Η εποχή της γραφικότητας

Ήττα σε πρεμιέρα της La Liga μετά από 10 χρόνια. Η προηγούμενη φορά που συνέβη κάτι παρόμοιο, ήταν στο ξεκίνημα της εποχής Guardiola και οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα εκείνης της Barça με τη σημερινή, είναι συμπτωματική και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.

Φυσικά το Nuevo San Mames, δεν προσφέρεται ως τόπος πανηγυρικής έναρξης σεζόν, όπως και η Athletic Bilbao -στην οποία ανήκει το γήπεδο στολίδι των Βάσκων- μόνο εύκολος αντίπαλος δεν είναι, για οποιαδήποτε ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος. Κάπου εδώ όμως, τελειώνουν και οι όποιες δικαιολογίες των blaugrana.

Τα δυο δοκάρια και ο τραυματισμός του Suarez, όπως και το γεγονός ότι ο Messi έμεινε στη Βαρκελώνη για να συνεχίσει την αποθεραπεία του, είναι στοιχεία που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο προπονητής της ηττημένης πρωταθλήτριας μετά τον αγώνα, για να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα, αλλά στην πραγματικότητα έχουν ελάχιστη σημασία.

Πριν από 6 μήνες, η Barça είχε ταξιδέψει ξανά στο San Mames για να αντιμετωπίσει την Athletic και τότε στο κέντρο της ομάδας παρατάχθηκε η τριάδα των Busquets-Rakitic και Vidal. Μέσος όρος ηλικίας: 31.3 έτη. Χθες το βράδυ, η τριάδα του κέντρου είχε μέσο όρο ηλικίας 23.3 έτη. De Jong, Sergi Roberto και Alena, ήταν οι επιλογές του Valverde.

Ο ενθουσιασμός στο άκουσμα της αρχικής ενδεκάδας ήταν φυσιολογικός και διάχυτος. Τόπο στα νιάτα λοιπόν; Ήταν μια ένδειξη για όσα θα ακολουθήσουν φέτος ή απλά οφειλόταν στην ιδιαιτερότητα της στιγμής, καθώς ο Vidal (όπως και ο Arthur) είναι τραυματίας και η ομάδα έδινε τον πρώτο επίσημο αγώνα της;

Ό,τι απ’ τα δύο κι αν ισχύει, η συνολική εικόνα εντός γηπέδου, μόνο ενθαρρυντική δεν ήταν και οι κινήσεις του Valverde, έδειξαν με το δάχτυλο την νεανική τριάδα, καθώς από τους τρεις, μόνο ο De Jong έμεινε στο χορτάρι μέχρι το σφύριγμα της λήξης. Ο Rakitic πέρασε στο γήπεδο αντί του Alena στο 45’, αργότερα βγήκε και ο Sergi Roberto για να περάσει στη θέση του ο Carles Perez. Νωρίτερα, ο Rafinha είχε αντικαταστήσει τον τραυματία Suarez.

O Busquets, είδε όλο τον αγώνα από τον πάγκο. Ήταν μάλλον η πρώτη φορά από τη σεζόν 2008-09, που ο pivote της Barcelona δεν έπαιξε, όχι για να ξεκουραστεί, αλλά εξαιτίας τακτικής απόφασης του προπονητή του. Ο De Jong που έπαιξε στη θέση του Busi, κυρίως μέχρι την είσοδο του Rakitic, έδειχνε εγκλωβισμένος και φαίνεται ότι θέλει μεγαλύτερη ελευθερία στο παιχνίδι του, την οποία δεν είναι απίθανο να μπορεί να του την προσφέρει ο ίδιος o Busquets, με την ταυτόχρονη παρουσία του στο γήπεδο. Και αυτό όμως, μένει να αποδειχθεί ή τουλάχιστον να δοκιμαστεί, κάτι που δεν προσέφερε φυσικά η κωμική προετοιμασία με τα ταξίδια σε Ιαπωνία και Αμερική.  

Κατά την άποψη μου βέβαια, το πρόβλημα δεν ήταν οι επιλογές στο κέντρο και πάντως σίγουρα, όχι μόνον αυτές, αρκεί να θυμηθεί κανείς την απαράδεκτη χθεσινή παρουσία του Dembele, που ήταν κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου.

Η Barça χθες ήταν μια ομάδα που -περισσότερο απ’ όλα- στερούνταν ιδεών και σχεδίου. Κανένας ορθολογισμός στην ανάπτυξη, ελάχιστοι αυτοματισμοί, δυσδιάκριτοι ρόλοι, πράγματα που φαίνονται με γυμνό μάτι και δεν χρειάζεται να έχει κανείς τεχνικές γνώσεις για να τα διαπιστώσει.

Οι προσθαφαιρέσεις της μεταγραφικής περιόδου, αποτελούν μόνο πρόφαση που δεν εμποδίζει το γενικό συμπέρασμα: Είναι ακατανόητο και ανεξήγητο, ομάδα που έχει για τρίτη σερί σεζόν τον ίδιο προπονητή, να μοιάζει τόσο μπερδεμένη στον αγωνιστικό χώρο. Είναι παράδοξο, ο καλύτερος παίκτης της  Barça χθες, να είναι ο Rafinha, που βρίσκεται υπό παραχώρηση και είχε να παίξει σε επίσημο αγώνα 9 ολόκληρους μήνες.

Δεν είναι τα πρόσωπα το πρόβλημα αλλά η προσέγγιση και η ελλειμματική αγωνιστική τακτική. Όλα οδηγούν πλέον σε μία κατεύθυνση.

Ο Ernesto Valverde μοιάζει περισσότερο από ποτέ, σαν χρυσόψαρο έξω απ’ τη γυάλα. Δεν αρκεί η αγαστή σχέση αλληλοσεβασμού που έχει με τους παλιούς της ομάδας, για να βλέπουμε στο γήπεδο ωραίο ποδόσφαιρο, ούτε οι συχνές συζητήσεις του με τον Guardiola, αλλά και η δημόσια επιδοκιμασία, που τακτικά του προσφέρει ο αγαπημένος Pep των blaugrana.

Δεν αρκεί η δεδομένη του εργατικότητα. Στέκεται αμήχανος απέναντι στο δέος που του προκαλεί ο σύλλογος που υπηρετεί και με αυτόν τον τρόπο, είναι αδύνατο να τον υποβάλλει σε αγωνιστικό σοκ, να τον βοηθήσει να προχωρήσει στην επόμενη ημέρα, να τον κάνει να αλλάξει επίπεδο, σταθερές και σημεία αναφοράς.

Η Barça, για τον ουδέτερο παρατηρητή, είναι μια ομάδα που εξακολουθεί να μπορεί να αγοράζει σχεδόν όποιον παίκτη θέλει (αν και αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα) και που εκτός των άλλων, έχει στις τάξεις της, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Η αποτυχία της λοιπόν να παρουσιάσει ελκυστικό θέαμα, παραμένει στη συνείδηση της πλειοψηφίας αδικαιολόγητη και καθόλου άδικα.

Η υποχρέωση φυσικά, όσων είμαστε οπαδοί της, είναι να στηρίζουμε την ομάδα και να μένουμε μακριά από την ανθρωποφαγία, αλλά η κατάρα μας, είναι πως εκτός του ότι πρέπει να ανεχόμαστε αυτή την ενορχηστρωμένη από το καλοκαίρι του 2010, αποδόμηση της κληρονομιάς του Cruyff και του Guardiola, από τις διοικήσεις Rosell και Bartomeu, καλούμαστε συχνά πυκνά να την εξηγούμε, με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει ήδη γραφικοί, τι γραφικοί δηλαδή, που αν υπήρχε γραφικόμετρο θα το είχαμε σπάσει.

Πότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση; Πότε θα γυρίσει η σελίδα της αγωνιστικής στασιμότητας και της -κουραστικής πλέον- επίκλησης σε εποχές που πλέον αρχίζουν να μοιάζουν πολύ μακρινές στο Camp Nou; Η απάντηση είναι άγνωστη, αλλά ακόμη κι αν αλλάξει ο προπονητής, το βέβαιο είναι πως δεν θα συμβεί, όσο τα ηνία του συλλόγου βρίσκονται στα  χέρια του Bartomeu.

Υ.Γ.1 Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν, αν το χθεσινό αποτέλεσμα ερχόταν παρόντος των Rakitic (κυρίως) και Busquets στο αρχικό σχήμα. Θα είχαν πέσει να τους φάνε.

Υ.Γ.2 Ο Coutinho χθες ήταν στις κερκίδες, καθώς ετοιμάζει βαλίτσες για το Μόναχο και ο Dembele αντιδρά στις ευκαιρίες που του δίνονται, σαν να θέλει απεγνωσμένα να φύγει από την ομάδα. Είναι οι δύο παίκτες για τους οποίους η διοίκηση δαπάνησε σχεδόν 250.000.000, πριν από λιγότερο από δύο χρόνια… 

Υ.Γ.3 Η εικόνα του 25χρονου Inaki Williams, που χειροκροτούσε όρθιος με ενθουσιασμό, το αριστουργηματικό γκολ του 38χρονου Aduriz που πέρασε στη θέση του στο 88’ της αναμέτρησης, έχει πάρει ήδη τη θέση του στη μυθολογία του φετινού πρωταθλήματος.