Τα ντέρμπι μεταξύ ομάδων της ίδιας πόλης έχουν διαχρονικά ξεχωριστή γοητεία και χαρακτηρίζονται από έντονα συναισθήματα. Ο χαμένος ξέρει ότι το επόμενο πρωί που θα πάει στην δουλειά του, σχεδόν σίγουρα θα αντιμετωπίσει τα πειράγματα του αντιπάλου και αυτό πολλές φορές είναι χειρότερο ακόμα και από την ίδια την ήττα.
Σήμερα (23 Οκτ 2011) μια αγγλική πόλη έχει την τιμητική της. Πρόκειται για το Μάντσεστερ, εκεί όπου η Γιουνάιτεντ θα υποδεχτεί την Σίτι. Δεν θα κουράσω με αναλύσεις και προϊστορία. Με μια βόλτα στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε σχεδόν τα πάντα για τις αναμετρήσεις των δύο ομάδων. Αυτό που δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην σημερινή αναμέτρηση είναι το γεγονός πως, πέρα από την δεδομένη αντιπαλότητα, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, η Σίτι (που έχει το προσωνύμιο "πολίτες") βρίσκεται 2 βαθμούς ψηλότερα από τους κόκκινους διαβόλους στο βαθμολογικό πίνακα της Premier League, φιγουράροντας στην 1η θέση της βαθμολογίας.
Ώρα για αποδείξεις λοιπόν; Όχι, δεν θα το έλεγα. Η Γιουνάιτεντ δεν έχει να αποδείξει και πολλά πράγματα. Έχοντας κυριαρχήσει στο Αγγλικό ποδόσφαιρο την τελευταία 15ετία και με πολλές διακρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει μια δεδομένη δυναμική. Πριν από λίγα χρόνια και δεν υπερβάλλω καθόλου, όταν κάποιος Ευρωπαίος έλεγε τη λέξη "Μάντσεστερ" αναφερόταν στη Γιουνάϊτεντ. Μόνο οι πιο μυημένοι γνώριζαν πως η πόλη αποτελεί έδρα και μιας άλλης ομάδας, η οποία μάλιστα στην ευρύτερη περιοχή του Μάντσεστερ, έχει περισσότερους οπαδούς από την φημισμένη αρμάδα του Σερ Άλεξ!
Θα πρέπει να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για να καταφέρει, έστω να πλησιάσει η Σίτι, τα κατορθώματα της Γιουνάιτεντ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως βρίσκεται σε στάσιμα νερά. Οι οπαδοί της Σίτι έχουν μια υποχρέωση και ένα δικαίωμα. Υποχρεούνται να αναγνωρίσουν ότι η ομάδα τους, όσους ταλαντούχους και μεγάλους ποδοσφαιριστές και να αποκτήσει, θα χρειαστεί χρόνος για να αποκτήσει ταυτότητα και προσωπικότητα, τέτοια που να τους καθιερώσει στο υψηλότερο επίπεδο.
Δικαιούνται από την άλλη να πιστεύουν ότι βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Οι φετινές μεταγραφές κρίνονται απόλυτα επιτυχημένες και η παρουσία του Μανσίνι ο οποίος, ανεξαρτήτως της αξίας του ως προπονητής, συμπληρώνει σήμερα 100 αγώνες στον πάγκο της Σίτι, δείχνουν πως η σοβαρότητα έχει στρογγυλοκαθίσει στην νεόπλουτη πλευρά της πόλης. Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι χρόνος και υπομονή. Το αν την έχουν, τόσο οι φίλοι των πολιτών, όσο και οι Άραβες ιδιοκτήτες τους, μένει να αποδειχτεί.
Και οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ με τη σειρά τους, έχουν και αυτοί μια υποχρέωση και ένα δικαίωμα. Υποχρεούνται να αναγνωρίσουν πως πλέον δεν παίζουν μόνοι τους για τον ρόλο του αφεντικού της πόλης, όσο και αν αυτό πριν από 3 χρόνια θα ακουγόταν σαν ανέκδοτο. Οποιαδήποτε διαφορετική προσέγγιση, μόνο κακό θα τους κάνει.
Δικαιούνται φυσικά να είναι υπερήφανοι για την ομάδα τους και για όσα αυτή έχει επιτύχει και μπορούν να είναι ήσυχοι, καθώς η ενδυνάμωση της Σίτι δεν συνέπεσε με αγωνιστική πτώση της δικής τους ομάδας. Όσο η γερο αλεπού είναι στην άκρη του πάγκου τους, είναι δεδομένο πως θα συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικοί, ανεβάζοντας έτσι το επίπεδο του πρωταθλήματος.
Κλείνοντας, να αναφέρω μόνο ότι η τελευταία φορά που η Σίτι κέρδισε τη Γιουνάιτεντ στην έδρα της ήταν πριν από 41 χρόνια! Οι balacticos, βρήκαν και δημοσιεύουν σήμερα ένα σπάνιο βίντεο με γκολ και στιγμιότυπα από εκείνο τον αγώνα της 12ης Δεκεμβρίου 1970, που είχε τελειώσει με σκορ 1-4. Πρόκειται για ένα ντοκουμέντο, όπου μπορεί κανείς να δει εν δράση θρύλους όπως ο Τζώρτζ Μπέστ, ο Σερ Μπόμπυ Τσάρλτον και άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου