«Με έχετε ρωτήσει αν θα ήθελα να γίνω ο Alex Ferguson της Barça. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει περίπτωση Alex Ferguson σε αυτόν τον σύλλογο. Είναι αδύνατο. Δεν θα το επιτρέψετε. Μας σκοτώνετε κάθε μέρα με την κριτική»
Και επειδή οι πανηγυρτζήδες κλαρίνο-οπαδοί ala carte των τίτλων έχουν και κοντή μνήμη, να θυμίσω ότι ο αείμνηστος Johan Cruyff, (ο διαμορφωτής της φιλοσοφίας του συλλόγου τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια) είχε απολυθεί από την ομάδα λίγες εβδομάδες πριν το τέλος του πρωταθλήματος το 1996. Σαν αποτυχημένος... Ο κύριος συνεχιστής του, ο Pep Guardiola, άντεξε μόνο 4 χρόνια, κατηγορήθηκε για πολλά, τον έλεγαν κοροϊδευτικά «Δαλάι Λάμα» και 15 χρόνια μετά συνεχίζει να θριαμβεύει έχοντας αναστρέψει καμιά δεκαριά φορές τον ίδιο τον τρόπο που παίζεται το άθλημα. Μακριά από τη Βαρκελώνη φυσικά…
Και αυτά είναι μόνο τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Και τους δύο, τους είχαν ξεσκίσει στην κριτική οι συνήθεις ύποπτοι κλαρίνο-οπαδοί ala carte που ξέρουν καλύτερα από όλους, και τρέφονται μόνο με τίτλους και από την ανάγκη τους να ξεχωρίζουν μέσω ανέξοδων, ανεδαφικών τσιτάτων. Καμία προσπάθεια εποικοδομητικής κριτικής, μόνο κακία και αγνωμοσύνη. Αυτοί που υπάρχουν με λίγα λόγια μόνο για να μας τα κάνουν πλανήτες και για να καταριόμαστε την ώρα και την στιγμή που αποφασίζουμε να μοιραζόμαστε σκέψεις και προβληματισμούς.
Είχε καλές στιγμές η θητεία του Xavi (δεν τελείωσε ακόμη, απομένουν 4 μήνες), είχε και κακές. Ίσως κάποια στιγμή μιλήσουμε γι’ αυτές. Το χειρότερο όμως είναι που μας θύμισε τα διαχρονικά ανομήματά των χάρτινων οπαδών των τίτλων και της φιγούρας που καμία αγάπη δεν έχουν ούτε για τη Barça ούτε για το ποδόσφαιρο και που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ικανοποιούν τα εγωπαθή τους ένστικτα και την μικρότητα των ψυχών τους.
ΜΕ τον Xavi λοιπόν, ΜΕ τον Pep, ΜΕ τον Johan, με όσες και όσους έκαναν αυτόν τον σύλλογο μεγάλο, και με όσες και όσους αγαπούν αληθινά τη Barça και το ποδόσφαιρο. Οι υπόλοιποι στο δικό μου αξιακό πεδίο δεν υπάρχετε καν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου