Τώρα ποιος στοιχηματίζει εναντίον του;

Σε μία από τις χειρότερες, έξω-αγωνιστικά, χρονιές της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου, το ποδοσφαιρικό τμήμα της Μπαρσελόνα συνεχίζει να προσφέρει χαρά στους φίλους του club. Πλησιάζοντας στα τέλη του Μάρτη, η ομάδα βρίσκεται μέσα σε όλους τους στόχους της. Προκρίθηκε στα προημιτελικά του Champions League, θα αγωνιστεί στον τελικό του Copa del Rey και με την χθεσινή της νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο Camp Nou, παραμένει πρωτοπόρος στον βαθμολογικό πίνακα της Primera Division, 4 βαθμούς μπροστά από τους blancos.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν χαρίστηκε στους παίκτες του Luis Enrique και πολύ περισσότερο, στον ίδιο τον προπονητή της Μπάρσα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Όλοι γνωρίζουν ότι το χτίσιμο μιας νέας ομάδας, με νέους πρωταγωνιστές, την ανάγκη αναγέννησης κάποιων ποδοσφαιριστών και την αλλαγή ρόλων για κάποιους άλλους, δεν ήταν οι μόνες προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζει ακόμη ο αστουριανός τεχνικός. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του είναι σχεδόν διαρκής και η, υπό κατάρρευση, διοίκηση που έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό την αξιοπιστία της, δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστική στήριξη, ούτε στον ίδιο, ούτε στους ποδοσφαιριστές.

Τον δρόμο μέχρι τις αρχές Ιούνη που τελειώνουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για την φετινή περίοδο, η ομάδα τον βαδίζει μόνη της. Και τον ανοίγει αγώνα με αγώνα, νίκη με νίκη. Και αυτό το γνωρίζει ο Luis Enrique και φαίνεται ότι το συνειδητοποίησαν και οι αληθινοί πρωταγωνιστές, δηλαδή οι παίκτες της Μπάρσα προεξάρχοντος του Messi, που μετά την αναμπουμπούλα του Γενάρη, έχει ξεδιπλώσει όλα τα χαρακτηριστικά του αληθινού ηγέτη μέσα και έξω από το γήπεδο. Οι εμφανίσεις του είναι σχεδόν εξωπραγματικές.

Παρακολουθώντας τον Messi από την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με την blaugrana φανέλα, προσωπικά ποτέ δεν τον είδα καλύτερο, απ' ότι φέτος.

Η Μπαρσελόνα χθες το βράδυ, δεν ήταν καλύτερη από την Ρεάλ Μαδρίτης. Αντίθετα οι μαδριλένοι ήλεγχαν τον ρυθμό του αγώνα για σχεδόν 60', μέχρι και το γκολ του Suarez. Το ποσοστό κατοχής της μπάλας που πέτυχε χθες η ομάδα του Ancelotti, έφτασε το 48.3%, κάτι που είχε να συμβεί από τον αγώνα για το Super Cup Ισπανίας, το καλοκαίρι του 2011. Το πλάνο του ιταλού τεχνικού για την εξουδετέρωση του Messi, λειτούργησε καλά τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, με τους Marcelo-Ramos και Isco-Kroos να σχηματίζουν ένα άτυπο τετράγωνο γύρω από τον αργεντινό, αποτρέποντας τις επελάσεις του και περιορίζοντας τις κινήσεις του από πιο πίσω.

Ο Luis Enrique προφανώς ήλπιζε ότι η υπερφόρτωση της Μαδρίτης στην πλευρά του Messi, θα άφηνε χώρους στον Neymar για να κάνει την ζημιά από την απέναντι πλευρά του γηπέδου, αλλά η πολύ κακή βραδιά στην οποία βρέθηκε ο βραζιλιάνος, καθώς και ο εντελώς αμήχανος τρόπος με τον οποίο αμυνόταν η ομάδα στα πρώτα 45', με πολύ κακές τοποθετήσεις και σύγχυση στα μαρκαρίσματα, έδωσε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην παρέα του Cristiano. Ο Neymar που φέτος είναι εξαιρετικός, τις τελευταίες εβδομάδες εμφανίζεται χωρίς καθαρό μυαλό, με πολλές λάθος επιλογές και μουτράκια όταν βγαίνει από το γήπεδο με αλλαγή. Είναι δική του ευθύνη να συνέλθει, καθώς η συμβολή του στη συνέχεια, είναι απαραίτητη.

Ωστόσο η Μπαρσελόνα δεν έχει τυχαία φέτος την καλύτερη άμυνα στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ο Bravo που ήταν παρών όποτε χρειάστηκε και κυρίως ο Pique, που κυριολεκτικά έκοβε ότι πήγαινε προς την εστία του χιλιανού, ήταν οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους η ομάδα πήγε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο, με το σκορ στο 1-1.

Στο δεύτερο μέρος ο Luis Enrique διόρθωσε το λάθος του, φέρνοντας τον Messi πολύ πιο πίσω, σχεδόν στο κέντρο του γηπέδου και η μορφή του αγώνα άλλαξε. Η Μπάρσα φέτος έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, που τα προηγούμενα χρόνια η αλήθεια είναι ότι δεν το είχε. Εκπληκτική φυσική κατάσταση. Οι δέκα από τους έντεκα παίκτες που παρατάχθηκαν χθες το βράδυ στο Camp Nou, ήταν οι ίδιοι που μεσοβδόμαδα αγωνίστηκαν εναντίον της Man City, την ώρα που η Ρεάλ Μαδρίτης είχε μια ολόκληρη εβδομάδα να προετοιμαστεί για την χθεσινή μάχη. Κι' όμως, στα τελευταία 30' η ομάδα που έτρεξε και φάνηκε πιο φρέσκια, ήταν η Μπαρσελόνα.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ίσως πληρώνει τώρα την επιλογή του Ancelotti να αγωνίζεται σχεδόν μόνιμα με την ίδια ενδεκάδα στο πρώτο μισό της σεζόν. Μπορεί να του έλειψαν παίκτες με τραυματισμούς, αλλά εμπιστεύθηκε ελάχιστα τους υπόλοιπους. Ναι, την ίδια περίοδο που στη Βαρκελώνη γκρινιάζαμε, επειδή ο Lucho έκανε κατάχρηση του rotation...

Άξια αναφοράς και η χθεσινή παρουσία του Mathieu (που πάλι σκόραρε εναντίον της Μαδρίτης, συνεχίζοντας την παράδοση που κρατά από τις ημέρες που ήταν παίκτης της Valencia), αλλά και εκείνη του Jordi Alba, που με τα συνεχή ανεβάσματα του, καθήλωσε και ουσιαστικά απενεργοποίησε τον Bale. Ο Dani Alves, που τόσο έχει λοιδορηθεί φέτος, τα πήγε πολύ καλά απέναντι στον Cristiano και είχε και την εκπληκτική μπαλιά-ασίστ στον Suarez, που σφράγισε τη νίκη των Καταλανών. Όχι κι άσκημα για ποδοσφαιριστή που δεν ξέρει σε ποιά ομάδα θα αγωνίζεται μετά το καλοκαίρι... Όσο για τον Suarez, ο Ουρουγουανός δεν προσφέρει μόνο γκολ, αλλά δίνει οντότητα στο κέντρο της επίθεσης με τις κάθετες κινήσεις και την μαχητικότητα του.

Η Μπαρσελόνα λοιπόν κέρδισε την Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς να είναι καλύτερη της. Κάτι που έχει να συμβεί πολλά πολλά χρόνια, δεν συνέβη ποτέ επί Pep και καταδεικνύει και την (ίσως αναγκαστική) αλλαγή φιλοσοφίας του club. Ο Mascherano χθες στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα, είπε κάτι πολύ σημαντικό, που δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν. "Σεβόμαστε την φιλοσοφία του club, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μόνο η κατοχή της μπάλας. Παίζει ρόλο και η στρατηγική και οι παίκτες που είναι διαθέσιμοι. Αν θέλουμε να παλέψουμε για όλους τους τίτλους, πρέπει να είμαστε καλοί σε όλους τους τομείς."

Η ομάδα δεν μπορεί αυτή την στιγμή να εντυπωσιάζει όπως το έπραττε στο παρελθόν, κυρίως γιατί το κέντρο της έπαψε να τρομάζει. Ο Xavi μεγάλωσε και ο Iniesta δεν είναι στα καλύτερα του. Και προφανώς είναι αδύνατο να αντικαθιστάς εύκολα παίκτες τέτοιας κλάσης. Είναι δυνατό όμως να προσαρμόζεσαι.

Η Μπάρσα απέκλεισε την Man City και κέρδισε την Ρεάλ Μαδρίτης, αγωνιζόμενη ουσιαστικά χωρίς τον παίκτη-κλειδί της (Busquets) και χωρίς να πάρει σε αυτούς τους αγώνες, ούτε ένα γκολ από τον Messi. Και αυτό, είναι παράσημο.

Συμβαίνουν και άλλα αξιοπρόσεκτα όμως φέτος στη Βαρκελώνη. Όπως είναι η τρομακτική αγωνιστική άνοδος -σχεδόν Ανάσταση- του Pique. Του Pique που o Guardiola είχε αποφασίσει (με βαριά καρδιά είναι η αλήθεια) να παραχωρήσει, ενώ ο αείμνηστος Tito και πέρυσι ο Tata Martino δεν κατάφεραν να τον συνεφέρουν. Όπως επίσης το γεγονός ότι η ομάδα αγωνίζεται με άλλον τερματοφύλακα στο πρωτάθλημα (Bravo) και άλλον στο Champions League και στο κύπελλο (ter Stegen). O Luis Enrique το τόλμησε και το πείραμα έχει επιτύχει μέχρι στιγμής, σχεδόν απόλυτα. Αν κάτι αντίστοιχο το έκανε για παράδειγμα ο Pep, όλοι θα μιλούσαμε για ιδιοφυία. Το κάνει όμως ο Lucho, οπότε απλά το προσπερνάμε.

Τίποτα ακόμη δεν έχει κριθεί. Η φετινή Liga είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Απομένουν 10 αγωνιστικές, η Μπαρσελόνα έχει να ταξιδέψει στη Σεβίλλη αλλά και στη Μαδρίτη για να αντιμετωπίσει την Atletico, ενώ θα υποδεχθεί και την, πολύ ανεβασμένη, Valencia. Ο αντίπαλος στα προημιτελικά του Champions League είναι η πολύ δυνατή PSG και στον τελικό του Copa del Rey η αξιόμαχη Athletic του Bilbao. Τώρα όμως, όσοι νωρίτερα στοιχημάτιζαν εναντίον των blaugrana, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Η ομάδα του Lucho, αποδεικνύεται πολύ σκληρή για να πεθάνει.