βρεις πολλά ελαφρυντικά. Κρίμα. Όχι μόνο για την ομάδα του, αλλά και για το ποδόσφαιρο το ίδιο που τον έχει τόση ανάγκη.

Από κοντά και ο Deco. Ο υπέροχος μαέστρος, ο πραγματικός MVP του 2005-06 που με την παρουσία του είχε μεταμορφώσει το κέντρο της Barca, μοιάζει κι αυτός με βετεράνο, κάνει πολλά λάθη, συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους στη μετριότητα. Ήταν ο πρώτος που αντικαταστάθηκε στο 57’ από τον Giovanni Dos Santos για να επιστρέψει τουλάχιστον η διάταξη σε φυσιολογικό σχήμα καθώς η απόπειρα του Rijkaard να χρησιμοποιηθεί ο Iniesta -σχεδόν- σαν τέταρτος μέσος μαζί με τους Toure, Xavi και Deco, περισσότερο μπέρδεψε τους Καταλανούς παρά την Μαδρίτη.

Στο 77’ αποσύρθηκε και ο Puyol (από τον Zambrotta) που έπαιξε στο δεξί άκρο της άμυνας και ταλαιπωρήθηκε πολύ από τον Robinho, με αποτέλεσμα να δεχθεί και κίτρινη κάρτα, ενώ στο 80’ μπήκε και ο πιτσιρικάς Bojan στη θέση του Xavi. Όσο για τον Henry, ο Γάλλος superstar είδε το πρώτο του clasico ως παίκτης της Barca, από τον πάγκο για 90’.

Μαύρα Χριστούγεννα με λίγα λόγια για τoυς culers, λευκά κατάλευκα για τους blancos που κέρδισαν ένα clasico μέσα στη Βαρκελώνη, πολύ πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ, χωρίς μάλιστα να παρουσιάσουν τίποτα το εξαιρετικό. Θετικά η βραδιά δεν είχε, εκτός αν θεωρήσουμε τέτοιο το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν είδαμε τον Saviola να αγωνίζεται με τα λευκά, στο στάδιο που αγαπήθηκε τόσο, καθώς ο Schuster τον άφησε στον πάγκο.  

Η Barcelona που μέχρι στιγμής είχε πληρώσει φέτος την εκτός έδρας αναποτελεσματικότητα της στη La Liga, μετρώντας ήδη 4 ισοπαλίες και 2 ήττες σε 8 εκτός έδρας αναμετρήσεις, απώλεσε για πρώτη φορά βαθμούς και στο Camp Nou. Η αυγή του 2008, αφήνει μικρά περιθώρια αισιοδοξίας. Και ποιους θα αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα.