Ένα τραγούδι ακόμα

Άλλο ένα απολαυστικό Σαββατόβραδο πρόσθεσε χθες η Μπαρσελόνα στο ενεργητικό της. Ήταν μία από τις λίγες φορές τα τελευταία χρόνια, που η απουσία του Messi από τον αγωνιστικό χώρο του Camp Nou, δεν έγινε αισθητή. Βοήθησαν σ’ αυτό, τόσο η παρουσία του Neymar, όσο και ο γεμάτος με αυτοπεποίθηση Alexis. Ο Χιλιανός απέδειξε πρωτίστως στον ίδιο του τον εαυτό, πως αν αγωνίζεται απαλλαγμένος από το απίστευτο άγχος που συνήθως τον διακατέχει, μπορεί να είναι ένα πολύτιμο βέλος στην φαρέτρα του Martino.

Δύο γκολ (το πρώτο πανέμορφο) και μία ασίστ στον Neymar, σε φάση που θα μπορούσε να τελειώσει ο ίδιος πετυχαίνοντας χατ τρικ. Δείγμα αν μη τι άλλο, απίστευτου αλτρουισμού και σωστής νοοτροπίας. Ευχάριστη είδηση επίσης η χρησιμοποίηση από την αρχή του αγώνα, του Tello. Ο «μικρός Henry» που είχε καιρό να πάρει φανέλα βασικού, είχε δύο ασίστ και ένα σουτ που προσέκρουσε στο δοκάρι. Καθόλου άσχημα συνυπολογίζοντας τον λιγοστό ακόμη, χρόνο συμμετοχής του. Όπως έγραψα όμως σε προηγούμενο άρθρο, είναι ακόμη νωρίς, η σεζόν είναι μεγάλη και ο Martino έχει αποδείξει ότι υπολογίζει σε όλους τους παίκτες.

Η βραδιά όμως είχε και άλλα ευχάριστα προμηνύματα. Ο Neymar δείχνει ότι προσαρμόζεται εξαιρετικά στην Βαρκελώνη, δεν βιάζεται να εντυπωσιάσει το κοινό και κάνει αυτό ακριβώς που του ζητά η ομάδα. Αν δείχνει τέτοια ωριμότητα στα 21 του χρόνια, τότε ο δρόμος που ακολουθεί, οδηγεί εκ του ασφαλούς στην καθιέρωση. Στα μετόπισθεν, ο Bartra προσέθεσε στο ενεργητικό του άλλη μια καλή εμφάνιση. Όπως είπε και ο προπονητής του στην συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα: «δείχνει ότι έχει προσωπικότητα και ανταποκρίνεται άριστα σε όσα του ζητάμε.» Αν συνεχίσει έτσι, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο η σκέψη για απόκτηση ενός ακόμη κεντρικού αμυντικού τον Γενάρη, να παραπεμφθεί στις καλένδες. Χρειάζεται δουλειά ώστε να αποκτήσει ταχυδύναμη (είναι ένας τομέας που υστερεί πολύ), αλλά έχει όλο το μέλλον και τον χρόνο μπροστά του.

Για να ξεφύγω λίγο από την δικαιολογημένη αλεγρία που προκάλεσε η χθεσινή μας εμφάνιση, θα σταθώ σε δύο στοιχεία που χρίζουν προσοχής. Το πρώτο αφορά στην αμυντική συμπεριφορά και μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Martino: «Αυτό που συνέβη πρέπει να διορθωθεί, γιατί δεν θα μπορούμε να επιστρέφουμε πάντα στο σκορ, ανατρέποντας το αποτέλεσμα. Ο τρόπος που δεχόμαστε γκολ από στημένες φάσεις είναι μία από τις βασικές μας ανησυχίες». Ο προπονητής της Barca (αναφερόμενος στο γκολ που δεχθήκαμε από τον Javi Guera) έχει απόλυτο δίκιο.

Η μάστιγα των στημένων που χρόνια μας κυνηγάει, χτύπησε και χθες. Οι αμυντικές τοποθετήσεις τόσο σε στατικές φάσεις όσο και σε αντεπιθέσεις που δεχόμαστε, εξακολουθούν να προβληματίζουν. Η επιλογή προσωπικής άμυνας σε σχέση με την άμυνα χώρου ίσως χρίζει αναθεώρησης.

Το δεύτερο στοιχείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, είναι η παρουσία του Alex Song. Είναι άσκημο να εστιάζεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα, προσπαθώ όσο μπορώ να το αποφεύγω, ωστόσο εκτιμώ ότι ο Καμερουνέζος δεν μπορεί να προσφέρει πολλά σε αυτή την ομάδα. Περισσότερο από την εκτίμηση αυτή, αυτό που προσωπικά με ενοχλεί είναι ότι η παρουσία του στερεί χρόνο συμμετοχής από παίκτες που πιθανώς να έδιναν καλύτερες λύσεις.

Τόσο ο αμυντικογενής Dos Santos όσο και ο επιθετικογενής Segi Roberto, θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Φυσικά το τεχνικό επιτελείο δεν μπορεί να απενεργοποιήσει έναν ποδοσφαιριστή που αποκτήθηκε έναντι 19 εκατομμυρίων ευρώ, οπότε οι όποιες εξελίξεις μετατίθενται για το προσεχές μέλλον.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ένα ακόμη ζήτημα, που ειλικρινά χθες με ενόχλησε. Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιες είναι οι οδηγίες που δίνει η κεντρική επιτροπή διαιτησίας στους Ισπανούς διαιτητές, αλλά δεν βλέπω για ποιο λόγο θα πρέπει να αντιμετωπίζουν όλες τις ενέργειες του Neymar με τόσο μεγάλη καχυποψία. Ο Βραζιλιάνος κέρδισε χθες δυο πεντακάθαρα πέναλτι, ο Texeira όμως αρνήθηκε να εφαρμόσει απλά τον κανονισμό. Και μιλάμε για έναν αγώνα εντός έδρας, απέναντι στην ταπεινή Valladolid.

Η διακοπή του πρωταθλήματος που ακολουθεί, θα δώσει χρόνο στους τραυματίες να επιστρέψουν. Messi, Mascherano και ο μεγάλος αρχηγός Puyol, θα είναι εκτός απροόπτου έτοιμοι με την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, που θα μας βρει μπροστά σε μια σειρά σημαντικών και δύσκολων αγώνων. Osasuna έξω, ταξίδι στο Μιλάνο, Μαδρίτη στο Camp Nou και Γαλικία απέναντι στην Celta, θα συμπληρώσουν τις υποχρεώσεις μας για τον Οκτώβρη.

Το παρελθόν έχει αποδείξει, ότι όταν η Barca κάνει εκρηκτικές εκκινήσεις στο πρωτάθλημα τότε ο εγχώριος τίτλος αρχίζει και έχει αποχρώσεις μπλαουγκράνα. Συνέβη πέρυσι, συνέβη και επί Pep, γιατί όχι και τώρα. Δεν θα πρέπει βέβαια να προτρέχουμε, ούτε να ξεχνάμε ότι φέτος φαίνεται ότι θα υπάρχει ένας ακόμη βασικός αντίπαλος στον δρόμο για τον τίτλο. Η Ατλέτικο του Simeone δείχνει καλύτερη από ποτέ και αυτό μόνο καλό θα κάνει τόσο στην Barca, όσο και στο πολύπαθο ισπανικό πρωτάθλημα που είδε πολλά από τα αστέρια του να αλλάζουν πολιτείες το περασμένο καλοκαίρι, αλλά παραμένει άκρως γοητευτικό.