Μεγάλες αξίες και σκληρές αλήθειες

Το σχεδόν αναπόφευκτο (μετά το 4-0 του Μονάχου) συνέβη. Η Barca δεν θα βρίσκεται στον τελικό του Champions League.  Το απευκταίο σενάριο που προέβλεπε παρέλαση της Bayern στην Βαρκελώνη, δεν απετράπη. Ο θαυματοποιός Messi απουσίαζε, όπως και οι Busquets, Alba, Puyol και Mascherano. Το ίδιο και το προπονητικό επιτελείο. Ο καλύτερος blaugrana χθες, έβαλε αυτογκόλ. Τι παραπάνω μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς, σε μια τέτοια βραδιά; Τι παραπάνω μπορούσε να προσδοκά κάποιος, μετά από μια τέτοια χρονιά;

«Η στιγμή που μετά το πρωινό ξύπνημα, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν όλα ένα όνειρο». Αυτό είναι ένα από τα τελευταία μηνύματα στον επίσημο λογαριασμό της Bayern στο twitter. Συμπληρώνοντας μόνο την λέξη «κακό» πριν το «όνειρο», το μήνυμα αυτό θα μπορούσε να περιγράφει την κατάσταση στο στρατόπεδο της Barcelona. Μάλλον, θα ήταν ευχής έργων να το περιέγραφε. Ο σκληρός αποκλεισμός θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως φάρος που θα οδηγήσει την ομάδα σε ήρεμα νερά, στην χάραξη νέας πορείας. Αλίμονο αν αυτό δεν συμβεί. Η διαφαινόμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος παραμένει τεράστια επιτυχία. Θα είναι όμως ΕΓΚΛΗΜΑ αν βοηθήσει να κρυφτούν κάτω από το χαλί, τα δεδομένα αγωνιστικά προβλήματα.  

Τον περασμένο Νοέμβριο μετά από την επίσκεψη μας στην Mallorca, την οποία φιλοδωρήσαμε με 4 γκολ, μιλούσα για λεπτές γραμμές και έγραφα σε αυτό το blog: «…για την ώρα η Μπάρσα είναι προβλέψιμη και οι ρόλοι των παικτών, μοιάζουν συγκεχυμένοι» ενώ συμπλήρωνα: «…Είναι άλλο πράγμα, να διατηρείς την δική σου αγωνιστική φιλοσοφία, να προστατεύεις το δικό σου γενετικό υλικό και άλλο, να το αφήνεις ανεμβολίαστο.» Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Θα διαπιστώσουμε ότι η ομάδα από τον τελικό του 2011 στο Wembley και μετά, βρίσκεται σε σταθερά φθίνουσα πορεία.  

Περίμενα έναν ολόκληρο χρόνο, περισσότερο για να βεβαιωθώ και θα το γράψω σήμερα για πρώτη φορά: Ο Pep το είχε οσμιστεί και προσπάθησε να το αποτρέψει χρησιμοποιώντας αλχημείες. Δεν τα κατάφερε και προβλέποντας μια πιθανή σύγκρουση απόψεων με την διοίκηση ή με παίκτες με τους οποίους συνδεόταν με πολύ περισσότερα πράγματα από μια ψυχρή επαγγελματική σχέση, καλώς ή κακώς προτίμησε να μαζέψει τα πράγματα του και να αποχωρήσει, παίρνοντας μαζί του φυσικά και τις δικές του ευθύνες.

Η επιλογή του Tito ως διαδόχου του, ήταν κατά την γνώμη μου ιδεατή. Η ζωή όμως είναι σκληρή και επιφυλάσσει πολλά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Όποιος λοιπόν θεωρεί ότι ο Vilanova προ επέμβασης, είναι ο ίδιος που παρακολουθούμε τον τελευταίο μήνα, ας σηκώσει το χέρι του.. Ας κάνει το ίδιο για τον Villa προ του σοβαρού τραυματισμού του και αυτόν που είδαμε φέτος. Ο στενός πυρήνας των παικτών που οδήγησε την Barca στην στρατόσφαιρα τα τελευταία χρόνια, είναι πλέον εξοντωμένος από τα συνεχή παιχνίδια χειμώνα-καλοκαίρι και η πραγματικότητα είναι ότι η αγωνιστική ενίσχυση που του άξιζε, δεν ήρθε ποτέ.

Οι προτεραιότητες της διοίκησης περιορίζονται σε διθυραμβικές ανακοινώσεις-απολογισμούς για τον περιορισμό των χρεών, (άντε ωραία, μετά τον χθεσινό αποκλεισμό γλυτώσαμε και άλλα πριμ κατάκτησης στόχων) νέες χορηγικές συμφωνίες, τσακωμούς με την πρώην διοίκηση και σχεδόν αστείες τοποθετήσεις-συγκρίσεις που αποπροσανατολίζουν την ίδια την ομάδα, όπως η πρόσφατη του Toni Freixa που κατακρίθηκε από το σύνολο του Τύπου, ακόμη και από τον ίδιο τον Vilanova.

Αν λοιπόν οι διοικούντες ή ακόμη και εμείς, πιστεύουμε ότι απλώς με την απόκτηση του Neymar, άντε και ενός αμυντικού – robocop, τα πράγματα θα επανέλθουν στο σωστό δρόμο, τότε να με συμπαθάτε, αλλά κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Μέσα στις πυκνές φυλλωσιές του, κρύβονται και άλλα θέματα που πρέπει να επανεκτιμηθούν. Ένα από αυτά, αφορά την σωστή διαχείριση του υλικού. Να πούμε αλήθειες;

Με το πρωτάθλημα κάτω από την μασχάλη σχεδόν από τον περασμένο Δεκέμβρη, η ομάδα είχε όλο τον χρόνο να προετοιμαστεί για τις νοκ-άουτ αναμετρήσεις του Champions League, προστατεύοντας τον καταπονημένο πυρήνα των βασικών παικτών-μοχλών μας και δίνοντας ταυτόχρονα ευκαιρίες για παραστάσεις σε κάποιους άλλους. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Αποτέλεσμα: Να φτάσουμε στον Απρίλη, τον μήνα που κρίθηκαν όλα, με τον Xavi σκιά του εαυτού του, αφού έπαιζε δυο μήνες με πρόβλημα (το παραδέχτηκε και ο ίδιος), τον Messi να τραυματίζεται, τον Busquets να καταρρέει, τον Puyol επίσης τραυματισμένο και τον Iniesta εκτός φόρμας (έφτασε στο πικ του, τον περασμένο Δεκέμβρη). Το ότι χθες το βράδυ κυνηγούσαμε το θαύμα, με την μισή ομάδα να βρίσκεται στις κερκίδες του Camp Nou, δεν αφορά και δεν βαρύνει κανέναν παρά μόνο εμάς.

Δεν ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα παικτών έχει τελειώσει ποδοσφαιρικά. Για να μην συμβεί όμως αυτό, επιβάλλεται το προσεχές καλοκαίρι μια ανακατανομή ρόλων. Εκτιμώ ότι αυτό ακριβώς είναι πιο κρίσιμο από οποιαδήποτε αγωνιστική ενίσχυση. Κάποιοι από αυτούς που είχαν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να συμβιβαστούν στην ιδέα ότι το έργο θα έχει πλέον και άλλους (ή άλλους) πρωταγωνιστές, με τους ίδιους φυσικά να παραμένουν πολύτιμο αλλά όχι αναντικατάστατο πλέον κομμάτι της παράστασης. Και για να γίνει αυτό, απαιτείται εκτός των άλλων και διαύγεια ψυχική, απαραίτητο συστατικό της καθαρής σκέψης, από το προπονητικό επιτελείο. Ταυτόχρονα, η διοίκηση θα πρέπει να σταματήσει τα ολισθήματα εσωστρέφειας. Αν πάλι δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει, ας πάει σε εκλογές.

Κανένας μας φυσικά δεν έπεσε ξαφνικά από τα σύννεφα. Πλέον όμως και με την χρονιά να πλησιάζει προς το τέλος της, έρχεται η ώρα ενός ουσιαστικού εποικοδομητικού διαλόγου, μακριά φυσικά από αφορισμούς και λοιπά χαριτωμένα. Όλοι μας θα χαρούμε και θα πανηγυρίσουμε όπως αξίζει στην ομάδα, την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αρκεί η γεύση από την σαμπάνια να μην επηρεάσει την κριτική μας σκέψη για την επόμενη μέρα, για το προσεχές καλοκαίρι, που θα είναι το πιο κρίσιμο για την ποδοσφαιρική ομάδα μετά το αντίστοιχο του 2008.

Υ.Γ.1 Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να υποστηρίζεις και να αγαπάς αυτόν τον σύλλογο. Λόγοι πολύ σημαντικότεροι από το μανιώδες κυνήγι κατάκτησης τροπαίων. Ώρα λοιπόν να το διαπιστώσουν οι νεότεροι (πρόκειται για μια εξαιρετικά συγκινητική ανακάλυψη και δεν αστειεύομαι καθόλου)και να μας αδειάσουν επίσης την γωνιά οι χαμαιλέοντες.