Ένα από τα πρώτα κείμενα σε αυτό το
ιστολόγιο, ήταν ένα άρθρο τον Μάιο του 2008, όταν η Barcelona είχε κάνει pasillo στη
Ρεάλ Μαδρίτης στο Bernabeu, λίγους μήνες πριν
αναλάβει την ομάδα ο Pep Guardiola. Μπορείτε να το θυμηθείτε εδώ.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τα Μεγάλα Ντέρμπι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τα Μεγάλα Ντέρμπι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
05 Μαΐου 2018
24 Απριλίου 2017
Κατά κάποιον τρόπο, είναι αθάνατος
Την Πρωτομαγιά του 2005 στο Camp Nou και μπροστά σε 91.174 θεατές, πέτυχε το πρώτο του γκολ σε επίσημο
αγώνα με την Barcelona. Μπήκε αλλαγή στο 88’
και τρία λεπτά αργότερα σκόραρε με το αριστερό πόδι, γράφοντας το (τελικό) 2-0
απέναντι στην Albacete. Όλοι μιλούσαν τότε για ένα μεγάλο ταλέντο. Πρώτος και καλύτερος,
ο άνθρωπος που του είχε δώσει την τελική πάσα εκείνο το βράδυ στη Βαρκελώνη, ο
μεγάλος Ronaldinho.
22 Νοεμβρίου 2015
Επετειακό δώρο
Ένα ακόμη el clasico πέρασε στην ιστορία. Για
την ακρίβεια πέρασε στις πιο απαστράπτουσες σελίδες του βιβλίου της ιστορίας
της Μπαρσελόνα. Οι Καταλανοί σκόρπισαν την Μαδρίτη στα 4 σημεία του ορίζοντα
μέσα στο σπίτι της, θριαμβεύοντας με το πεντακάθαρο 0-4 για την 12η αγωνιστική
της La Liga. Μία ακόμη μεγάλη νίκη στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου, κάτι που
κοντεύει να γίνει συνήθεια στους blaugrana.
24 Οκτωβρίου 2014
Οι αμφιβολίες του Luis Enrique
Μια ήττα από τον βασικό σου αντίπαλο για
την κατάκτηση του πρωταθλήματος και μάλιστα εκτός έδρας, δεν είναι καταστροφή.
Είναι όμως σίγουρα μια καλή αφορμή για ορισμένα συμπεράσματα, συνυπολογίζοντας
ότι βρισκόμαστε πλέον στα τέλη του Οκτώβρη, οπότε και έχουμε στα χέρια μας ένα
σεβαστό δείγμα γραφής από την ομάδα της περιόδου 2014-15. Εκεί ακριβώς είναι
και το μεγάλο μπέρδεμα και εξηγούμαι αμέσως.
25 Μαρτίου 2014
Ένα διαφορετικό clasico
Στις 23 του Μάρτη, η Real Madrid υποδέχθηκε την Barça σε έναν αγώνα που
θα μπορούσε να βγάλει είδηση. Αν οι Καταλανοί έχαναν, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα
παρέδιδαν το στέμμα (όσο κι αν η λέξη "στέμμα" προκαλεί αλλεργία στην
Βαρκελώνη) της πρωταθλήτριας Ισπανίας, αφού θα έμεναν 7 ολόκληρους βαθμούς πίσω
από τους blancos, αφήνοντας τους ανενόχλητους στο κυνήγι του τίτλου, μαζί
με την συμπολίτισσα Atletico. Βέβαια όταν μιλάμε για clasicos, δηλαδή τις αναμετρήσεις μεταξύ
των δυο μεγαλύτερων συλλόγων στην Ισπανία, δεν μιλάμε μόνο για ειδήσεις.
Εικόνες, σκέψεις, αντιδικίες και συναισθήματα πλημμυρίζουν σχεδόν πάντα αυτούς
τους αγώνες. Για αυτά θα μιλήσουμε σήμερα.
23 Μαρτίου 2014
Πολύ σκληρή για να πεθάνει
Είναι εξαιρετικό
προνόμιο να έχεις το θάρρος να δηλώνεις τις προτιμήσεις σου και να κρίνεσαι
φυσικά για όσα γράφεις, πάντα όμως υπό αυτό το πρίσμα. Γιατί σου δίνεται το
δικαίωμα να δείξεις την χαρά σου όταν η ομάδα που υποστηρίζεις φτάνει σε έναν
θρίαμβο και την υποχρέωση ταυτόχρονα να πεις τα πράγματα με το όνομα τους και
χωρίς στρογγυλέματα, όταν νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
27 Οκτωβρίου 2013
31 Μαρτίου 2013
26 Φεβρουαρίου 2013
Η γη του κανενός
Ένας αποκλεισμός είναι φυσικό να ενοχλεί. Ένας αποκλεισμός από τον
βασικό σου αντίπαλο είναι φυσιολογικό να ενοχλεί διπλά. Η Μπάρσα αποκλείστηκε δίκαια
από τον τελικό του Copa del Rey και
αποκλείστηκε με ήττα, μετά από κακή εμφάνιση, από την Ρεάλ Μαδρίτης, μέσα στο
Κάμπ Νόου. Όποιος πει ότι δεν ενοχλείται από αυτόν τον …τετραπλό συνδυασμό,
προφανώς στρουθοκαμηλίζει. Αν πάλι
ειπωθεί ότι αυτή η ήττα – απώλεια του ενός από τους τρεις διεκδικούμενους
τίτλους της χρονιάς, αποτελεί σημάδι μιας εποχής που τελειώνει στην Βαρκελώνη,
τότε αυτό είναι περισσότερο καταστροφολογία και λιγότερο ψύχραιμη ανάλυση της
κατάστασης. Υποφέρει η ομάδα τον τελευταίο καιρό? Ναι, είναι εμφανές ότι
υποφέρει.
04 Φεβρουαρίου 2013
Απαιτείται rotation
Παρακολούθησα με προσοχή τον χθεσινοβραδινό αγώνα της Μπάρσα στο
Μεστάγια. Δεν σας κρύβω, ότι δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να γράψω σχετικά
με την αναμέτρηση. Ο λόγος ήταν ότι δεν είχα να προσθέσω τίποτα περισσότερο, σε
σχέση με το τελευταίο άρθρο μου, μετά τον αγώνα εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης,
εκεί όπου μίλησα για το οξυγόνο ή καλύτερα για τις ανάσες, που είναι
απαραίτητες σε κάποιους βασικούς παίκτες της ομάδας μας. Είχα κάνει μάλιστα
ειδική μνεία στην περίπτωση του Τσάβι. Και επειδή θεωρώ κουραστικό να
επαναλαμβάνομαι, προτίμησα να σιωπήσω.
31 Ιανουαρίου 2013
Οξυγόνο και τραμπούκοι
Έχοντας παρακολουθήσει το σύνολο της αρθρογραφίας μετά το χθεσινό
κλάσικο και απαλλαγμένος (σχεδόν 24 ώρες μετά) από την ένταση, ώρα να αραδιάσω
και εγώ μερικές σκόρπιες, είναι η αλήθεια, σκέψεις, απόρροια του χθεσινού
αγώνα. Ξεκινώντας από το (τουλάχιστον για μένα) απολύτως προφανές, η χθεσινή
αναμέτρηση μας χάρισε ένα απολαυστικό δίωρο. Με εντάσεις μεν και μια τελική
αίσθηση ότι μείναμε με την μπουκιά στο στόμα, αλλά πάντως απολαυστικό.
17 Δεκεμβρίου 2012
Αντισώματα και μαγεία
Οι αγώνες μεταξύ της Μπάρσα και της Ατλέτι,
προσφέρουν παραδοσιακά, συγκινήσεις και σπουδαίο θέαμα. Η χθεσινοβραδινή τους
αναμέτρηση, ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση, της παραπάνω διαπίστωσης. Προσωπικά,
νιώθω ότι παρακολούθησα έναν από τους ωραιότερους αγώνες της χρονιάς και
ομολογώ ότι μέσα στο 2012, καμία άλλη φορά, δεν απόλαυσα τόσο πολύ, παιχνίδι
της Μπάρσα. Ο τρόπος που αγωνίστηκε απέναντι μας η Ατλέτι, δείχνει ότι
δικαιότατα είναι αυτή τη στιγμή, ο κύριος ανταγωνιστής μας, για τον τίτλο του
πρωταθλητή.
05 Δεκεμβρίου 2012
29 Οκτωβρίου 2012
Ο αγώνας που πυροδότησε τα Βαλκάνια
Στις 6 Μαϊου του
1990, οι εκλογές του τοπικού κοινοβουλίου στην Κροατία, ανέδειξαν νικητή τον
Φράνιο Τούτζμαν, ηγέτη της Κροατικής
Δημοκρατικής Ένωσης, του κόμματος δηλαδή που υποστήριζε την ιδέα για μια
ανεξάρτητη Κροατία. Μία εβδομάδα αργότερα στο Ζάγκρεμπ, η τοπική Ντιναμό θα
αντιμετώπιζε τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, στα πλαίσια του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στις 13
Μαϊου εκείνου του έτους στο στάδιο Μακσιμίρ, έμελλε να μείνουν στην ιστορία, όχι όμως για αθλητικούς λόγους.
10 Οκτωβρίου 2012
06 Οκτωβρίου 2012
30 Αυγούστου 2012
23 Μαρτίου 2012
17 Μαρτίου 2012
29 Ιανουαρίου 2012
Luis Figo Η λατρεία που έγινε μίσος
Δώδεκα χρόνια πέρασαν και με απογοήτευση διαπιστώνω ότι για περισσότερη από μισή ώρα παραμένω αμήχανος μπροστά στο πληκτρολόγιο μου, αδυνατώντας να ξεκινήσω να γράφω, λες και το μυαλό μου μαζί και τα δάχτυλα μου παραμένουν μουδιασμένα ακόμη από εκείνη την ζεστή καλοκαιριάτικη ημέρα του Ιουλίου του 2000.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)