H Barcelona του Luis Enrique δεν αστειεύεται

Οι φωνές των, σχεδόν 2 εκατομμυρίων Καταλανών, που πλημμύρισαν τους δρόμους της πανέμορφης Βαρκελώνης την περασμένη Πέμπτη με αφορμή την ημέρα εθνικής μνήμης της Καταλονίας, αντηχούσαν ακόμη, χθες το απόγευμα στο Camp Nou. Ένα τεράστιο πανό υψώθηκε, θυμίζοντας σε όλο τον κόσμο ότι συμπληρώθηκαν 300 χρόνια από το τέλος της πολιορκία της πόλης, ενώ οι blaugrana αγωνίστηκαν για πρώτη φορά με την senyera σε εντός έδρας αγώνα. Η 3η ημέρα του ισπανικού πρωταθλήματος έφερνε την Barca αντιμέτωπη με την εξαιρετική Athletic του Ernesto Valverde, προσθέτοντας και το, πάντα απαραίτητο, αγωνιστικό ενδιαφέρον στην περίσταση.

Δεν είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε αρθρογραφικά, μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές της La Liga. Είναι πεποίθηση μου πως για να σχολιάσεις έστω και πρώιμα την αγωνιστική εικόνα μιας ομάδας, οφείλεις να την παρακολουθήσεις τουλάχιστον για ένα διάστημα τριών τεσσάρων εβδομάδων, από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της. Κάπως έτσι λοιπόν και πάντα με επιφύλαξη, ήρθε η ώρα να αραδιάσω εδώ τις πρώτες σκέψεις μου για την νέα ομάδα του Luis Enrique.

Τα πρώτα δείγματα της Barca είναι άκρως ενθαρρυντικά. Πέρα από το 3 στα 3 και το μηδέν παθητικό στο ίδιο διάστημα, που της επέτρεψε να ισοφαρίσει το σχετικό ρεκόρ που κρατούσε από το 1993, η ομάδα ξεχειλίζει από ενέργεια και διάθεση. Τα τρεξίματα της είναι εξαιρετικά, η πίεση έχει ανέβει πολλά μέτρα προς την αντίπαλη εστία, η κυκλοφορία της μπάλας είναι σπουδαία. Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να έχει μπει ακόμη στην εξίσωση η πιο ακριβή μεταγραφή του φετινού καλοκαιριού.

Ο Luis Suarez παρακολούθησε χθες τον αγώνα από τα επίσημα, αλλά ο Munir που ξεκίνησε βασικός μας χάρισε μερικές σπουδαίες στιγμές, συνοδευμένες βέβαια και από άτσαλα τελειώματα, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, συνυπολογίζοντας ότι ο πιτσιρικάς έχει ελάχιστα παιχνίδια στα πόδια του ακόμη και με την Barca B και αίφνης βρέθηκε να ξεκινάει βασικός και στους τρεις αγώνες του πρωταθλήματος. Ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας, (Neymar) μπήκε αλλαγή στη θέση του στο 70' και πέτυχε 2 γκολ από ασίστ του Messi. Αυτά γίνονται μόνο στη Βαρκελώνη.

Στο κέντρο του γηπέδου, ο Sergio μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ με το νούμερο 5 στην πλάτη, ο Iniesta ανταποκρίνεται με ευχαρίστηση στον ρόλο του, αλλά η (για άλλους μικρή, για άλλους μεγάλη) έκπληξη, είναι η παρουσία του Κροάτη Rakitic. Ο Ivan έχει κάνει εντυπωσιακό ξεκίνημα, ξεδιπλώνοντας με απολαυστικό τρόπο την ομάδα, μοιράζει πανέμορφες πάσες και μαρκάρει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Αίφνης η παρουσία του μοιάζει εκ των ουκ άνευ και φαντάζει δύσκολο να σκεφτείς μια ενδεκάδα με τον Xavi στο γήπεδο και τον ξανθομάλλη μέσο στον πάγκο. Γυρίσματα των καιρών.

Η αμυντική γραμμή έχει παρουσιάσει αρρυθμίες, παρότι δεν χρειάστηκε ακόμη να δοκιμαστεί σκληρά, όπως δεν δοκιμάστηκε και η ετοιμότητα του Bravo, που φαίνεται να κερδίζει στην αφετηρία την θέση κάτω από τα δοκάρια, αντί του ter Stegen.

Ο Luis Enrique που τόλμησε (για κάποιους πρώιμα) να δηλώσει ευθέως ότι αυτός πλέον κάνει κουμάντο, τον πρώτο μήνα στον ηλεκτροφόρο blaugrana πάγκο αποδεικνύεται συνεπής. Ο Xavi δεν παίζει και μέχρι στιγμής δεν γκρινιάζει, ο εσωτερικός κανονισμός έγινε ξανά αυστηρός και το κυριότερο: εφαρμόζεται. Όπως μας ενημέρωσε ο Αλέξανδρος Λοθάνο, οι πρώτοι που το διαπίστωσαν ήταν οι παίκτες που επέλεξαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα της εθνικής Ισπανίας την περασμένη Πέμπτη για το παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ, στο Palau San Jordi. Κάποιοι έμειναν εκτός αποστολής, κάποιοι άλλοι παρακολούθησαν τον χθεσινό αγώνα από τον πάγκο.

Η Athletic Bilbao δεν ήταν καθόλου εύκολος αντίπαλος. Προσπάθησε να κρατήσει την μπάλα, προσπάθησε να πιέσει την Barcelona. Το κατάφερε σε ελάχιστες περιπτώσεις και όσοι την παρακολουθούν στενά, γνωρίζουν ότι αυτό μόνο εύκολα δεν επιτυγχάνεται. Το 0-0 που έγραφε ο ηλεκτρονικός πίνακας στο Camp Nou για παραπάνω από μία ώρα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, ήταν εντελώς πλασματικό.

Αν η Barca ήταν πιο εύστοχη και ο διαιτητής πιο προσεκτικός, το σκορ θα είχε ανοίξει πολύ νωρίτερα. Μερικές από τις συνεργασίες που έβγαλαν στο χορτάρι οι καταλανοί, ήταν κυριολεκτικά βγαλμένες από παιχνιδομηχανή. Οι ευκαιρίες δε, ερχόταν με κάθε πιθανό τρόπο. Από τα άκρα, από το κέντρο, καμία μονοτονία, κανένα σημάδι κορεσμού ή προβλεψιμότητας. Πόσα χρόνια έχουμε να το δούμε αυτό αλήθεια?

Έχω την αίσθηση ότι ο Luis Enrique επιδιώκει να διαμορφώσει μια αγωνιστική ταυτότητα, που θα είναι εξαιρετικά επιθετική, με δυναμικά χαρακτηριστικά που δεν έχουμε δει ξανά από τους blaugrana. Το ρίσκο που παίρνει είναι υψηλότερο και από τα υψηλότερα ρίσκα που έπαιρνε η Barca στις καλές ημέρες της Pep team και γι' αυτό απαιτείται στρατιωτική προσήλωση και πειθαρχία από τους παίκτες. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τώρα, τον τελικό βαθμό επιτυχίας του. Εκτιμώ όμως ότι φέτος θα απολαύσουμε ξανά μετά από καιρό, κάθε έναν ξεχωριστό αγώνα της Barcelona. Και το ταμείο θα γίνει στο τέλος.