Πότε επιτέλους θα αλλάξει αυτός ο τραγικός κανονισμός;

Είναι κάποιοι κανονισμοί στο ποδόσφαιρο που ειλικρινά σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στον σχεδόν αστείο κανονισμό που αφορά στην τιμωρία των παικτών, όταν για να πανηγυρίσουν επιλέγουν να σηκώσουν ή και να βγάλουν την φανέλα τους (διαβάστε το εδώ). Υπάρχει όμως ακόμη ένας, που τον θυμήθηκα σήμερα με αφορμή τον ημιτελικό του Champions League μεταξύ της Barca και της Chelsea.

Αφορά τον αποκλεισμό ενός παίκτη από αγώνες της ομάδας του, όταν συμπληρώσει έναν συγκεκριμένο αριθμό κίτρινων καρτών. Και άντε, να δεχθεί κανείς ότι έχει μια λογική, με την έννοια της νουθεσίας των ποδοσφαιριστών, σε σχέση με το πόσο συχνά φέρονται σκληρά και αντιεπαγγελματικά.

Όμως σε μια διάρκεια σχεδόν δέκα μηνών, είναι πιθανό ο οποιοσδήποτε παίκτης να κάνει και 5-6 αντιαθλητικά μαρκαρίσματα. Πόσο δίκαιο είναι όμως για ποδοσφαιριστές πρωταγωνιστές, που τους θαυμάζει όλος ο κόσμος, από μια πολλές φορές άκακη ενέργεια (όπως είναι ένας έντονος πανηγυρισμός ή ένα απλό τάκλιν) να χάνουν τη συμμετοχή σε κάποιον τελικό που οι ίδιοι (με τις ηγετικές τους εμφανίσεις) έχουν οδηγήσει  την ομάδα τους;

Κάποιοι από τους Puyol, Mascherano από την Barcelona και Asley Cole, Ramires, Raul Meireles και Ivanovic από πλευράς Chelsea, πιθανόν δεν θα συμμετάσχουν στον τελικό του Champions League εφόσον δεχθούν μία κίτρινη κάρτα, στον σημερινό μεταξύ τους ημιτελικό. Το ίδιο ισχύει και για κάποιους παίκτες των Ρεάλ Μαδρίτης και Bayern, του άλλου ζευγαριού των ημιτελικών.

Στο παρελθόν τα παραδείγματα ήταν ακόμη πιο χαρακτηριστικά. Το 1999, ο Roy Kean πραγματοποίησε ίσως την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με την φανέλα της Manchester United, σε άλλον έναν ημιτελικό Champions League, εναντίον της Juventus, ωστόσο ένα μαρκάρισμα του στον Zidane του στέρηση τη συμμετοχή στον τελικό της Βαρκελώνης.

Ο Γερμανός Balak, οδήγησε την εθνική ομάδα της χώρας του στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου το 2002, ωστόσο ούτε εκείνος κατάφερε να αγωνιστεί, καθώς είχε συμπληρώσει κίτρινες κάρτες.

Ο εκπληκτικός Τσέχος Pavel Nedved έχασε την ευκαιρία να αγωνιστεί με την φανέλα της Juve στον τελικό του Champions League το 2003, εξαιτίας ενός τάκλιν στον McManaman, στον ημιτελικό εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης. Εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής. Δυστυχώς όμως στην κορύφωση του δράματος, δεν του επιτράπηκε να συμμετάσχει. Η σκηνή με τον ξανθομάλλη Nedved να έχει πέσει στα γόνατα και να κλαίει, όταν συνειδητοποίησε ότι εξαιτίας της κάρτας που δέχθηκε δεν θα συμμετείχε στον τελικό, ακόμη και σήμερα συγκλονίζει.

Αυτό δεν λέγεται δικαιοσύνη, ούτε προάγει το θέαμα που θεωρητικά είναι η ουσία του αθλήματος. Αν η UEFA και η FIFA δεν απαγκιστρωθούν από τέτοιους δύσκαμπτους και άστοχους  κανονισμούς και δεν ψάξουν τρόπους ώστε τουλάχιστον για τους τελικούς να γίνονται εξαιρέσεις (για παράδειγμα αν ένας αθλητής δεχθεί κόκκινη κάρτα σε ημιτελικό να μην συμμετέχει στον τελικό, αν δέχεται όμως κίτρινη, η  τιμωρία αποκλεισμού να ισχύει για την επόμενη αγωνιστική περίοδο) ο μόνος σίγουρος χαμένος θα είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. 

Εκτός αν έχει μεγαλύτερη σημασία, ο τρόπος που θα γίνεται η απονομή των τροπαίων στους εκάστοτε πρωταθλητές. Eντός αγωνιστικού χώρου ή στις κερκίδες των επισήμων. Γι’ αυτό βλέπετε, μερίμνησε ο Platini.