O Luis Enrique είναι το αφεντικό

45 ημέρες από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου 2014-15, η Μπάρσα έχανε στο Παρίσι από την πολυδιαφημισμένη PSG με 3-2, στα πλαίσια των ομίλων του Champions League. 45 ημέρες πριν την λήξη της ίδιας αγωνιστικής περιόδου, την απέκλειε στα προημιτελικά του ίδιου θεσμού, επικρατώντας ολοκληρωτικά στο σύνολο των δύο αναμετρήσεων, με συνολικό σκορ 5-1.  Ο αγώνας της 30ης Σεπτεμβρίου 2014 στο Parc des Princess, είχε γίνει σημαία στα χείλη των αμφισβητούντων του Luis Enrique. 

Το συμπέρασμα τους, απλουστευμένο και σχεδόν βέβαιο: Στα μεγάλα παιχνίδια o Lucho μπλοκάρει και η Μπαρσελόνα δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η σφραγίδα της διαπίστωσης τους, ήρθε λίγες ημέρες αργότερα, όταν οι Καταλανοί έχαναν από την Μαδρίτη στο Bernabeu.

Οι λιγοστές φωνές της κοινής λογικής που κραύγαζαν σχεδόν απελπισμένα ότι η ομάδα κάνει μια νέα αρχή, διαβλέποντας ότι ο Luis Enrique επιχειρούσε να ανατρέψει τα αγωνιστικά δεδομένα και να διαφοροποιήσει τα πρόσωπα στα οποία στηριζόταν οι σταθερές της ομάδας, για σχεδόν μια δεκαετία, μεταφραζόταν ως προσπάθεια στήριξης σε ένα πρόσωπο αγαπημένο μεν στη Βαρκελώνη, αλλά χωρίς προπονητική εμπειρία και με βιογραφικό προβληματικό, λόγω κυρίως του αποτυχημένου περάσματος του από το campionato και τον πάγκο της AS Roma.

Η δήλωση του δε, όταν παρουσιάστηκε από τον σύλλογο στα τέλη του Μάη του 2014, ότι αυτός θα είναι το αφεντικό στα αποδυτήρια, αντί να επικροτηθεί ως ένδειξη ισχυρού χαρακτήρα και αυτοπεποίθησης, χρησιμοποιήθηκε επίσης εναντίον του.

Πως θα πείσει τον Xavi ότι δεν θα αγωνίζεται βασικός; Πως θα κρατήσει τα αποδυτήρια; Γιατί επέλεξε τον Rakitic και όχι τον λαμπερό Kroos; Πως γίνεται η ομάδα να αγωνίζεται με άλλον τερματοφύλακα στο πρωτάθλημα και άλλον στο Champions League; Ήταν μερικά από τα ερωτήματα που κατέκλυζαν καθημερινά τον Τύπο. Η κρίση του Γενάρη του 2015, μετά την ήττα από την Real Sociedad, έμοιασε με την αρχή του τέλος. Ακόμη και η αντικατάσταση του μεσούσης της σεζόν, ακουγόταν σαν ευχάριστη μελωδία στα αυτιά πολλών.

Never underestimate the outsider, λένε οι αμερικανοί, δηλαδή μην υποτιμάς ποτέ το αουτσάιντερ. Εν μέσω λοιπόν της χειρότερης εξωαγωνιστικής κρίσης στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, με τα περισσότερα διευθυντικά στελέχη του αγωνιστικού τμήματος να οδηγούνται στην έξοδο από μια διοίκηση που παλεύει ακόμη και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, να πιαστεί από τα μαλλιά της ρίχνοντας τις ευθύνες των λαθών της, σε όλους εκτός από το ίδιο το προεδρείο, η ομάδα συσπειρώθηκε γύρω από τον προπονητή και επικεντρώθηκε στην αγωνιστική της εξέλιξη.

Ο ίδιος ο Lucho, ποτέ δεν αναζήτησε άλλοθι. Την ημέρα της παρουσίασης του, δήλωνε ότι αν η σεζόν τελειώσει χωρίς τίτλο, θα έχει αποτύχει. Ακραία τοποθέτηση, την οποία επανέλαβε και χθες το βράδυ, ενδεικτική όμως του χαρακτήρα του ανδρός. Αργότερα και με την γκρίνια, κυρίως των ΜΜΕ, στα ύψη, συμπλήρωνε ότι η κυνηγετική περίοδος έχει ανοίξει. Ήξερε πολύ καλά τι θα αντιμετωπίσει, γνωρίζει άριστα τις ιδιομορφίες και το DNA του συλλόγου, τον οποίο άλλωστε υπηρέτησε και ως ποδοσφαιριστής.

Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που ορισμένοι από εμάς που ακολουθούμε για χρόνια την FCBarcelona, προτιμούμε οι προπονητές που αναλαμβάνουν την καθοδήγηση του ποδοσφαιρικού τμήματος, να έχουν φορέσει νωρίτερα την blaugrana φανέλα. Δεν αποτελεί από μόνο του εχέγγυο επιτυχίας, αλλά είναι δικλείδα ασφαλείας σε έναν σύλλογο που λειτουργεί περισσότερο σαν οικογένεια και λιγότερο σαν επαγγελματικό σωματείο, κάτι που έχει αποδειχθεί και ιστορικά.

Αγωνιστικά, όπως έχουμε εξηγήσει (και θα συνεχίσουμε να αναλύουμε στο προσεχές μέλλον) σε αρκετά άρθρα από το ξεκίνημα της σεζόν, η ομάδα έχει βελτιωθεί θεαματικά σε ορισμένους τομείς, αλλά έχει πολύ δρόμο να διανύσει ώστε να φτάσει στο επίπεδο που επιθυμούμε όλοι. Άλλωστε δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι ο Lucho είναι τακτικά ιδιοφυής. Έχει όμως πλάνο το οποίο στηρίζει, εξαιρετικούς συνεργάτες και είναι πραγματιστής. Η ανταγωνιστικότητα είναι πλέον δεδομένη.

Ο Luis Enrique συμπλήρωσε χθες 50 αγώνες ως προπονητής της Μπάρσα, έχοντας κερδίσει τους 42, ενώ σε παραπάνω από τους μισούς (27) δεν έχει δεχθεί ούτε ένα γκολ. Κανένας άλλος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου, δεν έχει καταγράψει καλύτερο ποσοστό νικών στο ίδιο διάστημα. Η ομάδα, μετά το περσινό διάλειμμα, είναι ξανά στα ημιτελικά του Champions League, παραμένει πρώτη στο πρωτάθλημα και έχει προκριθεί ήδη στο τελικό του Copa del Rey. Με λίγα λόγια παραμένει μέσα και στους τρεις στόχους της.

Έγραφα στο τελευταίο μου άρθρο, στις αρχές Μαρτίου, πως όσοι νωρίτερα στοιχημάτιζαν εναντίον των blaugrana, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Συνεχίζοντας λοιπόν τον ίδιο συλλογισμό, συμπληρώνω σήμερα ότι ανεξάρτητα με το αν η ομάδα καταφέρει τελικά να κατακτήσει τίτλο ή τίτλους μέχρι τις αρχές Ιουνίου που τελειώνει η σεζόν, ο Luis Enrique θα βιώσει τις προεδρικές εκλογές του προσεχούς καλοκαιριού στον σύλλογο, από θέση ισχύος.

Ποιος από τους υποψηφίους νέους προέδρους θα αποφασίσει να απομακρύνει έναν προπονητή που κράτησε τα στεγανά στα αποδυτήρια επί την προεδρία του θλιβερού Bartomeu και γνωρίζει πολύ καλά τους παίκτες που αγωνίζονται στην Β ομάδα, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί άσσο στο μανίκι, συνυπολογίζοντας την απαγόρευση μεταγραφών που θα τεθεί σε ισχύ από το προσεχές καλοκαίρι; Ποιος θα έχει τα ατσάλινα νεύρα να απαντά σχεδόν ειρωνικά στις διαρκείς και επίμονες ερωτήσεις των εκπροσώπων του Τύπου, που προσπαθούν να τον βάζουν διαρκώς απέναντι στα αστέρια της ομάδας;  

Ο σπουδαίος Μiguel Nadal, προκάτοχος του Carles Puyol στο κέντρο της blaugrana άμυνας, που είχε την τύχη να αγωνιστεί μαζί με τον Luis Enrique και τον Pep Guardiola, αλλά και υπό τις οδηγίες του Johan Cruyff, έλεγε χθες ότι, παρότι πρόκειται για διαφορετικές προσωπικότητες και οι δύο προπονητές επηρεάστηκαν και βοηθήθηκαν από την ιδιαίτερη φιλοσοφία του ίδιου του club, όπως αυτή διαμορφώθηκε από την παρουσία σφραγίδα του Johan Cruyff.   

Χθες το βράδυ, μετά τη νίκη πρόκριση επί της PSG, ο Luis Enrique ρωτήθηκε αν χάρηκε για την ταυτόχρονη πρόκριση της Bayern του Μονάχου, την οποία προπονεί ο Pep Guardiola. Φυσικά και χάρηκα, απάντησε ο Lucho, εξηγώντας ότι ο Pep είναι ένας από τους καλύτερους φίλους του. Ο Pep, που πέρυσι τον Μάιο στοιχημάτιζε ότι ο Luis Enrique θα πετύχει στη Βαρκελώνη. Ο Pep που με την σειρά του θα αγωνιστεί για 6η φορά σε ημιτελικά του Champions League, όσα και τα χρόνια που μετράει ως επαγγελματίας προπονητής. Ο Pep που επίσης είχε αμφισβητηθεί την πρώτη του χρονιά στην Βαρκελώνη, με επιχειρήματα - κατηγορίες, παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζει τώρα ο Lucho.

Η μεταξύ τους σύγκριση είναι άτοπη και άστοχη. Ποιος γονιός συγκρίνει τα παιδιά του; Όσοι την επιχειρούν κοιτούν το δέντρο και όχι το δάσος.

Όπου δέντρο, οι κατά καιρούς προσωπικότητες, με διαφορετικά δυναμικά χαρακτηριστικά αλλά την ίδια φιλοσοφία, που αναδεικνύονται από την FCBarcelona.

Όπου δάσος, ο ίδιος ο βαρκελωνισμός που διαχρονικά προσφέρει κοινωνούς μιας ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας, που αποτελεί παγκόσμια κληρονομιά και περιουσία του ίδιου του αθλήματος.

Η πίστη στις αρχές αυτές της φιλοσοφίας όπως και ο σεβασμός στους ανθρώπους που καλούνται να την διατηρήσουν - εξελίξουν και μεταλαμπαδεύσουν, αποτελεί καθήκον για οποιονδήποτε θέλει να αποκαλείται οπαδός του FC Barcelona. Ο Luis Enrique πάντως μοιάζει απόλυτα ήρεμος και σχεδόν αποξενωμένος από κάθε κριτική, φαίνεται να απολαμβάνει τον μοναχικό δρόμο του αουτσάιντερ. Εκείνου, που ποτέ δεν πρέπει να υποτιμούμε...