Η οικονομική τρύπα έχει εξήγηση

Ακαδημία πρότυπο, αμέτρητοι τίτλοι, όμορφο ποδόσφαιρο… όλα μοιάζουν ιδανικά στην Βαρκελώνη την τελευταία εξαετία. Όλα, εκτός από τα οικονομικά της Barça. Καλοί και ευπρόσδεκτοι οι διθύραμβοι από φίλους και εχθρούς, αλλά καλό επίσης είναι να ρίξουμε μια ματιά και σε ένα τομέα που η Barcelona δεν φαίνεται να τα πηγαίνει και τόσο καλά και αναφέρομαι στο οικονομικό σκέλος σε συνδυασμό με τα μεταγραφικά  πάρε-δώσε του συλλόγου.

Προχώρησα λοιπόν σε μια μικρή έρευνα, αναλύοντας όλες τις αγοραπωλησίες της Barça, εστιάζοντας στο διάστημα από την αγωνιστική περίοδο 2005-06 έως και την φετινή χρονιά (2011-12) και αυτό γιατί πρόκειται για την περίοδο που η ποδοσφαιρική ομάδα έχει σημειώσει τις μεγαλύτερες (σε αγωνιστικό επίπεδο) επιτυχίες της. Το αποτέλεσμα της έρευνας ήταν, αν μη τι άλλο, απογοητευτικό. Πως αλλιώς να ονομάσει κανείς τον οικονομικό ισολογισμό των Καταλανών που, εν μέσω 3 κατακτήσεων Champions League, παρουσιάζουν έλλειμμα 225 εκ.€ και αναφέρομαι μόνο στο ποσό που προκύπτει από τις αγορές και τις ταυτόχρονες πωλήσεις παικτών.

Οι ρήτρες στα συμβόλαια των παικτών – αστεριών της ομάδας, μπορεί να είναι εντυπωσιακά υψηλές (οι περισσότερες άνω των 100 εκ.€), αλλά η πραγματικότητα είναι πως το μεγαλύτερο ποσό που μπήκε στα ταμεία του συλλόγου από πώληση παίκτη, στο χρονικό διάστημα που εξετάζεται, δεν ξεπέρασε τα 24 εκ.€, όσα δηλαδή κόστισε η πώληση του Yaya Toure το προηγούμενο καλοκαίρι στη Man City, την ίδια ώρα που η ταπεινή Udineze κοστολόγησε και πούλησε στην Barça τον Alexis, για ένα ποσό κοντά στα 30 εκ.€! Και δεν είναι μόνο αυτό:

Υπόθεση Zlatan

Πρόκειται για την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Barcelona, η οποία δυστυχώς κατέληξε (όχι λόγω της αγωνιστικής αξίας του Σουηδού) σε απόλυτο φιάσκο. Ο Ibrahimovic αγοράστηκε από την Inter το 2009, με ένα ποσό που άγγιξε τα 70 εκ.€ (49 + τον Eto'o) και ένα μόλις χρόνο μετά παραχωρήθηκε ως …δανεικός στη Milan, για να πωληθεί  οριστικά στους Μιλανέζους το περασμένο καλοκαίρι έναντι 24 εκ.€!

Υπόθεση Chigrinsky

Η απόλυτη παράνοια. Ο Ουκρανός κεντρικός αμυντικός αποκτήθηκε το 2009 έναντι 25 εκ.€ από την Shaktar και το αμέσως επόμενο καλοκαίρι επέστρεψε στην Ουκρανία για 15 εκ.€.  Δηλαδή αφού φόρεσε τη φανέλα της Barça για ένα χρόνο, η αξία του έπεσε 10 ολόκληρα εκατομμύρια!

Υπόθεση Caceres

Ο Ουρουγουανός (κι’ αυτός κεντρικός αμυντικός) αποκτήθηκε το 2008 από την Villarreal έναντι 16.5 εκ.€, τις 2 επόμενες χρονιές αγωνίστηκε δανεικός σε Juventus και Sevilla, για να πωληθεί και αυτός φέτος το καλοκαίρι στους Σεβιγιάνους μόλις για 4.5 εκ.€.

Υπόθεση Ronaldinho

Ο αγαπημένος Ρόνι συνέδεσε το όνομα του με την αγωνιστική ανάσταση των Καταλανών. Όμως μετά την κορύφωση το 2006, άρχισε  η αγωνιστική του πτώση. Η επόμενη χρονιά του (2006-07) στην Βαρκελώνη ήταν απογοητευτική, η χρηματιστηριακή του αξία παρόλα αυτά παρέμενε υψηλή. Η Barça όμως δεν τόλμησε τότε να τον πουλήσει, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει άλλη μια κακή χρονιά και ο συμπαθής Βραζιλιάνος να πωληθεί τελικά μόλις για 21 εκ.€ στη Milan το 2008 ενώ η αρχική ρήτρα πώλησης του ήταν κοντά στα 150 εκ.€..

Τα παραπάνω, εκτιμώ ότι είναι ενδεικτικά παραδείγματα του πως μπορεί να καταστραφεί ένα μέρος της οικονομικής ισορροπίας σε έναν σύλλογο. Πρέπει να ξέρεις (πότε) να πουλάς και πρέπει να ξέρεις και (πως) να αγοράζεις. Η Barça φυσικά πραγματοποίησε και άκρως επιτυχημένες μεταγραφικές κινήσεις την περίοδο 2005-2011, αν όμως δεν είχε το πλεονέκτημα της εξαιρετικής Masia, της ακαδημίας της δηλαδή, που τροφοδότησε στο διάστημα αυτό την πρώτη ομάδα σχεδόν με μια ολόκληρη ενδεκάδα, πιθανόν να έβλεπε και τον αγωνιστικό της σχεδιασμό να κλονίζεται από τα λάθη, αυτών που είχαν στα χέρια τους τον μεταγραφικό προϋπολογισμό.