"Η σύγχρονη εκδοχή του προέδρου Laporta (χωρίς να παραγνωρίζω την αγάπη του για τον σύλλογο) είναι άτολμη, συμβιβασμένη και ίσως δέσμια συμμαχιών (ESL) που δεν του επιτρέπουν να κάνει αυτά για τα οποία εξελέγει. Να αλλάξει δηλαδή την δυναμική της Barça που μοιάζει δέσμια ενός παρελθόντος το οποίο οφείλει να τιμά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει μέσα από αυτό."
Ήταν τότε, που η ομάδα είχε αποφασίσει να κρατήσει τον Xavi, για να τον διώξει τελικά και να προσλάβει τον Hansi Flick. Λίγο αργότερα, και ο προπονητής της Β ομάδας, ο Rafa Marquez, αποχώρησε από τον σύλλογο, αφού αρχικά είχε ανανεώσει το συμβόλαιο του.
Μία κατάσταση σχεδόν εξοργιστική, που δεν συναντάς εύκολα ούτε και στην (πρωτοπόρο σε τέτοιες ανοησίες) Ελλάδα. Ο Laporta στην πρώτη του (επταετή) θητεία (2003-2010) είχε αλλάξει 2 προπονητές όλους κι όλους (Rijkaard-Guardiola). Τώρα έχει αλλάξει ήδη 3 (Koeman-Xavi-Flick) σε 3 (και κάτι μήνες - για να μην βρεθούν οι γνωστοί έξυπνοι που θα επιχειρήσουν να διορθώσουν) χρόνια που βρίσκεται στην προεδρία.
Επιπρόσθετα, ο Gundogan, μακράν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας την περσινή περίοδο (14 assists - 5 goals) επέστρεψε στη Man City, χαρίζοντας τους μισθούς που είχε να λαμβάνει, ενώ η Barça δεν πήρε cent από τους Άγγλους για τα 2 τελευταία χρόνια του συμβολαίου του. Κάτι που σημαίνει πως απλά δεν μπορούσε να τον πληρώσει-κρατήσει. Μπορούσε όμως να βάλει βαθιά το χέρι στην (αποδεδειγμένα τρύπια) τσέπη για να αποκτήσει τον Dani Olmo, o οποίος μέσες-άκρες θα παίζει σε παρόμοια θέση με τον Gundo. Και ο οποίος ακόμη δεν γίνεται να δηλωθεί στη La Liga. Τρέλα κανονική.
Ή μπορεί και όχι. Γιατί όταν ο Laporta είχε εκλεγεί πανηγυρικά τον Μάρτη του 2021, είχα εγκαίρως προειδοποιήσει πως η κατάσταση στον σύλλογο ήταν τόσο δραματική που ΔΕΝ αρκεί μία προεδρική θητεία για να τον επαναφέρει σε μια σχετική κανονικότητα. Ακόμη κι αν η νέα διοίκηση τα έκανε όλα σωστά (που προφανώς δεν τα κάνει). Ό,τι δηλαδή βλέπουμε πλέον όλοι να συμβαίνει.
Σε περίπτωση που υπάρχουν αμφιβολίες, αρκεί να ανατρέξει κάποιος στην περίπτωση του Lenglet. Ενός αμυντικού που από το 2022 δεν αγωνίζεται στη Barça, αλλά βολοδέρνει δανεικός στην Αγγλία και συνεχίζει να πληρώνεται από τους Καταλανούς. Επειδή όμως δεν γίνεται να βρεθεί ομάδα για να τον πουλήσουν, αναγκάστηκαν πριν λίγες ημέρες να του ανανεώσουν ξανά το συμβόλαιο, ώστε να μειωθεί ο ετήσιος μισθός του και να δοθεί ξανά με δανεισμό, αυτή την φορά στην Atleti!
Όλα αυτά, επειδή η προηγούμενη διοίκηση είχε αποφασίσει να δώσει εξαετές συμβόλαιο με πανάκριβο ετήσιο μισθό, σε έναν παίκτη που δεν είναι καν διεθνής. Σαν αυτόν, υπήρχαν φυσικά αρκετοί ακόμη. Αυτά πληρώνει τώρα η Barça (μαζί με τα λάθη των τωρινών) και θα συνεχίσει να τα πληρώνει, καθώς ταυτόχρονα προχώρησε (και ορθώς) στην έναρξη ανακατασκευής του Camp Nou, ενός project που θεωρητικά θα έπρεπε να ολοκληρωθεί επίσης από την προηγούμενη διοίκηση, αλλά είχε μείνει στις μακέτες.
Τα λάθη της τωρινής διοίκησης είναι πολλά. Από τις γελοιότητες με τις αγκαλιές σε κούκλες που ήταν ντυμένες με τη φανέλα του Messi, μέχρι τα διαρκή ήξεις αφίξεις στον πάγκο, τα περιβόητα levers και το χάος της δομής του τεχνικού επιτελείου. Ανάθεμα αν και οι ίδιοι ξέρουν ποιά πρόσωπα κάνουν κουμάντο, και ποιοί παίρνουν τις αποφάσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα των ανδρών. Των ανδρών όμως, Το τονίζω. Γιατί μπορεί να είναι αυτός ο πυλώνας του συλλόγου, αλλά δεν είναι το μόνο τμήμα. Στο αντίστοιχο των γυναικών η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική.
Η ομάδα εκεί κρατάει σφιχτά τη σημαία της πρωτοπορίας στα χέρια της, παίρνει σημαντικούς τίτλους στην Ευρώπη, γεμίζει γήπεδα με δεκάδες χιλιάδες θεατές, διατηρεί στις τάξεις της παίκτριες σημαίες, κάνει επίσης σημαντικές προσθήκες. Έχει έσοδα και είναι σχεδόν αυτό-τροφοδοτούμενη αλλά όχι παρατημένη στη μοίρα της.
Και συγνώμη αν σας ενοχλούμε, αλλά υπάρχουμε αρκετοί, που μας ενδιαφέρει εξίσου και αυτό.
Διαφορετική είναι η κατάσταση και σε άλλους τομείς. Το Fundacio έχει ενισχυθεί, οι δράσεις του επεκτάθηκαν σημαντικά την τελευταία τριετία, ο χορηγός στη φανέλα επίσης δεν θυμίζει σε τίποτα τις σκιώδεις συμφωνίες του παρελθόντος με το Κατάρ.
Και στους άνδρες, μπορεί να έχει προκύψει από ανάγκη, αλλά η καθιέρωση όλο και περισσότερων νεαρών από την Masia, μόνο θετικό πρόσημο έχει μακροπρόθεσμα.
Αν λοιπόν τα μέλη, που τώρα φαίνεται να διαμαρτύρονται για τα πάντα, επιδείκνυαν την ίδια συμπεριφορά και με τις δύο προηγούμενες διοικήσεις, τότε ίσως (λέω ίσως) να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Ο σύλλογος ο ίδιος δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, αν το καλοκαίρι του 2015 δεν επέλεγε για πρόεδρο τον (από τότε) υπόδικο Bartomeu που συνέχισε και ολοκλήρωσε το καταστροφικό έργο του προκατόχου και alter ego του, Sandro Rosell. Τότε όμως πολλοί έβλεπαν τους τίτλους και δεν ενδιαφερόταν για τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων.
Ο Laporta σε ενάμισι χρόνο (ίσως και νωρίτερα) λογικά θα φύγει, η θητεία του ολοκληρώνεται και θα κριθεί όπως επιβάλλεται να συμβεί και όπως ήδη συμβαίνει. Όμως όσες και όσοι ρίχνουν όλο το ανάθεμα πάνω του, κοιτούν για ακόμη μια φορά το δέντρο και όχι το δάσος.
Και το δάσος είναι το διαβόητο entorno, η σχεδόν μανιώδης τάση των culers να προσωποποιούν τα πάντα, να διαλέγουν εσωτερικά στρατόπεδα, και να μην κοιτάνε την μεγάλη εικόνα, τον ίδιο τον σύλλογο δηλαδή. Την ώρα που η Μαδρίτη αλλάζει με νομοθετικές παρεμβάσεις την φορολογία στην Ισπανία για να ολοκληρώνει μεταγραφές, αγοράζει δωρεάν κρατικές εκτάσεις για να ολοκληρώσει τα έργα στον περιβάλλοντα χώρο του Bernabeu, στη Βαρκελώνη το πρόβλημα μας είναι ποιός δικός μας αγαπημένος αποχώρησε (θαρρείς και υπάρχει έστω και ένας που να μην κεφαλοποίησε το πέρασμα του από τη Barça), και πόση έκπτωση έχουν τα εισιτήρια για το Monjuic.
Ανοίγεις τα socials και πέφτεις μονίμως πάνω σε μιζέρια και γκρίνια πάνω από τα όρια της εμμονής. Τόσο που αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως πηγάζει από αλλού και απλά η Barça είναι ο σάκος του μποξ των προσωπικών προβλημάτων του καθενός.
Κερδίζει η ομάδα στην πρεμιέρα της La Liga στο Mestalla, ακολουθεί γκρίνια. Κερδίζει προχθές στη Βαρκελώνη την Athletic, αρχίζουν οι ερωτήσεις γιατί δεν δηλώθηκε ο Olmo. Δεν σας πιάνει κανείς πουθενά.
Αν δεν το αντέχετε, αν δεν σας αρέσει, αλήθεια γιατί το βλέπετε; Γιατί το ακολουθείτε; Κάθε Σάββατο, Κυριακή, Τρίτη ή Τετάρτη βράδυ, υπάρχουν αρκετοί εκεί έξω, που προσμένουν να δούνε τις blaugrana φανέλες στα γήπεδα, να θυμώσουν, να φωνάξουν από χαρά ή από λύπη, αλλά πάντως να αισθανθούν για το FC Barcelona.
Με επίγνωση των προβλημάτων, με κριτική ματιά, αλλά χωρίς αφορισμούς και εξυπνάδες, θαρρείς και τα ξέρουμε όλα, θαρρείς και έχουμε άμεση πρόσβαση σε όλα όσα συμβαίνουν στα γραφεία του μεγαλύτερου συλλόγου στον κόσμο.
Γιατί, συγνώμη για την ενόχληση, αλλά για ορισμένους από εμάς, αυτό ακριβώς ήταν, είναι, και ελπίζουμε να παραμείνει το Futbol Club Barcelona.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου