2013 Blaugrana Στιγμές Που Ξεχώρισαν

Άλλη μια χρονιά μας αφήνει ή καλύτερα την αφήνουμε πίσω και είναι η ώρα για μια αναδρομή των όσων ζήσαμε το 2013, σε σχέση με την Barça. Δεν πρόκειται για ένα αγωνιστικό χρονολόγιο, αλλά για μια περισσότερο ανθρώπινη εστίαση σε πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου.

Τι θα θυμόμαστε από τη φετινή La Liga

Εξαιρετικό θέαμα και σπουδαίοι παίκτες. Δάκρυα χαράς και δάκρυα λύπης. Πολλοί αποχαιρετισμοί: Άλλοι απρόσμενοι, κάποιοι πικραμένοι και ορισμένοι αναμενόμενοι. Αγωνία μέχρι την τελευταία αγωνιστική ημέρα, νέα ρεκόρ και παλιά σύμβολα που περνούν πλέον στην λήθη του χρόνου. Απόδοση τιμών στον πρώτο: Το εκπληκτικό πασίγιο που φέτος έγινε προς τιμήν της Μπάρσα, αλλά παραμένει εκπληκτικό σε κάθε περίπτωση, αναβλύζοντας όλη την ευγενή άμιλλα του κόσμου. Το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (πιο γνωστό και ως La Liga ή Primera Division ή όπως επιτάσσει η εποχή των χορηγών: Liga BBVA) θα είναι πάντα εκεί για να  αναδεικνύει νέους ήρωες και να μας γεμίζει με συγκινήσεις. Παρακάτω ακολουθούν μερικές θύμησες, όχι απαραίτητα αγωνιστικές και όχι μόνο από το πρωτάθλημα, από μια αξέχαστη χρονιά.

Το αντίο του Valdes

Την φοβόμουν την σημερινή συνέντευξη του Victor Valdes. Η πληροφόρηση μας αργά χθες το βράδυ, έλεγε ότι δεν θα επρόκειτο για μια κανονική συνέντευξη Τύπου αλλά για την ανάγνωση από την πλευρά του παίκτη, μίας κονσερβοποιημένης δήλωσης. Κάτι τέτοιο θα ήταν άκρως απογοητευτικό. Ευτυχώς λοιπόν οι πληροφορίες δεν επαληθεύτηκαν. Ο doble V εμφανίστηκε ενώπιον των δημοσιογράφων και το μόνο που τον συνόδευε στην αίθουσα Ricard Maxenchs, ήταν οι συνοδοιπόροι του-αρχηγοί της Μπάρσα. Ο Puyol, ο Xavi και ο Iniesta.

Συγνώμη Abi για δεύτερη φορά

Δεν έχω απολύτως καμία πρόθεση να κάνω φτηνή σπέκουλα, εκμεταλλευόμενος μια από τις πιο δύσκολες – συναισθηματικές στιγμές που έχει ζήσει αυτός ο σύλλογος. Δεν πρόκειται όμως σε καμία περίπτωση να πνίξω όλα αυτά, που αυστηρώς προσωπικά μιλώντας, ένιωσα χθες, βλέποντας τον Eric Abdal να ανακοινώνει την αποχώρηση του από την Barca. Εάν το έπραττα, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές.

Πάμε για φιάσκο με τον Thiago

Πρόσφατα έγραψα για τον ρόλο και την παρουσία του Τιάγκο, στην Μπάρσα του παρόντος και του μέλλοντος. Σήμερα λοιπόν πληροφορηθήκαμε από τα καταλανικά ΜΜΕ, ότι η ρήτρα αποδέσμευσης του ταλαντούχου βραζιλιάνου, αυτή τη στιγμή δεν ανέρχεται στα 90 εκ.ευρώ όπως ορίζεται από το συμβόλαιο του, αλλά κυμαίνεται μεταξύ 18-20 εκ. ευρώ!

Ο Thiago δικαιούται την δική του ευκαιρία

Για τον Τιάγκο, το ποδόσφαιρο ήταν πάντα μέρος της ζωής του, η ζωή του η ίδια. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια, στην οποία ο αθλητισμός κατείχε περίοπτη θέση. Ο μπαμπάς Μαζίνιο, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Βραζιλίας. Η μαμά Βαλέρια, επίσης βραζιλιάνα, πρώην σπουδαία βολεϊμπολίστρια. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Ιταλία, μεγάλωσε στην Γαλικία, μετά ταξίδεψε στην πατρίδα των γονιών του και τελικά επέστρεψε στην Ισπανία, για να κυνηγήσει το όνειρο του στην Βαρκελώνη.

O Pique είναι απαραίτητος

Η αναγκαιότητα για την εξέλιξη της αγωνιστικής ταυτότητας του ποδοσφαιρικού τμήματος στο FC Barcelona, δεν είναι κάτι νέο, αλλά αποτελεί κομμάτι της ίδιας του, της κληρονομιάς. Ο ίδιος ο σύλλογος αρέσκεται να θέτει από μόνος του, ολοένα και μεγαλύτερες προκλήσεις, σε σχέση με τον δείκτη της ποιότητας του ποδοσφαίρου που παράγει.

Μεγάλες αξίες και σκληρές αλήθειες

Το σχεδόν αναπόφευκτο (μετά το 4-0 του Μονάχου) συνέβη. Η Barca δεν θα βρίσκεται στον τελικό του Champions League.  Το απευκταίο σενάριο που προέβλεπε παρέλαση της Bayern στην Βαρκελώνη, δεν απετράπη. Ο θαυματοποιός Messi απουσίαζε, όπως και οι Busquets, Alba, Puyol και Mascherano. Το ίδιο και το προπονητικό επιτελείο. Ο καλύτερος blaugrana χθες, έβαλε αυτογκόλ. Τι παραπάνω μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς, σε μια τέτοια βραδιά; Τι παραπάνω μπορούσε να προσδοκά κάποιος, μετά από μια τέτοια χρονιά;

Δεύτερο απανωτό χαστούκι

Δύο ήττες από την Μαδρίτη μέσα σε λίγα 24ωρα.. Βαρύ και ασήκωτο το δίχως άλλο. Οι δρόμοι από εδώ και πέρα? Οι εξής δύο: Ο πρώτος: Απαξίωση της ομάδας, ατελείωτες κατάρες σε ποδοσφαιριστές, τεχνικό επιτελείο, διοίκηση κτλ, εμφύλιοι με την μορφή τσακωμών μεταξύ των φιλάθλων, γκρίνια, μουρμούρα και άλλα χαριτωμένα. Ο δεύτερος: Ψυχραιμία. Ναι, τόσο απλά. Ψυχραιμία και καθαρό μυαλό ώστε να μπορέσουμε να δούμε τα προφανή.

Εδώ σε θέλω κάβουρα

…να περπατάς στα κάρβουνα, λέει η παροιμία και όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς, δεν έχω βάλει την λέξη κάβουρα στον αρχικό τίτλο μέσα σε εισαγωγικά, για να μην αφήσω καμία υπόνοια παραπομπής σε… τσιγκουνιά, σε ότι αφορά τον Sandro Rosell. Την αφορμή για το σημερινό άρθρο, την πήρα από την δήλωση του προέδρου, που εκτιμώ ότι θέλοντας να πικάρει-απαντήσει σε πρόσφατα δημοσιεύματα που ήθελαν τον Perez να ενδιαφέρεται για τον Busquets, είπε ότι υπάρχει ένας παίκτης της Μαδρίτης, τον οποίο θα ήθελε στην Βαρκελώνη. 

Ο πιλότος και οι συμπτώσεις

27 Ιανουαρίου 1991. Η Βαρκελώνη σοκάρεται, καθώς ο Γιόχαν Κρόιφ, προπονητής και ζωντανός μύθος του FC Barcelona, εισάγεται εσπευσμένα στο χειρουργείο για επέμβαση στην καρδιά (bypass). Η Μπάρσα που με τον Ιπτάμενο Ολλανδό στην άκρη του πάγκου, διεκδικεί εκείνη την χρονιά το πρωτάθλημα, έχει ήδη χτυπηθεί και από άλλες ατυχίες. Ο Ρόναλντ Κούμαν μένει εκτός αγωνιστικής δράσης για μήνες λόγω τραυματισμού, ενώ ο Χρίστο Στόιτσκοφ χάνει και αυτός δύο μήνες, λόγω τιμωρίας του, μετά από επίθεση σε διαιτητή, στο super cup εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης. Μέσα σε αυτό τον κυκεώνα προβλημάτων, τα ηνία της ομάδας αναλαμβάνει ο μέχρι τότε, βοηθός του Κρόιφ, Κάρλες Ρέσακ.

Απαιτείται rotation

Παρακολούθησα με προσοχή τον χθεσινοβραδινό αγώνα της Μπάρσα στο Μεστάγια. Δεν σας κρύβω, ότι δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να γράψω σχετικά με την αναμέτρηση. Ο λόγος ήταν ότι δεν είχα να προσθέσω τίποτα περισσότερο, σε σχέση με το τελευταίο άρθρο μου, μετά τον αγώνα εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, εκεί όπου μίλησα για το οξυγόνο ή καλύτερα για τις ανάσες, που είναι απαραίτητες σε κάποιους βασικούς παίκτες της ομάδας μας. Είχα κάνει μάλιστα ειδική μνεία στην περίπτωση του Τσάβι. Και επειδή θεωρώ κουραστικό να επαναλαμβάνομαι, προτίμησα να σιωπήσω.

Οι μαριονέτες του Mourinho

Καλώς τα μας και ας μην άργησαν. Τι πρωτότυπο αλήθεια. Για ακόμη μια φορά (έχουμε χάσει το μέτρημα) το σύστημα των ΜΜΕ της Μαδρίτης, επιχειρεί άλλη μια εκστρατεία λάσπης. Ο Guardiola δεν μένει πια στην Βαρκελώνη, οι ιστορίες για περίεργα σκευάσματα που δήθεν χορηγούνται στους παίκτες της Barcelona, αποδείχθηκαν λάσπη στον ανεμιστήρα και έχουν πάρει ήδη τον δρόμο της δικαιοσύνης, τα κατασκευασμένα βιντεάκια με μονταρισμένα πλάνα από αγώνες, που εξαφανίζουν και εμφανίζουν (ανάλογα με την περίσταση) πόδια, χέρια, τεθλασμένες γραμμές  και άλλα χαριτωμένα με σκοπό να «αποδείξουν» την εύνοια της οποίας απολαμβάνει η Barcelona, αποτελούν συλλεκτικό είδος για όσους έχουν διάθεση για άφθονο γέλιο, οπότε η στοχοποίηση για την ώρα, περιορίζεται σε ένα πρόσωπο: Τον Lionel Messi.

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας, η καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, στην οποία παρίσταται κάποιος παίκτης της ομάδας, δημιούργησε ένα περίεργο κλίμα στον Τύπο, όπως αντικατοπτρίστηκε στις μεγαλύτερες αθλητικές εφημερίδες της Βαρκελώνης και έφθασε, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστής, αυτή την φορά ήταν ο Victor Valdes και η αβεβαιότητα που εξέφρασε, σε ερώτηση που δέχθηκε, για το αν προτίθεται να ανανεώσει το συμβόλαιο του με την Barcelona.

Περαστικά Tito!

Υπάρχουν στιγμές, που τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ή μπορεί και να το χρησιμοποιώ τώρα, απλά για να δικαιολογήσω την αμηχανία μου και την αδυναμία μου αν προτιμάτε, να γράψω κάτι περισσότερο από μια απλή ευχή για ταχεία ανάρρωση, στον προπονητή της ομάδας μας, μετά τις εξελίξεις που αφορούν στην υγεία του. Η ζωή είναι έτσι φτιαγμένη, που οτιδήποτε συμβαίνει, είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχθούμε, με όσον το δυνατόν περισσότερη ψυχραιμία. Και να θέλαμε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Αντισώματα και μαγεία

Οι αγώνες μεταξύ της Μπάρσα και της Ατλέτι, προσφέρουν παραδοσιακά, συγκινήσεις και σπουδαίο θέαμα. Η χθεσινοβραδινή τους αναμέτρηση, ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση, της παραπάνω διαπίστωσης. Προσωπικά, νιώθω ότι παρακολούθησα έναν από τους ωραιότερους αγώνες της χρονιάς και ομολογώ ότι μέσα στο 2012, καμία άλλη φορά, δεν απόλαυσα τόσο πολύ, παιχνίδι της Μπάρσα. Ο τρόπος που αγωνίστηκε απέναντι μας η Ατλέτι, δείχνει ότι δικαιότατα είναι αυτή τη στιγμή, ο κύριος ανταγωνιστής μας, για τον τίτλο του πρωταθλητή.   

Τι έχει χτίσει ο Mourinho στη Μαδρίτη;

Όταν πριν δυο χρόνια, το καλοκαίρι του 2010, ο Jose Mourinho ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης, είχε δηλώσει ότι σημαντικό κίνητρο για εκείνον, στο να αποδεχθεί την πρόταση του Florentino Perez, εκτός του ονόματος της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν και το γεγονός ότι στο ισπανικό πρωτάθλημα αγωνίζεται η Barcelona, της οποίας την «ηγεμονία» φιλοδοξούσε να σπάσει. Δύο και κάτι χρόνια μετά, οι φήμες που τον θέλουν κοντά στην έξοδο το επόμενο καλοκαίρι, ακούγονται πιο πειστικές από ποτέ. Και η πρωτοκαθεδρία των blaugrana στις συνειδήσεις των ουδέτερων φίλων του ποδοσφαίρου, έχει παίξει τον δικό της ρόλο.

Ο Germa Capdevila στους balacticos, για την Barcelona

O Germa Capdevila, μας έκανε την τιμή να αρθρογραφήσει στους balacticos για το FC Barcelona. Ας διαβάσουμε λοιπόν την γνώμη ενός ανθρώπου που ζει στην Καταλονία, για την Καταλονία.

Τελεία στην σπέκουλα του Perez

Στις 13 Μαρτίου του 2011, στην εκπομπή El Partido De Las 12, του ραδιοφωνικού σταθμού Cadena Cope, ο δημοσιογράφος Χουάν Αντόνιο Αλκάλα, ισχυρίστηκε, επικαλούμενος πηγές, μέσα από την διοίκηση των Μερένχες, ότι η Ρεάλ Μαδρίτης, επρόκειτο να ζητήσει αυστηρότερους ελέγχους από την ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, όσον αφορά το θέμα του ντόπινγκ. Συμπλήρωσε μάλιστα, ότι η Μπάρσα και η Βαλένθια, συνεργάζονται με γιατρούς αμφιβόλου αξιοπιστίας.

Γλυκόπικρο clasico

Το τρίτο  clásico για την φετινή αγωνιστική περίοδο, μας άφησε χρόνους και αφού παρακολούθησα σήμερα τον απόηχο του, μέσα από αρθρογραφία και δηλώσεις των πρωταγωνιστών, θα τολμήσω να γράψω, ως άλλος γευσιγνώστης, τι με πίκρανε και τι με γλύκανε, από την χθεσινή βραδιά στο Κάμπ Νόου.