Απαιτείται ψυχραιμία

Η πολύ υψηλή απόδοση στην οποία μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια η Μπάρσα και την οποία ακολουθεί, έστω και με διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση, κατά πόδας πλέον η Ρεάλ Μαδρίτης, έχει δημιουργήσει εκτός από όλα τα θετικά και ένα πρόβλημα, μια παρεξήγηση αν θέλετε καλύτερα. 

Πρόκειται για τη νοοτροπία που τείνει φοβάμαι να παγιωθεί στις τάξεις των φίλων της ομάδας και η οποία θεωρεί αυτονόητη τη νίκη σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος, έως τις ημέρες διεξαγωγής των clasicos. Λυπάμαι αλλά η Primera Division, αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού από όλους μας. Πρόκειται για ένα πολύχρωμο μωσαϊκό σπουδαίας ομορφιάς και όχι απλά για ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων.

Η νοοτροπία must win των φιλάθλων, το μόνο που προκαλεί είναι άγχος και την στέρηση της απόλαυσης του να παρακολουθείς μία από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ. Γιατί λοιπόν να μπούμε σε αυτό το τρυπάκι; Από πότε στο ποδόσφαιρο απαγορεύεται η ισοπαλία, η ήττα, ακόμα και μια περίοδος κακών εμφανίσεων; Είναι προφανές ότι αφορμή για το σημερινό άρθρο πήρα από τον αγώνα της Μπάρσα στο Καμπ Νόου, εναντίον της Σεβίλλης.

Λοιπόν να με συγχωράτε, αλλά εγώ δεν την είδα κακή την Μπάρσα, ούτε νομίζω ότι ο Messi ήταν αρνητικός. Η ομάδα έκανε ευκαιρίες, έπεσε σε έναν εξαιρετικό (τουλάχιστον χθες) τερματοφύλακα, θα μπορούσε και να είχε χάσει (αλλά ο Valdes δήλωσε για ακόμη μια φορά παρών), κέρδισε ένα πέναλτι που σε σχέση με άλλα που δεν της έχουν δοθεί φέτος, ήταν πταίσμα και στη συνέχεια ο άνθρωπος που δεν σκοράρει μόνο όταν κοιμάται, ο Leo Messi, απλά αστόχησε ή καλύτερα ο Varas απέκρουσε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Το ξέρει αυτό και ο Pep, αλλά και ο Mourinho, που σίγουρα χθες θα κοιμήθηκε καλύτερα, βλέποντας τον άμεσο ανταγωνιστή του, να στραβοπατάει. Αν κάτι θα πρέπει να προβληματίσει τον αρχιτέκτονα του έργου τέχνης που λέγεται Μπάρσα, είναι το γεγονός ότι άμυνες μπετόν αρμέ σαν αυτή της Σεβίλλης και θα ξανασυναντήσουν στο μέλλον οι Καταλανοί αλλά και έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Οπότε θα πρέπει να βρεθεί κάποια φόρμουλα που θα τις εξουδετερώνει.

Για να μην ξαναζήσουμε στιγμές ημιτελικού Champions League 2010. Τα περί φυσικής κατάστασης - τραυματισμών, δεν χρειάζεται να τα σχολιάσουμε. Είχα αναφερθεί στο θέμα, στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Ο λόγος περνάει στους φυσιοθεραπευτές - γιατρούς - γυμναστές της ομάδας. Ίσως αυτοί αποδειχθούν οι MVP της χρονιάς. Όσο για εμάς, ας απολαύσουμε τη Μπάρσα χωρίς "πρέπει" και γκρίνιες. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτή την υπέροχη παρέα. Εις το επανιδείν.