O Tito είναι πλέον το αφεντικό

Η Χετάφε, είναι μία ομάδα την οποία εκτιμώ πολύ. Μπορεί να έχει στενή συνεργασία με την Ρεάλ Μαδρίτης (πολλοί δανεικοί παίκτες, ο πρόεδρος της είναι μέλος των Μερένχες) ωστόσο αυτό δεν την εμποδίζει να παρουσιάζεται πάντα αξιοπρεπέστατη, απέναντι τόσο στην ομάδα της πρωτεύουσας, όσο και στην Μπάρσα. Έχει κάνει άλλωστε, πολλές ζημιές και στους δύο τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία, στο χθεσινό νικηφόρο πέρασμα της ομάδας του Τίτο από το «Αλφόνσο Πέρεθ», πόσο μάλλον όταν δύο ώρες μετά, η Μαδρίτη γνώριζε ακόμη μία ήττα, στη Σεβίλλη αυτή την φορά, μένοντας 8 ολόκληρους βαθμούς μακριά από την κορυφή, 4 μόλις εβδομάδες από την έναρξη του πρωταθλήματος.

Είναι αλήθεια, ότι στο άκουσμα της χθεσινής ενδεκάδας που παρέταξε ο Τίτο Βιλανόβα, ένιωσα έκπληξη και, δεν σας το κρύβω, μεγάλη ικανοποίηση. Ήμουν επίσης βέβαιος ότι αν ο αγώνας «στράβωνε», ο προπονητής θα άκουγε από Τύπο και (κυρίως) κόσμο, τα εξ αμάξης, παρόλο που, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος ενήργησε με την απλή λογική. Δηλαδή άφησε εκτός, παίκτες που είτε προέρχονταν από υπερατλαντικά ταξίδια, είτε απλά έκρινε ότι δεν έπρεπε να ξεκινήσουν στον αγώνα. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε πανηγυρικά. Στο ίδιο γήπεδο που λίγες ημέρες νωρίτερα η Μαδρίτη δεινοπάθησε, η Μπάρσα χθες έστησε πραγματικό πάρτι, έχοντας μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τον Μέσι σε ρόλο θεατή από τον πάγκο.

Θα σταθώ σε 4 παίκτες. Πρώτον και καλύτερο, τον Τιάγκο. Ο ταλαντούχος μέσος, μετά από απουσία τεσσάρων μηνών από τους αγωνιστικούς χώρους, χθες έδωσε μια εκπληκτική παράσταση. Ο Τιάγκο δεν είναι ούτε αντι-Τσάβι, ούτε αντι-Ινιέστα. Είναι μάλλον κάτι ενδιάμεσο, έχει τα δικά του αγωνιστικά χαρακτηριστικά και η πνοή που έδωσε στο κέντρο της Μπάρσα, ήταν εντυπωσιακή. Αν έχει υπομονή, είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσει πολύ σημαντικό στέλεχος της ομάδας τα επόμενα χρόνια. Επαναλαμβάνω όμως, χρειάζεται να δείξει υπομονή.

Ο Σέσκ, μετά από 2 βδομάδες (άδικης) μουρμούρας και αμφισβήτησης, χθες ήταν εξαιρετικός. Με μια μικρή λεπτομέρεια όμως. Διέπρεψε αγωνιζόμενος (μέχρι την είσοδο του Μέσι) στην επιθετική τριάδα, οπότε το στοίχημα για τον Τίτο, παραμένει το ίδιο. Η αναζήτηση της κατάλληλης φόρμουλας, ώστε να προσφέρει τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του, αγωνιζόμενος στο κέντρο, συνεχίζεται. Ο Αντριάνο, μετά το νικητήριο γκολ στον αγώνα με την Βαλένθια, χθες πέτυχε ακόμη ένα (το πρώτο της Μπάρσα) συνοδεύοντας το με σπουδαία εμφάνιση. Ο δρόμος του Άλμπα για την ενδεκάδα δεν θα είναι καθόλου εύκολος και αυτό μόνο καλό είναι για την ομάδα. Την ίδια στιγμή, ο Μάρτιν Μοντόγια βροντοφώναξε παρών, αντικαθιστώντας τον Ντάνι Άλβες. Φαίνεται ότι επιτέλους μετά από χρόνια, υπάρχει μια άκρως αξιόπιστη λύση, όταν ο βραζιλιάνος θα λείπει, είτε λόγω τραυματισμού-κούρασης, είτε λόγω τιμωρίας.

Αυτό που στενοχώρησε όλους τους φίλους της ομάδας, ήταν ο νέος τραυματισμός του Πουγιόλ. Ο ίδιος λίγη ώρα μετά την λήξη του αγώνα, έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό, στο twitter ότι: «- Η υπομονή έχει γεύση πικρή, αλλά ο καρπός της είναι γλυκός» Ο αρχηγός, την τελευταία διετία, έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από διαδοχικούς τραυματισμούς, που περισσότερο από την υγεία, δοκιμάζουν τις ψυχολογικές του αντοχές. Ευχή όλων, να ξεπεράσει και αυτό τον σκόπελο, γιατί η παρουσία του, παραμένει καθοριστική. Ίσως είναι η ώρα να δούμε και τον Μπαρτρά.

Η νέα Μπάρσα λοιπόν, είναι εδώ. Γιατί μπορεί η φιλοσοφία του συλλόγου να παραμένει αμετάβλητη, ωστόσο μη γελιέστε. Πρόκειται για μια νέα Μπάρσα. Το γεγονός ότι ο Τίτο Βιλανόβα βρισκόταν στον πάγκο της ομάδας, ως βοηθός-υπαρχηγός, τα προηγούμενα χρόνια, δεν σημαίνει ότι οι συνήθειες θα παραμείνουν οι ίδιες. Ένας υπαρχηγός, έχει την δυνατότητα να είναι πιο κοντά στους «στρατιώτες», ωστόσο ο ρόλος του παραμένει διακριτός. Το «γενικό πρόσταγμα» το έχει μόνο ο αρχηγός, που στην περίπτωση μας, ήταν ο Πεπ. Οι παίκτες μπορεί να γνωρίζουν τον Τίτο, ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα, τώρα όμως τον μαθαίνουν σε έναν άλλο ρόλο, πολύ διαφορετικό από αυτό που τον είχαν συνηθίσει. Οι οικιότητες, μοιραία θα περιοριστούν, αφού αυτό επιβάλλει η θέση του, ως αρχηγός πλέον, ως καθοδηγητής και όχι σαν δεύτερο βιολί και αυτό ο Βιλανόβα, φροντίζει με τις πράξεις του, να το ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους και προς όλους τους αποδέκτες.

Τέλος, στο στρατόπεδο της Μαδρίτης μπορεί να επικρατεί (δικαιολογημένα) αναταραχή, ωστόσο είναι ακόμη πολύ νωρίς. Ο Μουρίνιο χθες δήλωσε ότι αν μπορούσε να αλλάξει όλη την ομάδα του στο ημίχρονο, θα το έκανε, εγώ όμως θυμάμαι να κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια δήλωση και πέρυσι, αμέσως πριν ακολουθήσει ένα μεγάλο, τότε, νικηφόρο σερί για τους μπλάνκος. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι η Μπάρσα βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Απαιτείται σοβαρότητα και υπομονή από όλους, συστατικά που θα αποτελέσουν την βάση, για να ζήσουμε άλλη μια ονειρική χρονιά.