Tata Martino Κουβαλώντας σκιές του παρελθόντος

Παρακολουθώντας την συνέντευξη Τύπου του Tata Martino ενόψει του βραδινού αγώνα απέναντι στην La Real, ομολογώ ότι ενοχλήθηκα και προβληματίστηκα. Είναι κατανοητό ότι πρόκειται για ένα νέο πρόσωπο στην καθημερινότητα του συλλόγου και ότι αναπόφευκτα οφείλει να εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει, αρχικά στους δημοσιογράφους, οι οποίοι με την σειρά τους οφείλουν να ενημερώνουν τον κόσμο για τις ιδέες και την φιλοσοφία του νέου προπονητή της Barca. Αυτό είναι φυσιολογικό, μάλλον είναι και αναγκαίο ώστε να γνωριστούμε.

     

Όπως όμως συμβαίνει σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις επικοινωνίας, έτσι και εδώ υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή την οποία νομίζω ότι τείνουμε να ξεχειλώσουμε εντελώς. Γιατί είναι άλλο πράγμα να εξηγεί ένας προπονητής τις ιδέες, την φιλοσοφία, ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται και άλλο να βρίσκεται κάθε τρεις και λίγο απολογούμενος, γιατί για παράδειγμα ο Valdes επιχείρησε 20 μακρινές μπαλιές στον τελευταίο αγώνα της ομάδας με την Rayo, κάτι για το οποίο ερωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου.

Έχω την εντύπωση ότι δημιουργείται ένα σχεδόν παρανοϊκό κλίμα, που θέλει κάθε βήμα της ομάδας να συγκρίνεται με τα ίχνη που άφησαν πρότερα έτη. Η σκιά του Pep σχεδόν οξύμωρα, πέφτει πολύ πιο βαριά τώρα στη Βαρκελώνη, παρά πέρυσι που η απουσία του ήταν σε τελική ανάλυση και πιο φρέσκια. Ίσως οφείλεται στο ότι ο Vilanova, προκάτοχος του Martino, ήταν συνοδοιπόρος του Guardiola στην Pep team και άρα ο κόσμος θεωρούσε ότι τίποτα (ή σχεδόν τίποτα) δεν θα άλλαζε με την φυγή του (κάτι που επίσης βεβαίως δεν συνέβη).

Το τόνισα προχθές, θα το επαναλάβω και σήμερα και όσες ακόμη φορές χρειαστεί: Θα πρέπει να αφήσουμε τις εξαιρετικές αναμνήσεις από την ομάδα των προηγούμενων ετών, να αναπαύονται στις πιο χρυσές σελίδες της μνήμης μας και να αποδεχθούμε ότι παρότι τα περισσότερα πρόσωπα δεν έχουν αλλάξει, αυτή εδώ η ομάδα, η Barcelona της περιόδου 2013-14 θα είναι μια Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Τ Ι Κ Η ομάδα. Να το πω και διαφορετικά? Θα Π Ρ Ε Π Ε Ι να είναι μια διαφορετική ομάδα για να επιτευχθεί ο στόχος της εξέλιξης.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη σε σχέση με αυτά που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Αν θα μαγεύει με την απόδοση της ή αν θα κουράζει. Αν θα παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει ή όχι. Αν θα επιτίθεται κατά κύματα για 90 λεπτά ή αν θα αποφασίζει να οπισθοχωρεί κατά διαστήματα, δίνοντας εσκεμμένα ή κατ’ ανάγκη χώρους στους αντιπάλους. Αν θα είναι περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματική. Αν θα έχει περισσότερους ή λιγότερους ή ακριβώς τους ίδιους πρωταγωνιστές. Όλα αυτά θα αποδειχθούν σε βάθος χρόνου. Και ναι, το παρελθόν μπορεί και πρέπει να είναι οδηγός, όχι όμως εμμονή που από μόνη της ως έννοια δεν κολακεύει.

Από αυτό εδώ το blog, εξ αρχής τήρησα στάση αναμονής για την επιλογή του Martino, πολύ απλά γιατί δεν είχα άποψη για τον άνθρωπο, δεν τον είχα παρακολουθήσει, επομένως δεν είχα κανένα δικαίωμα να τον κρίνω. Αυτό το εξέφρασα ανοικτά. Πέραν της αναμονής, νιώθω ότι οφείλω να σεβαστώ την επιλογή του συλλόγου (τους διοικούντες του οποίου είναι επίσης γνωστό ότι δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Αν για τον (σοβαρό) Zubizarreta ο Tata είναι ο κατάλληλος, τότε τα υπόλοιπα θα φανούν στο γήπεδο, τον μόνο και απόλυτο κριτή όλων.

Προφανώς και στην εξέλιξη της αγωνιστικής περιόδου θα γίνεται και η αντίστοιχη κριτική, με γνώμονα (ελπίζω) όμως την εξέλιξη του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας γενικότερα και όχι την μάταιη προσδοκία για μια πατιτούρα – επανάληψη του πρόσφατου (ένδοξου) παρελθόντος. Άλλωστε τα κακώς κείμενα  τονίζονται με πρόθεση να μην επαναλαμβάνονται. Αυτό επιτάσσει η υποστήριξη μιας ομάδας, όταν δεν μολύνεται από τυφλό οπαδισμό.

Ο Tata στην συνέντευξη Τύπου (που …δημιούργησε ουσιαστικά και αυτό εδώ το άρθρο) θύμισε ότι η Barca και με τον Koeman πριν από 20 χρόνια επιχειρούσε μακρινές μπαλιές και με τον Marquez πριν από μια επταετία έπραττε το ίδιο, ενώ τόνισε ότι η Rayo ήταν 2^η στο περσινό πρωτάθλημα σε ποσοστά κατοχής μπάλας. Ήταν σωστές οι επισημάνσεις του, αλλά θα είναι καλύτερο να τον αφήσουμε να κάνει την δουλειά του κοιτώντας το σήμερα και το αύριο, παρά να ανατρέχει σε αναδρομές τις οποίες μπορούν να κάνουν για παράδειγμα ιστοχώροι, που ασχολούνται με τα του συλλόγου, όπως είναι και το barcelonismo.

Επανέλαβε επίσης (έχω χάσει το μέτρημα πόσες φορές το έχει κάνει) ότι το τεχνικό επιτελείο δεν έχει σκοπό να αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας. Νιώθω ότι απολογείται θαρρείς και δεν είναι ο άνθρωπος που επιλέχθηκε για να μας μεταφέρει στην επόμενη ημέρα, αλλά κάποιος βαλτός που ήρθε στην Βαρκελώνη για να κάνει κακό. Αν έτσι αισθάνεται, εκτιμώ ότι η ευθύνη βαρύνει εμάς (φιλάθλους και ΜΜΕ) και είμαστε υπόλογοι.

Ας πάρουμε λοιπόν μερικές από τις (πολλές, έτσι κι αλλιώς) σκιές που βαρύνουν τις πλάτες του. Οι ευθύνες που έχει αναλάβει είναι πολύ μεγάλες από μόνες του. Αν τις κάνουμε δυσβάσταχτες, μόνη χαμένη θα είναι η Barcelona. Ναι λοιπόν στην κριτική, εφόσον όμως είναι απαλλαγμένη από αδόκιμες συγκρίσεις.