"Πρόεδρε θέλω να μιλήσουμε". Ο Xavi κάλεσε τον Laporta στο κινητό του, μετά τη λήξη του αγώνα με τη Villarreal. Το είχε αποφασίσει. Το καλοκαίρι φεύγει από την Barcelona. Πριν πάει στην αίθουσα Τύπου επιχείρησε να προλάβει τους παίκτες του στα αποδυτήρια για να τους το ανακοινώσει ο ίδιος. Δεν ήθελε να το ακούσουν από τα media. Δεν πρόλαβε κανέναν όμως. Είχε περάσει μία ώρα και είχαν φύγει όλοι από το γήπεδο.
Την απόφαση την είχε πάρει εδώ και μέρες. Μετά τον αγώνα για το Super Cup με τη Μαδρίτη. Δεν ήξερε απλά πότε θα την κοινοποιήσει. Ο αγώνας με τη Villarreal του έδωσε την ώθηση που χρειαζόταν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το γνώριζαν μόνο η γυναίκα του, ο αδερφός του Oscar και ο Edu Pollo. Λίγα λεπτά αργότερα θα το μάθαινε όλος ο κόσμος, μαζί με τους παίκτες και τη διοίκηση της ομάδας, πολλά μέλη της οποίας (του προέδρου εξαιρουμένου) δεν λυπήθηκαν ιδιαίτερα στο άκουσμα.
Φταίει λοιπόν για όλα αυτός;
Ο Xavi ανέλαβε καθήκοντα προπονητή στη Barcelona τον Νοέμβρη του 2021. Παρέλαβε την ομάδα στην 9η θέση της βαθμολογίας και κατάφερε να τερματίσει τελικά στη 2η. Την αμέσως επόμενη σεζόν (2022-23) κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ήταν το πρώτο, του τμήματος στη μετά-Messi εποχή.
Χωρίς να παίξει θελκτικό ποδόσφαιρο, αλλά με μια εξαιρετικά συμπαγή άμυνα, η λογική έλεγε πως είχαν μπει οι βάσεις που θα βελτίωναν κι άλλο την αγωνιστική εικόνα τη φετινή σεζόν, και κανείς τουλάχιστον δεν είχε το δικαίωμα να χαρακτηρίσει τον Xavi αποτυχημένο.
Σε ενάμισι χρόνο κέρδισε 2 τίτλους με μια ομάδα που για να κάνει μεταγραφές την τελευταία τριετία, χρειάζεται την έγκριση μέχρι και του θυρωρού της γειτονιάς λόγω των υπέρογκων χρεών (1,4 δις € στην υγειά σας βρε παιδιά - Rosell-Bartomeu) και η οποία μέσα σε όλα φέτος ξεσπιτώθηκε για να περατωθεί η περιβόητη ανακατασκευή του Camp Nou.
Η πραγματικότητα όμως όπως συχνά συμβαίνει, ήρθε να διαψεύσει τις προσδοκίες. Γενάρης του 2024, και ήδη η πρωταθλήτρια Ισπανίας έχασε μέσα σε 15 μέρες 2 από τους 4 τίτλους που διεκδικεί αυτή τη σεζόν (Copa del Rey και Super Cup), στο πρωτάθλημα έχει μείνει πολύ πίσω από την κορυφή, και στο Champions League περιμένει η Napoli στη φάση των 16. Ούτε η LaLiga (πόσω δε μάλλον το CL) μοιάζουν ρεαλιστικοί στόχοι, και το ενδεχόμενο η χρονιά να τελειώσει με 0/4 είναι παραπάνω από πιθανό, βλέποντας και την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Xavi πήρε μια γενναία απόφαση προλαβαίνοντας (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας) ουσιαστικά τις εξελίξεις. Έφυγε πριν τον διώξουν. Ανακοίνωσε πως θα αποχωρήσει από τη Barcelona -στο τέλος της σεζόν όμως- θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει 4 μήνες ηρεμίας στους οποίους θα προσπαθήσει να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται, χωρίς να έχει την καθημερινή πίεση του Τύπου και μέρους της διοίκησης που μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα, ζητούν το κεφάλι του σε πιάτο.
Λειτούργησε δηλαδή ως αυτό που πάνω από όλα είναι: Ένας αληθινός cule, σάρκα από τη σάρκα του συλλόγου.
Αυτό εδώ το κείμενο δεν αποτελεί απόπειρα αγιογραφίας του (δεν το έχει εξάλλου ανάγκη). Περισσότερο αποτελεί μια προσωπική ανάγκη να βάλω μερικά πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Αν ο Xavi έχει μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι η Barcelona πήρε πέρυσι το πρωτάθλημα, δεν είναι δυνατόν να μην έχει ευθύνη για το φετινό χάλι.
Αν πιστώνεται το γεγονός πως πέρυσι η ομάδα του είχε την καλύτερη άμυνα στην Ισπανία, δεν γίνεται να μην χρεωθεί πως φέτος τρώει 5 γκολ (τα 2 μάλιστα στις καθυστερήσεις) σε έναν αγώνα, εντός έδρας, από τη Villarreal που παλεύει να μην πέσει κατηγορία.
Αν είναι αυτός που έδωσε χρόνο και χώρο σε πάρα πολλούς παίκτες από την ακαδημία (κανείς προπονητής τα τελευταία 20 χρόνια δεν το έκανε όπως αυτός) ορισμένοι εκ των οποίων δεδομένα θα αποτελέσουν τον βασικό κορμό της επόμενης ημέρας, αυτό δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για το γεγονός του ότι ποτέ ουσιαστικά σε αυτά τα δυόμισι χρόνια δεν έδωσε σταθερούς ρόλους σε ποδοσφαιριστές. Πολλές αλλαγές θέσεων στο γήπεδο, πολλά και διαφορετικά σχήματα και μετατροπή λύσεων ανάγκης σε μόνιμες (Araujo ως RB κτλ) δεν βοηθούν μια ομάδα να αποκτήσει ταυτότητα, αλλά το αντίθετο.
Ο Xavi έχει ωραίες ιδέες αλλά έχει και αντικειμενικό πρόβλημα να τις εφαρμόσει στο γήπεδο για μια σειρά από λόγους που προφανώς δεν αφορούν και δεν βαρύνουν μόνον αυτόν, αλλά σίγουρα τον συμπεριλαμβάνουν.
Ναι, η ομάδα έχει πάρα πολλούς τραυματισμούς. Οι τρεις καλύτεροι μέσοι της (Pedri, Gavi, Frenkie de Jong) έχουν παίξει φέτος μαζί όλη κι όλη μόνο ΜΙΑ φορά. Ο Gavi θα ξαναπαίξει ποδόσφαιρο το 2025. Ο MAtS που πέρυσι ήταν ο καλύτερος GK στη LaLiga είναι κι’ αυτός έξω. Η λίστα είναι μεγάλη.
Το 23% του συνολικού χρόνου συμμετοχής φέτος το έχουν πάρει παίκτες που είναι κάτω των 21 ετών, η Barcelona είναι η 3η ομάδα με τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας στα 5 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, οι αριθμοί λένε πολλές φορές ψέματα όχι όμως σε αυτή την περίπτωση.
Και ο ίδιος όμως, παρά το ότι μεγάλωσε στη Barcelona και ξέρει όλες τις παθογένειες του συλλόγου, άφησε πολλά πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με τα αμιγώς αγωνιστικά, να τον επηρεάσουν.
Εστίασε πάρα πολύ στο τι έλεγε και στο τι έγραφε ο Τύπος. Ξόδεψε ενέργεια να παρακολουθεί καθημερινά sites, εκπομπές, προσέλαβε δημοσιογράφο (Edu Polo) για να τον βοηθά σε αυτό το κομμάτι, φρόντιζε να απαντάει στην κάθε ανοησία που άκουγε, έβαλε την κουβέντα για την διαιτησία στην ημερήσια διάταξη, κάτι για το οποίο όσο κι αν είχε δίκιο, δεν ήταν δική του δουλειά και θα έπρεπε να το ξέρει, βλέποντας τον τρόπο που λειτουργούσαν κάποιοι από τους επιτυχημένους προκατόχους του.
Έκανε δηλαδή πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που απαιτούσε ο ρόλος του χωρίς αυτό να απαιτείται, την ώρα που ούτε την κατάλληλη προπονητική εμπειρία είχε (μην μου πείτε για Κατάρ γελάνε και οι πέτρες) ούτε το κατάλληλο τεχνικό επιτελείο, γιατί να με συμπαθάτε αλλά βοηθός προπονητή Oscar Fernandez δεν υπάρχει.
Η δική του Barcelona είναι μια ομάδα που είχε ορισμένες καλές στιγμές και κάποιες ιδιαίτερα κακές. Αυτό που ποτέ δεν απέκτησε, ήταν σταθερότητα. Και το ανησυχητικό είναι πως ακόμη κι όσα έμοιαζε να κάνει καλά στο γήπεδο, δεν κατάφερε να τα κεφαλαιοποιήσει, να τα κάνει κεκτημένα και να προσθέσει σε αυτά.
Δεν του πήραν όλους τους παίκτες που ήθελε (πχ Zubimendi) του έφεραν κάποιους που δεν ζήτησε ποτέ (Joao Felix, Vitor Roque), αλλά αποκτήθηκαν και άλλοι που εκείνος ζήτησε και δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ (πχ Raphinha).
O Xavi δεν ήταν έτοιμος να αναλάβει την Barcelona και το πρωτάθλημα που κατέκτησε πέρυσι ήταν ένας μικρός άθλος, δεν ήταν όμως ικανό να κρύψει αυτήν ακριβώς την ανετοιμότητα του. Η ομάδα έχει πολλά προβλήματα, αλλά έχει και καλό υλικό κάτι που επιμελώς οι περισσότεροι ξεχνούν. Τέτοιο υλικό, που δε δικαιολογεί την εικόνα της που θυμίζει ανελκυστήρα.
Η απόφαση του να φύγει με γεμίζει με θλίψη κυρίως γιατί είναι βέβαιο πως και εκείνος θέλει πολύ περισσότερο το καλό της ομάδας απ’ ότι εγώ και κάθε άλλος που βλέπουμε την κατάσταση απ’ έξω. Και επιπρόσθετα γιατί ο τρόπος που του συμπεριφέρθηκε μεγάλο μέρος του κόσμου, ήταν επιεικώς αχαρακτήριστος. Ίσως όμως είναι σωστή και σίγουρα πάντως είναι κατάλληλη για εκείνον.
Γιατί για την επόμενη μέρα της ομάδας, δεν μπορώ να είμαι καθόλου βέβαιος. Ο Laporta σε αυτή την 2η του θητεία στον προεδρικό θώκο, κοντεύει να μας τρελάνει όλους. Κανένας δεν θα ήθελε να βρίσκεται στα παπούτσια ενός ανθρώπου που ανέλαβε έναν σύλλογο με 1,4 δις€ χρέη, αλλά ήταν εκείνος που έλεγε ότι μπορεί, και ότι θα τα καταφέρει.
Αναγνωρίζοντας πως έχει να διαχειριστεί ακόμη και την ίδια την ύπαρξη του συλλόγου λόγω χειρισμών που δεν τον βαρύνουν, δεν γίνεται να παραγνωρίσω πως το 2021 κουβάλησε μαζί του και όσα θα έπρεπε να έχει αφήσει στην άκρη, από την 1η θητεία: Τον υπερσυγκεντρωτισμό του κυρίως, και την ικανότητα του να βρίσκει τους κατάλληλους ανθρώπους για τις κατάλληλες θέσεις, και στην πορεία να καταφέρνει να γίνεται μπίλιες μαζί τους και να τους διώχνει.
Διάλεξε τον καλύτερο τεχνικό διευθυντή που θα μπορούσε να βρει στην αγορά όταν ανέλαβε, (Alemany) και μέσα σε ενάμισι χρόνο ο Alemany πρώτα ανακοίνωσε πως φεύγει στην Premier League, λίγες εβδομάδες αργότερα ανακάλεσε και τελικά έφυγε για να αναλάβει ο Deco. Ο Deco…
Άνοιξε παρτίδες και με τον Curry, τον μάνατζερ που φόρτωσε στην ομάδα ένα κάρο ανύπαρκτους ποδοσφαιριστές την προηγούμενη δεκαετία. Όλοι από Βραζιλία…
H ομάδα δεν έχει μαντήλι να κλάψει, ο Xavi ζητούσε αντικαταστάτη του Busquets και αυτός πήγε και έδωσε 30€Μ για έναν 18χρονο Βραζιλιάνο επιθετικό που για την ώρα είναι ρεζέρβα του Guiu της Β’ ομάδας.
Ο Xavi θα φύγει, και θα το κάνει με το κεφάλι ψηλά. Τόσο μπορούσε (ή τόσο άντεξε), τόσα έκανε. Και έκανε αρκετά. Αντί να πανηγυρίζουν ορισμένοι για το δικό του φινάλε, καλά θα κάνουν να ανησυχούν περισσότερο για την επόμενη ημέρα. Γιατί ο τρόπος που λειτουργεί ο σύλλογος (στο τμήμα ανδρών – το τονίζω), έχει αρχίσει να θυμίζει κακοφτιαγμένη ομάδα τοπικού. Του ελληνικού πρωταθλήματος μάλιστα.
ΥΓ1 Η ανθρωποφαγία δεν έχει όριο. Από προχθές έχουν παρελάσει οι μισοί προπονητές της Ευρώπης ως υποψήφιοι αντικαταστάτες του Xavi. Λες και δεν βρίσκονται σε άλλες ομάδες, λες και όλοι είναι έτοιμοι να τρέξουν για να αναλάβουν μια ομάδα που για να δηλώσει παίκτες προσεύχονται όλοι γονυπετείς στον San Jordi. Ας είναι. Τουλάχιστον ο Xavi θα έχει την ηρεμία που απαιτείται, ώστε να επιχειρήσει να κάνει μια έξοδο αντίστοιχη της ιστορίας του.
YΓ2 O Perez πρέπει να πίνει νερό στο όνομα του Bartomeu και του Rosell. Κατάφεραν σχεδόν να διαλύσουν έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο, τον μεγαλύτερο κατά την προσωπική μου άποψη.
ΥΓ3 Καλά κουράγια κι ότι κι αν γίνει, ευχαριστούμε mister.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου