Στο γήπεδο οι απαντήσεις

Σχεδόν μισός αιώνας πέρασε από την τελευταία φορά που στον πάγκο της Barça κάθισε προπονητής από την Γερμανία. Καλή αρχή να έχει ο άνθρωπος (όπως λέω πάντα για όλους ανεξαιρέτως) με μία μόνο ευχή αλλά και μία προσδοκία στο όριο της απαίτησης: Να εργαστεί σε ένα σταθερό περιβάλλον (εδώ η ευχή) και να σταματήσουμε επιτέλους να ακούμε από τους προπονητές μας ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση, δεν έχει οικονομικές δυνατότητες κτλ (εδώ η απαίτηση). Χιλιάδες θα ήθελαν να είναι σε αυτή τη θέση - λίγοι οι τυχεροί, όσο υψηλή κι αν είναι η πίεση. Στο γήπεδο τα υπόλοιπα. Benvingut Herr Flick

What goes around comes around

 

Παρίσι, Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017. 

Η PSG έχει διαλύσει την Barça με 4-0 στην πρώτη μεταξύ τους αναμέτρηση για τη φάση των 16 του Champions League. Και την έχει πραγματικά διαλύσει… Εκείνη τη νύχτα οι blaugrana θα μπορούσαν να έχουν δεχθεί ακόμη περισσότερα γκολ. 

Το (δεύτερο) αντίο του Xavi

"Πρόεδρε θέλω να μιλήσουμε". Ο Xavi κάλεσε τον Laporta στο κινητό του, μετά τη λήξη του αγώνα με τη Villarreal. Το είχε αποφασίσει. Το καλοκαίρι φεύγει από την Barcelona. Πριν πάει στην αίθουσα Τύπου επιχείρησε να προλάβει τους παίκτες του στα αποδυτήρια για να τους το ανακοινώσει ο ίδιος. Δεν ήθελε να το ακούσουν από τα media. Δεν πρόλαβε κανέναν όμως. Είχε περάσει μία ώρα και είχαν φύγει όλοι από το γήπεδο.

Ένα κείμενο αγανάκτησης

 

«Με έχετε ρωτήσει αν θα ήθελα να γίνω ο Alex Ferguson της Barça. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει περίπτωση Alex Ferguson σε αυτόν τον σύλλογο. Είναι αδύνατο. Δεν θα το επιτρέψετε. Μας σκοτώνετε κάθε μέρα με την κριτική»

Αυτό είπε ο Xavi, την ώρα που ανακοίνωνε πως το καλοκαίρι αποφάσισε να αποχωρήσει. ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλήθεια από τον θρύλο της Barcelona η οποία διαχρονικά έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να τρώει τα παιδιά της.

Αρνητές της πραγματικότητας

 

Από την ημέρα της πρόσληψης του Xavi στην τεχνική ηγεσία της Barcelona, στις 5 του περασμένου Νοέμβρη, αρκετές φίλες/φίλοι μου ζητήσατε να γράψω ένα κείμενο για τον άνθρωπο που καλείται να φέρει ξανά το ποδοσφαιρικό τμήμα στο δρόμο των επιτυχιών.

Ο Koeman και η επόμενη ημέρα

Ακριβώς έναν χρόνο μετά την παραίτηση του Bartomeu, η τελευταία του κίνηση ως προέδρου του FC Barcelona, η επιλογή δηλαδή του Ronald Koeman, αποτελεί κι’ αυτή από χθες τα ξημερώματα παρελθόν. Κλείνει όμως έτσι και ο κύκλος των προβλημάτων που προκάλεσε η προηγούμενη διοίκηση; Και πόσο συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτόν, ο πρώην πλέον προπονητής της;

Gracias Mister

 

4 χρόνια στην πρώτη ομάδα. Τα τελευταία δυόμισι σαν πρώτος προπονητής.

81 νίκες, 4 ισοπαλίες και 7 ήττες.

2 πρωταθλήματα Ισπανίας.

2 κύπελλα Ισπανίας,

1 κύπελλο Καταλωνίας

Ένα ιστορικό treble.

Ο Luis Cortes αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Barça εξουθενωμένος αλλά και ευτυχισμένος.

«Αυτό δεν είναι ένα αντίο αλλά εις το επανιδείν» δήλωσε πριν από λίγο, συμπληρώνοντας:

«Όταν ανέλαβα την ομάδα είπα πως δεν θα φύγω από εδώ μέχρι να πάρουμε το Champions League. Η φετινή σεζόν διήρκησε 353 ημέρες και επέφερε μεγάλη φθορά σε όλους. Πιστεύω πως το απολαύσαμε όμως και κάναμε και τον κόσμο να το απολαύσει. Αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος, τουλάχιστον ο δικός μου σαν προπονητής. Χρειάζονται πλέον νέες ιδέες, έχω ξεμείνει από ενέργεια και στη Barça αξίζει το καλύτερο. Νέες προκλήσεις, νέοι στόχοι. Είναι μια απόφαση που πήρα ήδη από την βραδιά που κερδίσαμε το Champions League αλλά δεν ήθελα να το πω τότε για να μην αποσταθεροποιήσω την ομάδα.»

O Luis Cortes αποχωρεί, αφήνοντας την ομάδα σε κορυφαίο αγωνιστικό επίπεδο, άδειος σύμφωνα με τα λεγόμενα του από ενέργεια. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούμε. Το ίδιο είχε πει και ο Pep Guardiola όταν χαιρέτησε το 2012. Αυτό, είναι το κόστος του να είσαι προπονητής.

Η κληρονομιά που αφήνει όμως είναι σπουδαία και βαριά ταυτόχρονα. Η δική του Barça έγινε το σημείο αναφοράς για τις γενιές που θα ακολουθήσουν. Και ένα ευχαριστώ, είναι λίγο.

Koeman και καθαρές εξηγήσεις

Η χρονιά για το ποδοσφαρικό τμήμα ανδρών της Barcelona τελείωσε αφήνοντας πικρή γεύση. Ο λόγος ήταν ο τρόπος που χάθηκε το πρωτάθλημα. Και είναι λογικό να μένει πικρία. Ωστόσο αν κάποιος ανατρέξει -όχι πολύ πίσω- στα μέσα της σεζόν που ολοκληρώθηκε, θα διαπιστώσει πως το τελικό πρόσημο δεν είναι αρνητικό.

Στη Barcelona δεν μπορείς να κάνεις υπαναχωρήσεις

Σε ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του αείμνηστου Johan Cruyff, ο Ιπτάμενος Ολλανδός αναφέρεται στις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να αναλάβει κάποιος καθήκοντα προπονητή στη Barcelona. Σας το παραθέτω, σε ελεύθερη μετάφραση από την αγγλική έκδοση.

Είμαι ευτυχής που προπόνησα τη Barça,

Με την αφορμή της βράβευσης του, στο διεθνές συνέδριο ποδοσφαίρου (BIFS) που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Μπιλμπάο, ο Ernesto Valverde, μίλησε για πρώτη φορά δημοσίως, για την αποπομπή του από τον πάγκο της Barcelona.

Adios Ernesto

Ο Ernesto Valverde αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία της Barcelona. Απομένει μόνο η ανακοίνωση της απόλυσης του.

Louis Van Gaal, felicidados

Ο Louis Van Gaal, ένας από τους σημαντικότερους και ίσως τους πιο παρεξηγημένους προπονητές που πέρασαν από τα ευρωπαϊκά γήπεδα, ανακοίνωσε πως αποσύρεται οριστικά από τους πάγκους. Με αυτή την αφορμή, αποφάσισα να του αφιερώσω ένα άρθρο, εστιάζοντας στα χρόνια που πέρασε από τον πάγκο της Barcelona.

Υγρό ποδόσφαιρο

Είκοσι μήνες… Τόσος είναι ο χρόνος που απαιτείται σε μια ομάδα, για να προσαρμοστεί και να λειτουργήσει με τον τρόπο που επιθυμεί ο Pep Guardiola. Η διαπίστωση αυτή, ανήκει στον Marti Perarnau, επιστήθιου φίλου του Καταλανού τεχνικού, όπως την κατέθεσε στο «Pep Evolucion», ένα από τα δύο υπέροχα βιβλία που έγραψε και τα οποία πραγματεύονται την γενικότερη φιλοσοφία του Pep για το ποδόσφαιρο.

Θολό τοπίο στη Βαρκελώνη

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μοιράζομαι μαζί σας τις πρώτες μου σκέψεις για την αγωνιστική εικόνα της Barça. Διαχρονικά επιλέγω να είμαι μετριοπαθής στις εκτιμήσεις μου, όχι φοβούμενος την οποιαδήποτε έκθεση, αλλά επειδή πιστεύω ότι οι ομάδες δεν είναι δυνατό να κρίνονται από Σεπτέμβρη μήνα. Σε κάθε περίπτωση όμως, όταν ο προπονητής έχει διανύσει ήδη μια σεζόν στον σύλλογο, ορισμένα στοιχεία είναι ξεκάθαρα και κάποια άλλα δύναται να προβλεφθούν. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση της Barça του Ernesto Valverde.

Ο χορός του Χειμώνα

Το καλοκαίρι του 2017 δεν θα το ξεχάσουν γρήγορα οι οπαδοί της Barcelona. Τα καμώματα του Neymar που κράτησαν σε ομηρία όλο τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας μέχρι τελικά να ανακοινώσει ο ίδιος μέσω… Instagram στις αρχές Αυγούστου ότι αποχωρεί για το Παρίσι, έπληξαν βαριά το κύρος και την αξιοπιστία του συλλόγου, με τεράστια ευθύνη της διοίκησης Bartomeu που άφησε το club να γίνει έρμαιο των διαθέσεων ενός ποδοσφαιριστή.

Ο Ernesto στο λάκκο των λεόντων

Από σήμερα ο Ernesto Valverde είναι και επίσημα ο νέος προπονητής της Barcelona και γίνεται ο έκτος τεχνικός την τελευταία δεκαετία (μετά τους Rjikaard, Pep, Tito, Martino και Luis Enrique) ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα σε έναν από τους πιο περιζήτητους αλλά και απαιτητικούς συνάμα πάγκους της Ευρώπης.

Ο Luis Enrique αποχωρεί με ήσυχη συνείδηση και αδιαφορεί αν διαφωνείς

Τον Οκτώβρη του 2012 ο Luis Enrique βρέθηκε στο Mini Estadi για να δει την πρώην ομάδα του, την Barca B, που υπό τις οδηγίες του είχε ανέβει το 2011 (μετά από 11 χρόνια) στη 2^η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, να αντιμετωπίζει την άλλη μεγάλη του αγάπη, την Sporting Gijon. Στο περιθώριο της παρουσίας του κατέθεσε την άποψη του για την Barcelona, που μετά από μια ονειρική τετραετία με τον Pep Guardiola είχε αλλάξει σελίδα έχοντας στην άκρη του πάγκου τον αείμνηστο Tito Vilanova.

Οι ιδέες ανήκουν σε όλους

«Οι ιδέες ανήκουν σε όλους και σε ό,τι με αφορά έχω κλέψει όσες περισσότερες μπορούσα» εξομολογούνταν το 2014 ο Pep Guardiola στον φίλο του (και συγγραφέα των Pep Confidential και Pep Evolucion) Marti Perarnau. Για τον Pep που καθόλου δεν θεωρεί τον εαυτό του ιδιοφυή, αλλά αντίθετα βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τις προσωπικές του ανασφάλειες που ορίζονται από την ανάγκη του για γνώση και γιγαντώνονται από την δίψα του για εξέλιξη, είναι απολύτως φυσιολογική η συλλογή στοιχείων της τακτικής προπονητών και ομάδων από όλο τον κόσμο διαχρονικά και η μετέπειτα ενσωμάτωση και μετεξέλιξη τους, υπό το πρίσμα των απαιτήσεων της σύγχρονης εποχής.

Πως θα ήθελα να με θυμούνται

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του Johan Cruyff, ας δούμε τι έλεγε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, «My Turn» ως προς τον τρόπο που θα ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος.

«Κάποτε με ρώτησαν πως θα ήθελα να με θυμούνται σε 100 χρόνια. Για καλή μου τύχη είναι κάτι για το οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχώ, επειδή δεν θα βρίσκομαι εδώ. Αλλά αν θα έπρεπε να δώσω μια υποθετική απάντηση, αυτή θα ήταν ‘Σαν έναν υπεύθυνο άνθρωπο του αθλητισμού’.

Αν θα έπρεπε να κριθώ ως ποδοσφαιριστής, τότε η ζωή μου θα οριζόταν από μια περίοδο μεταξύ 15 και 20 χρόνων και ειλικρινά, νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το ταλέντο μου στο ποδόσφαιρο μου δόθηκε από τον Θεό. Δεν έκανα τίποτα για να το αποκτήσω. Την ώρα που άλλοι έλεγαν ότι πηγαίνουν στη δουλειά, εγώ απλά πήγαινα να παίξω μπάλα. Ήμουν λοιπόν τυχερός. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα υπόλοιπα πράγματα που έκανα στη ζωή μου, έχουν για μένα μεγαλύτερη σημασία.

Δεν ήμουν πάντα κατανοητός. Τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και σαν προπονητής, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έκανα αργότερα. Αλλά ούτε ο Rembrandt και ο van Gogh ήταν κατανοητοί. Είναι κάτι που μαθαίνεις: Οι άνθρωποι συνεχίζουν να σε ενοχλούν έως ότου γίνεις ιδιοφυία». 

Johan Cruyff

Pep Show Boys

Στις 18 Δεκέμβρη του 2011, η Barcelona πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της εποχής Guardiola, επικρατώντας της Santos (των Neymar και Ganso) με 0-4, στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου συλλόγων. Και αν ορισμένοι απορήσουν με την ευκολία που ξεχωρίζουμε έναν αγώνα από τους τόσους υπέροχους της τετραετίας Pep, η απάντηση είναι πως δεν πρόκειται για δικό μας αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά για παραδοχή του Καταλανού τεχνικού στον Marti Perarnau, όπως την κατέγραψε ο ίδιος στο βιβλίο του με τίτλο «Herr Pep».