Το καλοκαίρι του 2021, αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της διοίκησης Bartomeu για την Barcelona σε επίπεδο μεταγραφών. Ήταν το φινάλε ενός κύκλου που άνοιξε το 2010, με την εκλογή Rosell. 11 ολόκληρα χρόνια στα οποία ο σύλλογος δοκιμάστηκε σε όλα τα επίπεδα και παρότι κέρδισε πολλούς τίτλους, κατευθύνθηκε, στις περισσότερες περιπτώσεις με δική του επιλογή, σε μια φιλοσοφία εντελώς ξένη από εκείνη του club, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση αυτές ακριβώς τις αγωνιστικές επιτυχίες, που ήταν όμως προϊόν και συνέχεια της πρότερης κατάστασης.
Οι τίτλοι, στόχος αλλά και πανάκεια μαζί, έκρυψαν πολλές ανορθογραφίες, τόσο εκτός όσο και εκτός γηπέδων. Το ποδοσφαιρικό τμήμα μετατράπηκε σε έναν λαβύρινθο, με τις αρμοδιότητες να είναι συγκεχυμένες και να καταλήγουν σε υπερσυγκεντρωτισμό στο πρόσωπο ενός μόνο ατόμου. Του Josep Maria Bartomeu.
Το τεχνικό επιτελείο έχασε την ισχύ του και σε πολλές περιπτώσεις μάθαινε αποφάσεις, για τις οποίες υποτίθεται πως ήταν υπεύθυνο, μέσω του Τύπου. Ο σχεδιασμός, για ομάδα κορυφαίου επιπέδου, ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και αυτό δεν είναι προσωπικό αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά προκύπτει από τα γεγονότα. Σημαντικότερο παράδειγμα, το ξεπούλημα του βραζιλιάνου Arthur στη Juventus.
Ο Arthur, έκλεινε τα 24 του χρόνια τον Αύγουστο του 21. Η Barcelona, είχε στο ρόστερ της στο κέντρο, τον Arturo Vidal που είχε κλείσει τα 33, τον Ivan Rakitic και τον Sergio Busquets που με την έναρξη εκείνης της σεζόν θα έκλειναν τα 32 και ο μόνος μέσος κάτω των 30 στην πρώτη ομάδα, ήταν ο Frenkie de Jong (24), ενώ συμμετοχές έπαιρνε και ο ταλαντούχος Riqui Puig που προέρχεται από τη Β’ ομάδα και ήταν 20 χρονών.
Ενώ λοιπόν ήταν προφανές πως είχε έρθει η ώρα για ανανέωση σε έναν τόσο νευραλγικό χώρο, όπως είναι αυτός του κέντρου, η επιλογή της ομάδας ήταν να δώσει σε έναν άμεσο ανταγωνιστή της τον 24χρονο Arthur, παίρνοντας μάλιστα ως «αντάλλαγμα» από τη Juve, έναν ακόμη παίκτη που έχει πατήσει τα 30, τον Miralem Pjanic.
H Barcelona όμως ήταν για τον Βόσνιο το τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο της καριέρας του, και αφιχθεί έχοντας πατήσει ήδη τα 30 και ο χρόνος είναι αμείλικτος για όλους.
Φυσικά αυτό ελάχιστα ενδιέφερε τον Bartomeu, που διάγοντας την τελευταία σεζόν του ως πρόεδρος, στόχευσε αποκλειστικά στα άμεσα αποτελέσματα και όχι για το τι θα άφηνε ως παρακαταθήκη στον διάδοχο του.
Ο Arthur σχεδόν εκβιάστηκε από τη διοίκηση ώστε να αποχωρήσει, για να μην χρειαστεί τα μέλη του Δ/Σ να βάλουν χρήματα από την τσέπη τους, στο κλείσιμο ενός οικονομικού έτους που δεδομένα είχε ζημίες.
H αποχώρηση του Luis Suarez, που έφυγε ελεύθερος, πήγε στην Atletico και κατέκτησε μαζί της το πρωτάθλημα, ήταν μια ακόμη κηλίδα στην ιστορία της Barcelona.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, η απόκτηση του Pedri από την UDLP, αποδείχθηκε μια από τις καλύτερες στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου και μάλιστα με ελάχιστο κόστος. Ο 17χρονος μέσος μπήκε άμεσα στην ενδεκάδα και δεν κοίταξε ποτέ πίσω.
Ταυτόχρονα η προώθηση και καθιέρωση του Ουρουγουανού κεντρικού αμυντικού Ronald Araujo που είχε αποκτηθεί νωρίτερα για την Β ομάδα, ήταν ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο εκείνης της σεζόν.
Ο Ramon Planes μπορούσε να κάνει καλή δουλειά. Το θέμα ήταν πως δεν τον άφηναν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου