Πριν από 40 χρόνια, Xavi και Iniesta δεν θα έπαιζαν στην Barcelona

Ο Laureano Ruiz εντάχθηκε στο προπονητικό επιτελείο της Μπάρσα το 1972, επί προεδρίας Agusti Montal, έχοντας μια αποστολή: Να ασχοληθεί με τις ακαδημίες του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ορίστηκε αρχικά υπεύθυνος για όλα τα κλιμάκια της Juvenil και από το 1974 είχε τον πλήρη έλεγχο των ακαδημιών. Σε μια τελείως διαφορετική εποχή από την σημερινή, είχε να παλέψει με πολλές προκαταλήψεις, οι περισσότερες εκ των οποίων πήγαζαν μέσα από τον ίδιο τον σύλλογο.

Την περίοδο εκείνη, στα γραφεία του συλλόγου υπήρχε μια επιγραφή που προειδοποιούσε: 

ΓΥΡΝΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΓΕ, ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΕΝΑΝ ΠΑΙΚΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ JUVENIL, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 1.80μ

Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Ruiz, ήταν να κατεβάσει αυτή την επιγραφή. Ο δικός του τρόπος, η δική του φιλοσοφία ήταν τελείως διαφορετική. Η μόρφωση των ποδοσφαιριστών, το 3-4-3, τα rondos στις προπονήσεις, μπορεί να καθιερώθηκαν επί Cruyff, αλλά αυτός που πρώτος τα σύστησε στην Μπάρσα, ήταν ο Lauerano Ruiz.

Ο διαυγέστατος 78χρoνος σήμερα Ruiz, παραχώρησε το 2013 μια συνέντευξη στο EL9 esportiu και τον Oriol Tortajada. Μια συνέντευξη που είχα μεταφράσει τότε για το barcelonismo.gr και η οποία παραμένει διαχρονική. O Ruiz ξεκινάει μιλώντας για το παρελθόν του συλλόγου, φτάνοντας μέχρι και τον Neymar. Θεωρώ υποχρέωση μου να την αναδημοσιεύσω τρία χρόνια μετά, περισσότερο σαν έναν φόρο τιμής για έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει πολλά στο ποδόσφαιρο, αλλά το όνομα του είναι ελάχιστα γνωστό στους νεότερους.

Πως νιώσατε όταν στις 25 Νοεμβρίου 2012 είδατε για πάνω μία ώρα στον αγωνιστικό χώρο του Ciutat de Valencia, την Μπάρσα να αγωνίζεται με 11 παίκτες από τις ακαδημίες;

-Για μένα ήταν η μέγιστη απόλαυση. Ένιωσα ολοκληρωμένος. Ήταν η ευχή μου, το όνειρο μου από την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου στην Βαρκελώνη. Βλέποντας τον αγώνα απέναντι στην Levante, θυμήθηκα όλους εκείνους τους ανθρώπους που πριν από 40 χρόνια με αποκαλούσαν τρελό. 

Και μάλιστα όχι 11 …θηρία..

-Ναι, όταν πήγα στην Βαρκελώνη, αγόρασα πολλούς παίκτες που δεν είχαν εντυπωσιακά σωματικά προσόντα. Έλεγαν ότι ο ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι ψηλός και δυνατός. Μεγάλο λάθος! Με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο απλά δεν ισχύει. Τότε όμως κανείς δεν μπορούσε να το αποδεχτεί. Θα σας ακουστεί περίεργο, αλλά στην δική μου εποχή, θα ήταν αδύνατο παίκτες όπως ο Xavi, ο Iniesta και ο Messi, να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα!

Το παράλογο είναι, ότι αυτή η νοοτροπία υπάρχει ακόμη και σήμερα σε πολλές ομάδες. Θυμάμαι πριν από κάποια χρόνια είχα δει τον David Silva να αγωνίζεται με την Τενερίφη. Ήταν 17 χρονών. Μίλησα στον Ramon Martinez και μου είπε ότι αυτός ο παίκτης δεν θα μπορούσε ποτέ να παίξει στην Ρεάλ Μαδρίτης. Κοιτάξτε λοιπόν που είναι σήμερα.

Στην Μπαρσελόνα υπήρχε αυτό η νοοτροπία όμως.

-Ναι υπήρχε και ήταν ο Cruyff αυτός που την άλλαξε. Εγώ ξεκίνησα την αλλαγή, αλλά ήταν εκείνος που έσπασε το κατεστημένο. Θυμάμαι το 1991, όταν ο Oriol Tort (σ.σ. Ο Oriol Tort υπήρξε μύθος για την Μπάρσα. Είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε μεταξύ άλλων τους Guardiola-Xavi και Puyol) εισηγήθηκε για  τον Ivan de la Pena από την  Racing Santander, μου είπε: «Lauerano, αυτός ο τύπος είναι απίθανος». Εγώ ενθυμούμενος την δική μου εποχή, θέλοντας να τον πειράξω του είπα «Mα αυτός είναι κοντός, πως θα παίξει στην Μπάρσα;». Ο Oriol μου αποκρίθηκε ότι το ταλέντο του μετράει περισσότερο από το ύψος του. Τότε γέλασα και του είπα: «Φαίνεται ότι ο Cruyff σου άλλαξε μυαλά.»

Πείτε μου λίγο για τον Cruyff

- Εγώ ξεκίνησα να δουλεύω με έναν συγκεκριμένο τρόπο στις προπονήσεις και εφάρμοσα το 3-4-3. Ο Cruyff το συνέχισε και το τελειοποίησε. Κατάφερε να κρατήσει την φιλοσοφία και έφτιαξε ένα μοντέλο που ακόμη μετράει. Είναι το νούμερο ένα. Αλλά ακόμη και το νούμερο ένα, έχει ανάγκη από μάθηση. Ο Cruyff είχε έμφυτο ταλέντο, αλλά ζούσε μέσα και δίπλα στο γήπεδο. Ήταν το περιβάλλον του. Η συνεχής του επαφή με την μπάλα, τον βοήθησε να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.

Ο Πεπ και ο Τίτο;

-Ο Cruyff είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του συλλόγου. Η παρουσία του στην Μπάρσα ήταν κομβική. Όπως είπα και πριν, άλλαξε την φιλοσοφία και οι Pep και Tito είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της φιλοσοφίας, την οποία με την σειρά τους συνεχίζουν.

Εφαρμόσατε και τα rondos στην προπόνηση;

-Ναι, ήταν μια διαφορετική μεθοδολογία. Υπήρχαν τότε προπονητές που δεν επέτρεπαν καν την επαφή με την μπάλα στις προπονήσεις. Ήταν τελείως καταστροφικό. Επίσης είναι κάτι που πρέπει  ο ποδοσφαιριστής να μάθει, από μικρή ηλικία. Αν το εφαρμόσεις απευθείας σε μεγάλες ηλικίες, τότε δεν έχει κανένα νόημα.

Και το 3-4-3;

-Ο Cruyff επίσης το τελειοποίησε. Εγώ το χρησιμοποιούσα πάντα. Θυμάμαι όταν το παρουσίασα στους παίκτες μου στην Μπαρσελόνα, οι τρεις αρχηγοί ζήτησαν την άδεια να μιλήσουν. Μου είπαν ότι δεν το καταλαβαίνουν. Τότε τους είπα να προσπαθήσουν, γιατί όποιοι δεν το καταλάβαιναν, πολύ απλά δεν θα έπαιζαν! Και κάπως έτσι πήραμε 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ισπανίας.

Ωστόσο, έχετε δηλώσει ότι σήμερα υπάρχουν προβλήματα.

-Κοιτάξτε. Η κληρονομιά διατηρείται. Από τον Cruyff, τον Pep και τον Tito που παρουσίασαν τόσες επιτυχίες. Αλλά λάθη γίνονται. Για παράδειγμα, η ομάδα απειλεί πάρα πολύ κεντρικά, από τον άξονα. Αυτό έπιανε πριν από λίγα χρόνια. Όμως πλέον οι αντίπαλοι έχουν προσαρμοστεί και κλείνουν τελείως τους χώρους στο κέντρο. Επίσης δεν σουτάρουμε. Καθόλου. Θυμάστε πόσα γκολ έβαζε ο Deco από τον άξονα;

Στο βιβλίο σας, γράφετε ότι οι ποδοσφαιριστές δεν είναι υπεραθλητές.

-Ο ποδοσφαιριστής είναι ένας μέτριος αθλητής. Στην Ιταλία έγινε μια έρευνα. Συγκρίθηκαν σε αθλητικό επίπεδο, παίκτες των τριών πρώτων κατηγοριών. Ξέρετε ποια ήταν η μόνη διαφορά μεταξύ των ποδοσφαιριστών της Serie A με τους υπόλοιπους; Η επιτάχυνση τους!

Είπατε επίσης ότι ο Xavi είναι το ποδόσφαιρο, ο Iniesta η μαγεία και ο Messi ο καλύτερος. Ποιο ορισμό θα δίνατε για τον Neymar;

-Ο Neymar είναι φαντασία. Είμαι βέβαιος ότι θα συνεργαστεί άψογα με τον Messi. Δεν βλέπω γιατί όχι. Άλλωστε ο Neymar παίζει από αριστερά και ο Messi κεντρικά ή από δεξιά. Προφανώς θα χρειαστεί χρόνο για να προσαρμοστεί, αλλά θα τα πάνε μια χαρά οι δυο τους.