Επετειακό δώρο

Ένα ακόμη el clasico πέρασε στην ιστορία. Για την ακρίβεια πέρασε στις πιο απαστράπτουσες σελίδες του βιβλίου της ιστορίας της Μπαρσελόνα. Οι Καταλανοί σκόρπισαν την Μαδρίτη στα 4 σημεία του ορίζοντα μέσα στο σπίτι της, θριαμβεύοντας με το πεντακάθαρο 0-4 για την 12η αγωνιστική της La Liga. Μία ακόμη μεγάλη νίκη στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου, κάτι που κοντεύει να γίνει συνήθεια στους blaugrana.

Στις τελευταίες 8 επισκέψεις της στο Bernabeu, στα πλαίσια του πρωταθλήματος, η Μπάρσα μετράει 5 νίκες, 1 ισοπαλία και μόλις 2 ήττες. Αν στο σύνολο αυτό προσθέσουμε και τους αγώνες που διεξήχθησαν - στο ίδιο διάστημα - στην έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης για το Champions League και το Copa del Rey, το κοντέρ γράφει 13 αγώνες, με απολογισμό 7 νίκες, 3 ισοπαλίες και μόλις 3 ήττες για την Μπαρσελόνα. Και αν οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, στην περίπτωση αυτή περιγράφουν μάλλον επακριβώς τους συσχετισμούς την τελευταία δεκαετία ανάμεσα στα δύο κορυφαία club.

H Ρεάλ Μαδρίτης ήταν αήττητη στο Bernabeu για 22 σερί αγωνιστικές (από το περσινό πρωτάθλημα ακόμη), κάτι που αποδεικνύει ότι δεν είναι μια ομάδα που αντιμετωπίζει γενικότερα σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα, αλλά η επικρατούσα αίσθηση ότι απέναντι στην Μπάρσα υστερεί, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά.

Οι merengues ήθελαν χθες τη νίκη για να φθάσουν στη βαθμολογία τους Καταλανούς και εν τέλει αποχώρησαν από το γήπεδο εν μέσω αποδοκιμασιών και όντας πλέον 6 βαθμούς πίσω από το συγκρότημα του Luis Enrique. O Benitez που βρίσκεται σε αμφισβήτηση από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στο Valdebebas, υπάκουσε στις προσταγές Τύπου και φιλάθλων και ξεκίνησε τον αγώνα με μια ενδεκάδα που -βάσει όσων είδαμε το πρώτο τρίμηνο της σεζόν- δεν πιστεύει και που επίσης δεν είχε αγωνιστεί πολλές φορές μαζί, ελέω και τραυματισμών. Χάθηκε έτσι και η αμυντική συνοχή που είχε αποδεδειγμένα επιτύχει να εφαρμόσει ο Rafa - ας μην ξεχνάμε ότι στις 10 πρώτες αγωνιστικές της La Liga η Μαδρίτη είχε δεχθεί μόλις 4 γκολ, όσα πέτυχε εις βάρος της χθες η Μπάρσα -.

Υπέροχοι παίκτες παρατάχθηκαν χθες στο Bernabeu φορώντας λευκές φανέλες, όπως ο James, ο Kroos, o Modric, o Cristiano και άλλοι. Κι όμως έμοιαζαν πολύ λίγοι απέναντι στον Neymar, τον Suarez και τους υπόλοιπους παίκτες της Μπαρσελόνα. Πόσο μάλλον κάποιοι άλλοι, όπως ο Ramos που μόνο υπέροχος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς επιμένει να χτυπάει βρώμικα και αντισυναδελφικά παραμένοντας ατιμώρητος.

Ο Luis Enrique άφησε τον Messi στον πάγκο και ξεκίνησε στη θέση του τον Sergi Roberto, διατηρώντας τον κλασικό σχηματισμό της ομάδας αμετάβλητο.

Η Μπάρσα είχε τον πλήρη έλεγχο από την αρχή και δεν τον έχασε σε κανένα σημείο του αγώνα. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ πιο εύκολη επικράτηση. Ακόμη και στο 2-6 της σεζόν 2008-09, υπήρχε μια κάποια εναλλαγή συναισθημάτων, καθώς σε εκείνο τον αγώνα η Μαδρίτη είχε προηγηθεί στο σκορ.

Ίσως η χθεσινή να είναι η σημαντικότερη νίκη της Μπαρσελόνα στο Bernabeu, σε επίπεδο συμβολισμού, από τον ημιτελικό του Champions League την περίοδο 2010-11. Έχοντας προηγηθεί ένα καλοκαίρι στο οποίο δεν της επιτρεπόταν να κάνει μεταγραφές, χωρίς ουσιαστική προετοιμασία, με 16 τραυματισμούς βασικών παικτών από τις αρχές Αυγούστου, έχοντας δεχθεί ήδη 12 γκολ στις 11 πρώτες αγωνιστικές της La Liga, παρατάχθηκε χθες το βράδυ στο Bernabeu χωρίς τον Messi και στο 55' κέρδιζε ήδη με 0-3. Όσο εγκρατής κι αν είναι κανείς, δεν είναι δυνατόν να μην εντυπωσιάζεται από το γεγονός.

Ο Neymar ωριμάζει μέρα με την ημέρα, μήνα με τον μήνα, σεζόν με τη σεζόν. Δεν βιάζεται να ηγηθεί, δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει και γι' αυτό είναι βέβαιο ότι ο επόμενος ηγέτης της Μπαρσελόνα, θα είναι αυτός. Ο Suarez είναι ο,τι καλύτερο εμφανίσθηκε στην επίθεση μετά τον Eto'o, το παιχνίδι του θυμίζει πολύ εκείνο του Καμερουνέζου και η παρουσία του είναι καταλυτική. Με τον Messi να διάγει μια περίοδο εκπληκτικής ωριμότητας, αυτή η τριάδα στην επίθεση των blaugrana είναι σίγουρα από τις καλύτερες στην ιστορία του συλλόγου. Η συνέπεια και η διάρκεια της, θα δείξει αν θα είναι και η καλύτερη που παρουσιάστηκε ποτέ.

Αλλά και στο κέντρο και στην άμυνα οι σταθερές αξίες παραμένουν υψηλοτάτου επιπέδου. Τι να πει κανείς για την εμφάνιση του Iniesta, για την σταθερότητα του Rakitic - που θαρρείς και βρίσκεται στην Μπαρσελόνα πολλά χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα διάγει μόλις την δεύτερη σεζόν του στην ομάδα - και για την ηγετική παρουσία του Pique στα μετόπισθεν;

Τον περασμένο Ιούνη, την ώρα που όλοι στη Βαρκελώνη πανηγύριζαν για την κατάκτηση του treble, ο Luis Enrique σκεφτόταν -με τη σοφία του καθοδηγητή- άλλα πράγματα. Είχε πιάσει παράμερα τον Sergi Roberto και του ζήτησε να μη φύγει από την ομάδα και να κάνει υπομονή. 5 μήνες μετά, ο νεαρός Καταλανός μέσος φαντάζει σχεδόν αναντικατάστατος, είτε σαν full back, είτε σαν μέσος, ακόμη και στο δεξί άκρο της επίθεσης. Wild card τον χαρακτήρισε χθες ο Αστουριανός τεχνικός με την λήξη του αγώνα, πολυεργαλείο ολκής θα λέγαμε εμείς, και το σημαντικότερο όλων: προέρχεται από τη Masia. Ευχή - και απαραίτητη συνθήκη μαζί για την επιτυχημένη, αγωνιστικά, μακροημέρευση του club - να ακολουθήσουν κι άλλοι.

Ο Luis Enrique έλεγε στη συνέντευξη Τύπου πριν το clasico, πως αισθάνεται ότι διάγει τις καλύτερες ημέρες της προπονητικής του καριέρας και κοιμάται ήσυχος τα βράδια. Και έχει κάθε λόγο να αισθάνεται έτσι.

Μη γελιέστε. Δεν μπορείς να κερδίζεις κάθε χρόνο στη Μαδρίτη με τέτοια σκορ. Για σχεδόν έναν αιώνα, οι Καταλανοί θυμόταν και μνημόνευαν το 0-5 του Φλεβάρη του 1974 με προπονητή τότε τον Michels και τον Cruyff να ζωγραφίζει στον αγωνιστικό χώρο. Υπήρχε ειδικός χώρος στο μουσείο της ομάδας ακριβώς για εκείνον τον αγώνα. Την τελευταία δεκαετία όμως, παρόμοια σκορ επαναλαμβάνονται συχνά. Αυτά δεν είναι φυσιολογικά πράγματα και είναι καλό να τους δίνουμε την αντίστοιχη βαρύτητα - αναγνώριση.

Ο συμβολισμός χθες, ήταν ισχυρός. Στην 40η επέτειο θανάτου του φασίστα δικτάτορα Φράνκο, η Μπαρσελόνα, προπύργιο ενός ολόκληρου λαού, που τόσα υπέφερε υπό το καθεστώς της δικτατορίας του, πέτυχε 4 γκολ μέσα στην Μαδρίτη. Επετειακό δώρο. Η Μπαρσελόνα που θα πρέπει να συνεχίσει να συμβολίζει και να πρεσβεύει ιδέες που αναφέρονται στη δημοκρατία και την ελευθερία, μακριά από ύποπτους χορηγούς και εμπορευματοποιημένα σλόγκαν. Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη από ένα mes que un club.