Οι αμφιβολίες του Luis Enrique

Μια ήττα από τον βασικό σου αντίπαλο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και μάλιστα εκτός έδρας, δεν είναι καταστροφή. Είναι όμως σίγουρα μια καλή αφορμή για ορισμένα συμπεράσματα, συνυπολογίζοντας ότι βρισκόμαστε πλέον στα τέλη του Οκτώβρη, οπότε και έχουμε στα χέρια μας ένα σεβαστό δείγμα γραφής από την ομάδα της περιόδου 2014-15. Εκεί ακριβώς είναι και το μεγάλο μπέρδεμα και εξηγούμαι αμέσως.

Η ομάδα που παρέταξε χθες το βράδυ στο Bernabeu ο Luis Enrique, δεν ήταν εκείνη που ο ίδιος μας σύστησε από την αρχή του φετινού μαραθωνίου. Κατά έναν περίεργο τρόπο, ο Lucho άφησε χθες στην άκρη δικές του, προσωπικές επιλογές, που ωστόσο τον είχαν δικαιώσει σε μεγάλο βαθμό, δίνοντας το χρίσμα σε ένα σχήμα που από πέρυσι ακόμη, είχε δείξει τις αδυναμίες του.

Ξεκινώντας από την άμυνα και συγκεκριμένα το κέντρο της, το δίδυμο Mascherano - Mathieu που είχε προτιμηθεί μέχρι στιγμής και απέδιδε εξαιρετικά, αίφνης άλλαξε. Ο Pique πήρε θέση δίπλα στον Αργεντινό και ο Γάλλος μετατοπίστηκε στο αριστερό άκρο, αφήνοντας ταυτόχρονα τον Jordi Alba στον πάγκο. Ήταν η πρώτη φορά φέτος, που οι τρεις τους αγωνίστηκαν μαζί.

Η ομάδα κέρδισε σε ύψος (αν και αυτό εκ του αποτελέσματος καθόλου δεν φάνηκε στις στημένες φάσεις) αλλά έχασε εντελώς τις όποιες δυνατότητες της να απειλήσει από την αριστερή πτέρυγα (σε συνδυασμό με την θλιβερή παρουσία του Andres για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω) δίνοντας και λαβή για νέο κύκλο γκρίνιας σε όσους μουρμούριζαν από τον Αύγουστο για τον Mathieu, που αποδίδει εξαιρετικά στο κέντρο της άμυνας, αλλά πάει καιρός από τότε που απέδιδε καλά και ως αριστερός οπισθοφύλακας. Η επιλογή του Dani στα δεξιά ήταν φυσιολογική (και προσπερνώ εσκεμμένα την εύκολη, από όλους μας, στοχοποίηση του) καθώς ο Adriano δεν ήταν διαθέσιμος, αλλά προκαλεί ερωτηματικά η απουσία εναλλακτικής λύσης για τα άκρα ακόμη και στον πάγκο, αφού ο Montoya ήταν και πάλι εκτός αποστολής.

Ερωτηματικά όμως και μάλιστα σοβαρά, προκαλεί και η εν γένει παρουσία του Pique. Και ο λόγος δεν είναι το άτσαλο πέσιμο του, στη φάση που έδωσε την ευκαιρία στον Cristiano να φέρει τον αγώνα στα ίσια. Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ο Gerard όμως συνεχίζει να είναι απών σε οτιδήποτε ίπταται πάνω από την περιοχή του Bravo, υποπίπτει συνεχώς σε αβίαστα λάθη, δεν προσφέρει καμία ασφάλεια στην αμυντική γραμμή, δεν συντονίζει, δε συνεννοείται και κινδυνεύει να γίνει (αν δεν είναι ήδη) πηγή διαρκούς απειλής για τα μετόπισθεν. Και το λέω αυτό παρότι χθες, στην τρικυμία του δευτέρου ημιχρόνου, είχε στο ενεργητικό του ορισμένες σωτήριες επεμβάσεις.

Η εικόνα ενός παίκτη που κάποτε θαυμάζαμε, τολμώ να πω ότι είναι πλέον επιεικώς θλιβερή. Δεν γνωρίζω τις αιτίες της ολικής καθίζησης του, αλλά είναι βέβαιο ότι οι μεταμεσονύκτιες επισκέψεις του στα casino της Βαρκελώνης και οι τσαμπουκάδες με αστυνομίες, όχι απλά δεν βοηθούν τον ίδιο να επανέλθει στα επίπεδα που κάποτε αγωνιζόταν, αλλά βλάπτουν ταυτόχρονα την εικόνα του συλλόγου. Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, δε νομίζω ότι δικαιούται να αξιώνει την παρουσία του στο αρχικό σχήμα, από την στιγμή μάλιστα που ο Bartra, σύμφωνα και με τα ρεπορτάζ που έρχονται από Βαρκελώνη, έχει ενθουσιάσει τον Lucho με την προσήλωση του στις προπονήσεις.

Στο κέντρο του γηπέδου, κατά τη γνώμη μου εντοπίζεται και η σημαντικότερη διαφορά της φετινής από την περσινή ομάδα. Και η διαφορά αυτή έχει όνομα και επώνυμο. O Ivan Rakitic που το περασμένο καλοκαίρι αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Lucho (εν μέσω μάλιστα πολλών ενστάσεων) έχει δώσει πνοή, τρεξίματα και πολύ ενέργεια. Παρόλα αυτά, ο τεχνικός των blaugrana χθες έκανε πίσω και εκεί. Άφησε τον Κροάτη στον πάγκο και ξεκίνησε στη θέση του τον Xavi. Το οξύμωρο είναι ότι ο Μαέστρος ήταν ο καλύτερος εκ των τριών μέσων, αλλά ακόμη και αυτό είναι ανησυχητικό!

Με το άκουσμα των ενδεκάδων, η λογική υπαγόρευε ότι προϊόντος της εξέλιξης του αγώνα, ο Rakitic θα αντικαθιστούσε τον Xavi, ωστόσο εκείνος που τελικά έπρεπε να αντικατασταθεί ήταν ο Iniesta, που σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν κατάφερε να κάνει την παρουσία του αισθητή. Η "τιμωρία" για τον Luis Enrique ήταν σκληρή. Αποφάσισε να περάσει τον Rakitic στη θέση του Xavi την ώρα που η Barca είχε κερδίσει κόρνερ, ο Κροάτης όντας κρύος, εκτέλεσε άθλια το κόρνερ και η Μαδρίτη που βγήκε στην αντεπίθεση, επωφελήθηκε από λάθος του Iniesta για να τελειώσει τον αγώνα, με το γκολ που πέτυχε ο Benzema!

Όσο για τον Sergio, παρά την στοχευμένη ξεκούραση που του πρόσφερε το τεχνικό επιτελείο, ήταν και πάλι σκιά του εαυτού του. Το σημαντικότερο γρανάζι της ανάπτυξης της Barca, μοιάζει να έχει ξεμείνει από δυνάμεις και ίσως η λύση του Mascherano για την θέση του αμυντικού μέσου, θα πρέπει να επανεξεταστεί υπό άλλο πρίσμα., μέχρι τουλάχιστον να συνέλθει ο Busquets. Θα μου πείτε βέβαια, πόσες τρύπες να μπαλώσει ο μαχητικός Αργεντίνος, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Η συνολική εικόνα του κέντρου της Barca χθες, ήταν πραγματικά απογοητευτική και οδήγησε σε τεράστια κενά μεταξύ των γραμμών, που έκαναν την ομάδα σε πολλά σημεία να δείχνει εντελώς ασύνδετη. Θα έλεγα με απλά λόγια, ότι ήταν και ο κυριότερος λόγος της χθεσινής ήττας. Με τόσο κακό Iniesta και τόσο μέτριο Busquets, η Barcelona δεν μπορούσε να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο, από αυτό που τελικά πήρε.  

Στην επίθεση, η παρουσία του Suarez στο αρχικό σχήμα ήταν έκπληξη και φαντάζομαι όχι για μένα. Η πάσα που οδήγησε στο γκολ του Neymar ανήκε στον Ουρουγουανό, όπως και μία ακόμη, εκείνη στον Messi που κατάφερε να χάσει ένα πανεύκολο (για την κλάση του) γκολ, οπότε θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δικαιολόγησε την παρουσία του στην ενδεκάδα. Προσωπικά διαφωνώ, καθώς εκτιμώ ότι η χθεσινή αδυναμία των Messi και Neymar να συνδυαστούν όπως μας έχουν συνηθίσει φέτος, οφείλεται και στην παρουσία του Suarez, που φυσικά δεν ευθύνεται για την επιλογή του προπονητή του, είναι βέβαιο ότι θα δώσει πολλές λύσεις στην ομάδα, αλλά θα χρειαστεί να προσαρμοστεί πρώτα σε αγωνιστικούς ρυθμούς, τόσο ο ίδιος, όσο και οι συμπαίκτες του σε σχέση με αυτόν. Σε καμία δε περίπτωση, η παραπάνω διαπίστωση δεν απαλλάσσει τον Messi, που χθες ήταν νευρικός και δεν κατάφερε σχεδόν ποτέ, να μπει στον ρυθμό του αγώνα, σε αντίθεση με τον Neymar που (όχι μόνο λόγω του γκολ) ήταν κινητικός.

Η Ρεάλ Μαδρίτης από την άλλη μεριά, κέρδισε εν τέλει εύκολα και αν δεν ήταν σχεδόν βλακωδώς απρόσεκτη στην τελική πάσα, σήμερα θα μπορούσαμε να μιλάμε για συντριβή της ομάδας μας, κάτι που ευτυχώς αποφύγαμε. Χωρίς τον Bale, χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, αλλά με ενισχυμένο και πιεστικό κέντρο, χτύπησε εκεί που έπρεπε. Το ένα της γκολ ήρθε από στημένη φάση, το άλλο από αντεπίθεση. Και τα δύο, χρόνια προβλήματα της blaugrana αμυντικής λειτουργίας. Η προσωπική άμυνα που επιλέγει ο Lucho στα στημένα, (κάτι που έκανε και ο Martino) για την ώρα μοιάζει αναποτελεσματική, ενώ όσοι αφελώς θεωρούν ότι ο "αχάριστος" Valdes είναι μια μακρινή ανάμνηση, ίσως ανατρέξουν σε δεύτερες σκέψεις, καθώς ο Bravo είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας, αλλά δεν βγαίνει από την εστία του για κανέναν λόγο.

Αν θα έπρεπε να γράψω έναν επίλογο σε αυτό το άρθρο, θα έλεγα ότι η Barcelona έχασε τον αγώνα, έχασε τις εντυπώσεις, αλλά διατηρεί το προβάδισμα στην βαθμολογία. Στο χέρι της είναι να το κρατήσει, αρκεί να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Ο Luis Enrique δεν θα πρέπει να κάνει υπαναχωρήσεις στα ίδια του τα πιστεύω. Αν το καλοκαίρι δει την πόρτα της εξόδου, θα είναι κρίμα να το κάνει έχοντας πρώτα απαρνηθεί τις δικές του ιδέες. Ομολογώ ότι ενοχλούμαι όταν βλέπω ομοϊδεάτες να τον ειρωνεύονται, επειδή τόλμησε να δηλώσει νωρίς φέτος, ότι πλέον είναι αυτός το "αφεντικό" στην ομάδα. Θαρρείς και δεν θα είναι κέρδος για όλους όσους αγαπάμε το FC Barcelona, να αποδειχθεί  συνεπής των λόγων του. Στο χέρι του είναι να τους διαψεύσει. Αυτό όμως δεν θα συμβεί ποτέ, χρησιμοποιώντας στα σημαντικότερα ραντεβού της σεζόν, συνταγές παρελθόντων χρόνων. Και δεν αναφέρομαι στη φιλοσοφία, αλλά στον ρόλο των προσώπων που καλούνται να την εφαρμόσουν. Ψυχραιμία λοιπόν και πολύ δουλειά!