Οι μαριονέτες του Mourinho

Καλώς τα μας και ας μην άργησαν. Τι πρωτότυπο αλήθεια. Για ακόμη μια φορά (έχουμε χάσει το μέτρημα) το σύστημα των ΜΜΕ της Μαδρίτης, επιχειρεί άλλη μια εκστρατεία λάσπης. Ο Guardiola δεν μένει πια στην Βαρκελώνη, οι ιστορίες για περίεργα σκευάσματα που δήθεν χορηγούνται στους παίκτες της Barcelona, αποδείχθηκαν λάσπη στον ανεμιστήρα και έχουν πάρει ήδη τον δρόμο της δικαιοσύνης, τα κατασκευασμένα βιντεάκια με μονταρισμένα πλάνα από αγώνες, που εξαφανίζουν και εμφανίζουν (ανάλογα με την περίσταση) πόδια, χέρια, τεθλασμένες γραμμές  και άλλα χαριτωμένα με σκοπό να «αποδείξουν» την εύνοια της οποίας απολαμβάνει η Barcelona, αποτελούν συλλεκτικό είδος για όσους έχουν διάθεση για άφθονο γέλιο, οπότε η στοχοποίηση για την ώρα, περιορίζεται σε ένα πρόσωπο: Τον Lionel Messi.

Τι έχει χτίσει ο Mourinho στη Μαδρίτη;

Όταν πριν δυο χρόνια, το καλοκαίρι του 2010, ο Jose Mourinho ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης, είχε δηλώσει ότι σημαντικό κίνητρο για εκείνον, στο να αποδεχθεί την πρόταση του Florentino Perez, εκτός του ονόματος της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν και το γεγονός ότι στο ισπανικό πρωτάθλημα αγωνίζεται η Barcelona, της οποίας την «ηγεμονία» φιλοδοξούσε να σπάσει. Δύο και κάτι χρόνια μετά, οι φήμες που τον θέλουν κοντά στην έξοδο το επόμενο καλοκαίρι, ακούγονται πιο πειστικές από ποτέ. Και η πρωτοκαθεδρία των blaugrana στις συνειδήσεις των ουδέτερων φίλων του ποδοσφαίρου, έχει παίξει τον δικό της ρόλο.

Ο αμετανόητος Mourinho

Ακόμη δεν ξεκίνησε η αγωνιστική περίοδος 2012-13 και ο Jose Mourinho κατάφερε πάλι να τραβήξει πάνω του τα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας. Η περίπτωση του Πορτογάλου είναι τελικά μοναδική. Δεν ανήκω στους θαυμαστές του προπονητικού του έργου, δεν με ενθουσιάζει το ποδόσφαιρο που παρουσιάζουν οι κατά καιρούς ομάδες του, ωστόσο δεν είμαι και τρελός. Γνωρίζω καλά ότι έχει φανατικούς θαυμαστές και αναγνωρίζω ότι σε όποιον σύλλογο και αν εργάστηκε, είχε επιτυχίες. Αυτό όμως είναι το ένα κομμάτι.

Ο Mourinho στην υπηρεσία του εθνικιστικού μένους

Κυριακή βράδυ, 14 Αυγούστου του 2011. Μετά από ξηρασία σχεδόν τριών μηνών, κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση μου για να απολαύσω πραγματικό ποδόσφαιρο. Το Super Copa μεταξύ της πρωταθλήτριας Ευρώπης και Ισπανίας Barcelona και της κυπελλούχου Ρεάλ Μαδρίτης, μετά και τα όσα είχαν διαδραματιστεί τον περασμένο Μάιο, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Μεγάλος είσαι μόνο όταν ξέρεις και να χάνεις

Μετά τον χθεσινό πρώτο ημιτελικό του Champions League, το ευρωπαϊκό clasico μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Barcelona που ανέδειξε νικητές τους Καταλανούς (0-2) κανονικά θα έπρεπε να μιλάμε μόνο για το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον για εκείνο που έπαιξε η ομάδα του Pep Guardiola. Ωστόσο, τα γεγονότα που συνέβησαν πριν αλλά και κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν αφήνουν περιθώρια για αμιγώς αγωνιστική προσέγγιση. 

Jose Mourinho. Όχι πια βοηθός προπονητή

Η Τάμι ήταν πάντα εκεί και έβλεπε τις στιγμές αγωνίας που περνούσα εκείνη την τελευταία χρονιά. Συχνά γύριζα σπίτι και φερόμουν περισσότερο σαν κριτικός παρά σαν βοηθός προπονητή.

Σουρεαλιστικός αποκλεισμός

Το 1990 ήταν η Milan η τελευταία ομάδα που κατάφερε να κατακτήσει το Champions League (τότε πρωτάθλημα Ευρώπης) για δύο συνεχόμενες χρονιές. Από τότε κανένας άλλος σύλλογος δεν κατάφερε να επαναλάβει αυτό το επίτευγμα και η παράδοση δεν έσπασε ούτε φέτος, αφού η πρωταθλήτρια Ευρώπης Barcelona αποκλείστηκε χθες το βράδυ από την Inter του Mourinho. Η διπλή αναμέτρηση της Barcelona με την Inter ολοκληρώθηκε όπως ακριβώς ξεκίνησε, δηλαδή με τρόπο επεισοδιακό.