Η Steaua και ο Ceaușescu

Όταν η Steaua Βουκουρεστίου αγωνίστηκε στο Λονδίνο εναντίον της Chelsea τον Μάρτη του 2013, οι Λονδρέζοι ύψωσαν ένα πανό στο Stamford Bridge που έγραφε STEAUA= CEAUSESCU. Γιατί όμως;

Παλαιότερα, κάθε κομμουνιστικό κράτος της Ευρώπης είχε υπό την αιγίδα του τουλάχιστον δύο ομάδες ποδοσφαίρου. Η μία εκπροσωπούσε τον στρατό και η άλλη την αστυνομία. Αυτό συνέβαινε και στη Ρουμανία του Niculae Ceausescu.

  

Η Steaua Βουκουρεστίου, ιδρυμένη το 1947 (έναν χρόνο πριν την Dinamo) από τον τότε υπουργό άμυνας της Ρουμανίας, είναι η πιο γνωστή ομάδα της χώρας, αφού μεταξύ  άλλων έχει κατακτήσει και ένα κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, ενώ από τις τάξεις της έχουν περάσει μερικοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως ο μυθικός Dukadam και ο Gheorghe Hagi.

Εκτός από γνωστή, η Steaua ήταν και η ομάδα της οποίας πρόεδρος διετέλεσε ο ένας από τους γιούς του Ceausescu, ο Valentin, μοναδικός σήμερα επιζών της κάποτε πιο ισχυρής οικογένειας στην Ρουμανία. 

Σε αντίθεση με τον αδερφό του, Nicu, που υπήρξε βίαιος και είχε συνδεθεί με τρομερές ακρότητες, ο Valentin ήταν πιο ήπιος και αφοσιωμένος στην  Steaua, την οποία οδήγησε σε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς αλλά και σε ένα εκπληκτικό σερί 104 αγώνων χωρίς ήττα στο εγχώριο πρωτάθλημα μέσα σε ένα διάστημα 3 ετών, από τον Ιούνιο του 1986 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1989.

Την αγωνιστική περίοδο 1988-89, η Dinamo που βρισκόταν συνήθως στην σκιά της μεγάλης της αντιπάλου, διεκδίκησε μέχρι τέλους τον τίτλο με προπονητή τον Mircea Lucescu. Ο Lucescu δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Valentin, καθώς το 1985 τον είχε ουσιαστικά εξαναγκάσει να προπονήσει την Dinamo. Εικάζεται μάλιστα ότι του είχε πει: «Πήγαινε στην Dinamo για να υπάρχει ανταγωνισμός». 

Ο τελικός του κυπέλλου το 1988, ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Lucescu ώστε να πάρει μια άτυπη εκδίκηση.

Σε ένα κατάμεστο γήπεδο και με το σκορ στο 1-1, μια βαθιά μπαλιά ακριβείας του Hagi στο 87' επιτρέπει στον Balint να σκοράρει δίνοντας το προβάδισμα στην Steaua. Το γκολ όμως δεν μετράει, καθώς ο σκόρερ υποδεικνύεται (λανθασμένα) σε αντικανονική θέση. Ακολουθεί πραγματικός πανζουρλισμός, ο επόπτης τρώει πολλές «ψιλές» και τελικά ο Valentin που παρακολουθεί τον αγώνα από την εξέδρα των επισήμων, διατάσσει τους παίκτες της ομάδας του να αποσυρθούν από τον αγωνιστικό χώρο. Συνεπακόλουθα ο αγώνας διακόπτεται με υπαιτιότητα της Steaua και η Dinamo πανηγυρίζει την κατάκτηση του κυπέλλου. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε…

Ο Τύπος και οι εφημερίδες διατάσσονται από το καθεστώς, να μην κάνουν καμία αναφορά στα πρωτοσέλιδα τους για τον αγώνα και όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, υπήρχε λόγος. Δύο μέρες αργότερα, η ομοσπονδία της χώρας ανακοινώνει ότι το γκολ του Balint δεν έπρεπε να ακυρωθεί και δίνει με διάταγμα το κύπελλο στην Steaua. 

Ο Valentin, δεν είχε αποδεχθεί ποτέ τις κατηγορίες ότι προστάτευε με έμμεσο τρόπο την ομάδα του και είναι αλήθεια ότι η Dinamo των μυστικών υπηρεσιών δεν ήταν ούτε εκείνη μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων. Λέγεται μάλιστα ότι η διαιτητική τριάδα του τελικού, ήταν μιλημένη από ανθρώπους της. Ωστόσο για εκείνο το βράδυ, η απόφαση ανήκε στον ίδιο τον Niculae Ceausescu.   

Ο Lucescu χαρακτηρίζει ακόμη και σήμερα εκείνη την απόφαση ως «μια μαύρη σελίδα για το ρουμανικό ποδόσφαιρο». Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι όταν το καθεστώς του Ceausescu έπεσε το 1990, η Steaua επιχείρησε ανεπιτυχώς να επιστρέψει στην Dinamo το κλεμμένο κύπελλο του 1988. Έκλεισε έτσι μια περίοδος που άφησε πολλές σκιές στο ποδόσφαιρο της χώρας. 

Τέτοια ήταν και η περίπτωση του Dukadam. Ο μυθικός τερματοφύλακας της Steaua που απέκρουσε 4 προσπάθειες των παικτών της Barcelona στην διαδικασία των πέναλτι, στον τελικό της Σεβίλλης το 1986, λέγεται πως είχε δεχθεί τότε ως δώρο μία Mercedes από τον πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, Ramon Pedroza. 

Επιστρέφοντας στην Ρουμανία, ο Nicu Ceausescu διέταξε τον Dukadam να παραδώσει το αυτοκίνητο στην κυβέρνηση και όταν εκείνος αρνήθηκε, τότε το καθεστώς φρόντισε να σπάσει τα δάχτυλα των χεριών καθώς και τον ώμο του άτυχου τερματοφύλακα.

Ο ίδιος ο Dukadam αρνείται την γνησιότητα αυτής της ιστορίας και ισχυρίζεται ότι αυτό που τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, ήταν ένα πρόβλημα θρόμβωσης που του παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε μια βόλτα του για κυνήγι, παρέα με τον Niculae Ceausescu, με τον οποίο διατηρούσε άριστες σχέσεις. Συμπληρώνει μάλιστα ότι το μόνο δώρο που έλαβε για εκείνον τον τελικό, ήταν ένα Dacia και 200 δολάρια από την κυβέρνηση της Ρουμανίας.

Τα ακριβή γεγονότα μάλλον δεν θα μαθευτούν ποτέ. Και δεν είναι βέβαιο ότι ο κόσμος θέλει να τα μάθει. Άλλωστε ιστορίες σαν αυτή, ακόμη και αν είναι σκοτεινές, γιγαντώνουν τον μύθο γύρω από το δημοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη. Έναν μύθο που λέει, ότι το ποδόσφαιρο έχει προεκτάσεις που επεκτείνονται πιο μακριά από τα αμιγώς αθλητικά πλαίσια.