Το χαρακίρι του Gaspar Iniguez

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η προσέγγιση. Τους διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό, έλεγε ο αείμνηστος Μπίλ Σάνκλι, ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της Λίβερπουλ. Ο Γκασπάρ Ινίγκεζ, ποδοσφαιριστής της Αρχεντίνος Τζούνιορς, γεννήθηκε το 1994, 13 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Σάνκλι.

Διανύοντας μόλις το 19^ο έτος της ζωής του, το πιθανότερο είναι ότι ακόμη και αυτή η τόσο γνωστή ατάκα του Σάνκλι, θα του είναι άγνωστη. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν την έχει κάνει κτήμα του, εφαρμόζοντας την σχεδόν τρομακτικά και στην πράξη.

Την περασμένη εβδομάδα η ομάδα του πιτσιρικά σημερινού μας ήρωα, αντιμετώπιζε την Μπόκα Τζούνιορς. Δύο λεπτά πριν την λήξη του αγώνα και με το σκορ ισόπαλο χωρίς τέρματα, ο Κρίστιαν Έρμπς εφόρμησε προς την περιοχή της Αρχεντίνος. Ο Ινίγκεζ προσπάθησε να τον προλάβει αλλά φτάνοντας σε απόσταση αναπνοής, παραπάτησε. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και βλέποντας ότι η ομάδα του κινδύνευε να δεχθεί ένα καθοριστικό τέρμα, βούτηξε με το κεφάλι στα πόδια του Έρμπς! (ΕΔΩ το βίντεο)

Από την επανάληψη της φάσης στην τηλεόραση, φαίνεται ότι στόχος του ήταν να βρει την μπάλα με το κεφάλι, κάτι που φυσικά δεν συνέβη με αποτέλεσμα εκείνη να περάσει κάτω από το σώμα του και ο Έρμπς που ετοιμαζόταν να την προωθήσει, κλώτσησε αντί για το τόπι, το κεφάλι του αργεντινού μέσου! Ο διαιτητής της αναμέτρησης τιμώρησε τον Ινίγκεζ με κίτρινη κάρτα, ο Έρμπς τραυματίστηκε, αλλά ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος. Η αυτοθυσία του μικρού είχε πιάσει τόπο. Ή μήπως όχι?

Η ομάδα του εξέδωσε ανακοίνωση λίγες ώρες μετά την λήξη του αγώνα, πληροφορώντας τον κόσμο ότι ο Ινίγκεζ θα υποβαλλόταν την περασμένη Τρίτη σε εγχείρηση, καθώς από την σύγκρουση έχασε τρία δόντια! Όλη η τύχη του κόσμου χαμογέλασε στον νεαρό, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να χάσει την ζωή του. Πως αντιμετώπισε όμως ο ίδιος το περιστατικό?  

«Εκείνη την στιγμή, το κεφάλι μου ήταν η μόνη μου επιλογή. Το χρησιμοποίησα λοιπόν και θα το έκανα ξανά εφόσον χρειαστεί! Η μαμά μου είπε ότι είμαι τρελός. Ο πατέρας μου είπε ότι είχα δίκιο και ότι είμαι μεγάλος πολεμιστής!»

Βλέποντας το περιστατικό, θυμήθηκα κάτι αντίστοιχο που είχε κάνει πριν δυο χρόνια ο εμβληματικός μαχητής της ζωής, ο Ερίκ Αμπιντάλ, όταν σε αγώνα απέναντι στην Σεβίλλη τον Μάρτιο του 2011, είχε βουτήξει με το κεφάλι για να απομακρύνει την μπάλα από τον Αλβάρο Νεγρέδο, με τον οποίο την διεκδικούσε. Ήταν βέβαια μια φάση που εμπεριείχε πολύ λιγότερο κίνδυνο από εκείνη του Ινίγκεζ, ενδεικτική όμως και αυτή, του πάθους με το οποίο αντιμετωπίζουν κάποιοι παίκτες το ποδόσφαιρο.

Φάσεις σαν αυτές συγκινούν τον κόσμο και προκαλούν τον θαυμασμό. Η αυταπάρνηση και η γενναιότητα προκαλούν πάντα δέος. Προκαλούν όμως και ανατριχίλα καθώς θυμίζουν το άγριο πάθος που έδειχναν οι άνθρωποι στην αρχαιότητα, όταν ζητωκραύγαζαν σε αρένες βλέποντας δύστυχους μονομάχους να παλεύουν για την ζωή τους. Ο πατέρας του Ινίγκεζ χαρακτήρισε τον γιο του πολεμιστή. Είναι αλήθεια ότι εν μέρει έχει δίκιο.

Η ζωή των ποδοσφαιριστών δεν είναι εύκολη. Εκτός από τους λίγους που ο πολύς κόσμος γνωρίζει, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, νέα παιδιά που ονειρεύονται την καταξίωση, όπως ο Ινίγκεζ. Και ο δρόμος προς την δόξα δεν είναι ποτέ εύκολος. Απαιτείται σκληρή, πολλές φορές έως απάνθρωπη προσπάθεια, πολύς ιδρώτας και όταν είναι αναγκαίο, ακόμη και αίμα. Το συγκλονιστικό είναι ότι για όλα αυτά τα παιδιά, ακόμη και η ίδια τους η ζωή, αυτή την οποία παλεύουν να κάνουν καλύτερη μέσα από το ποδόσφαιρο, δεν αποτελεί προτεραιότητα μπροστά στο τίμημα της αναγνώρισης και της επιτυχίας.

Η Αρχεντίνος είναι βέβαιο, θα μπορούσε να προχωρήσει ακόμη κι αν έχανε από την Μπόκα. Ο πατέρας του Ινίγκεζ άραγε, θα κατάφερνε το ίδιο αν έχανε τον γιό του? Ναι, το ποδόσφαιρο είναι ωραίο, σαγηνευτικό, αλλά σε καμία περίπτωση πιο σημαντικό από την ίδια την ζωή. Από ζωές που σβήνουν κατά δεκάδες σε γήπεδα, κάθε χρόνο σε κάθε γωνιά του κόσμου. Από ζωές που χάνονται για να στηθούν ποδοσφαιρικές εμπορευματοποιημένες γιορτές, όπως συμβαίνει με τους εργάτες στην Βραζιλία και πιο πρόσφατα στο Κατάρ.

Όσο κι αν κάποιοι μπορεί να μην συμφωνούμε, δυστυχώς ο Μπιλ Σάνκλι είχε απόλυτο δίκιο. Το ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο το σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα ζήτημα ζωής η θανάτου.