Τις ιστορίες ποδοσφαιριστών που κάνουν σπουδαία καριέρα, παραμένοντας πιστοί στην ομάδα από την οποία ξεκινήσανε την καριέρα τους, ομολογώ ότι τις λατρεύω. Θυμίζουν παραμύθια που κρύβουν στις σελίδες τους χαρές, λύπες, θριάμβους, απογοητεύσεις και επίσης, σε αντίθεση με τα κλασικά παραμύθια δεν έχουν πάντα ευχάριστο τέλος.
Καλά να είμαστε, μακροπρόθεσμα έχω σκοπό να παρουσιάσω αρκετές απ’ αυτές και πιστεύω ότι το πρώτο άρθρο του 2011 είναι ιδανική συγκυρία για να κάνω την αρχή. Έτσι, για να ξεκινήσει όμορφα ο καινούριος χρόνος.
Το σημερινό μας παραμύθι ξεκινά το 1974 στη γειτονική μας Ιταλία. Ήταν η χρονιά που γεννήθηκε ο Alessandro Del Piero. Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής και με αποδείξεις πλέον, που φόρεσε ποτέ την φανέλα της ιταλικής Juventus, μιας από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ευρώπης.
Ο Μεγαλέξανδρος (ένα από τα προσωνύμια του) ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1991 στην Pantova. Δύο χρόνια μετά, το 1993 πήρε την πρώτη και όπως όλα δείχνουν και την τελευταία μεταγραφή στη ζωή του, στην Juventus. Κανένας τότε, σίγουρα ούτε και ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι 18 χρόνια μετά, εν έτη 2011 (στα 37 του πλέον) θα συνέχιζε να φορτώνει τα αντίπαλα δίχτυα με γκολ, έχοντας κατακτήσει σχεδόν τα πάντα, τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο, φορώντας σε όλη την σταδιοδρομία του μόνο μία φανέλα. Την ασπρόμαυρη της Juve.
Ο Del Piero είναι κλασική περίπτωση Ιταλού μεσοεπιθετικού ποδοσφαιριστή. Στο δρόμο που άνοιξε ο τεράστιος Roberto Baggio, ο Άλεξ δεν είναι ούτε δεκάρι (αν και φοράει τον αριθμό 10) ούτε καθαρός επιθετικός. Ταχύτητα δεν έχει. Δεν παίζει στο κέντρο του γηπέδου, ούτε μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν θα τρέξει για να μαρκάρει, ούτε έχει αυτό που λέμε, εύκολο γκολ.
Όταν όμως η μπάλα βρίσκεται στα πόδια του, είναι ικανός για τα πάντα. Άπιαστες εκτελέσεις φάουλ από κάθε απόσταση (έχει εκθέσει τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη) εκπληκτικά γκολ με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και το κυριότερο: ηγετική φυσιογνωμία σχεδόν σε κάθε μεγάλο ραντεβού της ομάδας του με την ιστορία. Τα 5(+2) πρωταθλήματα Ιταλίας, το Champions League (1996) και το Διηπειρωτικό (1996) που κατέκτησε η Juve, φέρουν σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του Del Piero. Το αποδεικνύουν αυτό και οι ατομικές διακρίσεις που έχει κατακτήσει ο ίδιος. Κρατηθείτε: Πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Juve (200 γκολ και συνεχίζει) και πρώτος σε συμμετοχές (πάνω από 500). Δύο φορές πρώτος σκόρερ στο Champions League (1997-1998), τρία βραβεία ήθους και πολλά άλλα.
Κι όμως. Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Η Juventus, η ομάδα την οποία δόξασε και χάρη στην οποία δοξάστηκε, υποβιβάστηκε μετά από 109 χρόνια ιστορίας στην Β’ κατηγορία του Ιταλικού πρωταθλήματος, μετά την εμπλοκή της σε σκάνδαλο με στημένα παιχνίδια ενώ της αφαιρέθηκε τόσο το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς (2006), όσο και της προηγούμενης (2005). Πολλοί πρωτοκλασάτοι παίκτες της, αποφάσισαν να αφήσουν την μεγάλη κυρία του ιταλικού ποδοσφαίρου, καθώς δεν θέλησαν να ζημιώσουν το προφίλ τους (και το πορτοφόλι τους) παίζοντας σε χαμηλής ποιότητας κατηγορία.
Όχι όμως και ο Del Piero. Ο Μεγαλέξανδρος είχε ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του εκστρατεία με την αγαπημένη του Juve και με την Juve θα την τελείωνε. Σαν καλός καπετάνιος δεν πήδηξε από το καράβι. Ακολούθησε την ομάδα του στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας της, στην Β' εθνική και ηγήθηκε σε ακόμα μια μάχη, αυτή της προσπάθειας για άμεση επάνοδο στην κορυφή.
Και για ακόμα μια φορά, ήταν καθοριστικός. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και στην Β' εθνική, στα 33 του πλέον και έδωσε τέλος στους εφιάλτες της ομάδας με τους περισσότερους φιλάθλους και τα περισσότερα πρωταθλήματα στην Ιταλία.
Εν έτη 2011 η Juventus προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από το σοκ του υποβιβασμού. Στα χρόνια που ακολούθησαν την επάνοδο της στην μεγάλη κατηγορία, δείχνει ακόμα ζαλισμένη, αφού στην τριετία αυτή δεν έχει καταφέρει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Την ίδια στιγμή η ιστορία του ήρωα μας, η εκστρατεία του Μεγαλέξανδρου στα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά βασίλεια του κόσμου, φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και ανίκητος εχθρός. Ο Alessandro Del Piero στα 37 του, συνεχίζει να δείχνει την κλάση του (έχει πετύχει ήδη 9 γκολ στο πρωτάθλημα) όμως δεν αργεί η μέρα που θα ανακοινώσει το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Τι τον εμποδίζει άλλωστε; Είναι ήδη μύθος και παράδειγμα πίστης και αφοσίωσης για τους οπαδούς της Juventus και όχι μόνο. Και οι μύθοι, όσο τα χρόνια περνάνε γιγαντώνονται. Ο δικός του, ξεκίνησε πριν καν πει αντίο στο ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου