Η χρονιά για το ποδοσφαρικό τμήμα ανδρών της Barcelona τελείωσε αφήνοντας πικρή γεύση. Ο λόγος ήταν ο τρόπος που χάθηκε το πρωτάθλημα. Και είναι λογικό να μένει πικρία. Ωστόσο αν κάποιος ανατρέξει -όχι πολύ πίσω- στα μέσα της σεζόν που ολοκληρώθηκε, θα διαπιστώσει πως το τελικό πρόσημο δεν είναι αρνητικό.
Η ομάδα κατέκτησε το κύπελλο Ισπανίας, διεκδίκησε το πρωτάθλημα σχεδόν μέχρι τέλους και αποκλείστηκε δίκαια από το Champions League.
Για ένα σύνολο που τον περασμένο Αύγουστο γνώρισε την μεγαλύτερη ήττα της ιστορίας του, από την Bayern, είχε επίσης τον καλύτερο παίκτη της ιστορίας του να δηλώνει δημόσια πως επιθυμεί να φύγει και έμεινε χωρίς διοίκηση για μισό χρόνο, όχι κυρίες και κύριοι, το τελικό πρόσημο δεν μπορεί να είναι αρνητικό.
Όσο για τον προπονητή, ο Ronald
Koeman μπορεί να έχει τις εμμονές του (βλέπε Puig, αλλά βρείτε μου εσείς έναν
προπονητή που δεν έχει), μπορεί να προβληματίζει η διαχείριση του στη διάρκεια
των αγώνων, μπορεί να έχασε (ή τέλος πάντων να μην κέρδισε) όλα τα «ντέρμπι»
που έδωσε η ομάδα, αλλά κάπου εκεί πρέπει να πατήσουμε το φρένο για να
σκεφτούμε ότι
·
Ανέλαβε
την ομάδα γνωρίζοντας πως δεν θα μπορεί να κάνει μεταγραφές.
·
Χρεώθηκε
αποκλειστικά την απομάκρυνση του Luis Suarez κάτι που αποτελεί τεράστιο ψέμα
και κανείς δεν έχει βγει να το γράψει μέχρι σήμερα.
·
Άφησε
μια σίγουρη θέση στην εθνική Ολλανδίας όπου τα πήγαινε περίφημα για να πάει στη
Barcelona.
·
Δέχθηκε
και πρότεινε μάλιστα ο ίδιος να μην πληρωθεί το σύνολο του συμβολαίου που
υπέγραψε με τους blaugrana, σύμφωνα με τους αρχικούς όρους, αλλά να εξοφληθεί
σε δόσεις αναλόγως των δυνατοτήτων του συλλόγου.
·
Μίλησε
με τον Messi και του έδωσε κίνητρο να συνεχίσει να αγωνίζεται, μετά την άρνηση
του Bartomeu να τον αφήσει να φύγει.
·
Καθιέρωσε
παίκτες που οι περισσότεροι δεν ξέραμε (κι ας καμωνόμαστε τώρα πως τους ξέραμε)
όπως οι Moriba, Mingueza, Araujo.
·
Μαζί
του ο De Jong βρήκε τα πατήματα του και δεν είχε καμία σχέση με
τον παίκτη της περσινής σεζόν.
·
Συσπείρωσε
την ομάδα γύρω από την ισχυρή του προσωπικότητα όταν στα μέσα Γενάρη η αναβολή
των εκλογών θα μπορούσε να προκαλέσει την κατάρρευση της ομάδας. Όχι απλά αυτό
δεν συνέβη αλλά από τότε η πορεία ήταν ανοδική.
Ο Koeman δεν είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, αλλά δικαιούται να έχει την ευκαιρία του σε μια κανονική σεζόν. Αυτό το επιτάσσει τόσο η ιστορία του ανδρός στον σύλλογο που έχει προσφέρει πολλά, όσο και η κοινή λογική. Αυτή είναι η άποψη μου καθαρά και ξάστερα.
Σε ό,τι αφορά τον Joan Laporta και τα πεπραγμένα του στους πρώτους μήνες της θητείας του, επειδή πολλοί φίλοι με ρωτάτε και διαπιστώνω ένα μούδιασμα, θα επιχειρήσω να παραθέσω την άποψη μου.
Προφανώς πολλοί περιμένατε ανακοινώσεις που θα περιλάμβαναν οργανογράμματα, ονόματα που θα αναλάμβαναν συγκεκριμένες θέσεις κτλ. Λοιπόν, δεν είναι ακριβώς αυτός ο τρόπος του Laporta.
Λειτουργεί με έναν περιορισμένο κύκλο έμπιστων του ανθρώπων, γιατί είναι και πάντα ήταν συγκεντρωτικός και γιατί θέλει να έχει τον έλεγχο των όσων συμβαίνουν στον σύλλογο. Καλός ή κακός, αυτό εναπόκειται στην δική σας προσωπική κρίση, αλλά πάντως αυτός είναι ο τρόπος του.
Ο Rafa Yuste που υπήρξε αθλητικός αντιπρόεδρος της ομάδας από τα μέσα του 2008 μέχρι και το καλοκαίρι του 2010, όταν και αποχώρησε μαζί με τον Laporta, είναι ξανά το δεξί του χέρι.
Η τεχνογνωσία του Alemani με τα σπουδαία δείγματα γραφής στην Valencia, είναι επίσης στη διάθεση του προέδρου.
Στα τέλη της εβδομάδας ανακοινώθηκε και η πρόσληψη του Jordi Cruyff για τον οποίο θα δούμε τι ρόλο επιφυλάσσει ο νέος πρόεδρος της Barcelona. Και γι’ αυτήν τη κίνηση ήδη υπάρχει δυσαρέσκεια η οποία κατά την εκτίμηση μου είναι αδικαιολόγητη.
Ο Jordi Cruyff υπήρξε κάποτε θύμα της κόντρας του αείμνηστου πατέρα του με τον επίσης εκλιπόντα πρόεδρο Nunez. Ας τον αφήσουμε αυτή τη φορά να δουλέψει ξεχνώντας το επίθετο του. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα από όλους και το βάρος που φέρει και το τι πρέπει να κάνει. Και θα κριθεί όταν έρθει η ώρα.
Έντονη κριτική δέχθηκε και η καθυστέρηση του Laporta να επιβεβαιώσει πως ο Koeman θα εξαντλήσει το συμβόλαιο του με την ομάδα και θα βρίσκεται στον πάγκο της και τη νέα σεζόν.
Η κριτική φυσικά δεν θα υπήρχε αν ο Laporta δεν έσπευδε να το κοινοποιήσει αυτό, σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε να κρατήσει τις συζητήσεις ιδιωτικές και δεν θα άνοιγε μύτη.
Καλώς ήλθατε λοιπόν στον κόσμο του Joan Laporta. Ενός ανθρώπου απολύτως κοινωνικού, που ζει και τρέφεται με την συνεχή επαφή και την επικοινωνία με τα ΜΜΕ αλλά και τον κόσμο της ομάδας. Ενός ανθρώπου επίσης που κάνει λάθη αλλά δεν τα στρογγυλεύει.
Αυτό πολλές φορές προκαλεί προβλήματα αλλά σε κάθε περίπτωση εξασφαλίζει και συνεχή ενημέρωση στον κόσμο για όλα τα δρώμενα στον σύλλογο. Για οποιοδήποτε θέμα βρίσκεται ψηλά στην επικαιρότητα, δεν θα βλέπετε εκπροσώπους της ομάδας να εξηγούν στους φιλάθλους τι συμβαίνει, αλλά τον ίδιο τον πρόεδρο.
Ο Laporta είχε κάθε δικαίωμα σαν νέα διοίκηση να αναζητήσει το καλύτερο δυνατό για την ομάδα, ενόψει της νέας αρχής. Νωρίτερα είχε στηρίξει ξεκάθαρα τον Koeman από την ημέρα που ανέλαβε τη διοίκηση μέχρι και τη λήξη του πρωταθλήματος. Είχε δηλώσει όμως πως θα κριθούν όλοι και όλες το καλοκαίρι. Το είχε κάνει μάλιστα και προεκλογικά.
Σε μια απλουστευμένη εξήγηση, βρέθηκε με τον Koeman και του είπε: «Ronald εμένα και τη διοίκηση μου, από τον τρόπο που προπονείς μου αρέσουν αυτά, δεν μου αρέσουν εκείνα και στο άμεσο μέλλον θέλω να δω κάποια ακόμη. Πάρε το χρόνο σου να σκεφτείς αν μπορείς να αναθεωρήσεις κάτι, παίρνουμε και εμείς το δικό μας να δούμε τις επιλογές μας και τα λέμε σε δυο βδομάδες.» Αυτό ήταν όλο. Πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς εκπροσώπους και fax.
Συνεχίζουν τελικά μαζί και μένει να αποδειχθεί πως θα λειτουργήσει η συνεργασία τους που ουσιαστικά φέτος ξεκινά. Και ξεκίνησε ήδη με κάποιες προσθήκες ουσίας.
Τέτοια είναι η άφιξη του Kun Aguero με πολύ χαμηλό μισθό για την αξία του, η απόκτηση του Emerson αλλά και ο επαναπατρισμός του Eric Garcia με μηδενικό κόστος. Όσοι ονειρεύονται πακτωλούς εκατομμυρίων ας κοιτάξουν προς το ταμείο…
Και επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, να θυμίσουμε εδώ πως αν τον Γενάρη ο Laporta δεν πατούσε πόδι, η ομάδα θα πλήρωνε ένα σκασμό λεφτά στην Man City για να πάρει τον Eric Garcia, ενώ τώρα τον απόκτησε ελεύθερο. Ευτυχώς η ομάδα δεν πλήρωσε το καπρίτσιο του Victor Font ο οποίος όντας κολλητός με τον Ferran Soriano της Man City, θα έκανε ένα δώρο στους citizens.
Ευτυχώς για τη Barcelona ο Laporta αναδείχθηκε πρόεδρος και ο Font έμεινε να φοράει εμφάνιση της Man City για να δει τον τελικό του Champions League…
Το μόνο κομμάτι το οποίο πραγματικά με ενοχλεί, είναι η επιμονή στην δημιουργία της ESL. Γιατί όμως επιμένει ο Laporta; Επειδή αγαπάει τον Florentino Perez; Ή μήπως επειδή γνωρίζει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε. Η μήπως επειδή θεωρεί ότι η αντιμετώπιση της UEFA προς τους αγγλικούς συλλόγους που αποχώρησαν θα πρέπει να είναι αντίστοιχη και για την Barcelona, κάτι για το οποίο προφανώς δεν έχει πάρει ακόμη επαρκείς εγγυήσεις;
Εδώ θα είμαστε να τα λέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου