Η επιστροφή των Boixos Nois

Δύσκολο απόγευμα για την Barça το χθεσινό. Μετά την ήττα από την, εκ των ουραγών της La Liga, Real Valladolid, οι blaugrana παραχώρησαν την τύχη τους στα χέρια (ή μάλλον στα πόδια) των δυο ομάδων της Μαδρίτης. Πλέον η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν εξαρτάται από τους ίδιους, αλλά θα χρειαστεί να στραβοπατήσουν και οι Real και Atleti, για να βρεθεί ξανά στην κορυφή η ομάδα του Gerardo Martino. Αυτό όμως είναι μάλλον και το λιγότερο σημαντικό.

Οι κακές εμφανίσεις που φέτος δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας, καλύπτονται όταν η ομάδα κερδίζει, αλλά προκαλούν αντιδράσεις σε όλα τα μέτωπα όταν αναπόφευκτα έρχονται και οι ήττες. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε μια τέτοια περίπτωση, όπου μια πολύ κακή εμφάνιση συνοδεύτηκε από ευρείας έκτασης νίκη. Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν. Αυτός ήταν και ο λόγος που στην προηγούμενη αρθρογραφική μας συνάντηση δεν έμεινα σε διθυράμβους, αλλά προτίμησα να αναλύσω (στο μέτρο των δυνατοτήτων μου) τις τακτικές και αγωνιστικές ανωμαλίες που ταλανίζουν την ομάδα.

Μετά τα χθεσινά, η Mundo Deportivo έθεσε μέσω δημοσκόπησης την ερώτηση: πιστεύετε ότι η Barça μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα? Το 84% των ερωτηθέντων απάντησε όχι και μόλις το 16% ελπίζει ακόμη. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η ήττα ήρθε από ένα σύνολο που μετρούσε όλες κι όλες 2 νίκες μέσα στο 2014 και είχε φύγει ηττημένη τις 15 τελευταίες φορές που αντιμετώπισε καταλανική ομάδα. Το θέμα βέβαια δεν είναι τι πιστεύει ο κόσμος, αλλά κατά πόσο το πιστεύουν πραγματικά οι ίδιοι οι παίκτες. Η χθεσινή τους αντίδραση, σε έναν αγώνα που βρέθηκαν πολύ νωρίς πίσω στο σκορ, άρα είχαν και πολύ χρόνο αντίδρασης στην διάθεση τους, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Ωστόσο σήμερα δεν θα σταθώ στα όσα (δεν) είδαμε και χθες στο Jose Zorilla, αλλά σε ένα περιστατικό που συνέβη μετά την λήξη του αγώνα και πέρασε στα ψιλά, εν μέσω της γενικότερης γκρίνιας. Την ώρα λοιπόν που η αποστολή των Καταλανών αποχωρούσε από το γήπεδο, όπου μάλιστα βρέθηκαν περίπου 3000 οπαδοί της Barça, ένας απ' αυτούς προσπάθησε να επιτεθεί στον Gerard Pique, ενώ προπηλάκισε και τον εικονολήπτη που κινηματογραφούσε την αποχώρηση της ομάδας.

Την είδηση μετέδωσε αρχικά ο ραδιοφωνικός σταθμός Cadena Cope και επιβεβαίωσε λίγο αργότερα το σύνολο του καταλανικού Τύπου. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι ο θύτης είναι μέλος των Boixos Nois, κάτι που προσωπικά δεν κατάφερα να διασταυρώσω, κάτι που επίσης οι επικεφαλής των Boixos αρνήθηκαν κατηγορηματικά. Είναι αλήθεια ότι ο σκληροπυρηνικός σύνδεσμος που εδώ και κάποια χρόνια δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης στο Camp Nou, μετά από μια σειρά δικαστικών διαμαχών με την προηγούμενη διοίκηση του FC Barcelona, έκανε την επανεμφάνιση του από πέρυσι ακόμη στους αγώνες της δεύτερης ομάδας στο Mini Estadi, αλλά και σε πολλές εκτός έδρας αναμετρήσεις, κυρίως εντός Ισπανίας.

Μέσα στην γενικότερη αστάθεια που ταλανίζει τον σύλλογο αυτή την περίοδο, μια εκ νέου εμπλοκή τους με οποιονδήποτε τρόπο στα κοινά, θα είναι ένα ακόμα βαρίδι στον σάκο των προβλημάτων. Και γι' αυτό ο σύλλογος θα πρέπει, τουλάχιστον εδώ, να δείξει μηδενική ανοχή και να καταγγείλει τέτοιες συμπεριφορές σε κάθε τόνο.

Επειδή όμως ως συνήθως, ότι αρχίζει άσχημα, συνεχίζεται άσχημα και τελειώνει άσχημα, αν "η συνέχεια" ήταν η ήττα της ομάδας και "το τέλος" ήταν η απόπειρα επίθεσης στον Pique, "η αρχή" του κακού αυτό το Σαββατοκύριακο για τους Καταλανούς ξεκίνησε από την Παρασκευή, όταν ο Iniesta λόγω προσωπικού προβλήματος αποκλείστηκε από την αποστολή για τον χθεσινό αγώνα. Δεν θα σταθώ καθόλου στα προσωπικά του Andresito, άλλωστε πλέον λεπτομέρειες του συμβάντος μπορείτε να βρείτε παντού.

Αυτό όμως που ενοχλεί και εγείρει ερωτήματα, είναι η ευκολία με την οποία τα ΜΜΕ παραδίδουν αβασάνιστα στον κόσμο, προσωπικές δύσκολες στιγμές των αθλητών. Κατανοώ ότι και οι ίδιοι οι παίκτες φέρουν μερίδιο ευθύνης, λόγω της σχεδόν αλόγιστης πλέον από μέρους τους, χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου προσφέρονται (και προσφέρουν) στους fans τα πάντα στο πιάτο, αλλά και πάλι αδυνατώ να καταλάβω που τελικά τελειώνει η ενημέρωση και αρχίζει το ξεκατίνιασμα.

Δεν είμαι βέβαια δημοσιογράφος, αλλά νομίζω ότι μερικές αρχές στην ζωή, όπως είναι ο σεβασμός στην δύσκολη προσωπική στιγμή του κάθε ανθρώπου, δεν χρειάζεται να τις διδαχθείς σε καμία σχολή και σε κανένα πανεπιστήμιο. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο Iniesta έδωσε την άδεια στον ραδιοφωνικό σταθμό Onda Cero να μεταδώσει την Παρασκευή το βράδυ, ποια ήταν η αιτία της αιφνίδιας απουσίας του και θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλλω κατά πολύ. Αυτό που γνωρίζω όμως, είναι ότι μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, όλα τα μεγάλα ειδησεογραφικά ΜΜΕ στην Βαρκελώνη το είχαν πρώτο θέμα. Και ακολούθησαν φυσικά από τους χρήστες των socials, τα γνωστά πλέον banners με συνθήματα παρηγοριάς κτλ κτλ.

Όλο αυτό και να με συμπαθάτε, εγώ το βρίσκω εντελώς γραφικό. Άλλο πράγμα είναι η συμπαράσταση σε έναν αθλητή που αντιμετωπίζει, για παράδειγμα έναν σοβαρό τραυματισμό και άλλο να καμωνόμαστε ότι είμαστε και προσωπικοί του φίλοι, δίνοντας του συμβουλές για το πως θα ξεπεράσει ένα εντελώς προσωπικό πρόβλημα. Οι φίλοι της Barça θα θυμούνται με πόση θέρμη είχαν ζητήσει από τον κόσμο, τόσο ο Tito Vilanova όσο και ο Eric Abidal, να σεβαστούν την κατάσταση τους. Ό,τι δηλαδή δεν έκανε πριν τρία βράδια ο Onda Cero. Όμως για τις ευθύνες και των ίδιων των αθλητών και ειδικότερα των παικτών της Barça, στο συγκεκριμένο ζήτημα, θα αναφερθούμε εκτενώς στο προσεχές μέλλον.