Τι θα θυμόμαστε από τη φετινή La Liga

Εξαιρετικό θέαμα και σπουδαίοι παίκτες. Δάκρυα χαράς και δάκρυα λύπης. Πολλοί αποχαιρετισμοί: Άλλοι απρόσμενοι, κάποιοι πικραμένοι και ορισμένοι αναμενόμενοι. Αγωνία μέχρι την τελευταία αγωνιστική ημέρα, νέα ρεκόρ και παλιά σύμβολα που περνούν πλέον στην λήθη του χρόνου. Απόδοση τιμών στον πρώτο: Το εκπληκτικό πασίγιο που φέτος έγινε προς τιμήν της Μπάρσα, αλλά παραμένει εκπληκτικό σε κάθε περίπτωση, αναβλύζοντας όλη την ευγενή άμιλλα του κόσμου. Το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (πιο γνωστό και ως La Liga ή Primera Division ή όπως επιτάσσει η εποχή των χορηγών: Liga BBVA) θα είναι πάντα εκεί για να  αναδεικνύει νέους ήρωες και να μας γεμίζει με συγκινήσεις. Παρακάτω ακολουθούν μερικές θύμησες, όχι απαραίτητα αγωνιστικές και όχι μόνο από το πρωτάθλημα, από μια αξέχαστη χρονιά.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Μανουέλ Πρεσιάδο, ένας γλυκύτατος άνθρωπος, σοβαρός προπονητής και αγαπημένος σε ολόκληρη την Ισπανία, έφυγε τελείως ξαφνικά στα 54 του, τον Ιούνιο του 2012, μια μόλις ημέρα μετά την πρόσληψη του από την Βιγιαρεάλ. Τον ίδιο μήνα, μας άφησε και ο Μίκι Ροκέ. Στα 23 του, παιδί σχεδόν, πάλεψε γενναία για ενάμισι χρόνο με την επάρατη νόσο. Το ισπανικό ποδόσφαιρο θρήνησε την απώλεια του και ένωσε δυο ομάδες που τις χωρίζουν πολλά: Την Μπέτις και την Σεβίλλη.

Λίγους μήνες αργότερα, ο Τίτο Βιλανόβα αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε ότι θα υποβληθεί σε αφαίρεση όγκου. Ο κόσμος της Μπάρσα που περίμενε την ίδια περίοδο την επιστροφή του Ερίκ Αμπιντάλ, σοκάρεται. Όταν ο Γάλλος ξεκινάει προπονήσεις, ο Τίτο υποβάλλεται σε επέμβαση. Ακολουθούν δύσκολοι μήνες αλλά στο φινάλε της σεζόν, η εικόνα με τους δυο μαχητές της ζωής να σηκώνουν το τρόπαιο του πρωταθλητή στο Κάμπ Νόου, θα μας θυμίζει για πάντα την δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.

Τέτοια που θα χρειαστεί και ο Βίκτορ Αλβάρεζ της Εσπανιόλ. Ο 20χρονος Καταλανός υποβλήθηκε πριν από μια εβδομάδα σε εγχείρηση καρδιάς, για να ξεπεράσει πρόβλημα που είχε διαγνωσθεί ήδη από τον περασμένο Ιούλιο. Ευχή όλων μας να το ξεπεράσει και να βρεθεί γρήγορα στα γήπεδα. Στο πασίγιο που έκαναν οι παίκτες της Εσπανιόλ στην Μπάρσα, λευκά μπλουζάκια όφειλαν να φοράνε και οι δικοί μας παίκτες. Για να τα λέμε όλα..

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΒΑΣΚΩΝ

Αθλέτικ Μπιλμπάο και Ρεάλ Σοδιεδάδ, ακολούθησαν βίους αντίθετους. Η πρώτη πλήρωσε την εκπληκτική περσινή της παρουσία και αποπροσανατολίστηκε από τα εκατομμύρια που έπεσαν στα πόδια του Χάβι Μαρτίνεζ και του Φερνάντο Γιορέντε, με τον Μπιέλσα να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ενώ αποχαιρέτησε και την ιστορική της έδρα. Ο λάκος των λεόντων, ο καθεδρικός, ποιο απλά το San Mames πέρασε στην ιστορία. Την ίδια ώρα η Σοδιεδάδ του σπουδαίου Μοντανιέ που θα φύγει(!) και του απίστευτα υποτιμημένου, αλλά σπουδαίου Τσάβι Πριέτο, κατάφερε να βγει στο Champions League.  

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΚΙΑ

Η Θέλτα σώθηκε κυριολεκτικά στο νήμα, ενώ η Ντέπορ, η παλιά superDepor, δεν κατάφερε να σώσει την παρτίδα. Κρίμα, γιατί το ισπανικό ποδόσφαιρο χρειάζεται ομάδες σαν την Λα Κορούνια, όπως χρειάζεται και καλλιτέχνες σαν τον Βαλερόν, που με δάκρυα στα μάτια είπε αντίο, αν και ο πρόεδρος της ομάδας είναι αισιόδοξος πως θα τον μεταπείσει.

ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ

Η Βαλένθια παρόλα τα σοβαρά οικονομικά της προβλήματα, αδίκησε τον εαυτό της. Αν ο Ερνέστο Βαλβέρδε είχε αναλάβει τις τύχες της νωρίτερα, ίσως τώρα ο τίτλος αυτής της παραγράφου να ήταν διαφορετικός. Κατάφερε πάντως να κάνει δύσκολη τη ζωή της πανάκριβης PSG στο Champions League, όμως η μοίρα τα ‘φερε έτσι, ώστε να είναι ένας πρώην προπονητής της, ο Ουνάι Έμερι με την Σεβίλλη, εκείνος που την άφησε στην 5^η θέση.  

Η ΜΑΔΡΙΤΗ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ

Μπορεί η Ρεάλ να κέρδισε την Ατλέτι δύο φορές στο πρωτάθλημα, ωστόσο στον μοναδικό μεταξύ τους αγώνα που έκρινε τίτλο, αυτόν του κυπελλούχου Ισπανίας, ήταν η ομάδα του Σιμεόνε εκείνη που κέρδισε τις εντυπώσεις. 4^η επικράτηση σε τελικό επί της μισητής Ρεάλ και αυτή, όπως οι άλλες τρεις, μέσα στο Μπερναμπέου και 3^η θέση στο πρωτάθλημα, μας κάνουν έναν απολογισμό άκρως θετικό για τους ροχιμπλάνκος, που είδαν όμως τον Φαλκάο να χαιρετάει με δάκρυα στα μάτια, αναχωρώντας για το κοντινό, όχι… Βαλδεμπέμπας, αλλά Μόντε Κάρλο.

Η ΜΑΔΡΙΤΗ ΤΟΥ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

Είναι ένα κεφάλαιο που κλείνει, μάλλον οριστικά. Ο Μουρίνιο μπορεί να λέει ότι πέτυχε, ο Πέρεθ μπορεί να συμπληρώνει το ίδιο, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο Πορτογάλος φεύγει, χάνοντας το πρωτάθλημα από αυτόν που κάποτε αποκάλεσε.. Πίτο, αφήνοντας μια ομάδα γεμάτη από μουρμούρες, χωρισμένη σε στρατόπεδα που ο ίδιος δημιούργησε, τόσο στα αποδυτήρια, όσο και στις κερκίδες. Η πλευρά των φανατικών τα ‘χει με τον Κασίγιας, το υπόλοιπο γήπεδο με τον Μουρίνιο. Ο ίδιος σε άλλη μια επίδειξη unfair play, χαιρέτησε χθες μόνο προς την πλευρά των ultras sur που τον επιδοκίμαζαν, αγνοώντας τους υπόλοιπους. Ο χαρακτήρας του ανδρός σε όλο του το μεγαλείο. Η φιλοδοξία του να σπάσει την ηγεμονία της Μπάρσα, έμεινε στα λόγια, όπως και οι προσδοκίες για την 10^η ευρωπαϊκή κούπα.

    

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΖΑΜΟΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΕΓΚΡΙΝΙ

Ο Βέλγος Τίμπο Κουρτουά, κέρδισε δικαιωματικά το βραβείο Ζαμόρα. Και είναι μόλις 20 χρονών. Έχω την εντύπωση πως ζούμε την ανέλιξη ενός τερματοφύλακα, που το όνομα του θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες των φίλων του ποδοσφαίρου για πολλά πολλά χρόνια. Την ίδια ώρα στην Μάλαγα των χιλίων οικονομικών προβλημάτων, ο Πελεγκρίνι απέδειξε ακόμη μια φορά, πόσο σπουδαίος τεχνικός είναι. Η πορεία της ομάδας κυρίως στην Ευρώπη ήταν αξιοθαύμαστη, όπως τέτοιος είναι και ο Ίσκο.

Η «ΜΕΤΑ ΠΕΠ» ΜΠΑΡΣΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Η Μπάρσα είδε τον Αμπιντάλ να ξεπερνά το πρόβλημα υγείας του, κέρδισε το πρωτάθλημα συγκεντρώνοντας 100 βαθμούς, σημείωσε την καλύτερη επιθετική επίδοση στην ιστορία της (115) είχε τον Μέσι να πετυχαίνει 46 γκολ, τον δεύτερο να απέχει 15 ολόκληρους βαθμούς, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, με τον προπονητή της να παλεύει για την ζωή του! Αν αυτά τα άκουγε κάποιος πέρυσι, όταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα ανακοίνωνε την απόφαση του να αποχωρήσει, θα ένιωθε τουλάχιστον ανακουφισμένος και περήφανος.

Ωστόσο, ο τρόπος που αποκλείστηκε στα ημιτελικά του Champions League, ο τρόπος που αποχωρεί τελικά ο Αμπιντάλ από την Βαρκελώνη, (χθες ακούστηκαν μετά από πολύ καιρό αποδοκιμασίες στο Κάμπ Νόου με αποδέκτη την διοίκηση) η αβεβαιότητα σε σχέση με την παραμονή ή όχι, ποδοσφαιριστών που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία της και ίσως δεν έχουν την ευκαιρία να χαιρετήσουν (και με δική τους ευθύνη) όπως θα έπρεπε (και θα τους άξιζε) τον κόσμο και την ομάδα, αλλά και η κάμψη στην απόδοση της, που ξεκίνησε από τον Αύγουστο του 2011, έχουν δημιουργήσει μια περίεργη παγωμάρα. Υπό διαφορετικές περιστάσεις όλο αυτό θα φάνταζε ως πραγματική τρέλα, αλλά επειδή μιλάμε για την Μπαρσελόνα, όπου κάποια πράγματα είναι υπεράνω τίτλων και διακρίσεων, είναι μάλλον μια φυσιολογική πραγματικότητα.

Όπως και να ‘χει, το ραντεβού με την  La Liga ανανεώνεται για τις αρχές Αυγούστου. Όταν θα ξεκινάει η επόμενη αγωνιστική περίοδος, που θα είναι σίγουρα πολύ διαφορετική από αυτήν που απολαύσαμε φέτος.