Valdes Θέλω να ζήσω νέες προκλήσεις

Ο Victor Valdes παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό Four Four Two, η οποία θα δημοσιευθεί στο τεύχος Μαϊού. Ο Victor μιλάει έξω από τα δόντια, (ίδιον του χαρακτήρα του άλλωστε) για πολλά και ενδιαφέροντα. Για τις διαφορές Pep και Tito, για τους καλύτερους αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει, αλλά και για το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Μεταφράσαμε την συνέντευξη με την πολύτιμη βοήθεια του γιατρού μας, του Dimos El Grec. 

Μετά τις απανωτές ήττες από την Ρεάλ Μαδρίτης και την ήττα στο Μιλάνο, υπάρχει μια αίσθηση στον ισπανικό Τύπο, ότι η Barca δεν είναι πλέον τόσο δυνατή, όσο στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι αυτός ο λόγος που ο Victor Valdes επιθυμεί να φύγει από την Βαρκελώνη;

-Όχι, όχι, όχι.. Θέλω απλά να γνωρίσω νέες κουλτούρες, άλλο ποδόσφαιρο, νέες προκλήσεις. Ειλικρινά έχω περάσει μεγάλες στιγμές εδώ. Λατρεύω να βρίσκομαι στην Βαρκελώνη. Πάντα θα γυρίζω εδώ, αλλά έχω αυτή την υπέροχη δουλειά η οποία μου επιτρέπει να ταξιδεύω. Και θέλω να ταξιδέψω.

Ο Victor Valdes γεννήθηκε στην επαρχία της Γκάβα, σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, λιγότερο από μισή ώρα δρόμο από την Βαρκελώνη, στο οποίο ζουν πολλοί ποδοσφαιριστές και του υπάρχοντος roster των blaugrana. Εντοπίστηκε από τους ανθρώπους του συλλόγου όταν ακόμη ήταν 10 χρονών.

«Μετακομίσαμε στην Τενερίφη, για λόγους υγείας της μητέρας μου, που χρειαζόταν ένα θερμότερο κλίμα. Ήμουν λυπημένος που αφήναμε την Γκάβα, ωστόσο στην Τενερίφη πέρασα μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Συνήθιζα να κάνω σέρφινγκ και πάντα επιστρέφω εκεί τα Χριστούγεννα για να δω την οικογένεια μου.»

«Ζούσαμε σε μια περιοχή της Τενερίφης που υπήρχαν πολλοί Βρετανοί. Τους έβλεπα που πήγαιναν σε αθλητικά μπαρ, φορώντας φανέλες ομάδων μέρα μεσημέρι. Κάθε ομάδα είχε το δικό της μπαρ, ένα για την Chelsea, ένα άλλο για την United κτλ. Τους έβλεπα να πανηγυρίζουν στους δρόμους, να χορεύουν στον ήλιο με τις μπύρες στα χέρια. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είχε πλάκα.»

Στα 13 του επέστρεψε στην Βαρκελώνη, αυτή την φορά χωρίς την οικογένεια του, για να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα ταλέντα της Μασία.

«Όπως όλοι οι τερματοφύλακες, ξεκίνησα παίζοντας σε άλλη θέση. Μετά από μερικές εβδομάδες κάποιος ρώτησε: «Ποιος θέλει να καθίσει στο τέρμα;» και προθυμοποιήθηκα εθελοντικά εγώ. Είναι πολύ δύσκολη θέση για να αγωνίζεσαι, σε κανέναν δεν αρέσει, αλλά κανένας δεν ήθελε να το κάνει και χρειαζόμασταν έναν τερματοφύλακα.»

«Μπορώ και τώρα να παίξω σε άλλη θέση! Ο Guardiola κάποτε σε ένα φιλικό αγώνα, μου είπε: «Σήμερα θα παίξεις κεντρικός μέσος ή στην επίθεση» Ήμουν ενθουσιασμένος που θα έπαιζα δίπλα στον Messi, αλλά λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει ο αγώνας, ο Pep μου είπε ότι αστειευόταν. Όμως ήμουν έτοιμος να παίξω δίπλα στον Leo.»

Όπως και ο αργεντινός μάγος, έτσι και ο Valdes φοίτησε στην εμπνευσμένη από το σύστημα του Cruyff, ακαδημία της Barca, όπου ακόμη και η προπόνηση του τερματοφύλακα είναι διαφορετική, με την τεχνική και την δουλειά με τα πόδια να είναι εξίσου σημαντικά με την εξουδετέρωση των σουτ.

«Όλοι παίζουν με τα πόδια, ακόμη και οι τερματοφύλακες, έτσι ώστε να μαθαίνουν πως εξελίσσεται το παιχνίδι. Ο τερματοφύλακας εδώ, παίζει σαν κεντρικός αμυντικός. Υπάρχει μόνο ένας προπονητής τερματοφυλάκων από την ηλικία των 10 μέχρι την δεύτερη ομάδα. Όλοι κάνουμε τα ίδια πράγματα και μαθαίνουμε από τον ίδιο άνθρωπο. Και μιλάμε για 20 τερματοφύλακες. Αυτό όμως μας βοηθάει ώστε να υπάρχει συνέχεια και σταθερή εξέλιξη στην δουλειά μας.»

Η προπόνηση όμως, δεν ήταν η μόνη δουλειά του Valdes. Στα 15 του χρόνια έπαιξε τον ρόλο του φίλου- προστάτη, ενός 12χρονου μικροκαμωμένου πιτσιρικά, που είχε προβλήματα προσαρμογής και του έλειπε πολύ η ιδιαίτερη πατρίδα του, ενώ ήταν και δέκτης όλων των πειραγμάτων από τους συνομήλικούς του. Το όνομα του ήταν Andres Iniesta. Η παρέμβαση του ψηλότερου παιδιού στην Masia, δηλαδή του Victor, έλυσε πολλά από τα προβλήματα του Andres. Τα πειράγματα κόπηκαν μαχαίρι.

«Έκανα ντεμπούτο το 2002. Μου άρεσαν ο Santiago Canizares και ο Oliver Khan. Ο Luis Enrique ήταν μια πολύ ισχυρή επιρροή για εμένα όταν ξεκινούσα. Ήταν ο ηγέτης. Αν κάτι δεν του άρεσε μέσα στην ομάδα, φρόντιζε να το αλλάξει. Η μορφή του κυριαρχούσε.»

Το ξεκίνημα όμως, μόνο εύκολο δεν ήταν. Βρέθηκε στο επίκεντρο κριτικών, όχι μόνο για την απόδοση του, αλλά και για τις καταλανικές του ρίζες. Κάποιοι έλεγαν ότι δεν ήταν αρκετά καλός για να παίζει στην Barcelona, κάποιοι άλλοι ότι είναι πολύ εύκολο να παίζεις πίσω από τους Messi, Xavi και Pique.

«Δεν άκουγα τις κριτικές τότε, όπως δεν τις ακούω και τώρα. Ένας τερματοφύλακας βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο, αφού είναι αδύνατο να είσαι αλάνθαστος. Αυτό είναι και το μεγαλείο της θέσης: Δεν είμαστε ξεχωριστοί, είμαστε ειδικοί, ιδιαίτεροι.»

«Όταν έχεις κάποιο πρόβλημα, το λύνεις μόνος σου. Είναι πολύ περίπλοκο να είσαι τερματοφύλακας. Δεν αφήνω τα λάθη μου να με πάρουν από κάτω. Απλά προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι δεν θα τα επαναλάβω. Ο προπονητής μου ξέρει πως ότι και αν συμβεί, την επόμενη μέρα θα είμαι καλά. Δεν χρειάζεται να με ενθαρρύνει ή να με παρηγορήσει.»

Με 5 βραβεία Zamora, τα περισσότερα που κατέκτησε ποτέ οποιοσδήποτε τερματοφύλακας στο ισπανικό πρωτάθλημα και τα περισσότερα λεπτά χωρίς να δεχθεί γκολ, από όλους τους τερματοφύλακες στην ιστορία του συλλόγου, νιώθει ότι έχει κάνει αρκετά για αποστομώσει τους επικριτές του.

«Είμαι καλύτερος τώρα, από ότι ήμουν πριν 5 χρόνια. Με θεωρούσαν λίγο τρελό με τον τρόπο που έπαιζα. Ίσως και να ήμουν, τώρα όμως είμαι πιο ήρεμος. Αυτό βοηθάει. Όσο μεγαλώνεις, τόσο ηρεμείς. Η εμπειρία σε βοηθάει να κρατάς καλύτερα την θέση σου και τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αυτό προσφέρει αυτοπεποίθηση. Πιστεύω ότι ακόμη μπορώ να βελτιωθώ, τόσο τεχνικά όσο και σε επίπεδο φυσικής κατάστασης. Θέλω να βελτιώνομαι, έχω ανάγκη να βελτιώνομαι.»

Ο Valdes αποδίδει μεγάλο μέρος της εξέλιξης του, στην εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Pep Guardiola.

«Πάντα μου έλεγε ότι πρέπει να συμμετέχω στο παιχνίδι της ομάδας, με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα το άθλημα. Υπήρξαν φορές που έπαιζα σαν λίμπερο. Ναι έπαιρνα ρίσκο, αλλά αυτό είναι που με έκανε, τον τερματοφύλακα που είμαι σήμερα.»

«Ο Pep ανέλυε πολύ περισσότερο το παιχνίδι, σε σχέση με τον Tito. Όταν έβαζε κάτι στο μυαλό του, δεν υπήρχε περίπτωση να το αλλάξει. Αν έλεγε ότι όλη την εβδομάδα θα δουλεύαμε σε κάτι συγκεκριμένο, κανένας δεν μπορούσε να του αλλάξει γνώμη. Ο Tito έδωσε στην ομάδα περισσότερη ελευθερία να παίζει, με τον τρόπο που θέλουν οι παίκτες. Δεν είναι τόσο επίμονος όσο ο Pep. Είναι πιο ήρεμος, ενώ ο Pep είχε περισσότερη ένταση. Ο καθένας άφησε το δικό του, ξεχωριστό στίγμα στην ομάδα.»

Πολλοί λένε ότι η ομάδα χωρίς την εμμονή για τελειότητα του Pep, δεν μπορεί να αποδώσει όπως στο πρόσφατο παρελθόν.

-Όχι, αυτό είναι λάθος. Δεν είναι ότι οι παίκτες δεν έχουν την ίδια δίψα για νίκες. Δεν είμαστε μόνο εμείς που θέλουμε να είμαστε πρωταθλητές. Υπάρχουν και άλλες ομάδες. Κάθε τίτλος έχει τον διπλάσιο βαθμό δυσκολίας από τον προηγούμενο. Η νίκη γίνεται εμμονή. Είναι σαν ναρκωτικό. Προσωπικά δεν κουράζομαι ποτέ να κερδίζω. Δουλεύεις σκληρά για τις επιτυχίες. Αυτό είναι το κίνητρο μου και το κίνητρο όλων σε αυτόν τον σύλλογο και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Η πρώτη του κλήση στην εθνική ομάδα, άργησε πολύ να έρθει. Μόλις το 2010. Έφταιγε γι΄αυτό η σχέση του με τον Casillas;

-Αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα με τον Iker. Είναι σπουδαίος τερματοφύλακας. Εγώ παλεύω για να είμαι πρώτος. Αν δεν τα καταφέρνω, τότε προσπαθώ να βοηθάω τον Iker. Περνάμε καλά μαζί, γελάμε.

Ποια είναι η γνώμη του για τον David De Gea;

-Είναι συναρπαστικός τερματοφύλακας και δεν απολαμβάνει της εκτίμησης που θα έπρεπε. Είναι 22 και παίζει σαν να έχει 10 χρόνια εμπειρίας. Έχει εξαιρετικές αντιδράσεις κάτω από τα δοκάρια και παίζει με τα πόδια, με την ευχέρεια του Pique! Χαίρομαι που τα πάει τόσο καλά και μάλιστα στην Manchester United.

Πως θα φαινόταν στον Valdes, αν έβρισκε τον De Gea ως αντίπαλο στην Premier League; Μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του στην Αγγλία;

-Θα δούμε. Μου αρέσει η Premier League. Σουτάρουν πολύ εκεί, έτσι δεν είναι; Μου αρέσει ο σεβασμός που δίνει στους ποδοσφαιριστές ο κόσμος. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος για να ζεις το ποδόσφαιρο. Ακόμη και ένα τάκλιν χειροκροτείται. Δεν είμαι συνηθισμένος σε κάτι τέτοιο και είναι αλήθεια ότι μου αρέσει.

Υπάρχει τρόπος να σταματήσει κανείς τον Messi; Τον ζεις κάθε μέρα στις προπονήσεις.

-Είναι πολύ δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις στο ένας εναντίον ενός. Περισσότερο δύσκολο από οποιονδήποτε άλλον. Ωστόσο όταν προπονούμαι απέναντι στον καλύτερο, τότε ξέρω ότι δεν μπορεί να μου συμβεί τίποτα πιο δύσκολο από αυτό!

Cristiano Ronaldo. Ποια η γνώμη σου;

-Εξαιρετικός. Μπορεί να σουτάρει από οποιαδήποτε απόσταση, οπότε πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος. Απίστευτος. Όπως είναι και ο Falcao που μου θυμίζει πολύ τον Raul: μεγάλος επιθετικός, καλός στον αέρα, καλός και με την μπάλα στα πόδια. Ωστόσο θα κάνω ειδική αναφορά σε έναν άλλο παίκτη: Τον αυθεντικό Ronaldo. Υπέφερα πολύ με αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν τόσο γρήγορος και άμεσος. Ο καλύτερος επιθετικός που έχω αντιμετωπίσει ποτέ είναι ο Ronaldo. Όχι αυτός που αγωνίζεται τώρα. Ο Βραζιλιάνος.