Ένας ιστορικός τελικός

Το καλοκαίρι του 2015 θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο έντονα στη σύγχρονη ιστορία της Μπαρσελόνα. Ξεκίνησε με την κατάκτηση του Champions League στο Βερολίνο στις αρχές του Ιούνη, ακολούθησαν οι εκλογές για την προεδρία του συλλόγου τον Ιούλιο και πριν φτάσουμε στα μέσα του Αυγούστου, η ομάδα του Luis Enrique είχε ήδη κερδίσει τον πρώτο τίτλο της αγωνιστικής  περιόδου 2015-16, νικώντας στην Τιφλίδα την Σεβίλλη.

Τρεις ημέρες μετά και ενώ στην ομάδα επικρατούσε ακόμη (λογική) ευφορία για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού Super Cup, το βράδυ της 14ης Αυγούστου η πρωταθλήτρια Ισπανίας και Ευρώπης δέχθηκε μια ξεγυρισμένη τεσσάρα στο Nuevo San Mames, από την Athletic Bilbao του Ernesto Valverde. Ήταν ο πρώτος τελικός του ισπανικού Super Cup.

Τα 4 γκολ που πέτυχε η Athletic, προστέθηκαν στα 4 που δέχθηκαν οι Καταλανοί από την Σεβίλλη, δημιουργώντας ένα καθόλου τιμητικό παθητικό 8 τερμάτων σε 2 επίσημους αγώνες. Μιλάμε για την Μπαρσελόνα του Luis Enrique που την περασμένη αγωνιστική περίοδο είχε δεχθεί συνολικά 37 τέρματα σε 60 αγώνες. Τα "8 σε 2", είναι λογικό να προκαλούν προβληματισμό. Η ομάδα είναι ίδια με πέρυσι, ο προπονητής επίσης. Η εξίσωση μοιάζει περίεργη. Μοιάζει όμως. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν είναι.

Δεν θα αφομοιώσουμε τους αγώνες, καθώς πρόκειται για δύο παιχνίδια με τελείως διαφορετική εικόνα. Με την Σεβίλλη η καθίζηση ήρθε λίγο πριν συμπληρωθεί μία ώρα αγώνα, όσο δηλαδή άντεξε η Μπάρσα να πιέζει και να πρεσάρει ψηλά. Με την Athletic, ήταν οι Βάσκοι που άσκησαν πίεση, αλλά τα 3 τους γκολ ήρθαν και πάλι μετά το 50', γιατί ο ρυθμός τους παρέμεινε αξιοθαύμαστα υψηλός (για τα δεδομένα της εποχής) μέχρι το τέλος. Ωστόσο ορισμένα από τα τέρματα που δέχθηκαν οι Καταλανοί και στις δύο αναμετρήσεις ήταν επιεικώς αστεία. Δύο πέναλτι προέκυψαν με τον ίδιο ακριβώς βλακώδη τρόπο (τράβηγμα αντιπάλου εντός περιοχής) ενώ ο ter Stegen με την Athletic βγήκε από την εστία του για να απομακρύνει με το κεφάλι, βολέ του αντίπαλου τερματοφύλακα. Απίθανα πράγματα, που όμως συμβαίνουν.

Οι blaugrana δεν είναι ακόμη έτοιμοι, όπως δεν είναι καμία ομάδα μήνα Αύγουστο. Έχοντας στα πόδια τους ουσιαστικά δύο όλες κι όλες εβδομάδες προπονήσεων, γνώριζαν εκ προοιμίου ότι το -όποιο- μοντάρισμα, θα γινόταν στους τελικούς των δύο Super Cups. Του ευρωπαϊκού και του ισπανικού. Αυτό ήταν αναπόφευκτο ελέω της περιοδείας στην Αμερική.

H Μπαρσελόνα θα παίξει σήμερα περισσότερο απ' όλα, για την περηφάνια της. Όχι για τον τίτλο. Για μια ομάδα που είχε να δεχθεί 8 γκολ σε 2 αγώνες από το 2001 (4-4 με Villarreal και Zaragoza, με τον Pepe Reina τότε κάτω από τα δοκάρια) αυτό είναι το σπουδαιότερο κίνητρο, στο πρώτο φετινό της ραντεβού μπροστά στο δικό της κοινό.  

Το εμμονικό κυνήγι των 6 τίτλων σε μια χρονιά, που θα ισοφαρίσει/επαναλάβει το επίτευγμα της ομάδας του Guardiola την σεζόν 2008-09, μπορεί να διαφημίζεται μετά μανίας από τα socials media του συλλόγου, μπορεί να έχει μεγάλη αξία για το βιογραφικό του Bartomeu και το θυμικό της πλειοψηφίας του κόσμου, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εμμονή. Θυμίζω ότι η ομάδα του Pep που είχε κάνει το 6/6, κέρδισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας και την επόμενη περίοδο (2009-10), συγκεντρώνοντας 99 βαθμούς και φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά του Champions League.

Αυτή ακριβώς η συνέπεια, θα πρέπει να είναι ο στόχος του Luis Enrique. Να διατηρήσει δηλαδή την Μπαρσελόνα ανταγωνιστική μέχρι και τον Μάιο, δίνοντας συνέχεια στην εξαιρετική περσινή σεζόν. Αν στην πορεία αυτής της διαδρομής χαθεί κάποιος τίτλος, δεν θα έρθει η καταστροφή.

Όπως πολύ σωστά τόνισε στη συνέντευξη Τύπου ενόψει του επαναληπτικού στο Camp Nou, o Ernesto Valverde: "Για την Μπάρσα η κατάκτηση του Super Cup, θα είναι ο 5ος τίτλος της για φέτος. Ένας ακόμη στη συλλογή της. Για εμάς, είναι τα πάντα."

Λόγια σωστά, συνυπολογίζοντας ότι η  Athletic έχει να κατακτήσει οποιοδήποτε τρόπαιο για 31 ολόκληρα χρόνια. Λόγια όμως που, όχι εσκεμμένα ίσως και όχι άδικα, αφήνουν σε δεύτερο πλάνο το πληγωμένο γόητρο των Καταλανών. Αν αυτό αρκεί για την ανατροπή, μένει να αποδειχθεί σήμερα το βράδυ στο Camp Nou, σε έναν αγώνα που σε κάθε περίπτωση, θα μείνει στην ιστορία.