Kubala Ο πολίτης του κόσμου

Είναι πολύ δύσκολο να αποτυπώσεις μέσα σε λίγες μόνο παραγράφους την ιστορία ενός ποδοσφαιριστή που το 1999, την χρονιά δηλαδή που η Barcelona γιόρταζε την εκατονταετία της, ψηφίστηκε από τα μέλη του συλλόγου ως «ο παίκτης του αιώνα» αφήνοντας πίσω του μεταξύ πολλών σπουδαίων και τον τεράστιο Johan Cruyff. Ήρθε λοιπόν η στιγμή, να μιλήσουμε για τον Laszlo Kubala.

Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1927. O πατέρας του ήταν Ούγγρος και η μητέρα του από την Τσεχία. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ήδη 12 χρονών. Η ηλικία του δεν του επέτρεπε να αντιληφθεί τα πολιτικά παιχνίδια που οδήγησαν την Ευρώπη στον όλεθρο, ήταν όμως αρκετή για να του δημιουργήσει αποστροφή προς τον φανατισμό και το μίσος που προκάλεσε η σύρραξη, μεταξύ των χωρών της ανατολικής και της δυτικής Ευρώπης.

Το Σιδηρούν Παραπέτασμα που τοποθέτησε την Ουγγαρία στη ζώνη επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, οδήγησε τον Kubala που ήθελε να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία, εκτός Ουγγαρίας. Πέρασε τα σύνορα κρυμμένος στην καρότσα ενός φορτηγού και μέσω Αυστρίας βρέθηκε το 1949 στην Ιταλία. 

Στα 22 του, ήταν ήδη γνωστός στον κόσμο του ποδοσφαίρου (έχοντας προλάβει να αγωνιστεί σε Gans, Ferencvaros και Slovan Μπρατισλάβας) και έτσι εντάχθηκε στην ιταλική Pro Patria που αγωνιζόταν τότε στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος.

Οι εμφανίσεις του ήταν τόσο καλές που μετά από μόλις 4 μήνες, τον Μάιο του 1949 κλήθηκε να ταξιδέψει στην Πορτογαλία με την σπουδαιότερη ιταλική ομάδα εκείνη της εποχής, την Torino, για έναν φιλικό αγώνα με την Benfica. Η πρόσκληση ήταν δελεαστική αλλά στην Ιταλία είχαν στο μεταξύ καταφθάσει η γυναίκα και το παιδί του, βαριά άρρωστο από τις κακουχίες  του ταξιδιού. 

Έτσι ο Kubala δεν ακολούθησε την αποστολή της Grande Torino, η πτήση της οποίας έμελλε να συντριβεί κατά την επιστροφή από την Πορτογαλία στο λόφο Superga, οδηγώντας στον θάνατο μια από τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές ομάδες εκείνης της εποχής.

Την ίδια περίοδο η Ουγγαρία απαίτησε από την FIFA να αποκλείσει τον Kubala από κάθε αθλητική δραστηριότητα, λόγω της άρνησης του να υπηρετήσει στον στρατό. Ο Kubala δημιούργησε τότε την «Ουγγαρία» μια ομάδα που μαζί με άλλους πολιτικούς πρόσφυγες από χώρες της ανατολικής Ευρώπης, ξεκίνησε περιοδείες στη δυτική Ευρώπη. 

Το 1950 η «Ουγγαρία» βρέθηκε στην Ισπανία του Franco. Στα φιλικά με Μαδρίτη, Espanyol και την εθνική ομάδα των Furias Rojas, ο Kubala τράβηξε τα βλέμματα τόσο του Santiago Bernabeu όσο και του Pepe Samitier που εκπροσωπούσε την Barcelona.

Υπέγραψε τελικά με τους blaugrana το καλοκαίρι του 1950 μετά από πολλές περιπέτειες. Η μια εκδοχή λέει πως έβαλε την υπογραφή του όντας μεθυσμένος. Μια άλλη, πως ξεκίνησε με τρένο για να μεταβεί στη Μαδρίτη και να υπογράψει με την Ρεάλ, αλλά σε ενδιάμεσο σταθμό σχεδόν τον απήγαγε ο Samitier οδηγώντας τον στη Βαρκελώνη. 

Όποια κι αν ήταν η αλήθεια, η απαγόρευση της FIFA δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί σε επίσημο αγώνα μέχρι τον Απρίλη του 1951. Η αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδος όμως (1951-52) έμελλε να είναι μια από τις σπουδαιότερες στην ιστορία της Barcelona και συνοδεύτηκε από την κατάκτηση 5 τίτλων με τη συμβολή του σπουδαίου Kuski να είναι καθοριστική.

Μετά την ονειρική πρώτη του σεζόν, η φυματίωση που τον χτύπησε, τον ανάγκασε να χάσει σχεδόν το σύνολο των αγώνων της περιόδου 1952-53. Επέστρεψε μόνο προς το τέλος της, οδηγώντας ξανά τους blaugrana στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της πρωταθλήτριας Ισπανίας.    

Kubala και di Stefano πρόλαβαν να φωτογραφηθούν μαζί με τη φανέλα της Barcelona, έμελλε να αγωνιστούν όμως μόνο για την άλλη ομάδα της πόλης, την Espanyol 

Έχοντας προπονηθεί από νεαρή ηλικία στην πυγμαχία, ήταν μυώδης και πολύ δυνατός, με εκπληκτική πάσα, χρησιμοποιούσε με την ίδια ευχέρεια και τα δύο του πόδια και εικάζεται πως είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη που χρησιμοποίησε φάλτσα για να σκοράρει με απευθείας εκτελέσεις φάουλ. 

Οργανωτής, σκόρερ, με ευχέρεια να παίζει στις περισσότερες θέσεις του γηπέδου από την μέση και προς την επίθεση, συνδυάζοντας με εκπληκτικό τρόπο φυσική δύναμη και τεχνική κατάρτιση, το Les Corts γέμιζε ασφυκτικά από κόσμο που ήθελε να δει τα κατορθώματα του. Ήταν τόσο δημοφιλής, που το 1955 πρωταγωνίστησε σε ταινία με τίτλο "Los ases buscan la paz" (Άσσοι σε αναζήτηση ειρήνης), ένα φιλμ που περιέγραφε ουσιαστικά την απόδραση του από την Ουγγαρία. 

Ο ξανθός άγγελος των καταλανών ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που η Barcelona άρχισε να σκέφτεται σοβαρά την δημιουργία ενός νέου, μεγαλύτερου γηπέδου. Όπερ κα εγένετο.

Το 1957 η Barcelona μετακόμισε στο Camp Nou έχοντας όμως χάσει στο μεταξύ τα πρωτεία στην Ισπανία από την Μαδρίτη του Alfredo Di Stefano. 

Η διοίκηση της Barcelona αποφάσισε να προσλάβει τον Helenio Herrera, έναν προπονητή σκληρό, με μεθοδολογία που λίγοι παίκτες εκείνης της εποχής μπορούσαν να διαχειριστούν. Από τις πρώτες προπονήσεις, πολλοί παίκτες έκαναν εμετό λόγω της ασυνήθιστης έντασης και της σκληρότητας των ασκήσεων.

Τις επόμενες δύο σεζόν υπό τις οδηγίες του Helenio Herrera η Barcelona κατέκτησε δύο ακόμη πρωταθλήματα Ισπανίας, σπάζοντας την κυριαρχία της Μαδρίτης. Οι σχέσεις του διάσημου προπονητή όμως με τον Kubala, ήταν κάκιστες. 

Ο Herrera δεν έβλεπε με καλό μάτι τα ξενύχτια και την ροπή του προς το ποτό και ζήτησε μάλιστα από τη διοίκηση να προχωρήσει σε δημόσια καταδίκη της συμπεριφοράς του, οδηγώντας πολλά μέλη του ΔΣ σε παραίτηση. 

Ταυτόχρονα ο φαντεζί τρόπος παιχνιδιού του Kubala δεν γοήτευε τον πραγματιστή Herrera με αποτέλεσμα να τον αφήνει συχνά εκτός ενδεκάδας. Μια τέτοια απόφαση του, έμελλε να τον οδηγήσει και στην απόλυση, όταν άφησε το είδωλο των Καταλανών στον πάγκο στα ημιτελικά του πρωταθλήματος Ευρώπης, όπου η Barcelona έχασε από την Ρεάλ Μαδρίτης.  

Την επόμενη σεζόν, το 1961 η Barcelona έγινε η πρώτη ομάδα που νίκησε την Μαδρίτη σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, αποκλείοντας την στα ημιτελικά, με τον Kubala πρωταγωνιστή, χάνοντας όμως στη συνέχεια στον τελικό από την Benfica. Το ίδιο καλοκαίρι ο Kubala αποσύρθηκε προσωρινά από την ενεργό δράση και ανέλαβε καθήκοντα προπονητή -χωρίς επιτυχία- στην πρώτη ομάδα το 1963, κάτι που επαναλήφθηκε την αγωνιστική περίοδο 1980-81. 

Από την ημέρα που ο Kubala έβγαλε τη blaugrana φανέλα, το καμάρι της Καταλωνίας θα έπρεπε να περιμένει 14 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσει ξανά το πρωτάθλημα Ισπανίας. Το έκανε το 1974, όταν στη Βαρκελώνη κατέφθασε ο μόνος άνθρωπος του οποίου η συμβολή στην αναγέννηση της Barcelona, μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Kubala. O Johan Cruyff.  

O Kubala αποκαλούσε τον εαυτό του «κοσμοπολίτη». Και ήταν πράγματι ένας πολίτης του κόσμου, που έπαιξε για τρεις εθνικές ομάδες (Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία και Ισπανία) και αγωνίστηκε μεταξύ άλλων, σε συλλόγους της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Ιταλίας, της Ελβετίας και της Αμερικής. 

Έγινε θρύλος στη Barcelona και παρόλα αυτά δεν δίστασε από το 1963 έως και το 1966 να συνδέσει το όνομα του και με την Espanyol, παίζοντας εκεί μαζί με τον Alfredo Di Stefano, σε μια συνύπαρξη που θα μπορούσε να λάβει χώρα πολύ νωρίτερα στην άλλη πλευρά της πόλης.

Πέθανε στη Βαρκελώνη τον Μάιο του 2002.  Στον περιβάλλοντα χώρο του Camp Nou, του γηπέδου δηλαδή που οφείλει εν μέρει την ύπαρξη του στον Kuski, καμαρώνει περήφανα το άγαλμα του. Για να θυμίζει στους νεότερους, πως στη Barcelona μεγαλούργησε κάποτε ένας ποδοσφαιριστής που για πολλούς, υπήρξε μεγαλύτερη μορφή από τον Johan Cruyff και τον Lionel Messi. Ήταν ο Laszlo Kubala. Ο ξανθός άγγελος της Καταλωνίας.