Βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους

 

Αμέσως μετά την πρόκριση της (παγκόσμιας πλέον πρωταθλήτριας) Ισπανίας στον τελικό της διοργάνωσης, ο Luis Rubiales, πρόεδρος της RFEF (Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου) έσπευσε στα μικρόφωνα για να δηλώσει (χωρίς να ερωτηθεί) πως "αυτές οι γυναίκες πήραν αυτό που αξίζουν". Αναφερόταν σε ορισμένες από τις καλύτερες ποδοσφαιρίστριες της χώρας που επέλεξαν να μην ακολουθήσουν την αποστολή της εθνικής τους, γιατί έκριναν πως τα δομικά προβλήματα του χώρου συνεχίζουν να υφίστανται.

Λίγο πριν το φινάλε

 

Το #WWC2023 έχει προσφέρει ήδη όλες τις συγκινήσεις που διαχρονικά προσφέρουν αυτού του τύπου οι διοργανώσεις.

Αγώνες κρίθηκαν στο 90', στην παράταση ή στα πέναλτι. Μεγάλα φαβορί αποκλείστηκαν νωρίς και αουτσάιντερ έλαμψαν. Και τώρα μπαίνει στην τελική του ευθεία με τους 2 ημιτελικούς: Ισπανία vs Σουηδία και Αυστραλία vs Αγγλία.

Όσα έχουν συμβεί μέχρι στιγμής, θα αποτελέσουν αντικείμενο ερευνών και αναλύσεων. Και δεν είναι και λίγα.

Day 2

 

2 χαμένα πέναλτι, 1η αποβολή και σύνολο 5 αγώνων πλέον στο Μουντιάλ γυναικών, όπου σε καμία αναμέτρηση δεν έχουν σκοράρει ακόμη και οι δύο ομάδες. Αυτά ήταν τα κύρια στοιχεία της Day 2 του WWC 2023. Πιο αναλυτικά:

Πρεμιέρα Παγκοσμίου Γυναικών

 

Πρεμιέρα σήμερα για το Παγκόσμιο κύπελλο γυναικών με δύο αγώνες:

Αυστραλία - Ιρλανδία 1-0

Νέα Ζηλανδία - Νορβηγία 1-0

Νίκες για τις συνδιοργανώτριες, με την Αυστραλία να ξεπερνά το σοκ της απουσίας (λίγο πριν τη σέντρα) της Sam Kerr και να κερδίζει δύσκολα (και όχι πειστικά) την Ιρλανδία της εξαιρετικής (αν και από τραυματισμό) McCabe.

Αξια πρώτη

 

Τεράστια ομάδα. Μεγάλη η διαφορά με την Ολλανδία. Παίκτριες θρύλοι (ενδεικτικά Morgan, Rapinoe) ωραία μπάλα, δεύτερη σερί κατάκτηση mundial, τι να λέμε…εξαργυρώνουν την επένδυση της χώρας στο γυναικείο ποδόσφαιρο, όταν στην Ευρώπη δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα. Να δούμε τώρα τι θα πει ο Donald Trump. Η τάπα που του έριξε η Rapinoe, θα μείνει στην ιστορία (μαζί με το… τσάι της Morgan).

Υ.Γ. Επική εμφάνιση η Van Veenendaal. Έσωσε τα προσχήματα.

Υ.Γ.2 Η Ολλανδία έχει μέλλον. Δεν τελείωσε σημερα.

Η κοινή μοίρα των Escobars

Καλιφόρνια. 22 Ιουνίου 1994. Aπειλητικά μηνύματα φθάνουν στο ξενοδοχείο όπου έχει καταλύσει η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Κολομβίας, με αφορμή τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο κύπελλο, που εκείνη τη χρονιά διεξαγόταν στις Η.Π.Α. 15 ημέρες αργότερα, ξημερώματα της 3ης Ιουλίου, ο αρχηγός της ομάδας, Andres Escobar, δολοφονείται εν ψυχρώ στη γενέτειρα του, το Medellin της Κολομβίας. Ήταν μόλις 27 χρονών. Στην ίδια πόλη έξι μήνες νωρίτερα, είχε χάσει τη ζωή του ένας άλλος Escobar, ο διαβόητος Pablo, γνωστός και ως "ο βασιλιάς της κοκαΐνης". Σε αυτό το άρθρο, θα ταξιδέψουμε νοερά στην Κολομβία.

Seleção Ένα καλοστημένο παραμύθι

Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες και αδιαφανείς ομοσπονδίες στον κόσμο και ένας τυχοδιώκτης και αγενέστατος προπονητής. Πόσο Βραζιλία είναι πλέον η ποδοσφαιρική ομάδα της Βραζιλίας; Που και πότε τελειώνει η αλήθεια και αρχίζει ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι; Σήμερα εξετάζουμε τους λόγους που η Seleção έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να είναι το φετίχ των αυθεντικών ποδοσφαιρόφιλων.

Κάπου εδώ..

Πολλές φορές στη ζωή, τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται. Πίσω από μια σκληρή -χωρίς κανένα κόστος- κριτική, μπορεί να κρύβονται καταστάσεις και προβλήματα που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε, όσοι ασχολούμαστε (και ταυτόχρονα σχολιάζουμε) το ποδόσφαιρο και τους πρωταγωνιστές του.

Brazuca Θησαυρίζοντας στο Πακιστάν

Το Mundial της Βραζιλίας πλησιάζει και δεκάδες αφιερώματα για την παγκόσμια γιορτή του ποδοσφαίρου, κατακλύζουν τα ΜΜΕ. Η γιορτή του λαοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Αλήθεια όμως, όταν το λαοφιλέστερο άθλημα κάνει λαούς ή κοινωνικές ομάδες λαών να υποφέρουν, πόσο λαοφιλές μπορεί να είναι;

Το ποδόσφαιρο είναι οι γειτονιές

Το 2014 το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου θα διεξαχθεί στην Βραζιλία. Μια χώρα με πολλά προβλήματα που κουκουλώνονται από την ανέγερση νέων εντυπωσιακών γηπέδων, υποσχέσεις για χιλιάδες θέσεις εργασίες και την κοινή πεποίθηση ότι θα πρόκειται για μια ανεπανάληπτη γιορτή για το ποδόσφαιρο.

Το Mundial Της Ντροπής

Η 1^η Ιουνίου 1978 ήταν η εναρκτήρια ημέρα του Mundial που διεξαγόταν στην Αργεντινή η οποία βρισκόταν υπό την αιμοσταγή δικτατορία του Jorge Videla. Ο πρόεδρος της FIFA Joao Havelange που διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Videla, έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει ο τόπος διεξαγωγής, ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας για όσα δραματικά συνέβαιναν τότε στην πατρίδα του Maradona και του Messi. 

Το ποδόσφαιρο των μελλοθάνατων

Η κλήση στην εθνική ομάδα αποτελεί παραδοσιακά, όνειρο και καταξίωση για κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή απανταχού της γης. Υπήρξε όμως μια χώρα στην οποία η κλήση αθλητών στα εθνικά αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, ισοδυναμούσε με προαναγγελία θανάτου.

Rene Huigita. Το χτύπημα του σκορπιού

Πέρασαν 17 χρόνια από την ημέρα που το παλιό Wembley και όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος, έγιναν μάρτυρες μιας από τις εντυπωσιακότερες αποκρούσεις που έχουμε δει ποτέ από τερματοφύλακα. Ο άνθρωπος που εκείνη την βραδιά, χωρίς να το γνωρίζει, θα περνούσε στην ιστορία, ήταν ο Κολομβιανός Rene Higuita. Όσοι όμως πιστεύετε ότι αυτό το άρθρο αφορά μόνο μία απόκρουση, μάλλον θα εκπλαγείτε.

Παίκτες ή μηχανές;

12 Ιουλίου 1998. Στο Saint Denis, Γαλλία και Βραζιλία αγωνίζονται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Οι Γάλλοι στέφονται παγκόσμιοι πρωταθλητές, τα βλέμματα όμως πέφτουν στο αστέρι της Βραζιλίας. Ο Ronaldo στον τελικό είναι σκιά του εαυτού του και οι συζητήσεις μετά τον αγώνα, δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει αποκαλύπτεται η σοκαριστική αλήθεια.

Μια ιστορία λίγο περίεργη

Καλοκαίρι του 1986. Παγκόσμιο κύπελλο (mundial όπως μάθαμε στην Ελλάδα να αποκαλούμε) στο Μεξικό. Ήμουν τότε 7 χρονών και θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο πράγματα από τη διοργάνωση εκείνη ή για να το θέσω καλύτερα, στο μυαλό μου έχουν αποτυπωθεί δύο εικόνες.