Θύτης ή θύμα;

10 βαθμούς μετράει η Barcelona στις 5 πρώτες αγωνιστικές της LaLiga. 10 από 15 διεκδικούμενους. 5 βαθμοί χάθηκαν και μάλιστα όλοι στο Camp Nou, με θύτες την νεοφώτιστη Alaves και την Atleti διαδοχικά. Λίγο πριν ο Σεπτέμβρης του 2016 μας αποχαιρετήσει, ο κόσμος που νωρίτερα είχε -στη μεγάλη του πλειοψηφία- ενθουσιαστεί από τις καλοκαιρινές προσθήκες στο ρόστερ, τώρα προβληματίζεται. Ο νέος τραυματισμός του Leo Messi, που θα τον κρατήσει εκτός αγωνιστικών χώρων για περίπου έναν μήνα, ήρθε σαν κερασάκι σε μια, αρκούντως πικρή, τούρτα.

Δικαιολογείται ο προβληματισμός και η κατήφεια που επικρατεί στις τάξεις των φιλάθλων; Ίσως όσο δικαιολογούνταν και ο υπέρμετρος ενθουσιασμός του Αυγούστου, θα έλεγα. Δηλαδή καθόλου.

Η ομάδα μπορεί να προετοιμάστηκε στην Ευρώπη χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει ήπειρο, όπως συνέβη τόσες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά ο λόγος ήταν η διεξαγωγή των Copa America, Euro και Ολυμπιακών αγώνων, διοργανώσεων που -εξαιρουμένων των Neymar και Rafinha- μάλλον επιβάρυναν (κυρίως ψυχολογικά) τους ποδοσφαιριστές.

Η περιπέτεια του φετινού Copa America, σχεδόν τσάκισε ψυχολογικά τον καλύτερο ποδοσφαιριστή των ημερών μας. Ο κόσμος μπορεί να κάνει πλάκα για το χρώμα που επέλεξε να λανσάρει στα μαλλιά του ο Messi, αλλά μάλλον το δούλεμα θα πήγαινε περίπατο, αν ο Leo δεν άλλαζε την προσωρινή του απόφαση να σταματήσει από την εθνική ομάδα ή ακόμη χειρότερα, αν το προχωρούσε περισσότερο. Με το μυαλό των ανθρώπων ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος… Πάλι καλά, να λέμε λοιπόν.

Οι Καταλανοί έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη το καλοκαίρι, υπερβαίνοντας το budget που οι ίδιοι είχαν ανακοινώσει ότι θα διέθεταν για την ενίσχυση της ομάδας. Τα σχεδόν 120εκ€ που ξοδεύτηκαν είναι σημαντικό ποσό, αλλά δεν πρόκειται να συμβάλουν στην άμεση ποιοτική αναβάθμιση της αρχικής ενδεκάδας.

Ο Lucas Digne δεν είναι καλύτερος του Jordi Alba, οι Andre Gomes και Dennis Suarez δεν μπορούν να πάρουν τις θέσεις των Rakitic και Iniesta, ο Cillessen είναι πικρή ιστορία (και ήρθε απλά επειδή έφυγε ο Bravo) και ο Paco Alcacer δεν θα εκτοπίσει από την ενδεκάδα τον Suarez. Μόνο ο Umtiti μοιάζει έτοιμος να κάνει την έκπληξη, διεκδικώντας επί ίσοις όροις με τον Mascherano μια θέση στο αρχικό σχήμα.

Με την παραπάνω εκτίμηση δεν υπονοώ ότι οι αποκτηθέντες δεν είναι καλοί παίκτες ή ότι δεν θα βοηθήσουν. Κάθε άλλο. Η Barcelona δεν θα μπορούσε να βγάλει κι’ αυτή τη σεζόν χρησιμοποιώντας ουσιαστικά 13 ποδοσφαιριστές. Οι νεοφερμένοι θα προσδώσουν βάθος και λύσεις που πέρυσι έλειψαν. Δεν θα κάνουν όμως τη διαφορά. Δεν θα αλλάξουν οι πρωταγωνιστές, ούτε η αγωνιστική φυσιογνωμία, δεν νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε σημαντικές εκπλήξεις σε τακτικό επίπεδο.

Για να το πω πιο απλά: Και φέτος οι τίτλοι θα κριθούν από την απόδοση (στο κρίσιμο δίμηνο Μαρτίου - Απριλίου) του Messi, του Neymar, του Suarez, του Iniesta, του Rakitic, του Pique, του Sergio και των υπολοίπων που ξεχώρισαν και οδήγησαν την Barca του Lucho σε 8 τίτλους την τελευταία διετία. Και για να συμβεί αυτό, σύμφωνα με το σκεπτικό του τεχνικού επιτελείου, θα πρέπει να φτάσουν μέχρι εκείνο το σημείο όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστοι.

Το πλάνο του Robert Fernandez, τoυ Luis Enrique και των συνεργατών τους, είναι ο Rafinha, o Dennis, o Arda, o Paco και οι υπόλοιποι, να καταφέρουν να «κρατήσουν» την ομάδα στο διάστημα που θα προκύπτουν είτε τραυματισμοί, είτε ντεφορμαρίσματα στους «ενδεκαδάτους». Αν στην πορεία κάποιος από την…εφεδρεία καταφέρει να εντυπωσιάσει, τόσο το καλύτερο για την ομάδα.

Ο Αστουριανός, εξακολουθεί να δέχεται σκληρή κριτική τόσο για τις επιλογές του σε πρόσωπα, όσο και για την τακτική του προσέγγιση. Πολλοί δεν του συγχωρούν ότι συνηγόρησε (αν όχι προκάλεσε) στην αποχώρηση του Bartra επιλέγοντας ταυτόχρονα να κρατήσει τον Mathieu. Άλλοι απορούν, γιατί ο Aleix Vidal που ήταν προσωπική του επιλογή και στοίχησε σχεδόν 20εκ€, βρίσκεται μονίμως μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Για τα παραπάνω ζητήματα, υπάρχει πράγματι λογική βάση, υπάρχουν και άλλα ερωτήματα, αλλά το γεγονός ότι του χρεώνεται η λειψανδρία που πλέον είναι φανερή και αφορά στη συμμετοχή και στην ανάδειξη όλο και λιγότερων παικτών από τη Μασία, είναι τουλάχιστον υποκριτικό.  

Κριτική λοιπόν, γκρίνια και αμφισβήτηση για έναν προπονητή που αν μη τι άλλο, συσπείρωσε την ομάδα και την οδήγησε σε δύο σερί double κερδίζοντας και το χαμένο στοίχημα που λεγόταν Sergi Roberto. Ο Luis Enrique, άθελα του, έγινε το βασικό όπλο της εκλογής του Bartomeu το καλοκαίρι του 2015 και είναι βέβαιο ότι αν απαιτηθεί, θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα σε περίπτωση που η φετινή σεζόν δεν τελειώσει με την κατάκτηση τίτλου/τίτλων για τους blaugrana. Και αυτό εκτιμώ ότι το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους ο ίδιος. Γι’ αυτό ίσως δεν βιάζεται να ανανεώσει το συμβόλαιο του.

Η Barcelona πλήρωσε φέτος πανάκριβα την θωράκιση του (ανεπαρκέστατου πέρυσι) πάγκου της με παιδιά που μπορούν υπό προϋποθέσεις να εξελιχθούν μελλοντικά σε πρωταγωνιστές. Μέχρι τότε, θα περιμένει ξανά από τους συνήθεις υπόπτους να την οδηγήσουν στις επιτυχίες. Μπορούν να το κάνουν; Το πρόσφατο παρελθόν απέδειξε ότι μπορούν, το τεχνικό επιτελείο το πιστεύει και ο κόσμος οφείλει να στηρίξει το εγχείρημα από τώρα και όχι να περιμένει τον Μάη, είτε για να πανηγυρίσει, είτε για να βγάλει τα απωθημένα του.