17 Αυγούστου 2024. Πρεμιέρα της La Liga 2024-25. Με απόλυτο φαβορί την Μαδρίτη που έχει στο μεταξύ υπογράψει τον Mbappe. Σε τηλεοπτικό σταθμό παρουσιάζεται έρευνα. Η ερώτηση απλή: Ποιά ομάδα θα κατακτήσει τον τίτλο. 86% λένε Ρεάλ Μαδρίτης, 2,2% Ατλέτικο και 10,3% Barcelona. Οριακά δηλαδή 1 στους 10.
Η Barcelona παλεύει να εγγράψει στη διοργάνωση ακόμη και ποδοσφαιριστές που ανήκουν ήδη στο ρόστερ της και τους έχει ανανεώσει. Κάνει μόνο δύο μεταγραφές - στην πραγματικότητα μία: Tον Dani Olmo και τον Pau Victor.
Στην πρεμιέρα με τη Valencia, σχεδόν δεν υπάρχουν κεντρώοι παίκτες στο ρόστερ πλην του Pedri. Ο Frenkie de Jong τραυματίας, ο Gavi από χρονιά με χιαστούς. O Gundogan των 14 assists/5γκολ της σεζόν 23-24, έξω κι' αυτός. Ο πιο έμπειρος μέσος της ομάδας, θα αποχωρήσει με προορισμό την Αγγλία μια εβδομάδα μετά, καθώς η ομάδα δεν έχει άλλο τρόπο να εγγράψει τον Dani Olmo.
Ο Hansi Flick άκουγε σε όλη του τη ζωή για την περίφημη Masia. Την cantera, την ακαδημία. Στρέφει εκεί το βλέμμα του και στον πρώτο αγώνα της σεζόν βάζει στο κέντρο τους Bernal και Casado. Ειδικά για τον πρώτο ακούγονται τα καλύτερα. Οι πιτσιρικάδες δεν απογοητεύουν - το αντίθετο.
Ο Bernal αφήνει και τους πιο ψύχραιμους με το στόμα ανοικτό, είναι 17 και παίζει με ωριμότητα βετεράνου. Μια βδομάδα μετά, είναι ξανά στο αρχικό σχήμα και παθαίνει κι' αυτός χιαστούς. Σεζόν τέλος, όχι όμως μόνο για τον νεαρό.
Τον Σεπτέμβρη η Barcelona χάνει και τον βασικό της τερματοφύλακα. Ο ter Stegen διαλύει το γόνατο του.
O Inaki Pena (που έχει επιστρέψει από τον δανεισμό του στην Galatasaray) φοράει γάντια βασικού αλλά η ομάδα χρειάζεται και έναν έμπειρο τερματοφύλακα. Η λύση βρίσκεται στις παραλίες,, εκεί όπου απολάμβανε την συνταξιοδότηση του (ή έτσι νόμιζε) ο Scczesny.
Η ομάδα χωρίς έδρα, ξεσπιτωμένη, καθώς η ανακατασκευή του Camp Nou την έχει στείλει να αγωνίζεται στον ψυχρό (και δύσκολο στην πρόσβαση) λόφο του Montjuic, δείχνει αντισώματα και παίζει και ωραίο ποδόσφαιρο. Κόντρα σε όλα. Κόντρα σε όλους. Ακούγεται cliche αλλά είναι μάλλον ακριβές.
Η διοργανώτρια πολεμάει λυσσαλέα την Barcelona. Ο ανεκδιήγητος πρόεδρος της, ο Javier Tebas, κάνει διαρκώς δηλώσεις σε κανάλια, ραδιόφωνα, κυριολεκτικά όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Απειλεί τον σύλλογο με ποινές και αποκλεισμούς και προσπαθεί να κάνει πράξη τις απειλές του με όπλο την απενεργοποίηση του Dani Olmo, ακόμη κι όταν η ψευτό-υπόθεση Negreira καταρρίπτεται με κρότο.
Ο πρόεδρος Laporta καταφεύγει στο ανώτατο ισπανικό δικαστήριο, η υπόθεση φτάνει σε κυβερνητικά χέρια, ο σύλλογος δικαιώνεται και εκεί αλλά ο εχθρός βρίσκεται και εντός των τειχών.
Τον Γενάρη του '25 και ενώ αναμένεται η απόφαση για τον Dani Olmo, ο Victor Font, συνυποψήφιος του Laporta στις προεδρικές εκλογές του '21 αποστέλλει email σε όλα τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου. Προτείνει πρόταση μομφής.
Την ίδια στιγμή μεγάλη μερίδα των οπαδών περνάει πριονοκορδέλα τους πάντες. Την διοίκηση, και φυσικά και πολλούς παίκτες.
"Ο Eric Garcia παίζει με μέσο, ο Ferran Torres παίζει γιατί είχε σχέση με την κόρη πρώην προπονητή της ομάδας, ο Lewandowski είναι γέρος, ο Gavi υπερεκτιμημένος, ο Kounde δεν μπορεί να παίζει στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Martin δεν θα έπαιζε ούτε στα τοπικά."
Αυτά, είναι μόνο λίγα απ' όσα ακούγανε τα αυτιά μας και διάβαζαν τα μάτια μας. Τα έχω μεταφέρει αυτολεξεί και δεν είναι ούτε τα μισά. Μέχρι και για τον Guiu που είχε φύγει το καλοκαίρι του '24 για την Chelsea είχαμε φέρει την καταστροφή.
Τον Μάρτιο, λίγες ώρες πριν την αναμέτρηση με την Osasuna, στο ξενοδοχείο που έχει καταλύσει η αποστολή, αφήνει την τελευταία του πνοή ο γιατρός της ομάδας. Ο άνθρωπος που υπήρξε δίπλα σε όλους τους παίκτες. Μία τραγωδία. Η Barcelona ζητάει δικαίως αναβολή και η διοργανώτρια στριμώχνει τον αγώνα σε μια απίθανη ημερομηνία. Παρόλα αυτά οι blaugrana παίζουν, κερδίζουν, αλλά μετά τη διεξαγωγή του, νέα έκπληξη τους περιμένει.
Η Osasuna ζητάει επανάληψη του αγώνα, καθώς ανακαλύφθηκε δήθεν παράνομη συμμετοχή του Inigo. Το έγκλημα της Barcelona ήταν πως δεν είχε δηλώσει έγκαιρα στην Ομοσπονδία τον τραυματισμό του Βάσκου ενόψει υποχρεώσεων της εθνικής ( και προ του παιχνιδιού με την Osasuna). Ένα ακόμη ψέμα που καταρρίφθηκε αφού πρώτα επιχείρησε να αποδιοργανώσει την ομάδα.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα. 12 Μάϊου 2025. Η Barcelona είναι πρωτοπόρος στη La Liga, 7 βαθμούς μπροστά από τη Ρεάλ Μαδρίτης, 3 αγωνιστικές πριν το φινάλε.
Την κέρδισε και τις 4 φορές που την αντιμετώπισε φέτος. Την ίδια Μαδρίτη που είχε 86% πιθανότητες να κόψει πρώτη το νήμα. Εντός και εκτός νίκες στο πρωτάθλημα, νίκες και στους τελικούς των Super Copa και Copa del Rey, πετυχαίνοντας εναντίον της συνολικά 16 γκολ -λέω ξανά- σε 4 αγώνες. 4-0-0 έγραψε το κοντέρ... Με μια διαιτησία τρομοκρατημένη στα όρια του ποινικού και με (εν μέρει συνεπακόλουθα) αποφάσεις διαιτητών και VAR στα όρια του γελοίου.
Η τελευταία, χρονικά, νίκη της, ήρθε χθες στο clasico της Βαρκελώνης. Και ήρθε με 1 γκολ του Eric Garcia και 3 assists του Ferran Torres. Εκείνων που παίζουν με μέσο δηλαδή. Όχι, δεν το παίζω έξυπνος ούτε θέλω να κάνω τη διαφορά. Δεν με αφορούν αυτά.
Για την κλάση του Raphinha και του Pedri, για το φαινόμενο Lamine Yamal διαβάζετε παντού. Και καλώς τα γράφουν και καλώς τα διαβάζετε. Εδώ όμως, παραδοσιακά κρατάμε χώρο και χρόνο και για άλλους. Γιατί για κάθε Raphinha χρειάζεται και ένας Inigo, για κάθε Lamine Yamal αναγκαιεί και ένας Cubarsi, και πάει λέγοντας.
Όσο για τον Victor Font, από την πρόταση μομφής που ήθελε να καταθέσει τον Γενάρη, με σκοπό να αναλάβει την προεδρία του συλλόγου, βρέθηκε να φωτογραφίζεται φορώντας blaugrana φανέλα στις κερκίδες του San Siro, εκεί όπου η Barcelona έφτασε μία ανάσα από τον τελικό του Champions League, στην πρώτη χρονιά που στη διοργάνωση εφαρμόστηκε το νέο σύστημα της league phase. Ποιος ξέρει, μπορεί τα εισιτήρια του αγώνα να ήταν ένα προσωπικό δώρο του Laporta, που μπορεί να έχει πολλά στραβά αλλά μικρόψυχος δεν υπήρξε ποτέ του.
Η σεζόν 2024-25 εκτός από ένα ονειρικό παραμύθι -που μόνο παραμύθι δεν είναι καθώς θα έχει και συνέχεια ανεξαρτήτως των δεδομένων δυσχερειών- χρησίμευσε και ως μοχλός του απόλυτου ξεγυμνώματος όλων εκείνων που θεωρούν πως τα ξέρουν όλα και τα απαιτούν όλα.
Χωρίς να έχουν όμως την υπομονή και τη διάθεση να υποφέρουν, ώστε να μπορούν μετέπειτα να νιώσουν και την ανάλογη χαρά. Δεν έχω πλέον καμία αμφιβολία, ότι ζούμε στην εποχή των οπαδών a la carte.
Η φετινή διαδρομή της Barcelona, με όλες τις αντιξοότητες και τις παρασκηνιακές διεργασίες που αντιμετώπισε, θα μπορούσε πολύ εύκολα να συγκριθεί με ορισμένες από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Από εκείνες δηλαδή που παραδοσιακά αντιμετώπιζε το καμάρι της Καταλωνίας και που με έναν θαυμαστό τρόπο κατάφερνε πάντα να αντιπαρέρχεται. Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, γιατί οι άνθρωποι δεν μαθαίνουμε απ' αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου