Σήμερα θα μιλήσουμε για πανηγυρισμούς. Αναφέρομαι φυσικά σε ποδοσφαιρικούς πανηγυρισμούς, όπως αυτοί εκδηλώνονται μετά την επίτευξη τερμάτων. Ξεκινώντας, παραθέτω την σχετική επί του θέματος παράγραφο, όπως ακριβώς αυτή αναγράφεται στους κανονισμούς της FIFA :
«Πανηγυρισμός ενός τέρματος: Ενώ είναι επιτρεπτή η εκδήλωση της χαράς του(σ.σ. εννοεί του αθλητή) όταν επιτυγχάνει ένα τέρμα, ο πανηγυρισμός δεν πρέπει να είναι υπερβολικός. Η FIFA με την εγκύκλιο της με αριθμό 579 αναγνωρίζει ότι η πρακτική των πανηγυρισμών με χορούς δεν ενθαρρύνεται όταν επιφέρει υπερβολική απώλεια χρόνου(…) Ο παίκτης παρατηρείται (σ.σ. τιμωρείται με κίτρινη κάρτα) όταν: 1ον Κατά τη γνώμη του διαιτητή κάνει ενέργειες προκλητικές, χλευαστικές ή εμπρηστικές, 2ον Σκαρφαλώνει στην περίφραξη του γηπέδου, 3ον Μετακινεί την φανέλα του πάνω από την κεφαλή του ή καλύπτει την κεφαλή του με την φανέλα του»
Μάλιστα! Αν αυτός ο κανονισμός δεν μεταφράζεται ως καρατόμηση της ελευθερίας της έκφρασης και μάλιστα σε έναν χώρο ο οποίος αποτέλεσε από την γέννηση του, αυθεντικό της τέκνο, τότε δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να ονομαστεί.
Τα ποδοσφαιρικά γήπεδα, υπήρξαν πάντα χώροι έκφρασης κοινωνικών μηνυμάτων. Οι Καταλανοί κατά την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία, σε έναν μόνο χώρο μπορούσαν να μιλούν ελεύθερα την καταλανική γλώσσα, και αυτός δεν ήταν άλλος από το γήπεδο της Μπάρσα, το θρυλικό Καμπ Νόου!
Κατά την περίοδο των βομβαρδισμών της πρώην Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, ΑΕΚ και Παρτίζαν έδωσαν φιλικό αγώνα στο Βελιγράδι με κεντρικό σύνθημα “Σταματήστε τους βομβαρδισμούς”. Τα παραδείγματα είναι άπειρα, με πιο πρόσφατο την αγανάκτηση των Ελλήνων για τον οικονομικό μαρασμό της χώρας μας, όπως αυτός εκφράστηκε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού στον αγώνα πρωταθλήματος με τον Εργοτέλη την περασμένη εβδομάδα (23 Οκτ 2011) και ο οποίος προσεχώς, αναμένεται να βρει μιμητές και σε άλλα γήπεδα εκτός του ΟΑΚΑ.
Είναι λοιπόν προφανές ότι το φαινόμενο αυτό ενοχλεί ανθρώπους και “κατεστημένα” που έχουν συνηθίσει να κινούν τα νήματα και να διαμορφώνουν απόψεις και συνειδήσεις. Εκτίμηση μου είναι ότι στα πλαίσια αυτής της ενόχλησης γεννήθηκε και αυτός ο (επιτρέψτε μου) αστείος κανονισμός, ο οποίος επιχειρεί να χαλιναγωγήσει τα συναισθήματα ανθρώπων, την ώρα που (με τους σφυγμούς τους στο κόκκινο) φθάνουν στην επίτευξη του κύριου στόχου, που για το ποδόσφαιρο δεν είναι άλλος από το γκολ!
Σκοπός των εμπνευστών αυτού του κανονισμού, είναι να μην εμφανιστούν ξανά παίκτες που θα στέλνουν μέσω της φανέλας τους, πολιτικά μηνύματα, ακόμη και αν αυτά είναι αγνά όπως π.χ. αυτό της συμπαράστασης στον λαό της Παλαιστίνης (όπως έκανε ο Φρεντερίκ Κανουτέ ) ή στους Ζαπατίστας (Χαβιέ Ζανέτι). Φιμώνουν επίσης ποδοσφαιριστές που μέσα από τα γήπεδα επιθυμούν να απαντήσουν σε κριτικές που δέχονται από τα (αδυσώπητα είναι η αλήθεια) ΜΜΕ ή από οπαδούς αντιπάλων ομάδων, όπως π.χ. έπραξε πριν από αρκετά χρόνια ο πρώην επιθετικός της Λίβερπουλ, Ρόμπι Φάουλερ, ο οποίος σε αγώνα εναντίον της Έβερτον , προσποιήθηκε ότι ρουφάει την άσπρη γραμμή του άουτ, θέλοντας να απαντήσει με αυτόν τον τρόπο στους οπαδούς της Έβερτον που τον κατηγορούσαν πως ήταν χρήστης ναρκωτικών, αλλά και πιο πρόσφατα ακόμα, ο νεαρός Ιταλός επιθετικός της Σίτι, Μάριο Μπαλοτέλι, ο οποίος μετά το τέρμα που σημείωσε εναντίον της Γιουνάιτεντ , σήκωσε την φανέλα του, αφήνοντας να φανεί το μήνυμα “γιατί πάντα εγώ” το οποίο είχε γράψει ο ίδιος και αναφερόταν στην έντονη κριτική που του ασκεί ο Τύπος, όσον αφορά τον χαρακτήρα και την προσωπική του ζωή.
Και αν για περιπτώσεις (όπως την προαναφερόμενη του Φάουλερ) υπάρχει ο αντίλογος ότι αποτελούν κακά παραδείγματα για την νεολαία, η ερώτηση που προκύπτει, είναι πόσο κακό προκαλεί για παράδειγμα, το μήνυμα “χρόνια πολλά ”του Μέσι στην μητέρα του; Ποιους θίγει η αφιέρωση του Ινιέστα στον αδικοχαμένο ποδοσφαιριστή της Εσπανιόλ Ντάνι Ζάρκε (μετά το γκολ που πέτυχε ο Αντρεσίτο, στον τελικό του Μουντιάλ) ή ποιόν ακριβώς μπορεί να προσβάλλουν οι γυμνοί κοιλιακοί του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Πρόκειται για μια ερώτηση που φυσικά δεν έχει απάντηση, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει καμία, που να έχει λογική εξήγηση. Τι άλλο θα δούνε τα μάτια μας; Σε λίγο καιρό, θα απαιτείται από τους παίκτες να ζητάνε και συγνώμη όταν πετυχαίνουν γκολ; Με τη λογική που σκέφτεται και αποφασίζει η παγκόσμια ομοσπονδία, τίποτα δεν είναι απίθανο!
Οι ποδοσφαιριστές φυσικά, παρά την απειλή της κίτρινης κάρτας, δεν δείχνουν να το βάζουν κάτω και έτσι η μάχη μεταξύ του αυθορμητισμού (τον οποίο πρεσβεύουν οι αληθινοί πρωταγωνιστές των γηπέδων) και της υποκρισίας (την οποία στηρίζουν οι τεχνοκράτες της FIFA) συνεχίζεται αμείωτη. Προσωπικά έχω διαλέξει στρατόπεδο. Εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου