2003-2008 Η περίοδος του Frank Rjikaard

Νέα σελίδα θα μπορούσε να τιτλοφορείται η περίοδος που ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2003. Μετά από 25 χρόνια υπήρξε ουσιαστική αλλαγή στη διοίκηση του συλλόγου με την εκλογή ενός νεαρού δικηγόρου, του Joan Laporta, συνεπικουρούμενου από μια σειρά εξίσου νεαρών επιχειρηματιών και όραμα τον εκσυγχρονισμό της Barcelona. Δύο εξ αυτών, οι Sandro Rosell και Josep Maria Bartomeu θα διαδέχονταν διαδοχικά τον Laporta στην προεδρία μετά το 2010. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος, τα λάθη δεν αποφεύχθηκαν (και δεν ήταν λίγα) αλλά το πρόσημο είναι -σχεδόν μετά βεβαιότητας- θετικό. Η συγκεκριμένη περίοδος έχει μείνει στην μνήμη του κόσμου κυρίως για την παρουσία του Ronaldinho, κάτι που δεν είναι απόλυτα αληθές, καθώς υποτιμάται ο τότε ρόλος πολλών ανθρώπων -εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων- οι οποίοι εργάστηκαν σκληρά προετοιμάζοντας το έδαφος για την κορύφωση της περιόδου Pep που ακολούθησε. 

Η ομάδα απέκτησε σταθερή δομή, οι ρόλοι έγιναν ευδιάκριτοι, τα αποδυτήρια θωρακίστηκαν, ο θεσμός του τεχνικού διευθυντή αναβαθμίστηκε, οι αποφάσεις δεν περνούσαν πλέον μόνον από την κρίση ενός στενού διοικητικού συμβουλίου όπου ο λόγος του προέδρου ήταν νόμος. Ενεργοποιήθηκε ο Johan Cruyff σε ρόλο συμβουλευτικό, καθοδηγητικό (κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει σκιώδη-προσωπικά δεν το υιοθετώ), καθήκοντα προπονητή ανέλαβε ο Frank Rijkaard και όλο αυτό, μετατράπηκε σε αγωνιστικές επιτυχίες στα χρόνια που ακολούθησαν.

Η Barcelona αγωνίστηκε εκείνη την πρώτη σεζόν (2003-04) στο κύπελλο UEFA. Τα επόμενα 14 χρόνια μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η παρουσία της στο Champions League είναι αδιάλειπτη, δείγμα -αν μη τι άλλο- σταθερότητας.

Πριν ακόμη την κατάκτηση του Champions League στο Παρίσι το 2006, οι προσωπικές διαφορές στη διοίκηση άρχισαν να εμφανίζονται και στη συνέχεια η έπαρση και αρκετές κακές μεταγραφικές επιλογές παραλίγο να τινάξουν στον αέρα ό,τι χτιζόταν από το 2003, κάτι που αποφεύχθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και όχι χωρίς κόστος, αλλά θα μας απασχολήσει στο επόμενο μας άρθρο.

Αγωνιστικά, η περίοδος 2003-2008 περιστρέφεται κατά βάση γύρω από τον Ronaldinho αλλά και ορισμένους ακόμη σπουδαίους παίκτες, όπως ο Deco, o Eto’o, o Puyol, o Marquez, o Giuly, οι Xavi και Iniesta (που βρήκαν πάντως την αναγνώριση που τους άξιζε μετά το 2008). Ήταν επίσης η περίοδος που ο Frank Rjikaard σύστησε στον ποδοσφαιρικό κόσμο τον παίκτη που έμελλε να θεωρείται σήμερα ο καλύτερος στον κόσμο. Τον Lionel Messi. O Ολλανδός έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην -με άριστο τρόπο- εξέλιξη του Andres Iniesta.

2003-04

Κάθε αρχή και δύσκολη και πράγματι έτσι ξεκίνησε και η θητεία του Frank Rjikaard. Αναζητήθηκε ο παίκτης που θα ηγούνταν της νέας προσπάθειας και η άρνηση του David Beckham να αναλάβει τον ρόλο, έφερε στη Βαρκελώνη τον Ronaldinho Gaucho. Ο Ronnie ήταν το πιο λαμπερό αστέρι εκείνης της εποχής και η απόκτηση του γέμισε χαμόγελα το πληγωμένο γόητρο των Καταλανών. Η παρουσία του οδήγησε σε τίτλους και άφησε στη μνήμη του κόσμου ποδοσφαιρικές στιγμές μαγείας που δύσκολα θα ξεχαστούν.

Αποκτήθηκε ο Μεξικανός Rafa Marquez, ένας υπέροχος κεντρικός αμυντικός με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, που παρά τις αρχικές δυσκολίες (είχε συζητηθεί μέχρι και ο δανεισμός του στον Ολυμπιακό) καθιερώθηκε συνθέτοντας ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Carles Puyol. Πολλά χρήματα διατέθηκαν για τον Πορτογάλο Quaresma (το σύνδρομο ‘ψάχνουμε τον νέο Figo’ δεν είχε εκλείψει ακόμη). Ο δανεισμός από την Arsenal του Gio Van Bronckhorst αποδείχθηκε λίρα εκατό. Ο Ολλανδός αγωνιζόταν στους κανονιέρηδες ως αμυντικός μέσος ωστόσο στη Barcelona έκανε σπουδαία καριέρα σαν αριστερός μπακ. Ο Mario από την Valladolid κόστισε ακριβά και δεν αγωνίστηκε ουσιαστικά ποτέ. 

Ο Luis Garcia επέστρεψε μετά από μια εξαιρετική σεζόν με την Atleti και σε μια κίνηση που εξέπληξε, αποκτήθηκε ο Τούρκος τερματοφύλακας Rustu Recber μόνο για να γυαλίζει τα γάντια του Victor Valdes που καθιερώθηκε κάτω από τα δοκάρια. Ο Rjikaard του εμπιστεύθηκε την υπεράσπιση της blaugrana εστίας μετά την περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καταλανός αποδείχθηκε μακροπρόθεσμα ο πιο επιτυχημένος τερματοφύλακας στην ιστορία του συλλόγου.

Τον Γενάρη του 2004 και μετά από ένα πολύ κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, η ομάδα απέκτησε τον Ολλανδό Edgar Davids σε έναν από τους ακριβότερους δανεισμούς στην σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου, που όμως αποδείχθηκε ανταποδοτικός. Η ομάδα δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, σε σημαντικό βαθμό γιατί κομμάτια του πρόσφατου αγωνιστικού παρελθόντος δεν είχαν ακόμη αποκολληθεί.

2004-05

Σημαντικοί παίκτες που δεν είχαν πλέον πολλά να δώσουν (Luis Enrique, Cocu, Kluivert) αποχώρησαν. Από όσους αποκτήθηκαν εκείνο το καλοκαίρι, μοναδική «παραφωνία» αποδείχθηκε ο Maxi Lopez ο οποίος παρουσιάστηκε στο κοινό ως «ο νέος Batistuta» έχοντας αγοραστεί ενός σημαντικού ποσού από την River Plate στην οποία πρόλαβε να παίξει μόνο 19 φορές. Το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε από την παρουσία του είναι ένα όμορφο γκολ στο Champions League απέναντι στην Chelsea. Ο Demetrio Albertini στη δύση της καριέρας του ήταν μια φθηνή λύση ανάγκης (ο Rjikaard ήθελε πάντα να έχει στο κέντρο δυναμικούς μέσους με έμφαση στα δυναμικά χαρακτηριστικά).

Από τους υπόλοιπους ποιον να ξεχωρίσει κανείς; Ο Samuel Eto’o αγοράστηκε από την Mallorca και οι blaugrana αναγκάστηκαν μάλιστα να πληρώσουν ένα ποσό και στην Ρεάλ Μαδρίτης η οποία είχε μέρος των δικαιωμάτων του. Ο Eto’o έφερε πίσω τα χρήματα που κόστισε και με το παραπάνω, καθώς εξελίχθηκε στην αιχμή του δόρατος της επίθεσης, έχοντας για αγαπημένο «θύμα» την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Καμερουνέζος πέτυχε επίσης γκολ και στους 2 νικηφόρους τελικούς Champions League στους οποίους αγωνίστηκε με την Barcelona. Θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους επιθετικούς που φόρεσαν την blaugrana φανέλα.

Ο Deco αποδείχθηκε αληθινός μαέστρος στο κέντρο. Η συμβολή του στις επιτυχίες της τριετίας 2004-06 υπήρξε καθοριστική. Η απόκτηση του Giuly μπορεί να ανέστειλε την εξέλιξη του Iniesta ωστόσο η προσφορά του Γάλλου (που πέτυχε στο Μιλάνο το εκτός έδρας γκολ που ουσιαστικά έστειλε στον τελικό του Champions League τους Καταλανούς το 2006) δεν αμφισβητείται. Ο Larsson που αποκτήθηκε για να χρησιμοποιηθεί ως εφεδρεία στην επίθεση, κατάφερε να γίνει ο ήρωας εκείνου του τελικού στο Παρίσι. Ακόμη και οι Edmilson και Beletti παρά τα σοβαρά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισαν (ιδίως ο πρώτος) επ’ ουδενί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κακές επιλογές. Ένας 16χρονος, ο Lionel Messi πήρε τις πρώτες του συμμετοχές με τους μεγάλους. H ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα μετά από 6 χρόνια αναμονής και έμοιαζε πλέον έτοιμη για το μεγάλο άλμα και στην Ευρώπη.

2005-06

Η πιο μετριοπαθής οικονομικά σεζόν της προεδρίας Laporta με προπονητή τον Rjikaard, αποδείχθηκε και η πιο επιτυχημένη αγωνιστικά καθώς η ομάδα κατέκτησε πρωτάθλημα και Champions League. Αποκτήθηκαν με μηδενικό κόστος οι Van Bommel και Santi Ezquerro. O Βάσκος επιθετικός έπαιξε ελάχιστα (και δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο) αλλά ο Ολλανδός έπαιζε συχνά βασικός εκτοπίζοντας τον Xavi από την ενδεκάδα (το κόλλημα του Rjikaard που περιγράψαμε πιο πάνω).

Η έκπληξη της χρονιάς ήταν όμως ο μικροκαμωμένος Αργεντινός από την ακαδημία που είχε ήδη από την προηγούμενη σεζόν δώσει δείγματα του ταλέντου του. Ο Lionel Messi προωθήθηκε και υπέγραψε συμβόλαιο ως παίκτης της πρώτης ομάδας, διαδραματίζοντας απρόσμενα σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη εκείνης της σεζόν, αγωνιζόμενος βασικός μέχρι και στα προημιτελικά του Champions League. To σώμα του όμως δεν ήταν ακόμη έτοιμο για το κορυφαίο επίπεδο και ένας μυικός τραυματισμός έδωσε ουσιαστικά τέλος στη σεζόν του, τον Μάρτη του 2006.

Στις 17 Μαϊου του 2006 στο Παρίσι, η Barcelona έριξε ένα δυνατό χαστούκι στην κατήφεια που είχε βυθίσει τον σύλλογο η πανωλεθρία του τελικού στην Αθήνα, το 1994. Εκείνη η νύχτα δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη στη σύγχρονη ιστορία των blaugrana για λόγους περισσότερο συμβολικούς και λιγότερο αμιγώς αγωνιστικούς.    

2006-07

Ο υποβιβασμός της Juventus έφερε στη Βαρκελώνη τους Zambrotta και Thuram. Κανένας εκ των δύο ωστόσο δεν κατάφερε να κάνει σημαντική καριέρα στην Barcelona. Ούτε και ο Ισλανδός Gudjohnsen που αποκτήθηκε από την Chelsea για να δώσει λύσεις στην επίθεση και έφτασε να παίζει αμυντικός μέσος. Η Barcelona άρχισε να εμφανίζει ανεξήγητα σημάδια πρόωρου αγωνιστικού κορεσμού, κάτι που πλήρωσε χάνοντας στην ισοβαθμία το πρωτάθλημα από την Ρεάλ Μαδρίτης μετά το 2-2 της προτελευταίας αγωνιστικής στο Camp Nou με την Espanyol (το γνωστό και ως Tamudazo, εξαιτίας των 2 γκολ του Tamudo). To άστρο του Messi δεν αρκούσε για να καλύψει την αγωνιστική πτώση (κυρίως) του Ronaldinho, αλλά και του Deco.

2007-08

Η απόκτηση του Thierry Henry προκάλεσε (δικαιολογημένα) ντελίριο στον κόσμο της ομάδας. Αποκτήθηκαν επίσης οι Eric Abidal, Yaya Toure, Jose Manuel Pinto και ο «γυάλινος» Milito για να  δώσει λύσεις στην άμυνα. Όλες οι μεταγραφές κόστισαν το βάρος του σε χρυσάφι. Προωθήθηκαν οι Pedro Rodriguez, Gio Dos Santos (σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, ο ‘Μεξικανός Messi’) Marc Crosas και ο Rjikaard έδωσε σημαντικό χρόνο συμμετοχής στον Bojan Krkιc που άφησε υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Η σεζόν κατέληξε (δεδομένων και των προσδοκιών) σε φιάσκο, με τους blaugrana να χάνουν όλους τους τίτλους που διεκδίκησαν.

*Δείτε εδώ την επεξήγηση των πινάκων που παρατίθενταιστο άρθρο.