Pedro Petrone Ο μπομπέρ με τη μπριγιαντίνη

H Ουρουγουάη, πολλά χρόνια πριν δοξάσει τον Diego Forlan, τον Luis Suarez και τον Endinson Cavanni, έπινε νερό στο όνομα ενός άλλου σπουδαίου επιθετικού. Ενός παίκτη που άφησε το στίγμα του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Του Pedro Petrone. Του μπομπέρ με την μπριγιαντίνη.

Ο Petrone γεννήθηκε σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, στην περιοχή La Comercial του Montevideo το 1905. Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 16 χρονών ως τερματοφύλακας, αλλά έμελλε να γράψει ιστορία σαν επιθετικός, αλλάζοντας τα δεδομένα της θέσης αρχικά στην Ουρουγουάη και εν συνεχεία στην Ιταλία, όπου αγωνίστηκε για λογαριασμό της Fiorentina, όντας ο πρώτος ξένος στην ιστορία των Viola.

Έχοντας τον ρόλο του τερματοφύλακα στην Charley FC το 1923, τα βολέ του ήταν τόσο δυνατά που έφταναν στην αντίπαλη εστία. Σε μια προπόνηση πέτυχε με ελεύθερο έναν από τους διευθυντές του συλλόγου, ξαπλώνοντας τον στο χορτάρι. 

Ο άτυχος άνδρας προσπερνώντας τη ζαλάδα, σκέφτηκε ότι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να σουτάρει με τόση δύναμη, πρέπει να παίζει στην επίθεση και όχι στην άμυνα και κάπως έτσι γεννήθηκε ένας από τους σπουδαιότερους λατινοαμερικάνους επιθετικούς.

Το 1924 μεταγράφηκε στη Nacional με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και αναδείχθηκε συνολικά 4 φορές πρώτος σκόρερ στην Ουρουγουάη μέχρι το 1930. Ενδεικτικό της εκτελεστικής δεινότητας του, είναι το γεγονός ότι τα γκολ του ήταν περισσότερα από τις συμμετοχές του. (108 συμμετοχές - 116 γκολ). 

Πριν κάνει το άλμα στην Ευρώπη είχε προλάβει να κερδίσει με την εθνική ομάδα της χώρας του, το μουντιάλ του 1930 και άλλα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια (1924 και 1928). Υπήρξε επίσης ο πρώτος λατινοαμερικάνος που πέτυχε γκολ σε ευρωπαϊκό έδαφος, για λογαριασμό της εθνικής του ομάδας το 1924 στο Παρίσι.

Μέχρι την εμφάνιση του altillero (παρατσούκλι του στην Ιταλία), οι επιθετικοί χαρακτηριζόταν από σπουδαία τεχνική κατάρτιση αλλά σπάνια έβγαιναν έξω από την μεγάλη περιοχή. Ο Petrone αντίθετα πετύχαινε γκολ από πολύ μεγάλη απόσταση, δοκιμάζοντας με την τρομερή δύναμη των ποδιών του, τις αντοχές των τερματοφύλακων. Ένα από τα... θύματα του, ο Ελβετός Pulver, δήλωσε το 1924: Δεν έχω δει τέτοιο πράγμα στη ζωή μου. Έτρεξε λίγα μέτρα, σούταρε και σκόραρε. Ομολογώ ότι δεν πρόλαβα να δω την μπάλα. Δε νομίζω ότι οι αληθινές σφαίρες έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα.  

Εκτός της τρομερής αίσθησης του χώρου και των εκπληκτικών του σουτ, ο Petrone είχε ένα ακόμη στοιχείο, που τον έκανε σχεδόν ασταμάτητο: Την ταχύτητα του, πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής, καθώς σύμφωνα με τις διασωθείσες μαρτυρίες, έτρεχε τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα.

Το μόνο πράγμα που απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι, ήταν οι κεφαλιές. Σε μια εποχή με τελείως διαφορετική κουλτούρα, ο Petrone που αγωνιζόταν πάντα με τα μαλλιά του πατημένα εμμονικά με μπριγιαντίνη, σιχαινόταν να σκοράρει με το κεφάλι καθώς θεωρούσε ότι έτσι χαλούσε το χτένισμα του.

Το 1925, σε μια περιοδεία της Nacional στην Ευρώπη, αγωνίστηκε εναντίον της Barcelona στο ιστορικό Les Corts, όπου τραυματίστηκε  σοβαρά στο γόνατο και υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο μηνίσκο, σε μια εποχή που οι επεμβάσεις τέτοιου τύπου ήταν σχεδόν άγνωστες. Κατάφερε όμως να επιστρέψει δυνατός και έναν χρόνο αργότερα σκόραρε τρία γκολ εναντίον της Liverpool στο Central Park, στα πλαίσια μίας ακόμη ευρωπαϊκής περιοδείας της ομάδας του. Το άλμα στην Ευρώπη δεν θα αργούσε πολύ.

Το καλοκαίρι του 1931, ο Petrone μεταγράφηκε στην ιταλική Fiorentina. Έγινε έτσι ο πρώτος ξένος ποδοσφαιριστής στην ιστορία των Viola, που μόλις είχαν κερδίσει την άνοδο τους στην μεγάλη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος. O ενθουσιασμός του κόσμου ήταν μεγάλος και το ξενοδοχείο που φιλοξένησε τις πρώτες του ημέρες σε ιταλικό έδαφος, πλημμύρισε από τις ιαχές ενθουσιασμού των φιλάθλων. 

Έκανε όμως το λάθος να ξεχάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στο Montevideo, με αποτέλεσμα η Fiorentina να στείλει επιστολή στη Nacional ζητώντας να τα ταχυδρομήσουν στην Ιταλία.

Ο αστικός μύθος λέει ότι σε μία από τις πρώτες του προπονήσεις στην Φλωρεντία, ένα σουτ του Petrone τρύπησε τα δίχτυα και έσπασε τη τζαμαρία γειτονικού καφέ. 

Ο Perucho σκόραρε 25 φορές (σε 27 αγώνες) στην πρώτη του σεζόν στο Campionato, κερδίζοντας τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Πέτυχε επίσης το πρώτο γκολ που σημειώθηκε ποτέ στο Artemio Franchi, την ιστορική έδρα της Fiorentina η οποία εκείνη την χρονιά τερμάτισε στην 4η θέση του πρωταθλήματος.   

Ο Pedro, που στην φασιστική Ιταλία της εποχής αποκαλούνταν και Pietro, ενθουσίασε τον πρόεδρο των Viola, που του χάρισε ένα αυτοκίνητο, όταν με δικό του γκολ η Fiorentina κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της, την Juventus τον Γενάρη του 1933. 

Η συνέχεια όμως ήταν δύσκολη. Η μετατόπιση του από την κορυφή της επίθεσης στην δεξιά πτέρυγα, οδήγησε τον ήρωα μας σε ανοιχτή σύγκρουση με τον προπονητή του, Hermann Felsner. Επέστρεψε έτσι στην Ουρουγουάη για λογαριασμό της Nacional και όταν επιχείρησε να ενταχθεί εκ νέου στην Fiorentina, βρήκε τις πόρτες κλειστές.

Η αγάπη του για τη Φλωρεντία όμως, έμελλε να τον συνοδεύει για πάντα. Επιστρέφοντας οριστικά πια, στην πατρίδα του, ονόμασε Fiorentina έναν στάβλο με άλογα αγώνων που έφτιαξε στο Montevideo.

Κρέμασε τα παπούτσια του αφήνοντας πίσω μια καριέρα, στην οποία τα γκολ που πέτυχε συνολικά, ήταν περισσότερα από τα παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκε (187 γκολ σε 179 αγώνες) παρόλο που απέφευγε να χρησιμοποιεί το κεφάλι του, ελέω μπριγιαντίνης. 

Πέθανε στο Montevideo τον Δεκέμβρη του 1964, αλλά ο θρύλος του σκόρερ, του παίκτη που έδωσε άλλη διάσταση στην θέση του επιθετικού και πάνω απ' όλα, του ποδοσφαιριστή που σούταρε με τρομακτική δύναμη από οποιαδήποτε απόσταση, σε μια εποχή που οι μπάλες δεν είχαν μαγικές ικανότητες και τα  γυμναστήρια ήταν λέξεις άγνωστες, μένει ζωντανός έναν αιώνα μετά τη γέννηση του.