Εσωστρέφεια ή συστράτευση

 

Οι σκελετοί βγαίνουν ξανά από τη ντουλάπα. Για πολλοστή φορά στην ιστορία του συλλόγου, έχουμε χάσει το μέτρημα πια, δεν αρκούν οι πανίσχυροι εξωγενείς παράγοντες που θέτουν διαχρονικά εμπόδια στην πορεία προς την (όποια) οικονομική εξυγίανση, έχουμε και την εσωτερική αντιπολίτευση η οποία αντί να συμπράξει και να βοηθήσει με την δεδομένη τεχνογνωσία της σε μια κρίσιμη στιγμή, τίθεται και αυτή απέναντι, αλλά σε ποιον; Στον Laporta ή στην πραγματικότητα στον ίδιο τον σύλλογο, με πρόσχημα το φιάσκο (;) της εγγραφής Olmo - Victor; 

Λάβαμε και το σχετικό mail από την κίνηση si al futur που διεκδίκησε την προεδρία του FC Barcelona στις εκλογές του 2021, περί της προτροπής για πρόταση μομφής, καθώς κρίνεται (εκτιμώ πρωτίστως από τον Font) πως τώρα είναι το ιδανικό timing για να μείνει ακυβέρνητη η Barça. Μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, με την ομάδα εντός όλων των αγωνιστικών της στόχων.

Είναι καλό να έχει αντανακλαστικά ένας αθλητικός οργανισμός, να μην είναι ο πρόεδρος του πανίσχυρος, να λογοδοτεί στα μέλη για κάθε ενέργεια του. Στο παρελθόν κάποιες προτάσεις μομφής βοήθησαν, ακόμη κι αν δεν κατέληξαν σε παραίτηση του προεδρείου, καθώς έτριξαν τα δόντια σε διοικήσεις που πίστευαν πως μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν, κάτι που συνέβη το 2007, πάλι τότε με αποδέκτη τον Laporta. Άλλες φορές, οδήγησαν έστω και με καταστροφική καθυστέρηση, σε αποπομπή τους, όπως έγινε με την προηγούμενη θητεία του προέδρου Bartomeu. 

Δεν έχει πορευτεί πάντα με επιτυχία η διοίκηση Laporta την τελευταία τριετία, τα λάθη της είναι ήδη σημαντικά (πολλά έχουν επισημανθεί εγκαίρως) και θα αναλυθούν διεξοδικά πριν τις επόμενες εκλογές, αλλά λάθη δεν κάνει μόνο όποιος δεν προσπαθεί. Σε αυτό το διάστημα αν μη τι άλλο, έχουν καταγραφεί και σημαντικά αποτελέσματα τόσο στην κατεύθυνση της οικονομικής εξυγίανσης όσο και (το κυριότερο) στον τομέα δράσεων που διαχρονικά χαρακτήριζαν το FC Barcelona, όπως το fundacio, η δημιουργία ομάδας στη Liga genuine, όπου ο σύλλογος δεν είχε καν εκπροσώπηση εκεί μέχρι το 2021, και άλλα. Ούτε για αυτά είναι η στιγμή να μιλήσουμε. 

Σίγουρα όμως το τελευταίο που δικαιούται να πει κάποιος, είναι πως αυτή η διοίκηση δεν έχει προσπαθήσει να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται, έχοντας παραλάβει από μια οικτρή προσωρινή διοίκηση στις αρχές του 2021 και μετά τη θητεία δύο διαδοχικών και έως και ποινικά ελεγχόμενων διοικήσεων, που υποθήκευσαν το μέλλον της Barça. 

Τότε έγραφα πως δεν αρκούσε μία, ούτε καν δύο προεδρικές θητείες οποιωνδήποτε προσώπων ώστε να επανέλθει η ομαλότητα στον σύλλογο, αλλά η μνήμη χρυσόψαρου διακρίνει τους οπαδούς και ενισχύεται από αγωνιστικές επιτυχίες που λειτουργούν καταπραϋντικά. 

Τα ανομήματά της περασμένης δεκαετίας δεν αποτελούν προφανώς πρόσχημα για νέες περιπέτειες, αλλά ούτε έχουν αναλυθεί, ούτε οι επιπτώσεις τους έχουν εξηγηθεί επαρκώς. Και δεν εμφαίνεται και η σχετική διάθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο. 

Η πλειοψηφία των οπαδών χάνεται στα δέντρα τύπου Olmo (χωρίς να παραγνωρίζουμε πώς είναι δυστύχημα για οποιονδήποτε αθλητή να νιώθει ξαφνικά ξεκρέμαστος) και αρνείται να δει τα (καμμένα) δάση της σχεδόν άτακτης χρεοκοπίας στην οποία εισήλθε το FC Barcelona εξαιτίας των καταστροφικών χειρισμών Rosell και Bartomeu. 

Αν η πλευρά Font έτεινε χείρα βοηθείας στον Laporta και εκείνος το αρνήθηκε, τότε αυτό θα πρέπει να γίνει γνωστό στον κόσμο, και ο πρόεδρος οφείλει να εξηγήσει αναλυτικά γιατί αρνήθηκε. Αν όμως αυτό δεν συνέβη, η πρόταση μομφής σε αυτή τη χρονική στιγμή, όχι απλά θα είναι άτοπη, αλλά χαρακτηρίζεται επικίνδυνη και προκαλεί ερωτηματικά για τον άνθρωπο που την οργανώνει και ο οποίος υποτίθεται πως φιλοδοξεί να αναλάβει τις τύχες του συλλόγου στο προσεχές μέλλον.