Η νύχτα που ο Pep πρόδωσε τον Guardiola

O Pep Guardiola διάγει τους τελευταίους μήνες της θητείας του στο Μόναχο. Το προσεχές καλοκαίρι, το τριετές συμβόλαιο που υπέγραψε με την Bayern του Μονάχου το 2013 λήγει και ο Καταλανός τεχνικός θα αναχωρήσει για την Αγγλία για να αντιμετωπίσει μία ακόμη πρόκληση. Μέχρι τότε μεσολαβεί ένα διάστημα ικανό να προσθέσει κι άλλους τίτλους στο προσωπικό του παλμαρέ από την ημέρα που έγινε κάτοικος Βαυαρίας, μεταξύ των οποίων και το πολυπόθητο Champions League.

Ήταν εκεί, σε αυτή την διοργάνωση, που ο Pep γνώρισε την πιο βαριά ήττα της οκταετούς (συμπεριλαμβανομένης της θητείας του στην Barca B και αφαιρώντας τη σεζόν που βρισκόταν στη Νέα Υόρκη) προπονητικής του καριέρας. 

Ο επαναληπτικός ημιτελικός της σεζόν 2013-14 απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. 

Γι' αυτόν τον αγώνα που είχε προκαλέσει σειρά συζητήσεων θα μιλήσουμε σήμερα -σχεδόν δυο χρόνια μετά- με την βοήθεια της εξαιρετικής σχετικής βιωματικής περιγραφής του Marti Perarnau, όπως την κατέθεσε στο βιβλίο του με τίτλο: Herr Pep.

Τις τελευταίες ημέρες του Απρίλη του 2014, η Bayern -τότε εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης- έχοντας εξασφαλίσει τον εγχώριο τίτλο από πολύ νωρίς, έστρεφε την προσοχή της στην προάσπιση του ευρωπαϊκού στέμματος. 

Στα ημιτελικά του θεσμού, ο Guardiola θα βρισκόταν αντιμέτωπος με μια ομάδα που γνώριζε πολύ καλά από την πρότερη θητεία του στη Βαρκελώνη. Η Ρεάλ Μαδρίτης του Carlo Ancelotti κυνηγούσε το decima και ο Pep προσδοκούσε να την σταματήσει, οδηγώντας την -δική του πλέον- Bayern στον τελικό.

Ο πρώτος αγώνας στο Bernabeu τελείωσε με νίκη (1-0, Benzema) για τους  Μαδριλένους, που έπαιξαν στην κόντρα χάνοντας ευκαιρίες να πετύχουν κι άλλα τέρματα. Η Bayern από την άλλη χωρίς να είναι αρνητική, με 94% ακρίβεια στις πάσες, συντριπτικά ποσοστά κατοχής της μπάλας και 18 σουτ προς την εστία του Casillas, δεν κατάφερε παρόλα αυτά να σκοράρει. 

Η λήξη του 90λεπτου έδωσε στους πολέμιους του Pep την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν, προεξάρχοντος του Beckenbauer που δήλωσε ότι οι Βαυαροί θα έπρεπε να είναι και ευχαριστημένοι που το τελικό σκορ δεν ήταν πιο βαρύ.

Ένα sms όμως που δέχθηκε ο Pep από έναν παίκτη της Barcelona, έδινε μια άλλη οπτική: "Coach να είσαι περήφανος για την ομάδα σου. Ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν αυτό που κάνατε σήμερα στο Bernabeu." 

Πραγματικά την βραδιά εκείνη η Bayern έπαιξε την (εξαίρετη εκείνη τη σεζόν) Ρεάλ σαν τη γάτα με το ποντίκι και μάλιστα μέσα στην Μαδρίτη. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όμως παρέμενε οξύμωρα πεσιμιστική. Σα να έβγαιναν απωθημένα χρόνων..

Το ίδιο βράδυ και πριν την επιστροφή στη Γερμανία, στο λόμπι του ξενοδοχείου που τους φιλοξενούσε, ο Pep με τους συνεργάτες του ανέλυαν τον αγώνα και σχεδίαζαν τη στρατηγική τους για τον επαναληπτικό του Allianz Arena. 

Τα λόγια του φίλου του, Garry Kasparov, με τον οποίο έκανε πολύ παρέα στη Νέα Υόρκη, γύριζαν στα αυτιά του: "Θυμήσου, δεν κερδίζεις παρτίδες μετακινώντας απλά τα κομμάτια σου μπροστά."

Ο Guardiola αποφασίζει να παίξει στον επαναληπτικό με 3-4-3 το οποίο θα αλλάζει σε 3-5-2 για να ανακόπτει τις θανατηφόρες αντεπιθέσεις της Μαδρίτης και θα επιτρέψει ταυτόχρονα στην Bayern να διατηρήσει την κατοχή και την πίεση ψηλά προς την εστία του Casillas. Ένα πλάνο δηλαδή αντίστοιχο με εκείνο του πρώτου αγώνα στο Bernabeu. 

Η ώρα έχει πάει 4 τα ξημερώματα. Ο Pep απευθύνεται στον βοηθό του, Domenec Torrent και του λέει: "Dome, μην μ' αφήσεις να αλλάξω άποψη τις επόμενες μέρες. Είναι ο μόνος τρόπος για να περάσουμε."

Φεύγουν όλοι για ύπνο. Το κλίμα είναι βαρύ, παρά τις παροτρύνσεις των Rummenigge και Sammer που εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στην ομάδα. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η ήττα... 

Το τηλεφώνημα ενός γιατρού που ενημερώνει τον Guardiola ότι η κατάσταση της υγείας του Tito Vilanova έχει επιδεινωθεί δραματικά, έχει βυθίσει τον Pep σε κατήφεια. Ξημερώνει Παρασκευή 25 Απριλίου 2014.

Στο αεροπλάνο της επιστροφής για το Μόναχο ο Καταλανός αλλάζει και πάλι γνώμη. Το 3-4-3 ήταν παροπλισμένο για μήνες και έτσι αποφασίζεται να επιλεχθεί το 4-2-3-1, το σύστημα δηλαδή με το οποίο αγωνιζόταν συνήθως η ομάδα στην Bundensliga. 

O Pep αλλάζει άποψη δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες.

Αργότερα, το απόγευμα της Παρασκευής, η είδηση του θανάτου του Tito Vilanova απλώνει βαριά τη σκιά της πάνω από ολόκληρο τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο Tito ήταν εν γένει αγαπητός. 

Ο Guardiola κλονίζεται. 

Οι σχέσεις του με τον κάποτε αχώριστο συνεργάτη του -ελέω και των ανεκδιήγητων χειρισμών της διοίκησης του FC Barcelona- είχαν εσχάτως ψυχρανθεί. Περνάει το Σαββατόβραδο -μετά τον νικηφόρο αγώνα για το πρωτάθλημα απέναντι στην Werder- με τους στενούς του συνεργάτες και κοιτάζει παλιές φωτογραφίες του με τον Tito στο κινητό του.

Την Δευτέρα το πρωί, παραμονές του επαναληπτικού, ο Pep συγκεντρώνει τους παίκτες του και τους ζητά -κάτι που δεν συνηθίζει- να εκφραστούν ελεύθερα για τον αγώνα που θα κρίνει την πρόκριση στον τελικό. 

Τους έχει πρότερα τονίσει ότι είναι υπερήφανος για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκαν στο Bernabeu. Παρόλο που εννοεί κάθε του λέξη, η ομάδα που τελικά θα παρατάξει στο Allianz την Τρίτη 29 του Απρίλη 2014, θα έχει μια διάταξη εντελώς διαφορετική -και συνάμα αλλοπρόσαλλη- σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. 

Οι παίκτες, του μεταφέρουν την επιθυμία τους να επιτεθούν από το πρώτο λεπτό. Η λογική (μαζί και η υπομονή - σήμα κατατεθέν των ομάδων του Pep) χάνεται και επικρατεί το άκρατο συναίσθημα. Εγκαταλείπονται οι σκέψεις για διάταξη 3-4-3 και 4-2-3-1 και επιλέγεται εν τέλει το 4-2-4.

Έχοντας περάσει σχεδόν όλη την πρώτη του σεζόν προσπαθώντας -και εν μέρει καταφέρνοντας- να πείσει την ομάδα να αγωνιστεί με τον δικό του τρόπο, ο Pep στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς υπαναχωρεί και δίνει τα ηνία στους παίκτες. Στην ανάλυση λίγες ώρες πριν τον αγώνα τους λέει: "Είστε Γερμανοί, βγείτε εκεί έξω, παίξτε σαν Γερμανοί και επιτεθείτε." Λόγια που δε θυμίζουν καθόλου Guardiola.

Προδίδει ακόμη και την σπουδαιότερη προσωπική του αγωνιστική κατάκτηση: Η μετατόπιση του Philip Lahm στο κέντρο του γηπέδου που τόσο βοήθησε τους Βαυαρούς καθ όλη τη διάρκεια εκείνης της σεζόν, αίφνης εγκαταλείπεται και ο αρχηγός της Bayern ξεκινά μεν στο αρχικό σχήμα, αλλά στο δεξί άκρο της άμυνας. Η συνοχή πάει περίπατο, η ομάδα δεν έχει αρχή και τέλος.

Ο αγώνας εξελίσσεται σε πραγματική καταστροφή για την Bayern. Στο ημίχρονο το σκορ είναι ήδη 0-3 με δύο γκολ του Ramos από στημένες φάσεις και ένα ακόμη του Cristiano από αντεπίθεση. Η υπόθεση πρόκριση έχει τελειώσει. H αλλαγή του συστήματος στο ημίχρονο σε 4-3-3 και η είσοδος του Martinez αντί του Mandzukic βελτιώνουν κάπως την εικόνα αλλά οι Γερμανοί είναι ζαλισμένοι και η Μαδρίτη αποφασισμένη και με τον Modric σε σπουδαία βραδιά. Το δράμα ολοκληρώνεται με ένα ακόμη γκολ για την Μαδρίτη. 

Το τελικό 0-4 μοιάζει σχεδόν εξωπραγματικό, αλλά δεν είναι. Η Bayern του Pep, o Pep ο ίδιος, έχει βιώσει την χειρότερη ήττα της καριέρας του. Το σημαντικότερο: o Pep πρόδωσε για μια νύχτα -αλλά τι νύχτα- τις ίδιες του τις αρχές.

Το τίμημα ήταν βαρύ και ο Guardiola το σήκωσε εξ ολοκλήρου μόνος του, αρχής γενομένης με την λήξη του αγώνα όταν και δήλωσε ευθαρσώς ότι η ευθύνη για τον αποκλεισμό και την εμφάνιση ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο. Ο ίδιος ο Rummenigge θα δήλωνε λίγες ημέρες αργότερα στον Perarnau ότι την βραδιά του 0-4, ήταν η πρώτη φορά που είδε τον Pep να μοιάζει πραγματικά ηττημένος.

Την επομένη του αποκλεισμού, η Bayern έχει προπόνηση. Το κλίμα είναι βαρύ αλλά ο Pep μοιάζει να έχει ήδη συνέλθει. Απευθύνεται στον Perarnau:

"Μετά από τέτοιους αγώνες υπάρχουν δύο δρόμοι: Είτε το αφήνεις να σε πάρει από κάτω και υπαναχωρείς, είτε μαζεύεις τα κομμάτια σου και συνεχίζεις. Θα συνεχίσω λοιπόν ακόμη πιο επίμονα. Είμαι πλέον απόλυτα πεπεισμένος ότι αυτό το στυλ ποδοσφαίρου με εκφράζει. Το πρόδωσα χθες, εγκαταλείποντας το πλάνο μου. Έχω ξανακάνει το ίδιο λάθος όταν ήμουν στη Barcelona το 2010. Aπέναντι στην Inter έβαλα έναν παίκτη (Ibrahimovic) να αγωνιστεί μόνο επειδή σκέφτηκα ότι μας είχε κοστίσει 60.000.000€, αντί να μείνω πιστός στις ιδέες μου και το πλήρωσα. Το ίδιο συνέβη και χθες. Θα μπορούσαμε να έχουμε αποκλειστεί από την Μαδρίτη έτσι κι αλλιώς αφού είναι σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά τουλάχιστον δεν θα είχαμε τόσο άθλια εικόνα."

Μετά το τέλος της προπόνησης ο Pep συζητά για περίπου μία ώρα με τον Philip Lahm, προσπαθώντας να απολογηθεί για την αιφνιδιαστική τακτική του υπαναχώρηση. Ο Lahm τον ακούει με προσοχή και του λέει εμφατικά ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι συμπαίκτες του, τον στηρίζουν 100%.

Ο Pep Guardiola είχε επίγνωση από την πρώτη του ημέρα στο Μόναχο ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση το πάντρεμα δυο τόσο διαφορετικών φιλοσοφιών, δύο διαφορετικών ποδοσφαιρικών σχολών. Όπως ο ίδιος ξεκαθαρίζει:

"Δεν είχα ποτέ μου στόχο να αλλάξω τη Γερμανική ποδοσφαιρική κουλτούρα, ούτε καν την κουλτούρα της Βαυαρίας. Αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να διδάξω στους παίκτες μου πράγματα στα οποία δεν πιστεύω. Έχω τις δικές μου ιδέες. Αυτό δεν σημαίνει ότι λειτουργώ σαν Ταλιμπάν. Δεν είμαι δύσκαμπτος. Αποδέχομαι την κριτική. Μου αρέσει να ακούω και να μαθαίνω, επιθυμώ να εξελίσσομαι αλλά σας παρακαλώ, μην μου ζητάτε να κάνω πράγματα στα οποία δεν πιστεύω. Γιατί τότε οι παίκτες μου θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο μου αλλά και το club θα υποφέρει. Έχω κάνει εδώ πράγματα που στην Barcelona ούτε που τα είχα φανταστεί και αντίστοιχα δεν επεδίωξα ποτέ να μετατρέψω την Bayern σε Barcelona. Δεν θα μπορούσα και να το ήθελα. Τα χαρακτηριστικά των παικτών είναι τόσο διαφορετικά."

Αυτός είναι ο Pep Guardiola. Ένας ρηξικέλευθος, καινοτόμος, αφοσιωμένος, παθιασμένος με την δουλειά του και σχεδόν πάντα ανικανοποίητος προπονητής, που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο και από το ποδόσφαιρο. 

Η τελειότητα -αν υπάρχει- προφανώς και δεν είναι δυνατό να υπερκεραστεί. Το κυνήγι της όμως, είναι επαρκές δέλεαρ και προσφέρει μεγάλες στιγμές. Και ο Guardiola -σε ποδοσφαιρικό επίπεδο- είναι βέβαιο ότι κυνηγά την βελτίωση, κυνηγά το διαφορετικό, κυνηγά το όμορφο. Κάποιοι θα έλεγαν ότι κυνηγά την τελειότητα. Ίσως δεν είναι τυχαίο, ότι ο Δον Κιχώτης είναι ένα από τα αγαπημένα του βιβλία...