Εκλογές Ορόσημο

To FCBarcelona βρίσκεται πλέον και επίσημα σε προεκλογικούς ρυθμούς. Τι προσφέρουν όμως οι εκλογές σε έναν αθλητικό σύλλογο; Πρόκειται για την διαδικασία μέσω της οποίας τα μέλη του, δίνουν τη νομιμοποίηση στο νικητή να ενεργεί για λογαριασμό του συλλόγου σε όλα τα επίπεδα, εκτός και εντός αγωνιστικών χώρων. Στην περίπτωση της Barca η προεδρική θητεία καθορίζεται από το καταστατικό σε 6 χρόνια.

Δεδομένων των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί, οι φετινές εκλογές της 18ης Ιουλίου 2015, είναι χωρίς αμφιβολία από τις σημαντικότερες στην ιστορία του club. Από το καλοκαίρι του 2010 όταν και ανέλαβε η διοίκηση Rosell, η Barcelona γνώρισε (για την ακρίβεια "συνέχισε να γνωρίζει") σημαντικές αγωνιστικές  επιτυχίες σε όλα τα τμήματα, αλλά βίωσε και πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, που πλήγωσαν σοβαρά (αν όχι ανεπανόρθωτα) το γόητρο ενός συλλόγου που θέλει να καμαρώνει ότι είναι "κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος".

Σε έναν μήνα από τώρα, τα μέλη θα κληθούν να αποφασίσουν: Είτε θα επιδοκιμάσουν την πενταετία των Sandro Rosell και Josep Maria Bartomeu, δίνοντας τη νομιμοποίηση στον Bartu να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντα του -αυτή την φορά ως εκλεγμένος πρόεδρος όμως- είτε θα στείλουν μήνυμα αλλαγής, επιλέγοντας κάποιον άλλον υποψήφιο.

To ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι, κατά πόσο οι υπόλοιπες υποψηφιότητες -πλην εκείνης του Bartomeu, που γνωρίζουμε πλέον τι πρεσβεύει- μπορούν πράγματι να φέρουν αέρα αλλαγής στη Βαρκελώνη. Δύσκολη ερώτηση, η απάντηση της οποίας σίγουρα δεν μπορεί να χωρέσει και να αιτιολογηθεί, μέσα σε μία παράγραφο. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ολοκληρωθεί η παρουσίαση όλων των υποψηφιοτήτων, ωστόσο όλα συγκλίνουν ότι τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν την προεδρία θα είναι συνολικά έξι: Οι Josep Maria Bartomeu, Toni Freixa, Jordi Farre, Jordi Majo, Joan Laporta και Augusti Benedito.

Από αυτά τα ονόματα, το μόνο που δεν έχει προϊστορία ανάμειξης στα διοικητικά ή σε παρελθούσες λίστες υποψηφίων, είναι ο Jordi Farre, κάτι που όπως τόνισε και ο ίδιος, είναι το ισχυρότερο του όπλο. Όλοι οι υπόλοιποι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουν απασχολήσει στο παρελθόν την ειδησεογραφία του Καταλανικού club, οπότε προφανώς η όποια αλλαγή οραματίζεται ο κόσμος, δεν μπορεί να είναι συνταρακτική.

Ο Jordi Farre, ο οποίος παρουσίασε ήδη σε συνέντευξη Τύπου το πλάνο του, φαίνεται να έχει ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, έχει όμως και πολύ λίγες πιθανότητες να είναι ο τελικός νικητής. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα φαβορί είναι ο Bartomeu και ο Laporta (παρόλο που ο Καταλανός δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του club, δεν έχει ακόμη ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητα του). Ψηλά στην εκτίμηση του κόσμου είναι και ο Jordi Majo (που είχε συμμετάσχει και στις εκλογές του 2003) ενώ ο Benedito που υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κινήματος Elefant Blau και συμμετείχε και στις εκλογές του 2010 τερματίζοντας δεύτερος πίσω από τον Sandro Rosell, δεν φαίνεται να έχει έρεισμα στη βάση, παρόλο που είχε έντονη αντιπολιτευτική δράση στα κακώς κείμενα της διοίκησης Rosell την τελευταία πενταετία.

Ο Bartomeu που μετά την παραίτηση Rosell διετέλεσε πρόεδρος τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, βρίσκεται αίφνης σε πλεονεκτική θέση, λόγω της εκκωφαντικής επιτυχίας του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το treble της Barcelona του Luis Enrique, είναι δεδομένο ότι θα χρησιμοποιηθεί στο έπακρο από τον Bartu, που πρόλαβε ήδη να φωτογραφηθεί μπροστά από τα τρία φετινά τρόπαια, την ίδια ημέρα που ανακοίνωνε την παραίτηση του. Η διπλωματία και η πονηριά του, που είχε ομολογουμένως υποτιμηθεί, έφτασε στο αποκορύφωμα της όταν ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, κατάφερε να αφαιρέσει τον εαυτό του από το κάδρο των ευθυνών σε σχέση με την τιμωρία της FIFA.

Και για τον Bartomeu όμως αλλά και για τους υπόλοιπους, θα μιλήσουμε αναλυτικά σε προσεχή άρθρα. Άλλωστε οι δημοσκοπήσεις που για την ώρα διεξάγονται μόνο σε ηλεκτρονικά μέσα, δεν αποτελούν απόλυτο κριτήριο, δεδομένου του ότι οι συμμετέχοντες δεν είναι απαραίτητα μέλη - άρα δεν έχουν και δικαίωμα ψήφου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι ψηφοφόροι μεγαλύτερης ηλικίας (έχει πολλούς η Barcelona) συνήθως απέχουν από τέτοιες σφυγμομετρήσεις. 

Το δέλεαρ με το οποίο θα επιχειρήσουν οι υποψήφιοι να αποσπάσουν τους ψήφους των μελών του FCBarcelona, θα είναι μια μείξη από υποσχέσεις ηχηρών μεταγραφών (συνέβαινε πάντα, επηρεάζει αρκετά τον κόσμο) και κινήσεων με στόχο τη διαφάνεια. Το πραγματικό διακύβευμα όμως αυτών των εκλογών, είναι ποιος από τους επίδοξους προέδρους θα έχει την θέληση, τα κότσια, τις ικανότητες και κυρίως τον τρόπο, ώστε να κρατήσει το club μακριά από τα χέρια ενός μεγαλομετόχου ή μιας πολυεθνικής, που θα μπορούσαν να αλλοιώσουν δια παντός την ταυτότητα του.

Όσοι τυχαίνει να παρακολουθούν την αρθρογραφία μου, γνωρίζουν ότι έχω αφιερώσει πολλές χιλιάδες λέξεων τα τελευταία χρόνια σε νυν και πρώην προέδρους του FCBarcelona, μέσα από εκτενή αφιερώματα. Είναι εύλογο λοιπόν ότι θα παρακολουθήσω και εγώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις διεργασίες και στο απειροελάχιστο κομμάτι που με αφορά, δεν θα διστάσω εν τέλει να πάρω θέση και να καταθέσω και την προσωπική μου εκτίμηση - προτίμηση. Άλλωστε δεν θα είχε και νόημα να γράφω επώνυμα, αν δεν είχα το θάρρος της γνώμης μου.

Ραντεβού λοιπόν, προσεχώς και αναμένοντας μέσα στην επόμενη εβδομάδα, τις επίσημες ανακοινώσεις - παρουσιάσεις και των υπολοίπων υποψηφίων.