Ο Ronaldinho που δεν το πήρε ποτέ στα σοβαρά

Η Βραζιλία είναι η χώρα της Σάμπα, του καφέ, των εκπληκτικών παραλιών, μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες παγκοσμίως, με απίστευτη φυσική ομορφιά. Είναι επίσης η χώρα που ανέδειξε τον μεγαλύτερο, κατά την προσωπική μου άποψη, πιλότο της F1 όλων των εποχών, τον αείμνηστο Ayrton Senna. Πάνω απ’ όλα όμως η Βραζιλία είναι… ποδόσφαιρο. Μπορεί το λαοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο να μην γεννήθηκε εκεί, εκεί όμως γεννήθηκαν κάποιοι από τους χαρισματικότερους ποδοσφαιριστές που είδαν ποτέ τα μάτια μας.

Η εκστρατεία του Del Piero πλησιάζει στο τέλος της

Τις ιστορίες ποδοσφαιριστών που κάνουν σπουδαία καριέρα, παραμένοντας πιστοί στην ομάδα από την οποία ξεκινήσανε την καριέρα τους, ομολογώ ότι τις λατρεύω. Θυμίζουν παραμύθια που κρύβουν στις σελίδες τους χαρές, λύπες, θριάμβους, απογοητεύσεις και επίσης, σε αντίθεση με τα κλασικά παραμύθια δεν έχουν πάντα ευχάριστο τέλος.

Ένας Apache στη χώρα των χλωμών προσώπων

Στις 22 Αυγούστου του 2003 η Ευρώπη θα μάθαινε αυτό που ήδη στην Αργεντινή ήταν γνωστό. Το πόσο μεγάλο ταλέντο δηλαδή ήταν ο Carlos Alberto Martinez, ο γνωστός πλέον σε όλους μας Carlos Tevez.

Στην εποχή του Xavi

Αυτό το clasico θα το θυμόμαστε για χρόνια. Όχι επειδή η Barcelona διέλυσε την μέχρι χθες αήττητη Ρεάλ Μαδρίτης του Mourinho. Όχι επειδή το 5-0 έχει συμβεί μόνο 4 φορές ακόμη τον τελευταίο αιώνα. Όχι επειδή ο Guardiola μετράει πλέον 5 στα 5 σε clasicos με απολογισμό γκολ 17-2. Όχι. Αυτό που μετατρέπει τον συγκεκριμένο αγώνα σε ορόσημο, είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η νίκη για την ομάδα του Pep. Ήταν ο τρόπος της Barca και εκφράστηκε μέσα από την απόδοση ενός παίκτη: Του Xavi Hernandez.

Jose Mourinho. Όχι πια βοηθός προπονητή

Η Τάμι ήταν πάντα εκεί και έβλεπε τις στιγμές αγωνίας που περνούσα εκείνη την τελευταία χρονιά. Συχνά γύριζα σπίτι και φερόμουν περισσότερο σαν κριτικός παρά σαν βοηθός προπονητή.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1983 σε αγώνα της Barcelona με την Athletic Bilbao ένας όχι ιδιαίτερα γνωστός Βάσκος αμυντικός ονόματι Goikoetxea, έμελλε να ζήσει το ένα λεπτό διασημότητας που αντιστοιχεί σε όλους τους κοινούς θνητούς.