Ελάτε και συγκινηθήκατε με την ESL. Ελάτε και έχει σιχαθεί η ψυχή μου. «Το ποδόσφαιρο κινδυνεύει» διαβάζω δεξιά και αριστερά. Από τους ίδιους μάλιστα που θα το καλύπτουν παντοιοτρόπως και αύριο, οποιαδήποτε και αν είναι η διοργανώτρια αρχή - όπως κι αν την λένε. Από τους ίδιους οπαδούς επίσης, που θα σκοτώνονται (και μεταξύ τους) για να κάνει η ομάδα τους την μεταγραφή του δισεκατομμυρίου.
Ποιους αγώνες άραγε που διοργανώνονται από τις αγαπημένες σας FIFA και UEFA μπορείτε να δείτε ελεύθερα, χωρίς συνδρομή; Ποιές διεθνείς διοργανώσεις και ποια ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;
Ένα screenshot τολμάμε να ανεβάσουμε από στιγμιότυπο αγώνα και τρώμε ban από τα socials συνοδευμένα από τυποποιημένα μηνύματα - απειλές, πως θα μας κλείσουν τους λογαριασμούς. Από τους κοινωνούς - χορηγούς του «ελεύθερου» ποδοσφαίρου σας. Ο διαμοιρασμός δεν είναι δικαίωμα, είναι προνόμιο και πληρώνεται τις μετρητοίς. Τόση ελευθερία πως να την αντέξεις, ε;
Πείτε μας ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν έχει γίνει ήδη ένα κλειστό και πανάκριβο προϊόν με εξωφρενικά ποσά και χιλιάδες δίποδα παράσιτα που ζουν από αυτό. Πείτε το, να σας κρεμάσουμε και κουδούνια στο πνεύμα των ημερών.
Πείτε μας ποιοι είναι οι επίσημοι φορείς - εκπρόσωποι «προστάτες» του αγαπημένου σας προϊόντος, να δούμε λίγο κάτι…Ή καλύτερα αφήστε να σας πω εγώ: Ο Infantino (FIFA), o Cheferin (UEFA), o Al Khelaifi (ECA), ο Tebas (La Liga), τα funds της EPL, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία… Οι εθνικές Ομοσπονδίες. Είναι να κλαίει κανείς από τα γέλια…
Αυτό που στην πραγματικότητα ενοχλεί, είναι η επίσημη ονοματοδοσία της ολικής μετατροπής του λαοφιλέστερου αθλήματος σε ένα ακριβό θέαμα για όσες και όσους θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να το παρακολουθούν από κοντά ή μέσω τηλεόρασης. Ενοχλεί που θα βαφτιστεί ESL, ενοχλεί το όνομα γιατί έχουμε συνηθίσει σε άλλο. Δεν ενοχλεί η ουσία, γιατί αυτή έχει χαθεί εδώ και καιρό αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε.
Προσωπικά ποδόσφαιρο έβλεπα, βλέπω και θα συνεχίσω να βλέπω, στο βαθμό που μπορώ και μου επιτρέπεται, πολύ απλά γιατί το αγαπώ και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν.
Όχι όμως χωρίς να έχω κριτική ματιά, όχι με τυφλό οπαδισμό. Γελάω με τη λυκοφιλία του Perez με τον Laporta, δεν εκφράζουν αυτοί τα δικά μου ιδανικά, πόσω δε μάλλον, οι τύποι που προανέφερα.
Για την ώρα, την αλεγρία τη βρίσκω στο ποδόσφαιρο γυναικών, αύριο μπορεί να την βρω στο τοπικό, ή σε ένα 5x5 με καλή παρέα. Γιατί καμία ESL δε γίνεται να μου στερήσει όλα όσα ήδη έχουν χαθεί με ευθύνη της FIFA, της UEFA και των λοιπών αρπακτικών, που φόρεσαν τώρα την κάπα του Zoro για να υπερασπιστούν εκείνα που οι ίδιοι έχουν μακελέψει.
Ευτυχείτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου