2014-2018 Luis Enrique και αλλαγή φιλοσοφίας

Κρίσιμη περίοδος για την Barcelona. H αποχώρηση παικτών-συμβόλων, η απόλυτη αγωνιστική αποτυχία της προηγούμενης σεζόν, η παραίτηση του προέδρου Rosell εν μέσω σκανδάλων και σοβαρά εξωαγωνιστικά ζητήματα, απείλησαν την ίδια την υπόσταση του συλλόγου που -μέσα σε όλα- τιμωρήθηκε από την FIFA με απαγόρευση μεταγραφών για δύο μεταγραφικές περιόδους. Στο διάστημα που περιγράφεται στο άρθρο, έφυγαν από τη ζωή ο Tito Vilanova και ο Johan Cruyff. Ο οργανισμός κλονίστηκε.

Το καλοκαίρι του 2014 επιλέχθηκε για τη θέση του προπονητή ο Luis Enrique. Πέρα και έξω από οτιδήποτε μπορεί να αφορά μεταγραφικές επιλογές και αγωνιστικές τακτικές, ο αγαπημένος των blaugrana φιλάθλων Lucho, αποδείχθηκε ο ιδανικός άνθρωπος για να οδηγήσει την Barcelona έξω από την θύελλα των στιγμών. Είχε την ψυχολογία, γνώριζε άριστα την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου, πρόσωπα και καταστάσεις και με την ηγετική του παρουσία οδήγησε σε ήρεμα νερά το club. Αυτό ήταν και το σημαντικότερο τουεπίτευγμα στην τριετία που παρέμεινε στην άκρη του πάγκου. Συσπείρωσε, ανύψωσε το ηθικό, διέγειρε τον καλώς εννοούμενο εγωισμό των παικτών.

Έγιναν πολλές αποτυχημένες μεταγραφικές κινήσεις στο ίδιο διάστημα και οι περισσότεροι παίκτες που αποκτήθηκαν και κατάφεραν να επιτύχουν, κόστισαν χρυσάφι. Σε ό,τι αφορά την ακαδημία, μοναδικός παίκτης που κατάφερε στο ίδιο διάστημα να καθιερωθεί, ήταν ο Sergi Roberto που λογίζεται σήμερα από τους καλύτερους παίκτες του blaugrana ρόστερ, κάτι για το οποίο -σχεδόν- αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο Luis Enrique. Ο Sergi Roberto δεν θα βρισκόταν σήμερα (εν έτη 2018) στη Βαρκελώνη αν δεν τον έπειθε ο Lucho να μείνει, όταν τον Ιούνη του 2015 το είχε πάρει απόφαση πως στην Barcelona δεν θα έκανε καριέρα.

Ωστόσο ο Luis Enrique δεν έδωσε ευκαιρίες και σε άλλα παιδιά από την Masia (ευθύνεται για την προώθηση των Sandro και Munir στους οποίους όμως όφειλε να επιμείνει - δεν το έκανε, όπως συνέβη και με τον Samper) προς απογοήτευση (ίσως και μεγάλης έκπληξης) όσων το περίμεναν.

Οι μεταγραφές της τελευταίας τετραετίας που αναλύονται σε αυτό το κείμενο, χαρακτηρίζονται από την οριστική αλλαγή φιλοσοφίας, απόλυτα εναρμονισμένη με την σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η εμφάνιση εμίρηδων και Κρατών που έχουν στο μεταξύ αναλάβει τις τύχες ευρωπαϊκών συλλόγων, οδηγεί την μεταγραφική αγορά σε μια εποχή παράκρουσης που προκαλεί το κοινό αίσθημα και η Barcelona που υπερηφανεύεται για την Masia, δεν καταφέρνει (ούτε και δείχνει να θέλει) να αποτελέσει εξαίρεση του νέου κανόνα.

Η αντικατάσταση του Luis Enrique από τον Ernesto Valverde το καλοκαίρι του 2017 δεν δείχνει -τουλάχιστον στο ζήτημα των μεταγραφών- πως θα οδηγήσει σε αλλαγή ρότας. Εξάλλου, ας μη γελιόμαστε, λίγα είναι αυτά που μπορεί πλέον να κάνει οποιοσδήποτε προπονητής για να «φρενάρει» την φρενίτιδα και των πακτωλό δισεκατομμυρίων που κυριαρχούν στην ποδοσφαιρική αγορά.

Η αποχώρηση του Neymar ήταν ένα συγκλονιστικό παράδειγμα της «νέας» εποχής. Οι cult φιγούρες των εκπροσώπων της PSG που κατέφθασαν στη Βαρκελώνη για να ολοκληρώσουν την μετακίνηση του στο Παρίσι, κρατώντας στα χέρια τους τεράστιους χαρτοφύλακες που εμπεριείχαν τα έγγραφα με το ιλιγγιώδες ποσό των 222.000.000€ της ρήτρας αποδέσμευσης του ποδοσφαιριστή, ήταν το ενσταντανέ του καλοκαιριού.

Όχι πως η Barcelona λειτούργησε διαφορετικά βέβαια.. Σχεδόν άλλα τόσα (και περισσότερα) χρήματα επένδυσαν οι blaugrana στη μεταγραφική αγορά, στην πιο ακριβή (μεταγραφικά) περίοδο της ιστορίας τους. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά.

   

2014-15

O Rosell είχε (ήδη από τον Γενάρη) αποχωρήσει και χρέη προέδρου εκτελούσε ο Josep Maria Bartomeu. Ο σύλλογος γνώριζε ήδη ότι για τις επόμενες δύο αγωνιστικές περιόδους δεν θα μπορούσε να κάνει μεταγραφές (θυμηθείτε εδώ όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης) και σε συνδυασμό με την αποχώρηση των Carles Puyol και Victor Valdes, των δύο πυλώνων της αμυντικής λειτουργίας για περισσότερη από μια δεκαετία, στην τεχνική ηγεσία σήμανε γενικός συναγερμός.

Η πιο ακριβή κίνηση της σεζόν, έναντι ενός πολύ μεγάλου ποσού, ήταν η απόκτηση του Luis Suarez από τη Liverpool. Ενός παίκτη που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς στην επίθεση της Barcelona. Η προσφορά του έχει ήδη ξεπεράσει εκείνη του σπουδαίου Eto’o και ο Ουρουγουανός συγκαταλέγεται (εν έτη 2018) με ευκολία στους μεγαλύτερους επιθετικούς που φόρεσαν διαχρονικά τη blaugrana φανέλα. Η τεχνική ηγεσία επένδυσε πάνω του παρά τα κρούσματα επιθετικής συμπεριφοράς που είχε επιδείξει στο παρελθόν και ο Luisito δικαίωσε εκείνους που τον επέλεξαν.

Αποκτήθηκαν δύο τερματοφύλακες για να καλυφθεί η απώλεια του Victor Valdes. Και οι δύο έμελλε να αποδειχθούν άκρως επιτυχημένες κινήσεις, που τις πιστώθηκε (δικαίως) ο τεχνικός διευθυντής, Andoni Zubizarreta. H παλιά δόξα των blaugrana μπορεί να συνέδεσε το όνομα του και με περιπτώσεις που αποδείχθηκαν ανέκδοτα (βλέπε Douglas) και να χρησιμοποιήθηκε λίγους μήνες αργότερα ως εξιλαστήριο θύμα (απολύθηκε τον Γενάρη του 2015) του κακού αγωνιστικού ξεκινήματος εκείνης της σεζόν, ωστόσο οι επιλογές του για τη θέση κάτω από τα δοκάρια, υπήρξαν άριστες.

Η αποχώρηση του Puyol έφερε στη Βαρκελώνη δύο κεντρικούς αμυντικούς, τους Jeremy Mathieu και Thomas Vermaelen που κόστισαν ακριβά, πρόσφεραν λίγο και δεν μπόρεσαν να καθιερωθούν. Δεν συνέβη το ίδιο με τον Ivan Rakitic, που τα 18.000.000€ που κόστισε η αγορά του από την Σεβίλλη, μοιάζουν σήμερα λίγα σε σχέση με την προσφορά του Κροάτη, ο οποίος υπήρξε προσωπική επιλογή του Luis Enrique. Ένας άλλος Κροάτης, ο Alen Halilovic, έγινε η διαχρονικά πιο ακριβή μεταγραφή παίκτη που αγοράστηκε για να παίξει στη δεύτερη ομάδα, ωστόσο δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να δείξει το ταλέντο του.

Το ανέκδοτο της σεζόν αποδείχθηκε ο Βραζιλιάνος Douglas που αποκτήθηκε -θεωρητικά- για να αποτελέσει την διάδοχη κατάσταση του Dani Alves. Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας…  

Ο Rafinha γύρισε στην Barcelona από την Celta, όπως και ο Deulofeu τον οποίο όμως ο Luis Enrique δεν κράτησε στο ρόστερ, απογοητευμένος από την αγωνιστική του συμπεριφορά στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Ο Denis Suarez προωθήθηκε και δόθηκε με δανεισμό στη Σεβίλλη.

Ο Alexis Sanchez (μετά την απόφαση για απόκτηση του Luis Suarez) πωλήθηκε στην Arsenal και ο Cesc Fabregas που ποτέ δεν κατάφερε να βρει σταθερό ρόλο ούτε και την αποδοχή που περίμενε από τον κόσμο της ομάδας, αποχώρησε για την Chelsea.

H Barcelona κατέκτησε ξανά το treble. Η περίοδος της αγωνιστικής κατάθλιψης στη Βαρκελώνη, ήταν πλέον παρελθόν.

2015-16

Η σεζόν της πιο σκανδαλώδους μεταγραφής που -προσωπικά- θυμάμαι στη σύγχρονη ιστορία της Barcelona. Ενώ ο σύλλογος διοικούνταν από επιτροπή και προσωρινό πρόεδρο, εν μέσω εκλογών και σε παραβίαση του καταστατικού αποκτήθηκε ο Arda Turan από την Atletico και ανακοινώθηκε μόνο μετά την εκλογή του Bartomeu. Ο Τούρκος ήταν επιλογή του Luis Enrique και από τον Γενάρη του 2016 μέχρι και την αποχώρηση του δεν δικαιολόγησε (όχι μόνον με δική του ευθύνη) ποτέ τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτηση του.

Εισήγηση του Luis Enrique και ο Aleix Vidal με σκοπό να αντικαταστήσει (σταδιακά) τον Dani Alves στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Aleix δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής μέχρι τον Γενάρη του 2016 (λόγω της τιμωρίας της FIFA) και σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό του Dani Alves βρίσκει ευκαιρίες για σταθερό χρόνο συμμετοχής ο Sergi Roberto. Από μια αλληλουχία γεγονότων η Barcelona βρήκε μετά από καιρό ένα νέο αγωνιστικό σημείο αναφοράς που προερχόταν από τα σπλάχνα του συλλόγου.

Arda Turan και Aleix Vidal, αξίζουν ωστόσο ξεχωριστής μνείας υπό την έννοια πως προερχόταν και οι δύο από εξαιρετικές σεζόν με τις προηγούμενες ομάδες τους, ωστόσο αποδέχθηκαν το ρίσκο να μεταγραφούν στην Barcelona γνωρίζοντας ότι δεν θα έπαιζαν σε επίσημο αγώνα για 6 μήνες. Τίτλος τιμής.

Προωθήθηκαν από την δεύτερη ομάδα οι Sandro και Munir, δυο πολύ ταλαντούχοι επιθετικοί που έδειξαν ότι μπορούν να προσφέρουν λύσεις.

Αποχώρησε ο XaviHernandez εν μέσω πλήρους αποθέωσης και αγωνιστικής ολοκλήρωσης. Έφυγε ο Pedro Rodriguez για την Chelsea κατόπιν προσωπικής του επιθυμίας, καθώς με την τριάδα Messi-Neymar-Suarez ο χρόνος συμμετοχής του είχε μειωθεί δραματικά. Μια αποχώρηση που -ομολογουμένως- στοίχισε στην Barcelona.

Η ομάδα κατέκτησε το double.

2016-17

Η Barcelona μπορούσε να βγει ξανά στην αγορά για μεταγραφές, μετά την λήξη της τιμωρίας της και ενώ φάνηκε να ξεκινά συγκροτημένα και με πλάνο, η λήξη της μεταγραφικής περιόδου άφησε τον κόσμο με αρκετές απορίες.

Αποκτήθηκε ο Samuel Umtiti από την Lyon, η πιο επιτυχημένη μεταγραφή κεντρικού αμυντικού από το 2008 (και τον τότε επαναπατρισμό του Pique) αλλά η συνέχεια δεν ήταν εξίσου επιτυχημένη. Δόθηκαν πολλά χρήματα για ένα (μέτριο αγωνιστικά) αντίγραφο του Jordi Alba, τον Lucas Digne. Ο Γάλλος μάλιστα κόστισε περισσότερα και από το ποσό που είχε δαπανηθεί παλαιότερα για την αγορά του Jordi Alba. Επέστρεψε ο Denis Suarez από τη Villarreal (μέσω μιας ρήτρας επαναγοράς που ο σύλλογος έχει κάνει πλέον κανόνα σε όσους παίκτες από την δεύτερη ομάδα της αποφασίζει να πουλήσει) και αγοράστηκε ο Cillessen από τον Ajax για να καλυφθεί το κενό του Bravo που έφυγε για την City.

Η ομάδα αποφάσισε πως οι Sandro και Munir δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αξιόπιστες εναλλακτικές στην επίθεση και έτσι ο πρώτος έφυγε ως ελεύθερος (!) για την Malaga και ο Munir δόθηκε με δανεισμό στη Valencia. Στη θέση τους αποκτήθηκε ο πανάκριβος Paco Alcacer, ένας καλός επιθετικός που όμως ακόμη και σήμερα δεν έχει βρει σταθερό ρόλο και χρόνο συμμετοχής.

Το «σοκ» εκείνης της αγωνιστικής περιόδου άκουγε στο όνομα Andre Gomes. Ο Πορτογάλος μέσος της Valencia (που δεν είχε περάσει ούτε κατά λάθος από την μεταγραφική ονοματολογία των πρωτοσέλιδων που αφορούσαν στην Barcelona) ανακοινώθηκε στα τέλη του καλοκαιριού ως μια απόλυτη επιτυχία της διοίκησης που «κατάφερε να κλέψει» μέσα από τα χέρια της Μαδρίτης τον παίκτη. Δυο χρόνια μετά δεν είναι ξεκάθαρο αν τελικά οι culers χάρηκαν ή λυπήθηκαν για εκείνη την «αρπαγή».

Σημαντική η αποχώρηση του Dani Alves ο οποίος παρότι είχε συμφωνήσει το 2015 σε διετή επέκταση της συνεργασίας του με τους blaugrana, αποφάσισε να φύγει «τιμωρώντας» την διοίκηση για τον ασεβή τρόπο με τον οποίο είχε χειριστεί την ανανέωση του συμβολαίου του.      

2017-18

Ο Ernesto Valverde αντικατέστησε τον Luis Enrique που αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του.

Επέστρεψε (ξανά) ο Deulofeu μέσω ρήτρας επαναγοράς και δόθηκε ένα πολύ σημαντικό ποσό για την απόκτηση του Βραζιλιάνου Paulinho από την κινεζική Guangzhou. Αγοράστηκε ο Nelson Semedo από την Benfica για να ενισχυθεί η θέση του δεξιού μπακ και ο Jose Arnaiz από την Valladolid, ένας πολύ ταλαντούχος ακραίος επιθετικός για να ενισχύσει την δεύτερη ομάδα.

Αποφασίστηκε επίσης η αγορά από την Fluminense του κεντρικού αμυντικού Marlon Santos που έπαιζε ήδη από την προηγούμενη σεζόν (με τη μορφή δανεισμού) στην Β ομάδα. Ο Βραζιλιάνος ακολούθησε την προετοιμασία της ομάδας στην Αμερική αλλά τελικά δόθηκε με διετή (!) δανεισμό στην Nice.

Η ομάδα ξεκίνησε την καλοκαιρινή της προετοιμασία εν μέσω ακατάσχετης φημολογίας που παρουσίαζε τον Neymar αποφασισμένο να φύγει από την Barcelona. O Βραζιλιάνος ακολούθησε κανονικά την προετοιμασία της ομάδας και την πρώτη ημέρα του Αυγούστου του 2017 ανακοίνωσε μέσω… Instagram την απόφαση του να μεταγραφεί στην PSG η οποία κατέβαλε την ρήτρα των 222.000.000€ που όριζε το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο παίκτης με τους Καταλανούς, λίγους μήνες νωρίτερα.

Ο αγωνιστικός σχεδιασμός τινάχθηκε στον αέρα και η Barcelona βρέθηκε να κυνηγά τον παίκτη που θα αντικαθιστούσε τον Neymar, λίγες ημέρες πριν τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου. Αποκτήθηκε τελικά από την BvB o Ousmane Dembele έναντι ενός τεράστιου ποσού, καθώς το ποσό που καρπώθηκε η Barcelona από τον Neymar, αύξησε τις απαιτήσεις όλων των ομάδων που είχαν στα ρόστερ τους παίκτες που ενδιέφεραν τους blaugrana.

Ξεχωριστό κεφάλαιο θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι μεταγραφικές κινήσεις του Ιανουαρίου, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της η Barcelona διέθεσε ένα ποσό που άγγιξε τα 140.000.000€ για να ενισχυθεί μεσούσης της σεζόν. Αποκτήθηκε από την Liverpool o Coutinho και από την Palmeiras o κεντρικός αμυντικός Yerry Mina, o πρώτος Κολομβιανός που φόρεσε ποτέ τα blaugrana στην υπεραιωνόβια ιστορία του club.

Αποχώρησε επίσης τον Γενάρη ο Mascherano μετά από μια λαμπρή καριέρα στη Βαρκελώνη. Πωλήθηκαν σημαντικοί παίκτες από την δεύτερη ομάδα, όπως οι Mboula, Sergio Gomez και Eric Garcia, ποδοσφαιριστές με εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά.    

*Δείτε εδώ την επεξήγηση των πινάκων που παρατίθενται στο άρθρο.